Αρχική Κανονισμός Ενεργειακής Απόδοσης ΚτιρίωνΆρθρο 8 – Ελάχιστες προδιαγραφέςΣχόλιο του χρήστη Δημήτρης Μαντάς, Μηχανολόγος Μηχ.ΕΜΠ | 31 Ιανουαρίου 2010, 19:46
  • Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτρης Μαντάς, Μηχανολόγος Μηχ.ΕΜΠ' | 31 Ιανουαρίου 2010, 19:46

    ΑΡΘΡΟ 8. ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 1.1.α. Για τις κατοικίες και την πληθώρα των υπολοίπων κτηρίων, ο «νότιος» προσανατολισμός είναι πράγματι ο πιό ενδεδειγμενος. Ωστόσο υπάρχουν και πολλές άλλες περιπτώσεις κτηρίων όπου συγκεκριμένα χαρακτηριστικά τοπολογικά, χρήσης, εσωτερικής λειτουργίας κλπ., καθιστούν άλλους προσανατολισμούς ευμενέστερους στη βάση του ετήσιου ενεργειακού ισοζυγίου για όλες τις βασικές κατηγορίες κατανάλωσης (θέρμανση, ψύξη, φωτισμός). Σε αυτές τις περιπτώσεις ποιά τεχνική δυνατότητα θα έχει ο μελετητής να αποδείξει την ορθότητα των επιλογών του, δεδομένου πως το λογισμικό της ενεργειακής μελέτης (βλ. και προηγούμενο σχόλιο για Αρθρο 5/Παρ.2), δεν μοντελοποιεί ούτε προσομοιώνει το κτήριο, αλλά απλώς πριμοδοτεί ή δυσχεραίνει την ενεργειακή κλάση του κτηρίου βάσει δεδομένων σταθερής αξίας όπως ο νότιος προσανατολισμός (χωρίς να γίνεται περαιτέρω αξιολόγηση). Το ζήτημα του προσανατολισμού φυσικά, είναι και πάλι προβληματικό σε πάμπολες περιπτώσεις που λόγω τοπολογίας οικοπέδου, ΓΟΚ κλπ., είναι αδύνατο να υιοθετηθεί ο νότιος προσανατολισμός. ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 1.1.ε. Οπως σχολιάσθηκε και σε προηγούμενα άρθρα, τα ΠΗΣ δεν μπορούν άκριτα να πριμοδοτούνται a-priori μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν. Θα πρέπει με κάποιο τρόπο να αποδεικνύεται η θετική συνεισφορά τους στο συνολικό ετήσιο ενεργειακό ισοζύγιο του κτηρίου. Ως παράδειγμα μπορεί να αναφερθεί π.χ. η ενσωμάτωση πολλών ΠΗΣ σε κτήριο γραφείων, όπως τοίχοι Trombe, ηλιακά θερμοσιφωνικά πανέλα, ηλιακός χώρος κλπ., στοιχεία που θα επιφέρουν σημαντική πριμοδότητηση στο κτήριο, αλλά πιθανότατα δεν είναι απαραίτητα, ενώ παράλληλα θα ανεβάσουν τις ψυκτικές απαιτήσεις του σε υπέρογκο βαθμό. Μάλιστα, είναι εξαιρετικά πιθανό να οδηγήσουν σε υπερθέρμανση ζώνες του κτηρίου ακόμη και την περίοδο θέρμανσης. Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαίος ο αναλυτικός υπολογισμός της απόδοσης των ΠΗΣ και μάλιστα με χρονικό βήμα μικρότερο του μήνα (διαφορετικά «χάνεται» όλη η πληροφορία της συμπεριφοράς των ΠΗΣ σε πραγματικό χρόνο), γεγονός που πιθανώς επιβάλει την διεύρυνση των δυνατοτήτων των λογισμικών που θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ενεργειακή μελέτη. ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 3.1. Όσον αφορά τις Η/Μ εγκαταστάσεις, τα αναφερόμενα στο σχέδιο είναι γενικά στη σωστή κατεύθυνση. Σε επίπεδο μελέτης όλα αυτά τα στοιχεία είναι εύκολο να ενσωματωθούν και εν γένει επιθυμητό από κάθε «λογικό» μελετητή. Στην πράξη όμως πολλά από αυτά είναι πολύ δύσκολο έως και αδύνατο να επιβεβαιωθεί πως υπάρχουν και λειτουργούν σωστά : πως θα επιβεβαιώσει π.χ. η ενεργειακή επιθεώρηση – έτσι όπως προδιαγράφεται στο αντίστοιχο υπό διαβούλευση σχέδιο - ότι οι απώλειες διανομής Ζ.Ν. είναι στα επιτρεπτά όρια ? Η πώς θα εκτιμηθεί στην πράξη εύκολα η ανάκτηση θερμότητας σε έναν εναλλάκτη ? Κατά συνέπεια, ελλείψει σύγκρισης πραγματικών στοιχείων κατανάλωσης, η πριμοδότηση των στοιχείων εξοικονόμησης των Η/Μ εγκαταστάσεων θα πρέπει να γίνεται προσεκτικά και με φειδώ και να καλύπτει κυρίως θέματα όπου είναι εύκολα αποδεικτή η αποδοτικότητα των μέτρων στην πράξη. ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 3.1.γ. Όσον αφορά τα μηχανήματα κεντρικών συστημάτων νερού, έτσι όπως είναι η διατύπωση στο σχέδιο προκύπτει πως θα είναι καλύτερα για κάποιον (θα πάρει καλύτερο πριμ ενεργειακής κλάσης δηλαδή) να βάλει κάποιος αερόψυκτο μηχάνημα με COP 2,6 (ανώτερο του COP αναφοράς για αερόψυκτα μηχανήματα) παρά υδρόψυκτο με COP 3,1 (κατώτερο του COP αναφοράς για υδρόψυκτα μηχανήματα) ! Η χρήση υδρόψυκτων μηχανών θα πρέπει να επιβραβεύεται έτσι κι αλλιώς. Το πριμ θα πρέπει να είναι τόσο μεγαλύτερο όσο ο COP, ανεξάρτητα αν αυτό επιτυγχάνεται από αερόψυκτο ή υδρόψυκτο μηχάνημα. ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 3.1.η-θ. Αναφέρονται συγκεκριμένα υποχρεωτικά ποσοστά κάλυψης του Ζ.Ν.Χ. από ηλιακά συστήματα χωρίς να γίνεται διάκριση στο είδος του κτηρίου. Στη χώρα μας ο υπολογισμός των αναγκών Ζ.Ν.Χ. σε κτήρια μικρής κλίμακας και κατοικίες πρακτικά δεν γίνεται ποτέ. Τοποθετούνται αυθαίρετα και εμπειρικά κάποια συστήματα (και σε επίπεδο μελέτης). Αλλωστε δεν υπάρχει και συγκεκριμένο πρότυπο υπολογισμού Ζ.Ν.Χ. που να ακολουθείται στον έλεγχο της μελέτης. Επίσης βασικό στοιχείο του υπολογισμού των αναγκών Ζ.Ν.Χ. είναι η χρήση του κτηρίου και ο πληθυσμός. Πως είναι δυνατόν λοιπόν να καθορίζονται αυθαίρετα ποσοστά υποχρεωτικής κάλυψης των αναγκών Ζ.Ν.Χ. χωρίς καμμία αξιολόγηση του είδους του κτηρίου, της χρήσης του της τοποθεσίας κλπ. Και μόνο η κλιμάκωση 80%-75%-70%-65% ανά κλιματική ζώνη, προδίδει πως δεν υπάρχει συγκεκριμένο επιστημονικά εμπεριστατωμένο υπόβαθρο πίσω από τα νούμερα αυτά. Επιπλέον, είναι προφανές πως δεν μπορεί κανείς να έχει πάντα διαθέσιμους τους χώρους που απαιτούνται για εγκαταστάσεις ηλιακών θερμκών συστημάτων. Οταν δε μιλάμε για αστικό περιβάλλον αυτός είναι ο κανόνας. Σε αυτές τις περιπτώσεις, θα είναι τεχνικά αδύνατο ή οικονομικά σύμφορο, να βρεί ο μελετητής λύσεις για να υποκαταστήσει την αδυναμία κάλυψης του ποσοστού Ζ.Ν.Χ. από τον ήλιο. ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 3.1.ι. Για λόγους συμαβτότητας προς τη συνήθη πρακτική, η απόδοση των φωτιστικών θα είναι καλό να αναφέρεται σε lm/W (όχι W/lm). Ετσι, η αναφερόμενη τιμή αντιστοιχεί σε ~67 lm/W. H τιμή αυτή αντιστοιχεί σε απόδοση λαμπτήρα και όχι φωτιστικού στο σύνολό του. Τέτοια μέση απόδοση για φωτιστικό, οδηγεί στην μονοσήμαντη επιλογή πολύ καλών και ακριβών φυσικά φωτιστικών, που και πάλι σε πραγματικές συνθήκες η πραγματική τους απόδοση θα αποκλίνει σημαντικά της θεωρητικής. Όσον αφορά τη χρήση στραγγαλιστικών πηνίων κατηγορίας Α3, θα ήταν σκόπιμη η εναρμόνιση με τον κανονισμό 245/2009-18/3/2009 της Ε.Ε., που περιγράφει λεπτομερώς τους δυνατούς συνδυασμούς λαμπτήρων - στραγγαλιστικών διατάξεων και προβλέπει με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα την απόσυρση παλαιών τύπων. Αυτό θα ήταν καλύτερο και τεχνικά πιό εφικτό – τουλάχιστον στην αρχή - από τον μονοσήμαντο και χωρίς λόγο δεσμευτικό καθορισμό ενός συγκεκριμένου τύπου, που κοστίζει περίπου 4πλάσια σε σχέση με ένα συμβατικό – αλλά αποδεκτό από τον προαναφερόμενο κανονισμό – στραγγαλιστκό στοιχείο. Δημήτρης Μαντάς, Mηχανολόγος Mηχανικός Ε.Μ.Π. M.Sc. University of Strathclyde, Glasgow, U.K.