Αρχική Κανονισμός Ενεργειακής Απόδοσης ΚτιρίωνΆρθρο 1- ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Γιώργος Στυλιανίδης | 28 Ιανουαρίου 2010, 22:22
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος Στυλιανίδης' | 28 Ιανουαρίου 2010, 22:22

    Συμφωνώ με την φιλοσοφία και τις επιδιώξεις του νομοσχεδίου είμαι όμως προβληματισμένος σχετικά με τις προϋποθέσεις υλοποίησής του. Χρειάζεται να γίνουν και κάποιες ρυθμίσεις που αφορούν περισσότερο το ΥΠΕΧΩΔΕ και το σύστημα παραγωγής των έργων. Η πραγματικότητα δείχνει ότι τόσο η αποτελεσματική λειτουργία όσο και η παραμόρφωση των θεσμών καθορίζονται τελικά περισσότερο από τα πρόσωπα και τις συμπεριφορές τους και λιγότερο από το ίδιο το θεσμικό σύστημα. Πόσο μάλλον που το σύνολο του συστήματος παραγωγής έργων (δημόσιων και ιδιωτικών) είναι αφ’ εαυτού πολύπλοκο και ατελές προϋποθέτει δε, σταθερούς μηχανισμούς διαρκούς εξυπηρέτησής του. Η ικανοποιητική ή όχι λειτουργία μιας ρύθμισης δεν εξαρτάται από το τι η ίδια προβλέπει, αλλά από το αν εφαρμόζεται ή αν χρησιμεύει ως βιτρίνα, πίσω από την οποία το παιχνίδι παίζεται διαφορετικά. Αν πρόκειται για παράδειγμα η νέα ρύθμιση να εκφυλιστεί σε σύνταξη μιας ακόμα μελέτης της οποίας η εφαρμογή δε μπορεί να διασφαλιστεί και η ενεργειακή επιθεώρηση σημαίνει τελικά μία τεχνική έκθεση με μία υπογραφή, για τη νομιμότητα και μόνον του πράγματος, τότε …θα μας μείνει η νομιμότητα και η δήθεν συμμόρφωση με ευρωπαϊκές οδηγίες. Αν καταλήξει έτσι – για μια ακόμα φορά –, κάποιοι κερδίζουν κατιτίς (οι χειμαζόμενοι μηχανικοί, οι εταιρείες συμβούλων και υλικών..), κάποιοι χάνουν (αυτοί που πληρώνουν), κάποιοι κάνουν πως ελέγχουν τις διαδικασίες ώστε να δικαιολογείται ο ρόλος τους (η υπαλληλική γραφειοκρατία), αλλά οι πραγματικοί στόχοι στους οποίους η ρύθμιση αποβλέπει (δηλαδή, καλύτερα θωρακισμένα από ενεργειακής άποψης κτίρια), πάνε περίπατο. Τζάμπα κόπος, υλικοί και κυρίως ανθρώπινοι πόροι που σπαταλιούνται, ρόλοι και επαγγέλματα που δεν δικαιώνονται, ως θα όφειλαν, από τα - χρήσιμα - έργα που παράγουν. Μήπως αναγνωρίζουμε εδώ μια αιτία της κακοδαιμονίας της χώρας; Τώρα το παιχνίδι και όχι μόνο στις κατασκευές, όντως παίζεται διαφορετικά. Εργοδότες, εργολάβοι, μελετητές, γραφειοκρατία, τελικοί χρήστες δεν κινούμαστε και δεν κρινόμαστε από την ποιότητα του έργου που όλοι μαζί συμφωνήσαμε να φτιάχνουμε. Συνήθως μας αρκεί κάτι να κερδίσουμε από τη δουλειά μας, να μη μας ‘’ρίχνουν’’ στον ανταγωνισμό και να μην χρεώνουν σε μας μια πιθανή αποτυχία. Για τα χάλια των έργων φταίνε πάντα οι άλλοι. Η ρύθμιση λοιπόν πρέπει να εφαρμοστεί και όλοι οι εμπλεκόμενοι να αξιολογούμαστε από το αποτέλεσμα του τελικού μας έργου. Μερικές αρχές και ορισμένες καλές πρακτικές με γενικότερη αξία στον κλάδο των κατασκευών, θα μπορούσε να ήταν: - Ο ιδιοκτήτης – χρήστης του έργου παραγγέλλει μία κατασκευή τεχνικά άρτια και σύμφωνη με τους κανονισμούς. Δεν δικαιούται να απαιτεί δηλαδή ό,τι θέλει (π.χ φτηνοκατασκευές εκτός προδιαγραφών, παραβάσεις κλπ.), με τη λογική «εγώ πληρώνω». - Η μελέτη να εκπονείται έτσι ώστε να είναι υλοποιήσιμη. Ο μελετητής να έχει ουσιαστικό ρόλο στην επίβλεψη, να έχει την ευθύνη των αλλαγών μέχρι την παράδοση του έργου και να πληρώνεται φυσικά πολύ καλά γι’ αυτό. - Ο έλεγχος της μελέτης να αφορά τα τυπικά προσόντα του μελετητή, τις προδιαγραφές σύνταξης και την πληρότητα του φακέλου της μελέτης, και όχι δήθεν έλεγχος στο γράμμα και τον αριθμό (πράγμα πρακτικά αδύνατο, άχρηστο και άλλοθι για αθέμιτες συναλλαγές με τις υπηρεσίες). - Ο κατασκευαστής να είναι αποκλειστικός υπεύθυνος για την εκτέλεση της μελέτης. Ο μελετητής - επιβλέπων να είναι υπεύθυνος για την παράδοση των σχεδίων «όπως κατασκευάστηκε». - Το έργο να μην παραλαμβάνεται χωρίς επί τόπου ελέγχους και επαληθεύσεις από φορέα πιστοποίησης (τους ενεργειακούς επιθεωρητές στην περίπτωσή μας) και όχι από την δημόσια αρχή, στη βάση της μελέτης και των σχεδίων. - Η δημόσια αρχή (πολεοδομία) να κάνει μόνο δειγματοληπτικούς ελέγχους σε τυχαία έργα και πάντα επί του πεδίου, να τηρεί το αρχείο μελέτης-σχεδίων“as build”-πιστοποιητικών και να ελέγχει επί ποινή σοβαρών προστίμων-αποζημιώσεων του χρήστη- και αφαιρέσεως αδείας, τους φορείς πιστοποίησης. - Οι χρήστες – ιδιοκτήτες να ελέγχουν την δημόσια αρχή. - Οι χρήστες – ιδιοκτήτες να πληρώνουν τελικά ένα τεχνικά άρτιο και πιστοποιημένο έργο. Αν ακόμα προβληματιστούμε ώστε: - Οι νέοι και άπειροι μηχανικοί να μαθαίνουν δίπλα στους παλιούς, σε οργανωμένα Τεχνικά Γραφεία και όχι ‘’στου κασίδι το κεφάλι’’ - Τα σοβαρά (λόγω μεγέθους και εμπειρίας) Τεχνικά Γραφεία να υποχρεώνονται να μαθαίνουν τους νέους μηχανικούς χωρίς να τους εκμεταλλεύονται - Οι κατασκευαστές να μην είναι σκέτα εμπειροτέχνες αλλά υποχρεωθούν να γραφτούν σε μητρώα και να πιστοποιηθούν - Οι εργαζόμενοι στο χώρο – μηχανικοί, τεχνίτες, εργάτες και αλλοδαποί – να είναι συνδικαλισμένοι και με δικαιώματα (και με υποχρεώσεις) - Το δημόσιο ασχοληθεί με το να βάζει τους κανόνες (προδιαγραφές – νομοθετικό πλαίσιο), να εγγυάται την τήρησή τους και να ελέγχεται γι’ αυτό - Να ξαναδούμε την Τεχνική Εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες με κριτήριο και εδώ το καλά προσφερόμενο έργο …Τότε ίσως τα καταφέρουμε να φτιάχνουμε καλύτερα έργα, να υπερασπιζόμαστε την αξιοπρέπεια του επαγγέλματός μας και ίσως να αφήσουμε και κάτι στον τόπο για τους επόμενους. με εκτίμηση Γιώργος Στυλιανίδης Ηλεκτρολόγος Μηχανικός