Αρχική Κανονισμός Ενεργειακής Απόδοσης ΚτιρίωνΆρθρο 19 – ΠαραρτήματαΣχόλιο του χρήστη ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΗΣ ΤΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ - Α.Π.Θ. (Δ.Μπίκας, Αικ. Ευμορφοπούλου, Δ.Αραβαντινός, Κ.Αξαρλή, Αικ.Τσικαλουδάκη, Θ.Θεοδοσίου) | 31 Ιανουαρίου 2010, 12:45
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΗΣ ΤΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ - Α.Π.Θ. (Δ.Μπίκας, Αικ. Ευμορφοπούλου, Δ.Αραβαντινός, Κ.Αξαρλή, Αικ.Τσικαλουδάκη, Θ.Θεοδοσίου)' | 31 Ιανουαρίου 2010, 12:45

    ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΗΣ ΤΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ - Α.Π.Θ. (Δ.Μπίκας, Αικ.Ευμορφοπούλου, Δ.Αραβαντινός, Κ.Αξαρλή, Αικ.Τσικαλουδάκη, Θ.Θεοδοσίου) Παράρτημα 1. Μεθοδολογία υπολογισμού σύμφωνα με ευρωπαϊκά πρότυπα 1η παρατήρηση Πολλά από τα πρότυπα που εμφανίζονται στα σχήματα ως prEN (προσχέδια) είναι ΕΝ (οριστική μορφή) (ενδεικτικά αναφέρονται τα 15241, 10077, 15927, 15193, 15316). Θα πρέπει να γίνει ενημέρωση με την οριστική μορφή των προτύπων. 2η παρατήρηση Στον «υπολογισμό ενεργειακής κατανάλωσης του κτιρίου» γίνεται αναφορά στην ωριαία μέθοδο• κάτι που προφανώς δεν ισχύει. 3η παρατήρηση Θα πρέπει να γίνει συγκεκριμένη αναφορά στις τιμές και στους συντελεστές που χρειάζεται να εκδοθούν Τ.Ο.Τ.Ε.Ε. και περιλαμβάνονται στο ISO 13790. 4η παρατήρηση Δεν υπάρχει αναφορά σε κατηγορίες θερμικής άνεσης στις οποίες πρέπει να λειτουργούν τα κτίρια, παρόλο που για παράδειγμα στην ΚΥΑ 1112 («Μέτρα για τη βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης και την εξοικονόμηση ενέργειας στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα») γίνεται σαφής αναφορά σε αυτό. Παράρτημα 3. Κλιματικά δεδομένα – Ηλιακό ύψος 1η παρατήρηση Στα προσφερόμενα στοιχεία θα πρέπει να περιλαμβάνεται και η ηλιακή ακτινοβολία σε διάφορους προσανατολισμούς και κλίσεις, προκειμένου να μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη μεθοδολογία του ISO 13790. Τα στοιχεία που δίνονται στο παράρτημα δεν είναι επαρκή για την εφαρμογή της προτεινόμενης μεθοδολογίας. 2η παρατήρηση Τα στοιχεία ηλιακού ύψους θα πρέπει να δίνονται πρωτίστως σε μορφή πινάκων και όχι γραφημάτων (στα οποία χάνεται η ακρίβεια των τιμών) προς διευκόλυνση των μελετητών. Παράρτημα 4. Υπολογισμοί θερμομόνωσης κτιρίου 1η παρατήρηση Η σχέση 4.4. (σελίδα 5 του παραρτήματος 4) ουσιαστικά καταγράφει τη θερμική επάρκεια των εξωτερικών κατακόρυφων περιμετρικών επιφανειών κατ' όροφο, αν και στο σχετικό εδάφιο δεν γίνεται σαφής αναφορά για την ικανοποίηση του ελέγχου σε κάθε όροφο χωριστά. Εικάζεται πάντως ότι αυτό υπονοεί, λαμβάνοντας υπόψη τα ισχύοντα σήμερα στον Κανονισμό Θερμομόνωσης Κτιρίων. Πέραν αυτού όμως, οι επιμέρους ποσότητες kw•Fw και kF•FF των επιμέρους επιφανειών υπεισέρχονται στη σχέση 4.4. για τον υπολογισμό του kw (w,F) στο ακέραιο (δηλαδή έχουν συντελεστή τη μονάδα), χωρίς να γίνεται διάκριση αυτών αν πρόκειται για επιφάνειες που έρχονται σε επαφή με τον εξωτερικό αέρα, με μη θερμαινόμενο χώρο, με έδαφος ή ακόμη και με θερμαινόμενο χώρο που δεν συνυπολογίζεται στη θερμομονωτικά προστατευμένη περιοχή του κτιρίου. Στην περίπτωση που το δομικό στοιχείο δεν συνορεύει με τον εξωτερικό αέρα θα πρέπει να υπεισέρχεται στη σχέση 4.4. με ένα μειωτικό συντελεστή, που στον ισχύοντα κανονισμό λαμβάνεται με 0,5. Κατά απλοποιητική παραδοχή θα μπορούσε να διατηρηθεί ο συντελεστής 0,5, ορθότερο όμως θα ήταν να προσδιορισθεί αυτός κατά περίπτωση. Τότε: – Στην περίπτωση επαφής με το έδαφος θα πρέπει να ληφθεί υπόψη το σχετικό ISO. – Στην περίπτωση επαφής με θερμαινόμενο χώρο η ροή θερμότητας είναι ελάχιστη έως μηδενική –όταν επικρατούν οι αυτές τιμές θερμοκρασίας εκατέρωθεν του δομικού στοιχείου–, θα μπορούσε όμως αυτός ο θερμαινόμενος χώρος, εκτιμώμενος προς την πλευρά της ασφάλειας, να θεωρηθεί ως μη θερμαινόμενος και το αντίστοιχο γινόμενο k•F να υπεισέλθει με κάποιο μειωτικό συντελεστή (π,χ, και πάλι 0,5). 2η παρατήρηση Ομοίως στη σχέση 4.3. (σελίδα 4 του παραρτήματος 4), ενώ υπάρχει πρόνοια για τις επιφάνειες FG που έρχονται σε επαφή με το έδαφος να υπεισέλθουν ως ποσότητα kG•FG για τον υπολογισμό του συνολικού km με μειωτικό συντελεστή 0,5, οι επιφάνειες FWE που έρχονται σ επαφή με μη θερμαινόμενο χώρο υπεισέρχονται ως ποσότητες kWE•FWE στο ακέραιο. Κανονικά οφείλουν και αυτές να υπεισέλθουν με μειωτικό συντελεστή. Όπως και παραπάνω αναφέρθηκε για τον υπολογισμό της σχέσης 4.4., έτσι και για τον υπολογισμό της σχέσης 4.3., το ορθότερο θα ήταν ο μειωτικός συντελεστής της ποσότητας kG•FG να προσδιορισθεί κατά περίπτωση σύμφωνα με το σχετικό ISO. 3η παρατήρηση Στη σχέση F/V, προκειμένου να προσδιορισθεί η μέγιστη επιτρεπόμενη τιμή του km για το σύνολο του κτιρίου, θα πρέπει με σαφήνεια να διευκρινισθεί ποιές θα είναι οι επιφάνειες που θα συνυπολογισθούν στο F και ποιός ο όγκος του V. Το ερώτημα προκύπτει προφανώς για να εκλείψουν οι ασάφειες του ισχύοντoς σήμερα κανονισμού σχετικά με το συνυπολογισμό (ή το μη συνυπολογισμό) των επιφανειών προς τμήματα του οικοπέδου, προαιρετικά ή υποχρεωτικά ακάλυπτα, μέσα στο σώμα του κτιρίου. Το ίδιο ερώτημα τίθεται για αίθρια, ημιυπαίθριους χώρους, πιλοτές κ.τ.λ., που βρίσκονται μέσα στο σώμα του κτιρίου. Θα μπορούσε να προταθεί η διευκρίνηση ότι οι επιφάνειες που θα συνυπολογίζονται στο F είναι εκείνες που περικλείουν το σύνολο των θερμαινόμενων ωφέλιμων χώρων του κτιρίου και ο όγκος V είναι ο αντίστοιχος περικλειόμενος όγκος. 4η παρατήρηση Στον πίνακα 4.1. του παραρτήματος (σελίδα 3 του παραρτήματος 4) δίνονται οι τιμές των συντελεστών θερμικής μετάβασης και των αντιστάσεων θερμικής μετάβασης. Αυτές οι τιμές είναι εκείνες του Κανονισμού Θερμομόνωσης Κτιρίων και μάλιστα λανθασμένα περασμένες, δεδομένου ότι οι μεν τιμές των συντελεστών θερμικής μετάβασης αi και αa είναι αυτές που αντιστοιχούν σε μονάδες W/(m²•K), οι δε των αντιστάσεων θερμικής μετάβασης άλλοτε είναι αυτές που αντιστοιχούν σε μονάδες m²•h•°C/kcal και άλλοτε αυτές που αντιστοιχούν σε μονάδες m²•K/W, παρά το γεγονός ότι στην κεφαλίδα της αντίστοιχης στήλης αναγράφεται ως μονάδα: m²•K/W. Ένας απλός υπολογισμός της αντιστροφής της τιμής της μιας στήλης (δηλαδή της τιμής του 1/α αυτής που δίνεται ως α) είναι αρκετός. Πέραν του σφάλματος όμως και ερχόμενος κανείς επί της ουσίας θα πρέπει να επισημάνει ότι αυτές οι τιμές έχουν ήδη αναθεωρηθεί προ πολλού βάσει νεότερων υπολογιστικών και μετρητικών δεδομένων, αποδίδοντας καλύτερα την αντίσταση που προβάλλει το επιφανειακό στρώμα αέρα στη ροή θερμότητας προς και από το δομικό στοιχείο. Είναι επομένως σκόπιμο να αντικατασταθούν με αυτές του προτύπου ISO 13790. 5η παρατήρηση Στον πίνακα 4.2. (στις σελίδες 3 και 4 του παραρτήματος 4) δίνονται οι τιμές του συντελεστή θερμικής αγωγιμότητας ορισμένων θερμομονωτικών υλικών. Επ' αυτού: α)Ορισμένες από τις τιμές που αναγράφονται δεν θεωρούνται σήμερα αποδεκτές. Βασίζονται στις τιμές του λ που περιείχε ο Κανονισμός Θερμομόνωσης Κτιρίων του 1979. Από τότε όμως πολλά νέα προϊόντα έχουν προκύψει, ενώ πολλών άλλων τα θερμοτεχνικά χαρακτηριστικά έχουν τροποποιηθεί (επί τω χείρω ή τω βελτίω). Εντελώς ενδεικτικά: – Μάρμαρα, γρανίτες και ασβεστόλιθοι δεν έχουν όλα την ίδια τιμή λ. – Ο πετροβάμβακας έχει τιμή του λ κοντά σ' αυτήν του υαλοβάμβακα. – Οπτόπλινθοι, τσιμεντόλιθοι κ.τ.λ. διακρίνονται ως προς την τιμήν του με βάση τουλάχιστον το ειδικό βάρος και την πυκνότητα και διάταξη των οπών τους. – Η διογκωμένη πολυστερίνη έχει πλέον πολύ καλύτερες τιμές του συντελεστή λ από την αναγραφόμενη στον πίνακα και σχεδόν ταυτίζεται με αυτήν της αφρώδους εξηλασμένης πολυστυρόλης. – Η αφρώδης εξηλασμένη πολυστυρόλη από καμιά εταιρεία παραγωγής σήμερα –από όσο τουλάχιστον μπορούμε να γνωρίζουμε– δεν παρουσιάζει τόσο χαμηλή τιμή του λ. β) Είναι τουλάχιστον αντιδεοντολογικό, να αναγράφονται στον πίνακα υλικά με την εμπορική τους ονομασία (π.χ. αφρώδης πολυστυρόλη Roofmate και Styrofoam) γ) Από τον πίνακα απουσιάζουν πολλά υλικά, από τα πλέον χρησιμοποιούμενα σήμερα στη δόμηση (π.χ. κεραμικά πλακίδια, κισηρόλιθοι, ελαφροβαρείς τσιμεντόλιθοι, γυψοκονιάματα, πολυουρεθάνη και πολλά άλλα) δ) Η ονοματολογία των υλικών οφείλει να είναι σύγχρονη και ορθή. Για παράδειγμα: – Το σκυρόδεμα έχει πάψει εδώ και πολλά χρόνια να χαρακτηρίζεται ως Β160, Β225 κ.τ.λ. – Η αφρώδης εξηλασμένη πολυστερίνη διακρίνεται από τη διογκωμένη από τη διαδικασία παραγωγής τους, δηλαδή ακριβώς από αυτό που δηλώνει το όνομά τους, ότι η μία είναι διογκωμένη και η άλλη εξηλασμένη και όχι από το γεγονός ότι είναι αφρώδης. Συμπερασματικά: Είναι επιβεβλημένη η επικαιροποίηση του πίνακα σύμφωνα με το σχετικό πρότυπο ISO, η συμπλήρωσή του και η διόρθωση των σφαλμάτων του. Επιπροσθέτως, για την τελική του μορφή του πίνακα 4.2. προτείνεται: • Στον κατάλογο των δομικών υλικών να συμπεριλαμβάνονται οι τοιχοποιίες, με συμβατικούς αρμούς. • Να περιλαμβάνονται περισσότερα θερμοτεχνικά χαρακτηριστικά: – το συντελεστή θερμικής αγωγιμότητας (λ), – το συντελεστή αντίστασης στη διάχυση των υδρατμών (μ), – την ειδική θερμότητα (c). • Να περιλαμβάνονται περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά των υλικών: – η εμπεριεχόμενη ενέργεια, – ισοδύναμες εκπομπές. Τέλος, ο πίνακας μπορεί υπό μορφή παραρτήματος να συνοδεύεται από εκτεταμένο κατάλογο ενδεικτικών κατασκευαστικών λύσεων (δομικών στοιχείων) με πληροφορίες περιβαλλοντικών χαρακτηριστικών όπως περιεχόμενη ενέργεια και ισοδύναμες εκπομπές. 6η παρατήρηση Στο κείμενο του σχεδίου φαίνεται να υπάρχει σύγχυση ανάμεσα στις χρησιμοποιούμενες έννοιες των «ανοιγμάτων», των «κουφωμάτων» και των «πλαισίων» (πίνακας Γ.1. & πίνακες 4.4. και 4.5. του παραρτήματος 4). Διευκρινίζεται ότι: • Ως (οικοδομικά) ανοίγματα ορίζονται τα κενά που αφήνονται στις επιφάνειες των κατασκευαστικών στοιχείων των εξωτερικών και εσωτερικών τοιχοποιιών των κτιρίων. • Ως κουφώματα ορίζονται τα ολοκληρωμένα δομικά στοιχεία που τοποθετούνται στα ανοίγματα, με λειτουργίες που εξασφαλίζουν και ρυθμίζουν την οπτική, ακουστική και γενικότερη επικοινωνία και κίνηση ανάμεσα στο εσωτερικό των κτιρίων και το εξωτερικό περιβάλλον και μεταξύ των εσωτερικών χώρων. Αποτελούνται από τα πλαίσια, τους υαλοπίνακες ή/και πλήρη τμήματα. Επομένως είναι άνευ περιεχομένου η αναφορά σε «συντελεστές θερμικής διαπερατότητας του ανοίγματος» που γίνεται στους τίτλους των πινάκων 4.4. και 4.5. του παραρτήματος 4 (σελίδες 6 και 7 αντίστοιχα). Η ορθή διατύπωση θα είναι «συντελεστής θερμοπερατότητας του κουφώματος». 7η παρατήρηση Στη σελίδα 4 του παραρτήματος 4, ενώ υπάρχει η υπόδειξη ο υπολογισμός των θερμογεφυρών να γίνεται σύμφωνα με το πρότυπο ISO 14683, αυτό σχεδόν αναιρείται στην επόμενη πρόταση όταν δηλώνεται ότι εναλλακτικά ο συντελεστής θερμοπερατότητας k των δομικών στοιχείων μπορεί να προσαυξάνεται κατά 10% έναντι της τιμής που προκύπτει από τον υπολογισμό του. Στην ουσία προτρέπει το μελετητή να αντιμετωπίζει τη θερμογέφυρα, δίνοντας απλώς μια προσαύξηση 10%, γεγονός που είναι λανθασμένο, διότι: α) Με τον τρόπο αυτό δεν αντιμετωπίζεται το πνεύμα της λογικής υπολογισμού της θερμογέφυρας αλλά ο τύπος (κοινώς, η τυπική υποχρέωση), καθώς οποιαδήποτε προσαύξηση δεν καταργεί ούτε μειώνει τη θερμογέφυρα, αλλά απλά σε άλλα σημεία εξισορροπητικά αυξάνει τη θερμική του προστασία, προκειμένου να αντιμετωπίσει τη μείωση στη θέση της θερμογέφυρας. Στη θέση της θερμογέφυρας όμως η μειωμένη θερμική προστασία θα εξακολουθεί να υφίσταται με όλα τα εξ αυτής συνεπαγόμενα προβλήματα, δηλαδή: – αισθητά μειωμένο το αίσθημα της θερμικής άνεσης και – πλήρως υπαρκτό τον κίνδυνο επιφανειακής συμπύκνωσης των υδρατμών. β) Αλλά ακόμη και αν αποδεχθεί κανείς ποσοστιαία προσαύξηση της τιμής του συντελεστή k, η προσαύξηση αυτή κατά 10% σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι υπεραρκετή και σε άλλες ανεπαρκής. Υπολογισμοί έχουν δείξει ότι αυτή άλλοτε μπορεί να περιορίζεται ακόμη και στο 5% και άλλοτε να φθάνει ή ακόμη και να υπερβαίνει το 20%. 8η παρατήρηση Ο τύπος 4.5. (στη σελίδα 5 του παραρτήματος 4) που ορίζει τον τρόπο υπολογισμού των θερμικών απωλειών από το σύνολο των δομικών στοιχείων (Q = km•F•Δθ) δεν αποδίδει παρά χονδροειδώς και με μεγάλες αποκλίσεις από την πραγματικότητα τις θερμικές απώλειες, κάτι που έρχεται σε γενική αντίθεση με όλο το πνεύμα της ευρωπαϊκής οδηγίας 2002/91/ΕΚ και τους λεπτομερέστατους ελέγχους που επιβάλλουν τα πρότυπα. Θα έπρεπε τουλάχιστον για το δέον και την επιστημονική ορθότητα της εφαρμογής να προσδιορίζει ότι πρόκειται κατά παραδοχή για μονοδιάστατη ροή θερμότητας και κάθετη προς την επιφάνεια των δομικών στοιχείων, ότι τα υλικά θεωρούνται ομογενή και ισότροπα, ότι το φαινόμενο εξετάζεται σε στάσιμη κατάσταση, σε σταθερό θερμοκρασιακό πεδίο και χωρίς την επίδραση εξωγενών παραγόντων. Επιπλέον, δεν είναι δυνατόν οι ροές θερμότητας από το σύνολο του κτιρίου να υπολογίζονται ισοπεδωτικά με την εφαρμογή του παραπάνω τύπου. Προκύπτει επομένως εύλογο το ερώτημα: Δεν είναι άλλη η διαφορά θερμοκρασίας σε ένα δομικό στοιχείο που έρχεται σ επαφή με τον αέρα, άλλη σε ένα που έρχεται σε επαφή με το έδαφος και άλλη σε ένα δομικό στοιχείο που έρχεται σε επαφή με μη θερμαινόμενο χώρο (ή όπως παλαιά οριζόταν, χώρο χαμηλότερης θερμοκρασίας);. Πώς για όλες αυτές τις περιπτώσεις θα ληφθεί ενιαίο Δθ, αφού η εξωτερική θερμοκρασία σε κάθε περίπτωση θα είναι διαφορετική; Είναι, λοιπόν, σκόπιμο σ' αυτές τις περιπτώσεις να καταστρωθεί πίνακας, στον οποίον θα υπολογίζονται ξεχωριστά οι θερμικές απώλειες από κάθε εξωτερική επιφάνεια του κελύφους, λαμβανομένης υπόψη της πραγματική διαφοράς θερμοκρασίας μεταξύ των εκατέρωθεν του δομικού στοιχείου χώρων. 9η παρατήρηση Στους πίνακες 4.4. και 4.5. του παραρτήματος (σελίδες 6 και 7 αντίστοιχα), όπου καταγράφονται οι τιμές των συντελεστών θερμοπερατότητας των κουφωμάτων (και όχι των ανοιγμάτων, ως εσφαλμένα αναφέρεται) δεν λαμβάνεται υπόψη η αναλογία υαλοπίνακα πλαισίου, αφήνοντας ενιαία αντιμετώπιση στα κουφώματα όλων των διαστάσεων. Γίνεται μόνο μια γενικόλογη αναφορά σε ποσοστό αναλογίας 20% και 30%. Ειδικότερα στον πίνακα 4.5. με μια ισοπεδωτική λογική λαμβάνονται όλα τα μεταλλικά κουφώματα με ενιαίο συντελεστή, ενώ οι συντελεστές θερμοπερατότητας των διαφόρων μετάλλων έχουν πολλαπλάσιες τιμές του ενός από του άλλου. Π.χ.: Χάλυβας: λ = 58 W/(m•K), Ανοξείδωτος χάλυβας: λ = 17 W/(m•K), Χαλκός: λ = 380 W/(m•K), Αλουμίνιο: λ = 203 W/(m•K). 10η παρατήρηση Ενώ γίνεται αναφορά σε απαιτήσεις πιστοποίησης των ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων, δεν γίνεται λόγος για τις απαιτήσεις πιστοποίησης των θερμομονωτικών υλικών και των κουφωμάτων. 11η παρατήρηση Προτείνεται η τυποποίηση εύχρηστων εντύπων: – Της κατασκευαστικής δομής (διατομής) και καταγραφής των θερμικών χαρακτηριστικών ενός δομικού στοιχείου και του υπολογισμού του αντίστοιχου συντελεστή θερμοπερατότητας. – Του υπολογισμού των θερμογεφυρών. – Του υπολογισμού του μέσου συντελεστή θερμοπερατότητας των επιφανειών εξωτερικών τοίχων, συμπεριλαμβανομένων των θυρών και παραθύρων. – Του μέσου συντελεστή θερμοπερατότητας και των απωλειών θερμότητας ενός κτιρίου. 12η παρατήρηση Ο συντελεστής θερμοπερατότητας αλλού εμφανίζεται ως k και αλλού ως U. Προτείνεται να υιοθετηθεί ο συμβολισμός U αντί του k, προκειμένου να συμβαδίζει με τη διεθνή ορολογία. Παράρτημα 5. Υπολογισμός διείσδυσης αέρα Στο παράρτημα προτείνεται μεθοδολογία υπολογισμού, διαφορετική από αυτή που υπάρχει στο ISO 13790 και στα συναφή πρότυπα. Θα ήταν ορθότερο να ακολουθείται συνολικά η προτεινόμενη μεθοδολογία, η οποία βασίζεται σε κοινές αρχές και φιλοσοφία και να μην αντικαθίστανται τμήματα υπολογισμών από μεθοδολογίες ξένες προς το ISO. Παράρτημα 12. Κατάλογος οδηγιών Για το συγκεκριμένο παράρτημα ας επιτραπεί με αυστηρότητα η γενικόλογη παρατήρηση ότι είναι βιαστικά και πρόχειρο γραμμένο και άρα κακογραμμένο. Εμπεριέχει πληθώρα λαθών, ορισμένα των οποίων είναι ανεπίτρεπτα για μελετητή ή κατασκευαστή μηχανικό, ανακρίβειες, ασάφειες και ελλείψεις. Ένας κατάλογος οδηγιών οφείλει να είναι προσεκτικά γραμμένος, με αρκετές κατασκευαστικές λεπτομέρειες, τόσο σχεδιαστικές, όσο και περιγραφικές (υπό τύπο τεχνικής έκθεσης), να αποφεύγει τις γενικολογίες, να μη δημιουργεί συγχύσεις και να υποδεικνύει τεκμηριωμένες επιστημονικά λύσεις. Προς τεκμηρίωση των παραπάνω, ενδεικτικά αναφέρεται: • Στη 2η σύσταση: Τι σημαίνει «αντικατάσταση των ανοιγμάτων»; Προφανώς εννούσε: «αντικατάσταση των κουφωμάτων». Και λίγο παρακάτω: «Τα συρόμενα παράθυρα ...» αντί για «Τα συρόμενα κουφώματα ...». • Στη 2η σύσταση: Τι σημαίνει «επιφέρει συνεχή αερισμό της θερμομόνωσης»; Προφανώς εννoούσε ότι το θερμομονωτικό υλικό έρχεται σε επαφή με τον εξωτερικό αέρα και επηρεάζεται από τις κλιματικές διακυμάνσεις. Πέραν αυτού όμως, ο βαθμός ευαισθησίας του κάθε θερμομονωτικού υλικού στους ποικίλους εξωτερικούς παράγοντες είναι διαφορετικός. Υπάρχουν θερμομονωτικά υλικά (κυρίως τα ανόργανα) που κανένα τέτοιο κίνδυνο δεν διατρέχουν. Παρουσιάζουν όμως ενδεχομένως άλλους κινδύνους, για τους οποίους ουδεμία νύξη γίνεται. • Στην 3η σύσταση: Αναφέρει: «Η τοποθέτηση εξωτερικών παραθυρόφυλλων περιορίζει ακόμη περισσότερο τις απώλειες ανοιγμάτων» (!) «και ιδιαίτερα σε περίπτωση υψηλής ανεμόπτωσης» (!). Προφανώς εννοούσε: Η τοποθέτηση εξωτερικών προστατευτικών στοιχείων στα κουφώματα περιορίζει ακόμη περισσότερο τις απώλειες θερμότητας από αυτά (τα κουφώματα) και ιδιαίτερα σε περίπτωση υψηλής ανεμοπίεσης. • Στην 4η σύσταση: Αναφέρει: «η εξωτερική θερμομόνωση που καλύπτει ενιαία το κτιριακό κέλυφος περιορίζει τις θερμογέφυρες που δημιουργούνται κυρίως στις συναρμογές (φέροντος οργανισμού και τοιχοποιίας), περιορίζοντας και τα φαινόμενα υγρασίας». Επ' αυτού: α) Η εξωτερική θερμομόνωση δεν καλύπτει πάντα ενιαία το κτιριακό κέλυφος. Π.χ. τι γίνεται στους προβόλους; β) Θα ήταν προτιμότερη η διάκριση φέροντος οργανισμού και τοιχοποιίας πλήρωσης, καθώς και η τοιχοποιία μπορεί να είναι φέρουσα, όπως και ο φέρων οργανισμός με την ευρύτερη έννοια θα μπορούσε να θεωρηθεί τμήμα της τοιχοποιίας. γ) Δεν περιορίζονται τα φαινόμενα υγρασίας γενικώς, αλλά το ενδεχόμενο επιφανειακής συμπύκνωσης των υδρατμών (δρόσου) στις εσωτερικές επιφάνειες των δομικών στοιχείων. • Στην 4η σύσταση: Αναφέρει ότι αν εφαρμοσθεί εσωτερική μόνωση (εννοεί θερμομόνωση) «απαιτείται μεγάλη προσοχή στην επιλογή των θερμομονωτικών υλικών που τοποθετούνται σε εσωτερικούς χώρους». Ισχύει το εντελώς αντίθετο. Στην περίπτωση εσωτερικής θερμομονωτικής προστασίας μπορεί να εφαρμοσθεί οποιοδήποτε θερμομονωτικό υλικό, αρκεί να τοποθετηθεί σωστά και να επικαλυφθεί με τα κατάλληλα υλικά και να ληφθεί υπόψη ο κίνδυνος από το ενδεχόμενο υγροποίησης υδρατμών. Ενδεχομένως, και σε ορισμένες μόνο περιπτώσεις, θα μπορούσε να οδηγηθεί κάποιος σε επιλεγμένες λύσεις, αλλά για διαφορετικούς λόγους (π.χ. για λόγους πυρασφάλειας), πάντως όχι για λόγους θερμομονωτικής προστασίας. • Στην 4η σύσταση: Αναφέρει: «Η επικάλυψη με αδιαβροχοποιητικές επιστρώσεις και διαφανή θερμοκεραμικά χρώματα περιορίζουν σημαντικά τις θερμικές απώλειες και τις θερμογέφυρες». Εντελώς λανθασμένη άποψη, καθώς τα υλικά αυτά σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τη θερμομόνωση. Επιπροσθέτως, μια τέτοια σύσταση θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη ότι μια αδιαβροχοποιημένη εξωτερική επιφάνεια επαυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο συμπύκνωσης λόγω διάχυσης των υδρατμών διά μέσου των στρώσεων του δομικού στοιχείου από τον εσωτερικό προς τον εξωτερικό χώρο. Οφείλει γι' αυτό να λαμβάνει μέριμνα για αναδιαμόρφωση των στρώσεων του δομικού στοιχείου με την ενδεχόμενη τοποθέτηση ενός φράγματος υδρατμών στη θερμή πλευρά του δομικού στοιχείου. Δεν αναφέρει τίποτα σχετικό. • Στην 4η σύσταση: Αναφέρει ότι για τις κλιματικές ζώνες Α' και Β' ενδείκνυται η επικάλυψη του εξωτερικού κτιριακού κελύφους με βαφές υψηλής ανακλαστικότητας, όπως ο παραδοσιακός ασβέστης. Μια τέτοια υπόδειξη όμως οφείλει να απαντά πώς θα αντιμετωπιστούν προβλήματα προσβολής από την υγρασία βροχής. • 5η σύσταση: Παραδόξως, δεν υπάρχει... • Στην 6η σύσταση: Τα όσα αναφέρονται περί εξωτερικής υγρομόνωσης οφείλουν να λάβουν υπόψη τη συνολική διατομή του δομικού στοιχείου, τα χρησιμοποιούμενα υλικά και τη σειρά των στρώσεων. Επιπλέον, να διαχωρίζουν κατασκευαστικές λύσεις για υφιστάμενες και νέες κατασκευές. • Στην 8η σύσταση: Αναφέρει: «Τα αναρριχητικά φυτά συμβάλλουν στη σκίαση του κελύφους, αλλά προκαλούν ζημιές στο κτιριακό κέλυφος». Είναι λανθασμένη η αντίληψη που αφορίζει γενικώς τα αναρριχόμενα φυτά για φθορές στο κτιριακό κέλυφος. Τέτοιες φθορές σπανίως προκαλούνται, καθώς το φύλλωμα των φυτών απλώς «γαντζώνεται» επάνω στον τοίχο και δεν διεισδύει σ' αυτόν (σε αντίθεση με τις ρίζες τους που διεισδύουν στο υπόβαθρο). • Στην 9η σύσταση: Υποδεικνύεται να επιλέγονται ως φυτά σε φυτεμένο δώμα μεταξύ άλλων τα κακτοειδή, μόνο που αυτά δεν συμβάλλουν στη θερμομονωτική προστασία του δώματος. Επιπλέον όμως αυτών, το φυτεμένο δώμα δεν λειτουργεί πάντα ευεργετικά για τη θερμική προστασία του κτιρίου, ιδίως το χειμώνα που η εξάτμιση του νερού ως ενδόθερμη αντίδραση μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να προκαλέσει αύξηση των θερμικών ροών. Μια σωστή αντιμετώπιση επιβάλλει έλεγχο και αξιολόγηση όλων των παραμέτρων πριν να προχωρήσει κανείς σε σχετικές υποδείξεις. Χωρίς να έχει νόημα μια περαιτέρω επισήμανση λαθών και αδυναμιών, είναι σαφές ότι αυτό το παράρτημα ή θα πρέπει να αφαιρεθεί ή να ξαναγραφτεί με μεγαλύτερη επιμέλεια και προσοχή. Ορθογραφικά λάθη, συντακτικά λάθη και λάθη πληκτρολόγησης (στο σύνολο του προσχεδίου) Σε όλο το κείμενο βρίσκονται διάσπαρτα αρκετά ορθογραφικά και συντακτικά λάθη αλλά και λάθη πληκτρολόγησης ή αβλεψίας, αναπόφευκτο βέβαια σε τέτοια μεγάλα κείμενα, που όμως είναι σκόπιμο να διορθωθούν. Εμφανίζεται για παράδειγμα το υποκείμενο στον ενικό αριθμό και το ρήμα στον πληθυντικό ή το αντίστροφο, το αντικείμενο στην ονομαστική πτώση, η στίξη σε λανθασμένη θέση και πολλά άλλα. Ιδιαίτερα έχει «ταλαιπωρηθεί» το ρήμα «βάλλω» με όλα τα παράγωγα από τη σύνθεσή του με προθέσεις: καταβάλλω, επιβάλλω, προβάλλω κ.τ.λ. Άλλοτε χάνει αναίτια το ένα λ και άλλοτε χρεώνεται και τα δύο, χωρίς να υπάρχει λόγος. Το καλύτερο όλων θα ήταν το τελικό κείμενο να δεχθεί μια γενική φιλολογική επιμέλεια. Υπάρχουν όμως και λάθη, τα οποία ξεφεύγουν από τις γνώσεις ενός φιλολόγου και άπτονται αυτών ενός μηχανικού. Ενδεικτικά, αναφέρονται κάποια από αυτά παρακάτω και καλό θα ήταν να διορθωθούν: α) Η μονάδα μέτρησης του συντελεστή θερμικής αγωγιμότητας λ: – Εμφανιζόμενη γραφή: W/m•K. – Ορθή γραφή: W/(m•K) ή W/m/K. β) Η μονάδα μέτρησης του συντελεστή θερμοπερατότητας k: – Εμφανιζόμενη γραφή: W/m²•K. – Ορθή γραφή: W/(m²•K) ή W/m²/K. γ)Παράρτημα 4, σελίδα 3: Η αναγραφή των μονάδων του συντελεστή θερμοδιαφυγής 1/Λ δεν δίνεται σύμφωνα με το Διεθνές Σύστημα Μονάδων (S.I.), στο οποίο δίνονται όλες οι υπόλοιπες και αυτό δημιουργεί σύγχυση και λανθασμένους υπολογισμούς: – Εμφανιζόμενη γραφή: m²•h•C/kcal. – Ορθή γραφή: m²•K/W. δ) Παράρτημα 5, σελίδα 2η, σειρά 6η: – Εμφανιζόμενη γραφή: στεγανωτικά. – Ορθή γραφή: στεγανοποιητικά. Δεν υπάρχει στα ελληνικά η λέξη «στεγανώνω». Το ορθό είναι «στεγανοποιώ». ε) Σε μεγάλο μέρος του κειμένου (π.χ. σε όλο σχεδόν το παράρτημα 5) λανθασμένος συμβολισμός της μονάδας του μέτρου: – Εμφανιζόμενη γραφή: Το μέτρο αποδίδεται με «μ». – Ορθή γραφή: Το μέτρο να αποδίδεται παντού σύμφωνα με το S.I. με «m». στ) Ομοίως, στο παράρτημα 8, αλλά και σε άλλα σημεία, ο συμβολισμός του λίτρου εμφανίζεται ποικιλοτρόπως όχι όμως στην ορθή γραφή του. – Εμφανιζόμενη γραφή: lit (3η σελίδα) και lt (11η σελίδα). – Ορθή γραφή: l σύμφωνα με το Διεθνές Σύστημα Μονάδων (S.I.). ζ) Επίσης στο S.I. το μέγεθος του έτους δεν υπάρχει. Μονάδα μέτρησης είναι το δευτερόλεπτο που αποδίδεται με s. Ως εκ τούτου κανένας λόγος δεν επιβάλλει τα μεγέθη που εισάγουν το μέγεθος του έτους να το αποδίδουν με το αγγλικό «year» ή «y», όπως συμβαίνει σε μεγάλο μέρος των παραρτημάτων 8, 9, 10 και 11. Για παράδειγμα: – Εμφανιζόμενη γραφή: kWh/y, lit/y, m³)/y. – Ορθή γραφή: kWh/έτος, l/έτος, m³/έτος. η) Η λέξη πιλοτή είναι γλωσσικό αντιδάνειο της γλώσσας μας και δεν συντρέχει κανένας λόγος να γραφτεί με λατινικούς χαρακτήρες. – Εμφανιζόμενη γραφή: pilotis. – Α' ορθή γραφή: πιλοτή (με απλοποίηση της ορθογραφίας). – Β' ορθή γραφή: πυλωτή (με διατήρηση της ορθογραφία της μητρικής λέξης «πυλών»). θ) Στον πίνακα 4.2. του παραρτήματος 4 (σελίδα 4): – Εμφανιζόμενη γραφή: αφρώδης πολυστυρώλη. – Ορθή γραφή: αφρώδης εξηλασμένη πολυστυρόλη (ή πολυστερίνη). ι) Θα πρέπει να παρουσιάζεται ενιαίος συμβολισμός των μεγεθών και ενιαία ορολογία σε όλη την έκταση του κειμένου. Π.χ., όπως προελέχθη, συντελεστής k πρέπει να εμφανίζεται παντού ως k ή U και όχι άλλοτε με τον έναν συμβολισμό και άλλοτε με τον άλλο και να αναφέρεται πάντοτε ως συντελεστής θερμοπερατότητας και όχι άλλοτε ως θερμοπερατότητας και άλλοτε ως θερμικής διαπερατότητας. – Εμφανιζόμενη γραφή: Συντελεστές θερμικής διαπερατότητας ανοιγμάτων. – Ορθή γραφή:Συντελεστές θερμοπερατότητας κουφωμάτων.