Αρχική Έρευνα και εκμετάλλευση λατομικών ορυκτών και άλλες διατάξειςΆρθρο 03 – Εκμίσθωση του δικαιώματος εκμετάλλευσης– Πάγια και Αναλογικά ΜισθώματαΣχόλιο του χρήστη ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΛΑΤΟΜΕΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ «ΣΥ.ΛΑΤ.Ε.» | 19 Ιουλίου 2017, 14:17
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΛΑΤΟΜΕΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ «ΣΥ.ΛΑΤ.Ε.»' | 19 Ιουλίου 2017, 14:17

    Άρθρο 3 παρ 7 Κατ αρχήν συμφωνούμε απόλυτα με την άποψη του ΣΜΕ στο εν λόγω άρθρο. Κατά την άποψη μας η παρούσα νομοθετική ρύθμιση κατά την γνώμη μας είναι εντελώς άστοχη για τους παρακάτω λόγους. Καταργείται στην ουσία η συνταγματική έννοια της λατομικής ζώνης. Εκτός των διαφόρων αποφάσεων του ΣτΕ περί πώλησης αδρανών υλικών από χώρους που δεν ανήκουν σε λατομικές περιοχές, στην πράξη ακυρώνεται όλη η υπάρχουσα νομοθεσία και νομολογία όπου ο νομοθέτης από το 1984 θέλησε να συγκεντρώσει όλα τα λατομεία εντός λατομικών περιοχών και όχι να δημιουργήσει παντού άναρχες και λαθραίες στην πράξη εκμεταλλεύσεις λατομείων αδρανών υλικών. - Το ΣτΕ το 2000 με την υπ΄αριθμ.1682 απόφαση έκρινε ότι : «Εκτός των λατομικών περιοχών επιτρέπεται η εκμετάλλευση μόνο λατομικών ορυκτών χαρακτηριζομένων ως μαρμάρων ή βιομηχανικών ορυκτών, όχι δε και αδρανών υλικών.» - Το Ν.Σ.Κ. το 1998 με την υπ΄αριθμ. 154 απόφαση αναφέρει ότι : «κατά πάγια θέση του ΣτΕ (αποφάσεις 4726/1995,734/1997) έχει κριθεί ότι το σύστημα των λατομικών περιοχών που έχει θεσπιστεί με τους νόμους 1428/84 και 2115/93 έχει συνταγματική κάλυψη και δεν είναι δυνατόν να καταργηθεί με νόμο ή να αποδυναμωθεί με νομοθετικές διατάξεις» Στην ουσία με την παρούσα διάταξη αποδυναμώνεται το σύστημα των λατομικών περιοχών Δεν προκύπτει από πουθενά ότι το περιβαλλοντικό αποτύπωμα της πώλησης των παραπροϊόντων είναι λιγότερο επιβλαβές από την αποκατάσταση τους εντός των λατομικών χώρων . Στην ουσία η αποκατάσταση των εξορυκτικών αποβλήτων εντός των χώρων εξόρυξης έχει ως αποτέλεσμα, την απόδοση ενός ανάγλυφου περίπου όμοιου του αρχικού προ της λατομικής επέμβασης. Η πώληση των παραπροϊόντων δεν μπορεί επ'ουδενί να θεωρηθεί οικολογική και ότι προστατεύει το περιβάλλον. Η φθορά αντιθέτως του περιβάλλοντος είναι όμοια είτε το προϊόν κοστίζει 1000 €/τν είτε 2€/τν ως παραπροϊόν και συνεπώς η αποκατάσταση θεωρείται αναγκαία και όχι δυνητική που επιτάσσει το παρόν άρθρο με την πώληση ή την αποκατάστασή των παραπροϊόντων. Η αποκατάσταση όμως είναι όρος ποσοτικός και όχι αξιακός βάση του πωλούμενου προϊόντος. Στην πράξης απαιτούνται X κυβικά για την επαναπλήρωση της κοιλότητας . Δηλαδή ένα λατομείο μαρμάρου που πουλά 1 τόνο μαρμάρου με 300€/τν και 100 τν αδρανών με 2€ είναι λατομείο μαρμάρου ή αδρανών; Γίνεται σαφές ότι η έννοια της αξίας δεν μπορεί να εισέρχεται σε κανένα υπολογισμό αλλά μόνο αυτή της ποσότητας. Επίσης, το προτεινόμενο σχέδιο νόμου δεν θέτει μηχανισμό ελέγχου της ποσότητας που διατίθεται ελευθέρα προς πώληση , με αποτέλεσμα την μη τήρηση του στην πράξη. Δεν υπάρχει ούτε μηχανισμός ελέγχου αλλά ούτε και κυρώσεων για ένα θέμα πρώτα περιβαλλοντικό και έπειτα εμπορικό. Δεν αποδεικνύεται από πουθενά ότι η ρύθμιση αυτή συμβάλει στο δημόσιο συμφέρον. Αντιθέτως το βλάπτει διότι τα λατομεία του της παραγράφου αυτής αποδίδουν λιγότερους φόρους σε σχέση με τα νόμιμα υφιστάμενα λειτουργούντα αδρανών υλικών. Η παρούσα ρύθμιση ,έγινε κατ επιταγή του ΟΟΣΑ με την λογική της εξομοίωσης του τρόπου υπολογισμού των μισθωμάτων που καταβάλουν οι λατομικές επιχειρήσεις για τα αδρανή υλικά που εξορύσσονται ως παραπροϊόντα, με τα αντίστοιχα μισθώματα λατομείων αδρανών υλικών του νομού ή της περιφέρειας για λόγους ίσης μεταχείρισης. Η ρύθμιση όμως αυτή όμως , δεν λαμβάνει υπ οψιν την νομολογία του ΣτΕ από το 1997 και έπειτα το οποίο απαγορεύει την πώληση αδρανών υλικών από λατομεία εκτός λατομικών περιοχών αλλά μόνο τον άρθρο 3 παρ 6 του Ν 2115/93 το οποίο γνώριζε ο ΟΟΣΑ. Σε αυτό το σημείο ρωτάμε του ειδικούς αν υπάρχει έστω και ένα λατομείο που να έκανε την σωστή χρήση της ρύθμιση αυτής , και πόσα είναι αυτά που έχουν κάνει την κατάχρηση της και την καταστρατήγηση του νόμου περί αδρανών υλικών. Μάλιστα αξίζει να σημειωθεί ότι τα λατομεία αδρανών υλικών αποδίδουν μίσθωμα έναντι της πραγματικής τιμολογηθείσας τιμής ενώ αυτά της παραγράφου 7 του άρθρου 3 έναντι μιας ασαφούς τιμής και ούτε καν της μέσης τιμής του νομού που προέβλεπε ο Ν 4262/14 ή των 5 ευρώ που προβλέπει το άρθρο 11§7β , την στιγμή που για το κύριο προϊόν δεν αποδίδουν μισθώματα έναντι της πραγματικής τιμής αλλά έναντι μιας υποπολλαπλάσιας θεωρητικής που καθορίζεται από τον μη αιρετό περιφερειάρχη . Δημιουργείται θέμα άνισου ανταγωνισμού μεταξύ των νόμιμων λειτουργούντων λατομείων Αδρανών υλικών και αυτών που διαθέτουν αδρανή ως παραπροϊόντα ενώ δίνεται η δυνατότητα φοροδιαφυγής σε προϊόντα μεγάλης άξιας (μάρμαρο, ξoφάρια, Βιομηχανικά Ορυκτά) να διακινούνται ως αδρανή υλικά. Τα υφιστάμενα Λατομεία Αδρανών Υλικών , πληρώνουν βάση νομού ένα ελάχιστο μίσθωμα ιδιαίτερα μεγάλο, ασχέτως εάν πωλούν ή όχι αδρανή υλικά , βάση του οποίου μειοδότησαν σε συγκεκριμένο διαγωνισμό που διεξάγει το δημόσιο κατά μέσο όρο κάθε εικοσαετία. Αντιθέτως τα λατομεία της παραγράφου 7 του άρθρου 3 ΔΕΝ αποδίδουν κανένα ελάχιστο μίσθωμα. Επίσης , η συμμετοχή των διαγωνιζομένων σε δημοπρασία δημοσίου λατομικού χώρου αδρανών υλικών έγινε υπό συγκεκριμένους όρους και συγκεκριμένους χώρους ανά νομό στην επικράτεια. Πως το κράτος κατόπιν της καθιέρωσης των Λατομικών Περιοχών αναιρεί αυτήν την οριοθέτηση με την οριζόντια αντιμετώπιση της πώλησης αδρανών υλικών ; Επίσης δίνεται η δυνατότητα δημιουργίας παραγωγής αδρανών υλικών σε απόσταση 500 μέτρων από οικισμό (με χρήση εκρηκτικών) σε αντίθεση με τον Ν 2115-93 όπου σαφώς ορίζεται ότι τα λατομεία Αδρανών υλικών είναι σε απόσταση 1000 μ από οικισμούς. Τέλος η φέρουσα ικανότητα παραγωγής των παραπροϊόντων είναι τόσο μεγάλη πχ στα μάρμαρα η παραγωγή παραπροϊόντων εκτιμάται ότι είναι 10 εκ τόνοι τη στιγμή που το κύριο προϊόν είναι κάτι λιγότερο από 1 εκ τόνοι. Τίθεται λοιπόν το σαφές το ερώτημα ‘’τα 10 εκ αυτά των ετήσιων παραπροϊόντων είναι αξιοποιήσιμα με ορούς ποιότητας και ανταγωνισμού;’’. Σαφώς και όχι , μπορεί κάποιοι άλλοι να έχουν άλλη άποψη , αλλά η πράξη αποδεικνύει ότι ποτέ μα ποτέ αυτά τα παραπροϊόντα δεν αξιοποιήθηκαν και γι αυτό είναι εναποτεθειμένα σε χώρους πλησίον της εξόρυξης. Μάλιστα αυτά τα εξορυκτικά απόβλητα είναι απόβλητα χρόνων και σε εποχές που ήταν καλύτερες για την οικοδομική και κατασκευαστική δραστηριότητα αλλά και το νομικό πλαίσιο έδινε τις δυνατότητες για την αξιοποίηση τους. Το παρόν συμβαίνει διότι α. Τα λατομικά κέντρα είναι πολύ μακριά από τα κέντρα κατανάλωσης β. Το κόστος της περαιτέρω επεξεργασίας και βιομηχανοποίησης είναι τόσο που τα καθιστά μη ανταγωνιστικά ακόμα και αν ήταν κοντινότερα στα κέντρα κατανάλωσης Εξάλλου είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις oπου γίνεται πραγματική αξιοποίηση των παραπροϊόντων σε λατομεία και σίγουρα ούτε σε μεγάλη κλίμακα αλλά ούτε και μακροχρόνια. Αντιθέτως όπως προαναφέρθηκε είναι πολύ περισσότερες οι περιπτώσεις όπου καταστρατηγείται ο νομός και με πρόσχημα την αξιοποίηση των παραπροϊόντων γίνεται συστηματική εκμετάλλευση αδρανών υλικών και μόνο . Με βάση όλα τα παραπάνω προτείνουμε -Την κατάργηση της εν λόγω παραγράφου ως προδήλως αντισυνταγματικη Οι Λατομικές ζώνες θα πρέπει να είναι τα μόνα σημεία εκμετάλλευσης αδρανών υλικών . Μόνο έτσι θα περιορίσουμε τις «ανοιχτές τρύπες», θα γίνει ουσιαστικός χωροταξικός σχεδιασμός και θα συμβάλουμε στην βιώσιμη ανάπτυξη