Αρχική ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΧΡΗΣΕΩΝ ΓΗΣΆρθρο 02 – 1. Αποκλειστική ΚατοικίαΣχόλιο του χρήστη WWF | 13 Μαρτίου 2017, 10:30
  • Σχόλιο του χρήστη 'WWF' | 13 Μαρτίου 2017, 10:30

    (α) Από το πρώτο άρθρο είναι εμφανές ένα γενικότερο πρόβλημα του σχεδίου π.δ., όπως και προηγούμενων π.δ. με το ίδιο θέμα: η αδυναμία διάκρισης ανάμεσα στις «χρήσεις γης» και επιμέρους εγκαταστάσεις. Έτσι, το σχέδιο π.δ. αντιμετωπίζει την ανάγκη να προβλέψει κάθε επιμέρους εγκατάσταση που συνοδεύει (ή είναι δυνατόν να συνοδεύσει) τις γενικές χρήσεις, όπως η κατοικία. Αυτό οδηγεί σε μεγάλη περιπτωσιολογία, και ορισμένα περίεργα αποτελέσματα – π.χ., στην περίπτωση της «αποκλειστικής κατοικίας», δεν προβλέπεται η ειδική χρήση (36) των εγκαταστάσεων διανομής ηλεκτρικής ενέργειας/ύδρευσης/φυσικού αερίου. Ακόμα και έτσι, δεν φαίνεται να έχουν συσχετιστεί οι επιμέρους ειδικές χρήσεις-εγκαταστάσεις με τις κατηγορίες δραστηριοτήτων που χρησιμοποιούνται στην περιβαλλοντική αδειοδότηση ή την Εθνική Ονοματολογία Οικονομικών Δραστηριοτήτων (Κ.Α.Δ. 2008) [πρβλ. Κανονισμό (ΕΚ) 1893/2006 για τη θέσπιση της στατιστικής ταξινόμησης των οικονομικών δραστηριοτήτων NACE—αναθεώρηση 2, και υ.α. 1100330/1954/ΔΜ/2008 «Καθορισμός νέας Εθνικής Ονοματολογίας Οικονομικών Δραστηριοτήτων (Κ.Α.Δ. 2008) (Β΄ 2149), όπως ισχύουν]. (β) Για ουσιαστικούς και νομικούς λόγους, ένα παρόμοιο νομοθέτημα έπρεπε να είχε βασιστεί σε κατάλληλη μελέτη (στρατηγική ή άλλη), η οποία θα τεκμηρίωνε αν κάποιες χρήσεις πρέπει να απομακρυνθούν από κάποιες άλλες. Το σχέδιο π.δ. – όπως ακριβώς και τα προηγούμενα νομοθετήματα με το ίδιο θέμα – ευνοεί ή αποθαρρύνει χρήσεις με ελάχιστη ή ανύπαρκτη τεκμηρίωση. Ιδανικά, η μελέτη αυτή θα επέτρεπε να εξεταστούν και άλλες παράμετροι, όπως η κοινωνική συνοχή, η κλιματική αλλαγή, η επάρκεια του αστικού πρασίνου, η κλιματική αλλαγή, ο θόρυβος, η ετοιμότητα για φυσικές καταστροφές. Δυστυχώς, όπως και στα προηγούμενα νομοθετήματα, η διάρθρωση των γενικών και ειδικών χρήσεων φαίνεται να έχει γίνει εμπειρικά, με μερικά απρόσμενα και δυσεξήγητα αποτελέσματα: π.χ., τα πλυντήρια-λιπαντήρια αυτοκινήτων (19) επιτρέπονται στην «γενική κατοικία» και τον «τουρισμό-αναψυχή», αλλά όχι στο «πολεοδομικό κέντρο», ενώ η εκπαίδευση (3) και οι πολιτιστικές εγκαταστάσεις (7) δεν φαίνεται να επιτρέπονται στην γενική χρήση του «τουρισμού-αναψυχής». (γ) Σε κάθε περίπτωση, είναι θετική η πρόβλεψη της ειδικής χρήσης (32) (πράσινα σημεία) στην γενική χρήση της «αποκλειστικής κατοικίας», η οποία άλλωστε επιβάλλεται και από την αρχή της εγγύτητας (άρθρο 16 ν. 4042/2012). Ωστόσο, σύμφωνα με την ίδια λογική, θα μπορούσαν να επιτραπούν και οι αστικοί κήποι (40). Επίσης, στην λογική της προσαρμογής της κλιματικής αλλαγής (και μολονότι το θέμα διέπεται εν μέρει από ειδικές διατάξεις, π.χ. 14 παρ. 3 ν. 3468/2006, για τα φωτοβολταϊκά σε κτιριακές εγκαταστάσεις), θα μπορούσε να ισχύσει το ίδιο για εγκαταστάσεις ΑΠΕ που χρησιμεύουν αποκλειστικά για αυτοπαραγωγή. Υπενθυμίζεται και η πρόσφατη ακύρωση της «παράλειψης έκδοσης της προβλεπόμενης από το άρθρο 4 του ν. 4203/2013 απόφασης του Υπουργού …για την κατάρτιση Ειδικού Προγράμματος Ανάπτυξης μικρών ανεμογεννητριών» (ΣΤΕ 303/2017 7μ.). (δ) Θα πρέπει να προβλεφτεί και μία ειδική χρήση παρόμοια με την γενική χρήση του άρθρου 8 (ελεύθεροι χώροι – αστικό πράσινο), η οποία θα συνενώνει όλους εκείνους τους χώρους που απαιτεί μία ανοιχτή, βιώσιμη, και προσπελάσιμη σε όλους πόλη: πεζοδρόμια, πεζόδρομους, ποδηλατόδρομους, ελεύθερους μικρο-χώρους, πλατείες κοκ.. Η ειδική αυτή η χρήση θα πρέπει να προστεθεί σε όλες τις γενικές χρήσεις, εκτός από αυτές του άρθρου 8 (ελεύθεροι χώροι) και 16 (περιοχές προστασίας). Περαιτέρω, θα πρέπει να προβλεφτεί ότι η κατάργηση της χρήσης αυτής (χωρίς άμεση αντικατάστασή της) απαγορεύεται (κατ’ αναλογία με το άρθρο 18 παρ. 2 του σχεδίου π.δ., για τις κεραίες). Με τον τρόπο αυτό, όχι μόνο θα απεικονιζόταν η πραγματικότητα της πόλης, αλλά και θα περιοριζόταν το φαινόμενο διάφορων υποβαθμισμένων γειτονιών, όπου οι ελάχιστοι αναγκαίοι χώροι για τους πεζούς και τους περιπατητές είναι ανύπαρκτοι. (ε) Υπάρχει μία εσφαλμένη αναφορά στο προοίμιο του άρθρου 1 («Ν. 1923»). Μάλλον πρόκειται για το ν.δ. της 17.7/16.8.1923 (Α’ 228).