Αρχική Σχέδιο Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δασοπονίας 2018-2038 (Εθνική Στρατηγική για τα Δάση)Άρθρο 03 – Μεσογειακή ΔασοπονίαΣχόλιο του χρήστη Ε΄ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ | 14 Σεπτεμβρίου 2018, 13:41
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ε΄ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ' | 14 Σεπτεμβρίου 2018, 13:41

    Πρέπει να ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ η φράση «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείριση» στο κείμενο καθώς: Το κυνήγι όταν ασκείται με βάση τις αρχές της αειφορικής κάρπωσης, όπως αυτή εφαρμόζεται στη διαχείριση κάθε ανανεώσιμου φυσικού πόρου, αποτελεί μια αποδεκτή ανθρώπινη δραστηριότητα και για την επιστήμη της διαχείρισης της θηραματοπονίας αποτελεί ένα απαραίτητο διαχειριστικό μέσο για την προστασία των θηραματικών πληθυσμών» (Παπαγεωργίου, 2005). Η ορθολογική διαχείριση των πληθυσμών των θηραμάτων και της θήρας συμβάλλει στην προστασία όλων των ειδών της άγριας πανίδας (Graul and Miller 1984, Σώκος κ.α. 2002, Stoate 2002). Το κυνήγι, σύμφωνα µε το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, αποτελεί µια συµβατή προς το περιβάλλον ανθρώπινη δραστηριότητα. Η Ε.Ε. όχι µόνο θεωρεί το κυνήγι συµβατή δραστηριότητα, αλλά µε πολλές πρωτοβουλίες σε συνεργασία µε τις Κυνηγετικές Οργανώσεις της Ευρώπης, έχει αναλάβει την προώθηση του αειφόρου κυνηγίου ως µέσο για την προστασία της βιοποικιλότητας και την διατήρηση της φύσης. Η Ε.Ε. έχοντας αναγνωρίσει το σηµαντικό έργο των Κυνηγετικών Οργανώσεων συνεργάζεται μαζί τους για την εξασφάλιση των τόσο σηµαντικών για τη διαχείριση του περιβάλλοντος στοιχείων. Στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την αειφόρο θήρα (ICD) και μετά από σειρά συναντήσεων, η FACE (Ομοσπονδία των Ενώσεων για το Κυνήγι και τη Διατήρηση, της ΕΕ) και η BirdLife International συμφώνησαν να υποστηρίξουν την υλοποίηση του δικτύου NATURA 2000 και αναγνωρίζουν τη σημασία της αποτελεσματικής προστασίας και της ενεργητικής διαχείρισης των οικολογικών ενδιαιτημάτων για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας. Οι δύο οργανώσεις υπογραμμίζουν ότι, κατ’αρχήν ο χαρακτηρισμός των περιοχών (τόπων) του NATURA 2000 δεν είναι ασυμβίβαστος με το κυνήγι. Αναγνωρίζουν επίσης ότι οι θηρευτικές δραστηριότητες που αποτελούν αντικείμενο ορθής διαχείρισης μπορούν να συνεχίζονται εντός των περιοχών του NATURA 2000 εφόσον δεν αντιβαίνουν τους στόχους διατήρησης της εκάστοτε περιοχής (http://ec.europa.eu/environment/nature/conservation/wildbirds/hunting/charter_en.htm) Το Συμβούλιο της Ευρώπης, στο έγγραφό της αριθ. R (85) 17, της Επιτροπής των Υπουργών προς τα κράτη μέλη σχετικά με την κατάρτιση των κυνηγών, αναγνώρισε τη σημασία του κυνηγιού ως εργαλείου στη διαχείριση της άγριας πανίδας «υπό την προϋπόθεση ότι σέβεται τις οικολογικές ανάγκες των ειδών και τις απαιτήσεις της βιολογικής ισορροπίας» (https://rm.coe.int/090000168050026c). Σύμφωνα με το European Charter on Hunting and Biodiversity • Το Προεδρείο της μόνιμης επιτροπής (Bureau of the Standing Committee) της σύμβασης για τη διατήρηση της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος της Ευρώπης (Σύμβαση της Βέρνης) κατά τη συνεδρίασή του στις 8 Απριλίου 2005, εξέφρασε την ικανοποίησή του για την εισήγηση (Recommendation) που αναφέρει ότι «θεωρεί ότι η αειφόρος θήρα, μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση και την ενίσχυση πολλών περιοχών μεγάλου φυσικού ενδιαφέροντος στην Ευρώπη». • Το αειφόρο κυνήγι μπορεί να συμβάλει στη διατήρηση της βιοποικιλότητας, στη διατήρηση του αγροτικού τρόπου ζωής και στις τοπικές οικονομίες. • Το αειφόρο κυνήγι αναγνωρίζεται επίσης ως σημαντικό και απαραίτητο εργαλείο για τη διατήρηση και τη διαχείριση των μεγάλων σαρκοφάγων στην Ευρώπη. http://www2.nina.no/lcie_new/pdf/634991504714143702_Hunting_Charter%5B1%5D.pdf Η θήρα είναι παραδοσιακή δραστηριότητα της υπαίθρου (Council of Europe 1995) και η άμεση επαφή των κυνηγών με τη φύση – η γνώση των ενδιαιτημάτων και των συνηθειών των ζώων – αυξάνει την υπευθυνότητα τους απέναντι στο φυσικό περιβάλλον (Tanner 1980, Peters-Grant 1986, Hungerford and Volk 1990, Swan 1996 από Holsman 2000). Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι το αειφόρο κυνήγι είναι μια αποτελεσματική προσέγγιση στη διαχείριση των πληθυσμών άγριας ζωής, η οποία θα μπορούσε να είναι επωφελής για την ανάκαμψη και ενδεχομένως ακόμη και την ανάπτυξη των πληθυσμών άγριας πανίδας. (Cao S, Zhou XH, Zhang W., 2014) Σε υγρότοπο στην Αγγλία, η Βρετανική Ομοσπονδία Κυνηγίου (BASC) πήρε την πρωτοβουλία μαζί με τους ντόπιους κυνηγούς, να ιδρύσει επιτροπή για την προστασία των πτηνών σε συνεργασία με άλλες περιβαλλοντικές οργανώσεις και κρατικούς φορείς. Οι κυνηγοί διαχειρίστηκαν την περιοχή, επιτυγχάνοντας την αύξηση του πληθυσμού των χηνομόρφων και χαραδριομόρφων από 20.000 σε 200.000 σε διάστημα 18 ετών (Lecocq 1998). Η αειφορική δραστηριότητα της θήρας, δεν αποτελεί απειλή και όταν ασκηθεί με νόμιμο και ορθολογικό τρόπο, μπορεί να αποτελέσει σημαντικό εργαλείο για τη διαχείριση και την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος καθώς δημιουργεί τα εξής οφέλη: • Προστατευτικά οφέλη (αποτροπή υποβάθμισης οικοσυστημάτων, φύλαξη, αντιμετώπιση υπερπλυθησμού των ειδών της πανίδας) • Διαχειριστικά οφέλη (διαχείριση και βελτίωση ενδιαιτημάτων) • Επιστημονικά οφέλη (ίδρυση ερευνητικών κέντρων, συλλογή στοιχείων, χρηματοδότηση ευρευνητικών προγραμμάτων κ.α.), ενώ ταυτόχρονα προσφέρει πολλαπλά οφέλη στον άνθρωπο και τους ντόπιους πληθυσμούς, όπως: • Κοινωνικά οφέλη (υγεία, γνώση, ανάπτυξη κοινωνικών σχέσεων, τέρψη) • Οικονομικά οφέλη (δημιουργία θέσεων εργασίας, προστασία των καλλιεργειών, ενίσχυση τοπικών οικονομιών) • Προστατευτικά (επίβλεψη απομονωμένων περιοχών με τη φυσική παρουσία του κυνηγού) Σήμερα η θήρα στην Ελλάδα ασκείται κάτω από πολύ αυστηρά πλαίσια. Στην Ελλάδα θηρεύονται τα λιγότερα είδη σε σύγκριση με πολλά άλλα κράτη της Ευρώπης, απαγορεύεται η χρήση σφυρίχτρων και ομοιωμάτων, η ημερήσια διάρκεια θήρας είναι μικρότερη και οι χωρικές απαγορεύσεις είναι υπερβολικά περισσότερες από άλλα κράτη της Ευρώπης και της Β. Αμερικής.