Αρχική Έρευνα και εκμετάλλευση λατομικών ορυκτών και άλλες διατάξειςΆρθρο 25 – Μεταβατικές διατάξειςΣχόλιο του χρήστη ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ | 19 Ιουλίου 2017, 15:01
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ' | 19 Ιουλίου 2017, 15:01

    α) Παράγραφος 4 Στην παράγραφο 4 γίνεται πρόβλεψη για τις μισθώσεις λατομείων βιομηχανικών ορυκτών και μαρμάρων που έχουν υπερβεί τη 40ετία μίσθωσης, σύμφωνα με τις παραγρ. 1 και 2 του άρθρου 183 του ν. 4001/2011 (Α’ 179) όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 17 του ν. 4203/2013 (Α’ 235) και 22 του νόμου 4351/2015 (Α’ 165). Η θέση μας είναι ότι πρέπει να ισχύσουν τα αναφερόμενα στο άρθρο 3 παραγρ. 3 και συγκεκριμένα: "Η προτεινόμενη ρύθμιση, που αναφέρει ότι η παράταση πέραν των 40 ετών για τα ιδιωτικά λατομεία, πρέπει να γίνεται με τη σύμφωνη γνώμη του ιδιοκτήτη της έκτασης του λατομικού χώρου μπορεί να οδηγήσει σε εκβιασμό του φορέα εκμετάλλευσης και σε αδιαφανείς χειρισμούς, αφού πλέον ρυθμίζεται από το προτεινόμενο νομοσχέδιο το πάγιο και αναλογικό μίσθωμα που φτάνει στο ανώτατο θεμιτό, όπως επίσης και οι περιβαλλοντικοί και τεχνικοί όροι λειτουργίας του λατομείου. Σε περίπτωση δε διαφωνίας εκμισθωτή και μισθωτή, ο φορέας εκμετάλλευσης οδηγείται αναίτια σε έξωση από το λατομικό χώρο, παρά το ότι έχει εκπληρώσει όλους τους όρους της συμφωνίας (μισθωτικούς, περιβαλλοντικούς, τεχνικούς κτλ.) Στην περίπτωση αυτή, έχουμε κατασπατάληση ορυκτών πόρων και περαιτέρω επιβάρυνση φυσικών πόρων γιατί κατ' αυτόν τον τρόπο ο φορέας εκμετάλλευσης θα οδηγηθεί σε διάνοιξη νέου λατομείου για να πάρει ίδιες ποσότητες πόρων, επιβαρύνοντας το περιβάλλον. Η αλλαγή χρήσης γης, προκειμένου να εγκατασταθεί και λειτουργήσει μια λατομική δραστηριότητα, είναι απ' αρχής γνωστή στους ιδιοκτήτες και η επέκταση της δραστηριότητας μετά τα 40 χρόνια δεν δημιουργεί ουσιαστικά, νέα επιβαρυντική για την ιδιοκτησία κατάσταση. Προτείνουμε την εξής τροποποίηση-προσθήκη: «Για τα λατομεία του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 1 του παρόντος στα οποία υφίστανται ακόμα εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα, η διάρκεια ισχύος των συμβάσεων μίσθωσης μπορεί να παρατείνεται μονομερώς και πέραν των σαράντα (40) ετών ανά δεκαετία μέχρι να ολοκληρωθεί η μέγιστη δυνατή απόληψη των κοιτασμάτων των υπό εκμετάλλευση ορυκτών, σύμφωνα με την εκάστοτε εγκεκριμένη σχετική τεχνική μελέτη και την εγκεκριμένη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, και πάντως όχι πέραν των εβδομήντα (70) ετών, συνολικά από την έναρξη της μίσθωσης. Προϋπόθεση για την επέκταση μίσθωσης πέραν των σαράντα (40) ετών είναι η έκδοση διαπιστωτικής πράξης από την αρμόδια αρχή, ότι η μέχρι τότε εκμετάλλευση έχει γίνει σύμφωνα με τις υποχρεώσεις και την άδεια του μισθωτή». Όμως σε κάθε περίπτωση και για να διασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία υπαρχουσών λατομικών εκμεταλλεύσεων που παρατάθηκαν σύμφωνα με το άρθρο 44 του νόμου 669/77 ή το άρθρο 7 παραγρ. 6 του ν. 2702/1999 (Α’ 70), προτείνουμε ως ελάχιστη πρόβλεψη μεταβατικών διατάξεων τα παρακάτω: «Μισθώσεις λατομείων βιομηχανικών ορυκτών και μαρμάρων που συνομολογήθηκαν προ της ισχύος του ν. 669/77, ισχύουν σήμερα και έχουν παραταθεί δυνάμει του άρθρου 44 παραγρ. 1 του ν. 669/77 ή του άρθρου 7 παραγρ. 6 του ν. 2702/1999, μπορούν να παρατείνονται μονομερώς, μέχρι τη συμπλήρωση πεντηκονταετίας, που προσδιορίζεται από την έναρξη ισχύος του ν. 667/77 ή από την ημερομηνία έναρξης της πρώτης τριετίας όπως προβλέπεται από το άρθρο 44 παραγρ. 1 του ν. 669/77». Στην ίδια παράγραφο αναφέρει ότι « μισθώσεις που έχουν ξεπεράσει τα σαράντα έτη ……..μπορούν να παρατείνονται μονομερώς έως τη συμπλήρωση πενήντα ετών από την αρχική μίσθωση». Δεν διασαφηνίζεται τι καθεστώς θα ισχύει μετά την πενηνταετία. Προτείνεται η παρακάτω διατύπωση: «Μισθώσεις που έχουν ξεπεράσει τα σαράντα έτη σύμφωνα με τις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 183 του Ν.4001/2011 (Α’179), όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 17 του Ν. 4203/2013 (Α’ 235) και 22 του ν. 4351/2015 (Α’165) και του άρθρου 7 παραγρ. 6 του ν. 2702/1979 (Α’ 70), μπορούν να παρατείνονται μονομερώς έως τη συμπλήρωση πενήντα ετών από την αρχική μίσθωση κατά παρέκκλιση της παρ. 6 του παρόντος. Εάν μέχρι τη συμπλήρωση των 50 ετών τα μέρη, εν τω μεταξύ, συνάψουν συμφωνία παράτασης ή έχουν συνάψει ανανέωση μίσθωσης, ο φορέας της εκμετάλλευσης δικαιούται μετά τη λήξη αυτής, σε μονομερείς στη συνέχεια παρατάσεις (όχι μεγαλύτερες των 10 ετών) μέχρι τη συμπλήρωση των 70 ετών σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 3 παρ.3 του παρόντος» β) Παράγραφος 6 Αναφέρεται ότι η παράταση της σύμβασης μίσθωσης πέραν των 40 ετών, εάν ο φορέας εκμετάλλευσης είναι διαφορετικός από τον ιδιοκτήτη της έκτασης του λατομικού χώρου, γίνεται με τη σύμφωνη γνώμη του ιδιοκτήτη και όχι μονομερώς. Η διατύπωση αυτή μπορεί να οδηγήσει σε εκβιασμό του φορέα εκμετάλλευσης και σε αδιαφανείς χειρισμούς, αφού πλέον ρυθμίζεται από το προτεινόμενο νομοσχέδιο το πάγιο και αναλογικό μίσθωμα που φτάνει στο ανώτατο θεμιτό, όπως επίσης και οι περιβαλλοντικοί και τεχνικοί όροι λειτουργίας του λατομείου. Σε περίπτωση δε διαφωνίας εκμισθωτή και μισθωτή, ο φορέας εκμετάλλευσης οδηγείται αναίτια σε έξωση από το λατομικό χώρο, παρά το ότι έχει εκπληρώσει όλους τους όρους της συμφωνίας (μισθωτικούς, περιβαλλοντικούς, τεχνικούς κτλ.) Στην περίπτωση αυτή, έχουμε κατασπατάληση ορυκτών πόρων και περαιτέρω επιβάρυνση φυσικών πόρων γιατί κατ' αυτόν τον τρόπο ο φορέας εκμετάλλευσης θα οδηγηθεί σε διάνοιξη νέου λατομείου για να πάρει ίδιες ποσότητες πόρων, επιβαρύνοντας το περιβάλλον. ι Η αλλαγή χρήσης γης, προκειμένου να εγκατασταθεί και λειτουργήσει μια λατομική δραστηριότητα, είναι απ' αρχής γνωστή στους ιδιοκτήτες και η επέκταση της δραστηριότητας μετά τα 40 χρόνια δεν δημιουργεί ουσιαστικά, νέα επιβαρυντική για την ιδιοκτησία, κατάσταση. Προτείνουμε την εξής τροποποίηση-προσθήκη: «Για τα λατομεία του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 1 του παρόντος στα οποία υφίστανται ακόμα εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα, η διάρκεια ισχύος των συμβάσεων μίσθωσης μπορεί να παρατείνεται μονομερώς και πέραν των σαράντα (40) ετών ανά δεκαετία μέχρι να ολοκληρωθεί η μέγιστη δυνατή απόληψη των κοιτασμάτων των υπό εκμετάλλευση ορυκτών, σύμφωνα με την εκάστοτε εγκεκριμένη σχετική τεχνική μελέτη και την εγκεκριμένη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, και πάντως όχι πέραν των εβδομήντα (70) ετών, συνολικά από την έναρξη της μίσθωσης. Προϋπόθεση για την επέκταση μίσθωσης πέραν των σαράντα (40) ετών είναι η έκδοση διαπιστωτικής πράξης από την αρμόδια αρχή, ότι η μέχρι τότε εκμετάλλευση έχει γίνει σύμφωνα με τις υποχρεώσεις και την άδεια του μισθωτή». γ) Παράγραφος 7 Για τις υπάρχουσες άδειες εκμετάλλευσης γίνεται γνωστοποίηση. Δεν αναφέρει σε πόσο χρόνο πρέπει να υλοποιηθεί η υποχρέωση αυτή. Προτείνεται τριετής μεταβατική περίοδος. δ ) Παράγραφος 11 Η διάταξη αυτή έχει νόημα εάν η μη παράταση σύμβασης μίσθωσης είναι με υπαιτιότητα του εκμεταλλευτή. ε ) Παράγραφος 15 Αναφέρει ότι «λατομεία λειτουργούντα κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος με άδεια εκμετάλλευσης αποκλειστικώς μαρμαρόσκονης ή μαρμαροψηφίδας, η οποία εκδόθηκε πριν το 2000 με τις διατάξεις του ν. 669/77, υπάγονται στην κατηγορία του λατομείου αδρανών υλικών». Δεν υπάρχουν τέτοια λατομεία πλέον. Η διατήρηση αυτής της υποτιθέμενης κατηγορίας λατομείου, δίνει νομικό κάλυμμα για παράνομη λατόμευση. Δεν θεωρούμε σωστό τα λατομεία αυτά που έχουν τέτοια άδεια να μετατραπούν σε λατομεία αδρανών υλικών, σε βάρος των λειτουργούντων λατομείων εντός λατομικών περιοχών, λατομείων που μισθώνονται μέσω διαδικασίας δημοπρασιών και έχουν όλες τις γνωστές επιβαρύνσεις. Αυτό, εκτός των άλλων, οδηγεί σε άδικη μεταχείριση του εκμεταλλευτή ενός λατομείου αδρανών εντός λατομικής περιοχής, ο οποίος μίσθωσε το λατομείο από το Ελληνικό Δημόσιο, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες της ευρύτερης περιοχής του Περιφερειακού Τμήματος και τώρα με τη διάταξη αυτή, βλέπει να ανατρέπονται οι οικονομικές και επιχειρηματικές του εκτιμήσεις.