Αρχική Σχέδιο Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δασοπονίας 2018-2038 (Εθνική Στρατηγική για τα Δάση)Άρθρο 03 – Μεσογειακή ΔασοπονίαΣχόλιο του χρήστη ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΧΑΛΑΣΤΡΑΣ | 14 Σεπτεμβρίου 2018, 00:36
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΧΑΛΑΣΤΡΑΣ' | 14 Σεπτεμβρίου 2018, 00:36

    Αξιότιμε κ. Υπουργέ Οι αποφάσεις που σχετίζονται με το φυσικό περιβάλλον μπορεί να έχουν μακροχρόνιες και ευρείας έκτασης συνέπειες που συχνά δεν είναι εύκολο να προβλεφθούν ή να εκτιμηθούν. Βασικοί παράμετροι της σωστής απόφασης είναι η διαδικασία λήψης και το επιθυμητό αποτέλεσμα. Στην προκειμένη περίπτωση στο άρθρο 3 παρ. 2 – Μεσογειακή Δασοπονία του Σχεδίου Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δασοπονίας 2018-2038 (Εθνική Στρατηγική για τα Δάση) - αναφέρεται η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης, που έχει ως σκοπό την ορθολογική χρήση δασικών - φυσικών πόρων, δηλαδή η αειφορική εκμετάλλευση προς όφελος του ανθρώπου κατά τρόπο συμβατό με τη διατήρηση των φυσικών ιδιοτήτων του οικοσυστήματος. Ένας φυσικός πόρος είναι οι πληθυσμοί της πανίδας και ειδικότερα η πληθυσμοί των θηραματικών ειδών και μία χρήση του οποίου εδώ και χιλιετίες είναι η θήρα. Αρχαιολογικά ευρήματα έργων τέχνης που χρονολογούνται πριν το 1300 π.Χ., μαρτυρούν την εφευρετικότητα των κυνηγών στην προσπάθειά τους να θηρεύσουν ζώα και πτηνά της άγριας πανίδας. Από τις αρχές του 17ου αιώνα η σταδιακή βελτίωση των πυροβόλων όπλων οδήγησε στο σημερινό τρόπο διεξαγωγής της θήρας. Στις αρχές του 20ου αιώνα πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες έρευνες και στο δεύτερο μισό του αιώνα τέθηκαν οι βάσεις για την επιστημονική διαχείριση της θήρας και αναπτύχθηκαν διεθνείς συνεργασίες. Η θήρα στα δάση σήμερα, μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς επιπτώσεις στην πτηνοπανίδα κάτω από επιστημονικό σχεδιασμό, και έχει αναγνωριστεί από την επιστημονική κοινότητα ως η αειφορική ανάπτυξη του φυσικού περιβάλλοντος, των δασών και ως διαχειριστικό μέτρο. Αντίθετα, μερικοί αντιμετωπίζουν τη θήρα ως παράγοντα μείωσης της πτηνοπανίδας καθώς δεν αντιλαμβάνονται τη διαφορά της θήρας από την υπερθήρευση και τη λαθροθήρα όπως και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις, και η πίεση των αντικυνηγών για περιορισμό της θήρας συνεχώς αυξάνεται. Για το ζήτημα της προστασίας της άγριας πανίδας δημιουργήθηκε μια σημαντική διαμάχη στις αρχές του 20ου αιώνα, η άποψη που επικράτησε για τη θήρα ήταν ότι η προστασία επιτυγχάνεται με τη διαχείριση και όχι με την ολική απαγόρευση. Από την αρχή της ύπαρξης του ανθρώπου οι κυνηγότοποι και η άγρια πανίδα προηγούνταν του κυνηγού και τον βοήθησαν να επιβιώσει. Σήμερα, και ο κυνηγός φροντίζει για τον κυνηγότοπο και την άγρια πανίδα. Οι κυνηγοί ήταν οι πρώτοι που ζήτησαν την εφαρμογή κανόνων για τη θήρα στην Ελλάδα και αντέδρασαν στην καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Στην Ελλάδα με αίτημα των κυνηγών θεσμοθετήθηκε το Κεφάλαιο Θήρας, με σκοπό την αποκλειστική διάθεση των εσόδων του κράτους από τη θήρα για την ανάπτυξη των πληθυσμών των θηραμάτων. Ανάλογες είναι οι προσπάθειες των κυνηγών σε πολλά Ευρωπαϊκά κράτη κυρίως στα πλαίσια ιδιωτικών πρωτοβουλιών. Πολλοί επιστήμονες υποστηρίζουν πως το μεγαλύτερο πρόβλημα στη διαχείριση της άγριας πανίδας είναι η διαχείριση των ανθρώπων. Η θήρα είναι παραδοσιακή δραστηριότητα της υπαίθρου και η άμεση επαφή των κυνηγών με τη φύση – η γνώση των ενδιαιτημάτων και των συνηθειών των ζώων – αυξάνει την υπευθυνότητα τους απέναντι στο φυσικό περιβάλλον Η θήρα αποτελεί μέσο με το οποίο ο άνθρωπος αποκτά αρκετά από τα οφέλη που προσφέρει η άγρια πανίδα. Έτσι, αν και στον Παλαιό Κόσμο ο άνθρωπος άρχισε να ασχολείται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία πριν 12 χιλιετίες περίπου, ποτέ δεν έπαψε να είναι κυνηγός. Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν τη θήρα δώρο των θεών. Τα οφέλη της θήρας για τον άνθρωπο έχουν καταγραφεί από την αρχαιότητα στο διδακτικό έργο «Κυνηγετικός» του ιστορικού Ξενοφώντα (434 – 355 π.Χ.). Η προετοιμασία του κυνηγού, η διεξαγωγή της θήρας στη φύση και η χρήση των θηραμάτων δημιουργούν τα εξής κοινωνικά οφέλη: - υγεία (τροφή, άσκηση του σώματος, των αισθήσεων και του νου), - απόκτηση γνώσεων οικολογίας, κυνηγεσίας, κυνολογίας, - ανάπτυξη κοινωνικών σχέσεων - τέρψη. Τα οφέλη που προσφέρει η θήρα ως πολυδιάστατη δραστηριότητα, ξεπερνούν τα πλαίσια των αθλημάτων και γενικότερα των δραστηριοτήτων αναψυχής. Αποτέλεσμα είναι οι κυνηγοί να πραγματοποιούν δράσεις για τη βελτίωση και δημιουργία φυσικού περιβάλλοντος. Ενδεικτικά: Η θήρα αποτελεί παράγοντα αποτροπής της υποβάθμισης του φυσικού περιβάλλοντος Οι κυνηγοί αποτρέπουν και καταγγέλλουν παράνομες πράξεις στο φυσικό περιβάλλον, ενώ οι κυνηγετικές οργανώσεις στην Ελλάδα απασχολούν 202 ομοσπονδιακούς θηροφύλακες και άλλους 180 περίπου εποχιακούς. Η θήρα ως προστατευτικό μέτρο χρησιμοποιείται στην αντιμετώπιση του υπερπληθυσμού ειδών της πτηνοπανίδας, γνωστό σε όλους το πρόβλημα με τον υπερπληθυσμό του αγριόχοιρου για να επιτευχθεί η μείωση του πληθυσμού τους. Οι κυνηγοί συμβάλλουν στην ίδρυση και λειτουργία ερευνητικών κέντρων, χρηματοδοτούν ερευνητικά προγράμματα και συμμετέχουν στη συλλογή των στοιχείων και οι Ελληνικές Κυνηγετικές Οργανώσεις που καταγράφουν την κάρπωση των θηρευσίμων ειδών πρόγραμμα ΑΡΤΕΜΙΣ, - Το πρόγραμμα ΑΡΤΕΜΙΣ υλοποιείται σε 2 άξονες και συνίσταται από το ΑΡΤΕΜΙΣ Ι, το οποίο μελετά την δυναμική των πληθυσμών των θηρευσίμων ειδών σε ολόκληρη την Ελληνική επικράτεια μέσω της καταγραφής της κάρπωσής τους, και το ΑΡΤΕΜΙΣ ΙΙ το οποίο ερευνά τη δομή των πληθυσμών των θηραματικών ειδών στη χώρα μέσω της καταγραφής της ηλικίας και του φύλου τους, - συμμετέχουν στο πρόγραμμα των μεσοχειμωνιάτικων μετρήσεων και παρακολουθούν τους πληθυσμούς των υδροβίων σε συγκεκριμένους υγροτόπους. Η θήρα έχει πολιτιστικές αξίες επειδή φέρνει τον άνθρωπο σε επαφή με τις παραδόσεις και την ταυτότητα του λαού του, του υπενθυμίζει ότι εξαρτάται από την τροφική αλυσίδα και συμβάλλει στην απόκτηση ηθικής απέναντι στη φύση. Στη θήρα οφείλουν την ύπαρξή τους βιομηχανίες και καταστήματα ειδών κυνηγίου, ειδικά έντυπα, κυνοτροφεία, σχολές εκπαίδευσης κυνηγετικών σκύλων και σκοπευτικής αγωγής. Η θήρα συνεισφέρει στην οικονομική άνθηση επιχειρήσεων όπως παραγωγής και πώλησης σκυλοτροφών, πρατηρίων βενζίνης, ξενοδοχείων και εστιατορίων. Σοβαρά είναι τα οφέλη για τους κατοίκους της υπαίθρου, ιδιαίτερα των απομακρυσμένων περιοχών – σε μια εποχή που είναι περιορισμένες άλλες μορφές τουρισμού. Μεγάλος αριθμός ατόμων απασχολείται στις κυνηγετικές οργανώσεις, σε υπηρεσίες, εκπαιδευτικά ιδρύματα και ινστιτούτα στο αντικείμενο της θήρας. Οι κυνηγοί επιβλέπουν απόμερες και παραμεθόριες περιοχές αποτρέποντας και καταγγέλλοντας παράνομες πράξεις. Η θήρα εξοικειώνει τους πολίτες με τα όπλα και το φυσικό περιβάλλον, διευκολύνοντας την προσαρμογή τους στις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Από τα είδη της πτηνοπανίδας που ζουν στην Ελλάδα επιτρέπεται η θήρα μόνο των 36 από αυτά (3 ανήκουν στην οικογένεια των κορακοειδών) και αυτά με αυστηρούς αριθμητικούς και χρονικούς περιορισμούς. Η αναφορές μας πλέον, όπως διατάσει η σύγχρονη Δασοπονία, πρέπει να γίνονται σε θηραματικό ΚΕΦΑΛΑΙΟ και όχι πλούτο. Ως ΚΕΦΑΛΑΙΟ δέον να διαχειρίζεται και ως πόρος, που αποδίδει τον αναλογούντα τόκο – η θήρα - εφόσον προκύπτει και πρέπει να αντιμετωπίζεται ανάλογα. Στο παρόν σχέδιο διατυπώθηκε και η αντίθετη άποψη όπως χαρακτηριστικά σχολιάσθηκε «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης.” «Απαράδεκτη Η Πρόταση Σας Να Διαγραφεί!!», και πολλές άλλες υβριστικές αναφορές, αλλά ως πολίτες δρώντες στο πλαίσιο μιας κοινωνίας δημοκρατίας, που όσο κι αν της βρει κανείς παθογένειες, ουδείς μπορεί ν' αμφισβητήσει ότι για να υφίσταται απαιτείται σεβασμός στη διαφορετικότητα των απόψεων, ο διάλογος, η κοινωνική δράση στο πλαίσιο των κανόνων που συνθέτουν την εύρυθμη λειτουργία της πολυμορφίας. Η στείρα αντιπαράθεση άνευ επιχειρημάτων, οι φραστικές επιθέσεις, οι αφορισμοί και οι αναθεματισμοί, ήταν και είναι οι πρακτικές του φασισμού, είτε δέρνει αλλοδαπούς στο δρόμο, είτε κάνει προβοκάτσιες σε πορείες, είτε σπάζει βιτρίνες, είτε φωνάζει εμπρηστικά συνθήματα κ.α.. Είναι γνήσιος φασισμός, όσο κι αν κάποιος ψάξει να το επενδύσει με δικαιολογίες μπερδεύοντας έννοιες από τα τρεισήμισι βιβλία που ίσως διάβασε και τις πέντε ατάκες φυλλαδίων που σίγουρα είδε, για να πεισθούν οι υπόλοιποι ότι μια... “φωτισμένη ελίτ είδε το φως το αληθινό” κι αφού οι πολλοί δεν συμφωνούν μαζί της, τόσο το χειρότερο για τους πολλούς! Με το παρόν θέλουμε να εκφράσουμε κι έναν προβληματισμό: Πού είναι οι φανατικοί της αειφορίας του περιβάλλοντος και ευαγγελίζονται την προστασία της φύσης, στην ερημωμένη ελληνική ύπαιθρο; πού είναι να μείνουν εκεί; πού είναι να κάνουν τις φιλικές προς τη φύση επαγγελματικές δραστηριότητες, για ν' ακουστούν φωνές για περισσότερο από 15 μέρες το καλοκαίρι στα χωριά; Μήπως βρίσκονται βολικά στην πόλη, για την οποία ποτέ δεν κάνουν καμία επανάσταση για την άναρχη δόμηση, τα σπίτια “κοτέτσια”, το σκουπίδι, την έλλειψη πάρκων και πρασίνου, την ανυπαρξία χώρων άθλησης, τα διάσπαρτα κόπρανα σκύλων σε πεζοδρόμια και οδούς, αλλά εκφράζουν άποψη, πίνοντας φρέντο, φορώντας τρέκιγκ μποτάκι και αφορίζοντας όλους τους άλλους τους “αλλοτριωμένους” και “συμβιβασμένους” που δεν είναι “ευαίσθητοι” και “ψαγμένοι” σαν αυτούς; Δεν είναι ζωόφιλοι όπως αυτοί, που απ΄ όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου η ζωοφιλία τους εξαντλείται σε ένα σκύλο και μία γάτα; Εκτός βέβαια και αν υπάρχει κάποια παχυλή ευρωπαϊκή επιδότηση, αποκρύπτοντας επιμελώς πως σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ο τελευταίος λύκος εξοντώθηκε στα βρετανικά νησιά το έτος 1760, στην Σουηδία ανέρχονται στα 170 άτομα, ενώ εμφανίσεις του έχουν σημειωθεί στη Γαλλία, την Ελβετία και τη Γερμανία. Η καφέ αρκούδα εξαφανίστηκε από τη Δανία πριν 5.000 χρόνια περίπου, από τη Μ. Βρετανία τον 10ο αιώνα και από τη Γερμανία, Ελβετία και Αυστρία τους 18ο, 19ο και 20ο αιώνες αντίστοιχα, στη Γαλλία έχουν απομείνει περίπου 10 άτομα ενώ στην Ισπανία περίπου 13-20 άτομα και την Ιταλία περίπου 25 άτομα, ενώ υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα υπάρχουν 700 άτομα λύκου και 350 – 400 άτομα αρκούδας (στοιχεία για την Ελλάδα από τον Αρκτούρο). Δηλαδή στην «οπισθοδρομική» Ελλάδα βρίσκονται πολλαπλάσια ζώα απ΄ όλη την υπόλοιπη προοδευτική Ευρώπη. Με όλα τα ανωτέρω προκύπτει περίτρανα και πρέπει να αναγνωριστεί ο ρόλος της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης. ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΧΑΛΑΣΤΡΑΣ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΙΚΡΙΚΑΣ