Αρχική ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΧΡΗΣΕΩΝ ΓΗΣΆρθρο 17Σχόλιο του χρήστη Προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή Συλλόγου Υπαλλήλων Αρχής Προσφυγών (αρμόδια Υπηρεσία εξέτασης αιτημάτων διεθνούς προστασίας σε δεύτερο βαθμό) | 13 Μαρτίου 2017, 14:36
  • Σχόλιο του χρήστη 'Προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή Συλλόγου Υπαλλήλων Αρχής Προσφυγών (αρμόδια Υπηρεσία εξέτασης αιτημάτων διεθνούς προστασίας σε δεύτερο βαθμό)' | 13 Μαρτίου 2017, 14:36

    Όσον αφορά την περίπτωση των εγκαταστάσεων προσφύγων και μεταναστών σε περιοχές με μικρό πληθυσμό, ουσιαστικά μεγάλης ηλικιακής κατάστασης, υπάρχουν πολλές ιδιαιτερότητες και περαιτέρω προβλήματα. Εκτός, των παρακάτω που αναφέρθηκαν στο πλαίσιο του αρθ. 4 περιπτ. 47, ήτοι : "Στην περίπτωση 47 του αρθ.4 περί εγκαταστάσεων υποδοχής και φιλοξενίας μεταναστών και προσφύγων θεωρούμε ότι είναι αναγκαίο να υπάρχει διευκρίνιση αν αφορούν ανοιχτές δομές ή κλειστές. Η διαφοροποίηση είναι μεγάλη, γιατί αν και κίνδυνοι κοινωνικής έντασης μπορούν μελλοντικά να υπάρχουν ανά πάσα στιγμή για πολλούς και διάφορους λόγους, η διαφορά αυτή μπορεί να αποτελέσει τη θρυαλλίδα καταστάσεων που δεν θα μπορούν να ελεγχθούν εύκολα. Η εμπειρία ως τώρα έχει καταδείξει ότι σε περίπτωση ανοιχτών δομών προκαλούνται ακόμη και αντιπαραθέσεις μεταξύ ντόπιων πληθυσμών και φιλοξενούμενων αλλοδαπών, αν και φυσικά πολλές φορές υπάρχει και συνεργασία. Ένας ακόμη παράγοντας, που πρέπει να ληφθεί υπόψη, είναι ότι οι φιλοξενούμενοι αλλοδαποί σε ανοιχτές δομές τυγχάνουν μεγαλύτερης εκμετάλλευσης οικονομικά και εργασιακά, ενώ οι πιο ευάλωτοι από αυτούς τίθενται σε "έμμεσο" κίνδυνο από την ανάπτυξη δικτύων που προσπαθούν να εκμεταλλευθούν "τα πάντα και τους πάντες" ακόμη και στα πλαίσια του κοινού ποινικού δικαίου. Στο σημείο αυτό να τονιστεί ότι σε τέτοιες περιπτώσεις είναι εύκολη η δημιουργία εντυπώσεων και καταστάσεων με δημοσιογραφικό μανδύα ή όχι.Μπορεί εύκολα να εξελιχθούν σε κέντρα παράνομων πράξεων με την ανοχή των αρχών, τον φόβο των υπολοίπων αλλοδαπών που διαμένουν σ΄αυτές, ακριβώς επειδή φοβούνται-δεν ασχολούνται-έχουν να σκεφτούν την επιβίωση τους και φυσικά την αδιαφορία και τις φοβίες των ντόπιων πληθυσμών. Από την άλλη οι κλειστές δομές μπορούν όλα τα παραπάνω να τα επιτείνουν, να τα ενισχύσουν και να τα μεγεθύνουν, ειδικά όταν δεν υπάρχουν σαφείς διαδικασίες, δεν υπάρχει η κατάλληλη και ανάλογη φύλαξη,όταν δεν υπάρχει μέτρο αντιμετώπισης έκκρυθμων καταστάσεων, όταν δεν υπάρχει ίση μεταχείριση και κατάλληλη διαλογή διαμενόντων φιλοξενούμενων αλλοδαπών αναλόγως φύλου, ηλικίας, οικογενειακής κατάστασης, σωματικής ακεραιότητας, φυλής. Παράγοντες που επηρεάζουν και ανακινούν καταστάσεις, διαφωνίες και αντιπαραθέσεις ή/και συνεργασίες ή απλά σεβασμό και ανοχή είναι το μέγεθος της εξάρτησης των δομών από την ντόπια κοινωνία. Η δημιουργία οικονομικών παραμέτρων, όπως η πιθανότητα ύπαρξης/εμφάνισης παραεμποριου ή εμφάνισης κρουσμάτων ποινικών αδικημάτων από την προσπάθεια καλυτέρευσης του βιοτικού επιπέδου στο πλαίσιο της επιβίωσης που επιθυμούν οι αλλοδαποί φιλοξενούμενοι είναι δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Απλά ζητήματα, όπως το επίπεδο υγιεινής ή η αποκομιδή απορριμάτων, ο σεβασμός της ιδιωτικής περιουσίας των ντόπιων πληθυσμών, η πιθανή κοινωνική πρακτική σε θέματα εμφάνισης και συμπεριφοράς σε δημόσιο χώρο που διαφέρουν απο χώρα σε χώρα, είναι σημεία τριβής και ταυτόχρονα σημεία επαφής και κοινωνικής συμβίωσης και η όποια κατάληξη τους επηρεάζεται και σχηματίζεται αποκλειστικά από το επίπεδο κατανόησης-ανοχής-σεβασμού και θέλησης όλων των πλευρών. Χρειάζονται, θεωρούμε, πολλές διευκρινίσεις και ειδικό πλαίσιο ίδρυσης και λειτουργίας τέτοιων εγκαταστάσεων, ειδικά μέσα στο οικιστικό ιστό μεγάλων πόλεων ή κωμοπόλεων." Πρέπει να επισημανθεί ότι σε περιπτώσεις μικρών οικισμών ουσιαστικά τα πράγματα αλλάζουν θεαματικά. Οι κίνδυνοι, οι προβληματισμοί περί γκετοποίησης, απομόνωσης, υποχρεωτικού σεβασμού του ενός από τον άλλο εξαιτίας ενός αόρατου φόβου για κυριαρχία κλπ, τα διάφορα φοβικά σύνδρομα, τα πολλά αναπόφευκτα πρακτικά προβλήματα, οι δομικές δυσλειτουργίες του πλαισίου λειτουργίας των δομών φιλοξενίας απλά θα είναι "παρόντα αιωνίως", σε ένα φανερό, δυσεπίλυτο και μακροχρόνιο αδιέξοδο. Σε όλα αυτά αν προσθέσουμε ηλικιακά δεδομένα και αντιλήψεις του ντόπιου πληθυσμού, τις καθημερινές πρακτικές των φιλοξενούμενων αλλοδαπών κλπ δημιουργείται ένα μείγμα σοβαρών κοινωνικών δεδομένων και φαινομένων, ειδικά αν λάβουμε και τη νοοτροπία του ελληνικού δημοσίου να "κατασβήνει" κακήν κακώς, αντί να "προλαβαίνει". θεωρούμε, ότι σε αυτές τις περιπτώσεις η προσοχή θα πρέπει να είναι η κυρίαρχη αντίληψη και η συντηρητική προδιάθεση για τη λειτουργία τέτοιων εγκαταστάσεων - ανάλογα και τον τύπο φυσικά - . Άλλωστε παλαιότερα επιχειρήθηκε προσπάθεια εγκλωβισμού/περιορισμού/μείωσης του φαινομένου της άσκοπης - κατά τον νόμο - περιφοράς ανθρώπων σε κατάσταση ένδειας, έχοντας αποτελέσματα όπως την εκμετάλλευση ανηλίκων, την επαιτεία, τα "παιδιά των φαναριών" κλπ. Αποτέλεσμα αυτής της Υ.Α. (ΦΕΚ 973 Β΄) του 2003 - στα πλαίσια φυσικά τότε της παρουσίας/εμφάνισης μας στον κόσμο, λόγω επερχόμενης Ολυμπιάδας - η πρόσκαιρη διαχείριση και εγκατάσταση των πλανοδίων! κάτι τέτοιο αναζητάμε; ή κάτι άλλο; Μέχρι σήμερα έχουμε δει/διαχειριστεί, ως πολιτεία, φαινόμενα όπως της Αμυγδαλέζας, της Μόριας Μυτιλήνης και των Ανωγείων Κρήτης (ειδική μονάδα ανηλίκων αιτούντων άσυλο και αναγνωρισμένων ανηλίκων προσφύγων). 'Εχουμε παραδείγματα όλων των τύπων αναλόγως θέλησης, νοοτροπίας και πράξης. Απαιτούνται καθαρές λύσεις, μέτρα συγκεκριμένα και σαφείς διαδικασίες, παράλληλα με την ύπαρξη αυστηρών πλαισίων και μέτρων περιορισμού για όλους όσους δεν δέχονται, αμφισβητούν και προκαλούν το κοινό αίσθημα και δεν αποδέχονται πρωτίστως τα δεδομένα της χώρας υποδοχής. Ο σεβασμός είναι αμφίδρομος, λειτουργεί προς όλους, για όλους, έναντι όλων. Δεν μπορεί να υπάρχει διάκριση εις βάρος των φιλοξενούμενων αλλοδαπών, αλλά φυσικά ούτε εις βάρος του ντόπιου πληθυσμού, αφού ο ντόπιος πληθυσμός είναι αυτός που στηρίζει και φροντίζει αν θέλει, αν δεν θέλει υπάρχει πρόβλημα. Απαιτούνται διακριτές και σαφείς διαδικασίες, προτάσεις και "βαλβίδες εκτόνωσης" της πίεσης,της διάκρισης, της αδιαφορίας, της ξενοφοβίας και της απομόνωσης. Νομίζουμε, ότι αν για τις μεγάλες πόλεις οι εγκαταστάσεις προσφύγων και μεταναστών τελούν σε σοβαρή διαβούλευση και υπό σκέψη, για τα χωριά και τις κωμοπόλεις θα πρέπει να υπάρχει ακόμη πιο προσεκτική διάθεση και σκέψη.