Αρχική Σχέδιο Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δασοπονίας 2018-2038 (Εθνική Στρατηγική για τα Δάση)Άρθρο 03 – Μεσογειακή ΔασοπονίαΣχόλιο του χρήστη Sara Nozek | 26 Αυγούστου 2018, 15:28
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
παρά τους ισχυρισμούς περί του αντιθέτου, η περιβαλλοντική ισορροπία δεν επιτυγχάνεται με προνόμια και δικαιώματα σε μια μερίδα ανθρώπων, η οποία αποδεδειγμένα αποτελεί ζημιογόνο παράγοντα για την πανίδα του τόπου. το βασικό επιχείρημα ενός κυνηγού είναι ακριβώς αυτό, ότι συμβάλλει στη μείωση ανεξέλεγκτα αναπτυσσόμενων πληθυσμών (κι έπειτα γλεντάει το φονευμένο πλάσμα καλά στο τραπέζι του, αφού πρώτα επιδείξει το πτώμα του ως τρόπαιο, προς τόνωση του εγωισμού του). δυστυχώς όμως, η φιλοσοφία που υποκρύπτεται πίσω από παρόμοια επιχειρήματα, έχει να κάνει κατά κύριο λόγο με την αντίληψη ότι ο άνθρωπος είναι κυρίαρχος της φύσης και, επομένως, δεν είναι υποχρεωμένος να δώσει λογαριασμό για τις πράξεις του σε κανέναν. δικαιολογίες υπάρχουν πολλές για να συνεχίσει κάποιος τη δολοφονική του παρόρμηση, την οποία και καλύπτει με το πρόσχημα του "φυσικού ενστίκτου", και να μην υποστεί τις συνέπειες του νόμου. πόσα και πόσα ζώα έχουν εξοντωθεί, καθώς λογίζονται ως αντικείμενα, επί των οποίων ο κυνηγός θα ασκήσει την "επιδεξιότητά" του. εάν υποθέσουμε ότι η φύση έχει ανάγκη τη συμβολή του ανθρώπου για μια πιο ισορροπημένη διαχείριση, τότε γιατί δεν αμολάτε γεράκια, να κάνουν τη δουλειά τους κατά τον πλέον φυσικό τρόπο; γιατί σκοτώνετε τους λύκους και τις αλεπούδες; γιατί δεν τα βάζετε με έναν λύκο, χωρίς ντουφέκι; ώστε να διαπιστώσουμε ποιανού το φυσικό ένστικτο είναι πιο ισχυρό και ποιος, πάλι κατά φυσικό τρόπο, θα υπερισχύσει; επομένως, δεν είναι θέμα διαχείρισης, είναι θέμα άφεσης αμαρτιών προς μια βάρβαρη συνήθεια, η οποία ως εξίσωση είναι άνιση και άδικη. γιατί ο κυνηγός (και κατά προέκταση και ο απαίδευτος κτηνοτρόφος) έχει την υπεροπλία και το ελεύθερο να εκτελεί, ενώ το θήραμα είναι παντελώς ανυπεράσπιστο. δεν κυνηγάει ας πούμε κάποιος αγριογούρουνο με βαλλίστρα, να κινδυνεύσει θανάσιμα ο ίδιος. ούτε είναι αναγκασμένος, λόγω πείνας, να επιτεθεί σε ένα ζώο με τα χέρια του. όχι ότι κάτι τέτοιο θα τον εξιλέωνε, αλλά ούτε αυτό πράττει, λόγω θρασυδειλίας. το δικαίωμα της ζωής, που στερεί από αθώα πλάσματα, το θεωρεί αυτονόητο για τον εαυτό του. γι' αυτό και χρησιμοποιεί ντουφέκι. για να έχει σε κάθε περίπτωση την υπεροχή. επειδή όμως αυτή η παραχώρηση είναι καθαρά ψηφοθηρικής προέλευσης, σας καλώ να αναλογιστείτε κατά ψυχρό, αποστασιοποιημένο και συμφεροντολογικό τρόπο, την απώλεια των ψήφων από χιλιάδες φιλόζωους και πραγματικούς οικολόγους, που αγαπούν ειλικρινά το περιβάλλον. για να κερδίσετε μερικές χιλιάδες ψήφους, θα χάσετε τελικά περισσότερες. παραδόξως, υπερτερούμε, είμαστε εκατομμύρια και σε θέση να χαρίσουμε αλλού την ψήφο μας ανά πάσα στιγμή. η οικολογία δεν έχει να κάνει με την αυθαιρεσία και την εξόντωση, αλλά με τη συμβίωση. κι εσείς μόνο Οικολόγοι δεν μπορείτε να θεωρηθείτε, κατά πώς αποδεικνύεται. να διαγραφεί άμεσα η επαίσχυντη πρόταση περί αναγνώρισης του ρόλου της θήρας ως εργαλείου περιβαλλοντικής διαχείρισης. μετά τιμής