Αρχική ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΧΡΗΣΕΩΝ ΓΗΣΆρθρο 03 – 2. Αμιγής ΚατοικίαΣχόλιο του χρήστη Στάθης Λέπεσης | 17 Μαρτίου 2017, 13:26
- Αρχική
- Πρωθυπουργός της Ελλάδας
- Ανοικτή Διακυβέρνηση
- Δικτυακός Τόπος Υπουργείου
- Διαβουλεύσεις Υπουργείων
|
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Από τις πρώτες εφαρμογές της έννοιας των επιτρεπομένων χρήσεων (μετά το 1981) και ιδίως από την εποχή της ΕΠΑ και της ευρείας εφαρμογής των ρυθμίσεων του διατάγματος του 1987 η επιβολή της αμιγούς κατοικίας αντιμετωπίστηκε ως πανάκεια στα προβλήματα των πόλεων, με άκριτη επιβολή ακόμα και μέσα σε ήδη διαμορφωμένα σύνθετα οικιστικά περιβάλλοντα, ενώ ήδη οι σχετικές ρυθμίσεις κατακτούν και δικαίωμα διαιώνισης, μέσα από τη λογική υπεράσπισης του πολεοδομικού κεκτημένου. Αναλογίστηκε κανείς ότι η επιδίωξη επιβολής και διατήρησης της αμιγούς κατοικίας είναι στην ουσία έσχατη εκδήλωση ρατσιστικής αντίληψης ύπαρξης πολιτών δυο κατηγοριών, όπου η ευνοημένη α) επιθυμεί να απολαμβάνει όλα όσα συνεπάγεται η συμβίωση με την ευρεία κοινωνική ομάδα και όλα όσα αυτή της προσφέρει αλλά (σε λογική «μακριά από τη δική μου αυλή») και β) εμμένει εγωιστικά στην περιχαράκωση αποκλεισμού κάθε συνεπαγόμενης όχλησης που πρέπει να σπρωχτεί στις περιοχές που διαβιώνουν όλοι οι λοιποί της δεύτερης κατηγορίας.