Αρχική Σχέδιο Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δασοπονίας 2018-2038 (Εθνική Στρατηγική για τα Δάση)Άρθρο 03 – Μεσογειακή ΔασοπονίαΣχόλιο του χρήστη ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ, ΑΡΧΕΛΩΝ, Δίκτυο ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Εταιρεία Προστασίας Πρεσπών, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, Καλλιστώ, Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης, ΑΝΙΜΑ, MEDASSET και WWF Ελλάς | 12 Σεπτεμβρίου 2018, 17:59
Η αναφορά στη μεσογειακή δασοπονία θεωρείται κρίσιμη. Η Εθνική Στρατηγική Δασών θα πρέπει να είναι σαφές ότι συμπεριλαμβάνει στόχους και μέτρα για όλους του τύπους δασικών διαπλάσεων και δασικών οικοσυστημάτων, συμπεριλαμβανομένων των φρυγανικών. Στο πλαίσιο αυτό θεωρούμε απαραίτητη τη ρητή αναφορά και στα φρυγανικά οικοσυστήματα. Τα φρυγανικά οικοσυστήματα φιλοξενούν σημαντική και απειλούμενη βιοποικιλότητα, παρέχουν ποικιλία οικοσυστημικών υπηρεσιών, αποτελούν σημαντικό οικονομικό πόρο (π.χ. παρέχουν μη ξυλώδη δασικά προϊόντα, όπως αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά με οικονομική αξία) και ορθώς πλέον περιλαμβάνονται στη δασική νομοθεσία, με το πρόσφατο ΠΔ (αρ. 32/2016), σύμφωνα με το οποίο μπορούν με σαφήνεια πια να εξομοιωθούν με τα δασικά. Χρήζουν ειδικής πρόνοιας καθώς, σε πολλές περιοχές της χώρας, ενδεικτικά στον νησιωτικό και παράκτιο χώρο, οι φρυγανικές εκτάσεις αποτελούν τη μόνη ή κύρια μορφή δασικών εκτάσεων. Χρειάζονται αυξημένη προστασία καθώς η πίεση για οικιστική και τουριστική «ανάπτυξη», για δημιουργία παραθεριστικής κατοικίας και διάφορες υποδομές είναι πολύ μεγάλη. Συγκεκριμένα, προτείνεται η εξής προσθήκη στην παράγραφο «2. Τα βασικά χαρακτηριστικά του προτύπου Μεσογειακής Δασοπονίας είναι:… "Στα δασικά οικοσυστήματα της Μεσογείου ξεχωρίζουν και χρήζουν ειδικής πρόνοιας και προστασίας οι φρυγανικές εκτάσεις" ...». Από τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά της Μεσογειακής Δασοπονίας εντύπωση προκαλεί η αναφορά «στη θήρα ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης». Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει αυτή η δραστηριότητα αναψυχής, όπως και αναφέρεται στον Δασικό Κώδικα, να θεωρείται εργαλείο διαχείρισης του περιβάλλοντος και ειδικότερα πληθυσμών ειδών πανίδας, πολλοί εκ των οποίων μπορεί να διέπονται και από επιπλέον προστατευτικά καθεστώτα. Η διαχείριση πληθυσμών ειδών πανίδας αποτελεί μία ενέργεια που βασίζεται σε τεκμηριωμένη μελέτη με βάση επιστημονικά δεδομένα που λαμβάνουν υπόψη τους το σύνολο του φυσικού περιβάλλοντος και τη δυναμική των οικοσυστημάτων και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να γίνεται με μόνο και αποσπασματικό κριτήριο τον αριθμό των ατόμων ενός είδους. Το παράδειγμα της διαχείρισης του κόκκινου ελαφιού στην Πάρνηθα και η παρακολούθηση της δυναμικής του πληθυσμού ανάλογα με εξωτερικές συνθήκες όπως η πυρκαγιά του 2007 και η παρουσία του λύκου τα τελευταία χρόνια αναδεικνύουν την προσοχή που απαιτείται στην περίπτωση διαχείρισης άγριων ειδών πανίδας. Η διαχείριση άγριων ειδών πανίδας, είτε αυτό αφορά τον περιορισμό υπεράριθμού πληθυσμού είτε χωροκατακτητικά είδη και την αντιμετώπιση ενδεχομένων προβλημάτων που δημιουργούνται από τη συνύπαρξη άγριων ειδών και ανθρώπων απαιτεί ειδικό σχεδιασμό και μεθοδικές ενέργειες και από ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό (βλ. σχετικά κ.υ.α. 104180/433/5.2.2014 για την αρκούδα «Λήψη μέτρων για τη διαχείριση περιστατικών προσέγγισης – αλληλεπίδρασης Αρκούδας (Ursus arctos) σε κατοικημένες περιοχές» (Β΄272)) πολύ πριν την απόφαση θήρευσης ενός είδους, ειδικά δε από ανθρώπους για τους οποίους η θήρα αποτελεί δράση αναψυχής. Προτείνεται η διαγραφή του χαρακτηριστικού: «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» και η αντικατάσταση του με την εξής: "Η αναγνώριση ότι τα δασικά οικοσυστήματα παρέχουν υπηρεσίες αναψυχής όπως είναι οι επισκέψεις, οι φυσικές εμπειρίες, η περιβαλλοντική εκπαίδευση και η θήρα".