Αρχική Σχέδιο Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δασοπονίας 2018-2038 (Εθνική Στρατηγική για τα Δάση)Άρθρο 03 – Μεσογειακή ΔασοπονίαΣχόλιο του χρήστη Β' Κυνηγετική Ομοσπονδία Αρχιπελάγους | 12 Σεπτεμβρίου 2018, 10:53
  • Σχόλιο του χρήστη 'Β' Κυνηγετική Ομοσπονδία Αρχιπελάγους' | 12 Σεπτεμβρίου 2018, 10:53

    Πιστεύουμε ότι το «Σχέδιο Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δασοπονίας 2018-2038» για να είναι ολοκληρωμένο θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει όλους τους χρήστες των δασών και δασικών εκτάσεων. Η Εθνική Στρατηγική για τα Δάση δεν μπορεί να μην αναγνωρίζει το ρόλο της θήρας, ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης. Η θήρα αποτελεί μια αποδεκτή ανθρώπινη δραστηριότητα και για την επιστήμη της διαχείρισης της θηραματοπανίδας αποτελεί ένα απαραίτητο διαχειριστικό μέσο για την προστασία των θηραματικών πληθυσμών (Παπαγεωργίου, Ν.Κ. 2005). Στη χώρα μας είναι ενταγμένη σε ένα ευρύτερο δυναμικό, κανονιστικό, ρυθμιστικό –νομικό πλαίσιο, το οποίο αποτελεί απόρροια των σύγχρονων επιστημονικών επιτευγμάτων (Βλάχος, Χρ., κ.α. 2018). Η ορθολογική διαχείριση των πληθυσμών των θηραμάτων και της θήρας συμβάλλει στην προστασία όλων των ειδών της άγριας πανίδας (Graul and Miller. 1984, Σώκος κ.α. 2002, Stoate, 2002). Επιπλέον, μελέτες δείχνουν ότι το κυνήγι μπορεί να συμβάλλει στη διατήρηση της βιοποικιλότητας (Paulson 2012) και μπορεί επίσης να ωφελήσει άλλα μη θηρεύσιμα είδη, μέσω της παροχής τροφής ή την απομάκρυνση των θηρευτών (Stoate and Szczur 2001, Beja et al., 2009). Έρευνες στη Βρετανία έδειξαν πως οι βελτιώσεις ενδιαιτημάτων με σπορές που πραγματοποιούν οι κυνηγοί ωφελούν και μη θηρεύσιμα είδη πτηνών (Stoate, C. 2002, Henderson et al., 2004, Sage et al.,2005). Στην περιφέρεια του Αρχιπελάγους πραγματοποιώντας το πρόγραμμα «Observation of the Effectiveness of Works Aimed at improving Habitat» από το 2016 και παρακολουθώντας τα έργα βελτίωσης ενδιαιτημάτων που πραγματοποιούν οι κυνηγετικές οργανώσεις (σπορές, ποτίστρες, δεξαμενές, καλλιέργεια πηγών, κ.α.) διαπιστώνουμε ότι για τα έργα νερού κάθε έτος πάνω από το 50% των ειδών που καλύπτουν τις καθημερινές βιολογικές ανάγκες είναι είδη μη θηρεύσιμα, επομένως τα έργα μας, όντως ωφελούν όλα τα είδη που προσελκύονται από αυτά. Στην Ελλάδα ο αριθμός των θηρευσίμων ειδών πτηνών αποτελεί μόνο το 7% του συνολικού αριθμού ειδών πτηνών της χώρας. Το αντίστοιχο ποσοστό για τα θηλαστικά είναι 4,34%. Η θήρα επομένως αναφέρεται σε ένα πολύ μικρό αριθμό ειδών πτηνών για να θεωρείται απειλή για το σύνολο της βιοποικιλότητας των ειδών πτηνών και θηλαστικών. Επιπρόσθετα, οι κυνηγετικές οργανώσεις είναι στελεχωμένες: α) από άρτια εκπαιδευμένο επιστημονικό προσωπικό το οποίο σε συνεργασία με επιστημονικούς φορείς (Πανεπιστήμια, κ.α.) και τις αρμόδιες υπηρεσίες (Υ.Π.ΕΝ., Δασικές Αρχές, κ.α.) παράγουν επιστημονικό και διαχειριστικό έργο β) από το Σώμα της Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής που επαγρυπνά προστατεύοντας (με εκατοντάδες χιλιάδες ελέγχους) την ελληνική ύπαιθρο. Παρακολουθώντας τους σχολιασμούς αυτού του άρθρου το μόνο που προκύπτει είναι ότι ορισμένοι (χωρίς κανένα στοιχείο, καμία τεκμηρίωση ,και προβάλλοντας σχεδόν αποκλειστικά προσωπικές αντιλήψεις και αντι-κυνηγετικό μένος) αντιτίθενται σε κάτι που σε κάθε άλλη χώρα θεωρείται αυτονόητο. Εθνική Στρατηγική για τα δάση χωρίς τη θήρα ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης δεν είναι ολοκληρωμένη. Θεωρούμε αυτονόητο ότι η φράση «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης», πρέπει να ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ. Βιβλιογραφία Παπαγεωργίου, Ν.Κ. (2005). Οικολογία και διαχείριση της άγριας πανίδας. ISBN: 960-12-1404-6, B’ Έκδοση, University Studio Press, σελ: 95. Βλάχος, Χρ., κ.α. (2018). Η επίδραση της θήρας στους πληθυσμούς των θηρεύσιμων και μη ειδών, ο έλεγχος της λαθροθηρίας και η διάρκεια των περιόδων θήρας. Αθήνα. Μάιος 2018. Σώκος, Χ., Κ.Ε. Σκορδάς και Π.Κ. Μπίρτσας (2002) Αξιολόγηση της θήρας και διαχείριση του λαγού (Lepus europaeus) στα λιβαδικά οικοσυστήματα. 3ο Πανελλήνιο Λιβαδοπονικό Συνέδριο. Graul, W.D. and G.C. Miller (1984). Strengthening ecosystem management approaches. Wild.Soc.Bull. 12:282-289 Stoate, C. (2002). Multifunctional use of a natural resource on farmland: wild pheasant (Phasianus colchicus) management and the conservation of farmland passerines. Biodiv.Conserv. 11:561-573. Paulson, N. (2012). The place of hunters in global conservation advocacy. Conser.Soc. 10:53-62. Stoate, C. and Szczur, J. (2001). Could game management have a role in the conservation of farmland passerines? A case study from a Leicestershire farm. Bird Study 48:279-292. Beja, P., Gordinho, L., Reino, L., Loureiro, F., Santos-Reis, M. and Borralho, R. (2009). Predator abundance in relation to small game management in southern Portugal: conservation implications. Eur.J.Wildl.Res. 55:227-238. Henderson, I.G., Vickery, J.A. & Carter, N. (2004). The use of winter bird crops by farmland birds in lowland England. Biol.Conserv. 118:21-32 Sage, R.B., Parish, D.M.B., Woodburm, M.I.A., Thompson, P.G.L. (2005). Songbirds using crops planted on farmland as cover for game birds. Eur.J.Wildl.Res. 51:248-253.