Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ' | 19 Ιουλίου 2017, 13:32

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Άρθρο 3 § 2 Η αξιοποίηση των ορυκτών πόρων αποτελεί με βάση τις ισχύουσες προβλέψεις, δραστηριότητα δημόσιας ωφέλειας. Πρέπει να παρέχεται η δυνατότητα μονομερούς παράτασης της σύμβασης και για τα δημόσια και για τα δημοτικά λατομεία, εφόσον ο εκμεταλλευτής εκπληρώνει όλους τους όρους της ισχύουσας σύμβασης. Προτείνεται η εξής αναδιατύπωση της παραγράφου 2: « Η διάρκεια των είκοσι (20) ετών των ως άνω συμβάσεων για τα λατομεία του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 1 του παρόντος μπορεί να παρατείνεται και μονομερώς με συμβολαιογραφική πράξη για μια ακόμα εικοσαετία, εφόσον ο μισθωτής έχει εκπληρώσει όλους τους όρους της ισχύουσας σύμβασης». Άρθρο 3 § 3 Με την προτεινόμενη ρύθμιση, η παράταση πέραν των 40 ετών για τα ιδιωτικά λατομεία, γίνεται με τη σύμφωνη γνώμη του ιδιοκτήτη της έκτασης του λατομικού χώρου. Αυτή η ρύθμιση μπορεί να οδηγήσει σε εκβιασμό του φορέα εκμετάλλευσης και σε αδιαφανείς χειρισμούς, αφού πλέον ρυθμίζεται από το προτεινόμενο νομοσχέδιο το πάγιο και αναλογικό μίσθωμα που φτάνει στο ανώτατο θεμιτό, όπως επίσης και οι περιβαλλοντικοί και τεχνικοί όροι λειτουργίας του λατομείου. Σε περίπτωση δε διαφωνίας εκμισθωτή και μισθωτή, ο φορέας εκμετάλλευσης οδηγείται αναίτια σε έξωση από το λατομικό χώρο, παρά το ότι έχει εκπληρώσει όλους τους όρους της συμφωνίας (μισθωτικούς, περιβαλλοντικούς, τεχνικούς κτλ.) Στην περίπτωση αυτή, έχουμε κατασπατάληση ορυκτών πόρων και περαιτέρω επιβάρυνση φυσικών πόρων γιατί κατ' αυτόν τον τρόπο ο φορέας εκμετάλλευσης θα οδηγηθεί σε διάνοιξη νέου λατομείου για να πάρει ίδιες ποσότητες πόρων, επιβαρύνοντας το περιβάλλον. Η αλλαγή χρήσης γης, προκειμένου να εγκατασταθεί και λειτουργήσει μια λατομική δραστηριότητα, είναι απ' αρχής γνωστή στους ιδιοκτήτες και η επέκταση της δραστηριότητας μετά τα 40 χρόνια δεν δημιουργεί ουσιαστικά, νέα επιβαρυντική για την ιδιοκτησία κατάσταση. Προτείνουμε την εξής τροποποίηση-προσθήκη: «Για τα λατομεία του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 1 του παρόντος στα οποία υφίστανται ακόμα εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα, η διάρκεια ισχύος των συμβάσεων μίσθωσης μπορεί να παρατείνεται μονομερώς και πέραν των σαράντα (40) ετών ανά δεκαετία μέχρι να ολοκληρωθεί η μέγιστη δυνατή απόληψη των κοιτασμάτων των υπό εκμετάλλευση ορυκτών, σύμφωνα με την εκάστοτε εγκεκριμένη σχετική τεχνική μελέτη και την εγκεκριμένη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, και πάντως όχι πέραν των εβδομήντα (70) ετών, συνολικά από την έναρξη της μίσθωσης. Προϋπόθεση για την επέκταση μίσθωσης πέραν των σαράντα (40) ετών είναι η έκδοση διαπιστωτικής πράξης από την αρμόδια αρχή, ότι η μέχρι τότε εκμετάλλευση έχει γίνει σύμφωνα με τις υποχρεώσεις και την άδεια του μισθωτή». Άρθρο 3 § 4α Στο πάγιο μίσθωμα αναφέρεται ως τύπος υπολογισμού του Σ2ΠΜ = Ε2ΧΣ1ΠΜ/200. Ο διαιρέτης 200 δεν έχει φυσικό νόημα. Άρθρο 3 § 4β Πρέπει να καθοριστεί επακριβώς τι εννοείται «φορτωμένων επί αυτοκινήτου στο δάπεδο του λατομείου». Κατά την άποψή μας, σε κάθε περίπτωση πρέπει να αναφέρεται το δάπεδο της βαθμίδας του λατομείου, δηλαδή το τέλος της εξορυκτικής διαδικασίας, χωρίς τις κατεργασίες εκτός χώρου εξόρυξης, που δεν πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στον υπολογισμό του αναλογικού μισθώματος. Για τα βιομηχανικά ορυκτά, τα αναλογικά μισθώματα είναι ιδιαίτερα υψηλά. Προτείνουμε 5% επί της τιμής πώλησης των εξορυσσόμενων προϊόντων, 7% επί εκείνης των ακατέργαστων και 3% επί της τιμής πώλησης των εντός του λατομείου επεξεργασμένων προϊόντων ή παραπροϊόντων. Προτείνουμε μείωση των αναλογικών μισθωμάτων των μαρμάρων γιατί πρέπει να συνυπολογιστεί η πολύ χαμηλή αποληψιμότητα που έχουν (5-7% των εξορυσσόμενων όγκων) ιδιαίτερα για τις καλές ποιότητες. Συγκεκριμένα: 5% επί της τιμής πώλησης των εξορυσσομένων ογκομαρμάρων, 7% επί εκείνης των ξοφαριών και 3% επί εκείνης των επεξεργασμένων παραπροϊόντων. Για τα αδρανή που ως υλικά είναι ιδιαίτερα φτηνά προϊόντα, η διάθεση των οποίων έχει επηρεαστεί σημαντικά από την εθνική οικονομική κρίση και που έχουν επιβαρυνθεί με βάση τις διατάξεις του παρόντος σημαντικότατα (μισθώματα, τέλη κτλ.) θα πρέπει να ισχύει επίσης ο συμψηφισμός πάγιου και αναλογικού μισθώματος. Άρθρο 3 § 4γγ Στα λατομεία βιομηχανικών ορυκτών τα αναλογικά μισθώματα καθορίζονται με βάση τους πωληθέντες τόνους και όχι τους εξορυσσόμενους. Σε περίπτωση επεξεργασίας και δημιουργίας ποσοτήτων από διαφορετικά λατομεία (μισθωμένα και ιδιωτικά), οι πωληθέντες τόνοι και η ταυτοποίησή τους δεν είναι εύκολο να αποδειχθεί. Στις περιπτώσεις τέτοιων αναμείξεων, πρέπει να υπολογίζονται διαφορετικά τα αναλογικά μισθώματα, βασιζόμενα στις εξορυγμένες ποσότητες, το δηλούμενο κόστος εξόρυξης και κάποιο συντελεστή προσαύξησης (π.χ. 20%). Για τα δημόσια και δημοτικά λατομεία μαρμάρων και βιομηχανικών ορυκτών των οποίων η λειτουργία παρατείνεται πέραν των πρώτων 20 ετών, ορίζεται ως αναλογικό μίσθωμα μετά την πρώτη 20ετία, το ανώτατο θεμιτό. Δεν υπάρχει έτσι δυνατότητα διαπραγμάτευσης με τον εκμισθωτή, ούτε δυνατότητα κλιμάκωσης του μισθώματος μέχρι λήξης της μέγιστης δυνατής, χρονικής εκμετάλλευσης. Προτείνουμε εύλογο ποσοστό αύξησης 5% επί του προηγούμενου αναλογικού μισθώματος για το επόμενο μισθωτικό διάστημα (20ετία ή 10ετία, αναλόγως του χρονικού περιθωρίου). Άρθρο 3 § 5 Υπάρχει η ίδια αδυναμία με το άρθρο 3 § 4γγ. Προτείνουμε την εξής διατύπωση: «Σε περίπτωση ιδιοχρησιμοποίησης ποσοτήτων για την τροφοδοσία εγκαταστάσεων του μισθωτή, ο προσδιορισμός της αξίας των προϊόντων αυτών υπολογίζεται επί του δηλούμενου κόστους παραγωγής (τηρουμένης της εχεμύθειας των στοιχείων) του ορυκτού φορτωμένου επί αυτοκινήτου στο δάπεδο του λατομείου προσαυξημένου κατά 20%» Άρθρο 3 § 6 Στο ποσοστό φαίνεται να υπάρχει λάθος. Προφανώς εννοείται 70% και 10% (όχι είκοσι τοις εκατό, όπως γράφεται) στο ελληνικό δημόσιο και το 20% στην οικεία Περιφερειακή Ενότητα. Τα ποσοστά νέων μισθωμάτων υπέρ Δημοσίου είναι πολύ μεγάλα. Θα μπορούσε 5% από τα 70% + 10% του Δημοσίου να πηγαίνει στο πράσινο ταμείο όπως και 2% από το 20% της Περιφερειακής Ενότητας, αντί να επιφορτίζεται ή λατομική εκμετάλλευση μετά τα 40 έτη με πρόσθετη φορολόγηση 1% επί του κύκλου εργασιών, υπέρ του πράσινου ταμείου (αναλυτικό τοποθέτηση ακολουθεί στο αντίστοιχο άρθρο 20). Είναι γνωστό ότι τα χρήματα που εισπράττονται από μισθώματα και τέλη υπέρ ΟΤΑ, δεν κατευθύνονται τις περισσότερες φορές σε έργα περιβαλλοντικής αναβάθμισης. Άρθρο 3 § 7 Αναφέρεται ότι «τα αδρανή που εξορύσσονται ως παραπροϊόντα κατά την εκμετάλλευση, οποιασδήποτε κατηγορίας ορυκτών, διατίθενται ελεύθερα…..» Η παρούσα νομοθετική ρύθμιση που αναφέρεται στην πώληση αδρανών υλικών από λατομεία μη αδρανών υλικών, δημιουργεί πολλά προβλήματα, περισσότερα από αυτά που καλείται να επιλύσει. Η δυνατότητα διάθεσης παραπροϊόντων από λατομεία μαρμάρου ή βιομηχανικών ορυκτών, ως αδρανή, θέλει πολλή προσοχή ώστε να μην αντιβαίνει στην απόφαση του ΣτΕ 1682/2000 που έκρινε ότι «Εκτός των λατομικών περιοχών, επιτρέπεται η εκμετάλλευση μόνο λατομικών ορυκτών, χαρακτηριζομένων ως μαρμάρων ή βιομηχανικών ορυκτών, όχι δε και αδρανών υλικών». Αυτό σημαίνει ότι η διάθεση τέτοιων προϊόντων δεν θα πρέπει να έρχεται σε αντίθεση με παρακείμενη λατομική περιοχή. Επίσης, δεν θεωρούμε ότι είναι σωστή προσέγγιση, η κύρια δραστηριότητα του λατομείου να προσδιορίζεται με το «ποσοστό συμμετοχής της αξίας των προϊόντων» γιατί μικρή ποσότητα π.χ. μαρμάρου έχει μεγάλη αξία άρα μπορεί να παραχθεί μεγάλη ποσότητα αδρανών. Στο προτεινόμενο νομοσχέδιο, δεν προβλέπεται μηχανισμός ελέγχου της ποσότητας που διατίθεται ελεύθερα προς πώληση, με αποτέλεσμα τη μη τήρηση των προβλεπόμενων δεσμεύσεων στην πράξη. Τονίζουμε επίσης ότι απουσιάζει παντελώς η ελάχιστη τιμή πώλησης αδρανών υλικών όπως όριζε ο Ν. 4262/2014 άρθρο 43 § 3. Η απουσία μιας τέτοιας διάταξης δίνει τη δυνατότητα φοροδιαφυγής και πώλησης αδρανών υλικών σε υποπολλαπλάσια τιμή, με σκοπό τον πολλαπλασιασμό της ποσότητας. Προτείνουμε να αναγραφεί ότι δίνεται προτεραιότητα στην απορρόφηση των λατομικών προϊόντων από λατομεία κηρυγμένης λατομικής περιοχής που βρίσκεται πλησίον του λατομείου μαρμάρου ή βιομηχανικών ορυκτών. Άρθρο 3 § 8 Αναφέρεται ότι επιτρέπεται η μεταβίβαση μισθωτικών δικαιωμάτων. Δεν γίνεται αναφορά για την εισφορά μισθωτικών δικαιωμάτων σε εταιρεία, όπως προβλεπόταν στο ν. 669/77. Γι’ αυτό προτείνουμε την εξής διατύπωση: "Επιτρέπεται η μεταβίβαση των μισθωτικών δικαιωμάτων καθώς και η εισφορά τους σε εταιρεία".