Αρχική Σχέδιο Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δασοπονίας 2018-2038 (Εθνική Στρατηγική για τα Δάση)Άρθρο 01 – ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος | 14 Σεπτεμβρίου 2018, 23:21
  • Σχόλιο του χρήστη 'Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος' | 14 Σεπτεμβρίου 2018, 23:21

    Θέσεις του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος για το Σχέδιο Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δασοπονίας 2018-2038 (Εθνική Στρατηγική για τα Δάση. (Σχόλιο στο άρθ.1) Α) Το υπό δημόσια διαβούλευση σχέδιο Υπουργικής Απόφασης στερείται εξουσιοδοτικού ερείσματος. Και τούτο διότι η παρ. 1β του άρθρου 60 του ν. 4280/2014 αποτελεί απλή εξαγγελία της πρόθεσης του νομοθέτη για την κατάρτιση, με ευθύνη του Υπουργού Περιβάλλοντος, Σχεδίου Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δασοπονίας και δεν παρέχει εξουσιοδότηση για την σύνταξή του. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να παρέχει τέτοια εξουσιοδότηση ούτε καν για την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος, πολλώ δε μάλλον Υπουργικής Απόφασης, εφόσον ο ίδιος ο νόμος δεν καταστρώνει τις γενικές κατευθύνσεις, προϋποθέσεις κ.λπ. που απαιτούνται για να τεθεί σε εφαρμογή το άρθρο 43 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος. Ούτε εξάλλου η παρ. 3 του ίδιου άρθρου 60, την οποία επίσης επικαλείται στο προοίμιό της η Υπουργική Απόφαση, μπορεί να αποτελέσει εξουσιοδοτικό έρεισμα αυτής, αφού αυτή αναθέτει στον Υπουργό τον καθορισμό λεπτομερειών και όχι την σύνταξη αυτού καθεαυτού του Στρατηγικού Σχεδίου, όπως συμβαίνει εν προκειμένω. Β) Σε κάθε περίπτωση πάντως, η κατάρτιση Στρατηγικού Σχεδίου για τη δασοπονική εκμετάλλευση των δασών της χώρας προϋποθέτει ότι έχει ολοκληρωθεί η κατάρτιση του δασολογίου, εφόσον αυτό και μόνο καθορίζει, κατά το Σύνταγμα, ποιες ακριβώς εκτάσεις αποτελούν δάσος και, άρα, επί ποίου δάσους θα λάβει χώρα η δασοπονική εκμετάλλευση. Γ) Με τα δεδομένα αυτά, επισημαίνεται ότι η προβλεπόμενη από τον αποκαλούμενο Οριζόντιο Άξονα 2 «απογραφή» αποτελεί απόπειρα παράκαμψης και καταστρατήγησης της συνταγματικής υποχρέωσης του κράτους για σύνταξη Δασολογίου. Απογραφή (έστω και όσον αφορά τα ειδικότερα χαρακτηριστικά ή την κατάσταση κάθε δάσους) δεν είναι νοητή, αν προηγουμένως δεν έχει καθοριστεί από το δασολόγιο ποια ακριβώς είναι και ποια δεν είναι δάση. Σε διαφορετική περίπτωση, η λεγόμενη «απογραφή», της οποίας ούτε η νομική σχέση με το δασολόγιο, ούτε η διαδικασία και τα όργανα προβλέπονται από την Υπουργική Απόφαση (η οποία, αντίθετα, προβλέπει την αμφιβόλου συνταγματικότητος συμμετοχή κάθε είδους φορέων, ιδιωτών, ΜΚΟ κ.ο.κ.), θα καταλήξει να λειτουργεί ως ένα πρόχειρο και άτυπο οιονεί δασολόγιο, το οποίο θα χρησιμοποιείται όμως περαιτέρω ως βάση για τον σχεδιασμό και την εκτέλεση διαφόρων μορφών επεμβάσεων στα δάση. Τέτοιες επεμβάσεις, όπως προβλέπει το ίδιο το Σχέδιο, μπορεί να περιλαμβάνουν ακόμη και ικανοποίηση πιέσεων για αλλαγή χρήσεων γης, οι οποίες όχι μόνο δεν αποκρούονται από το Σχέδιο, αλλά αναγνωρίζονται και προωθούνται με «κατάλληλες πολιτικές» που «αξιοποιούν» (χωρίς να δεσμεύονται!) το δασολόγιο, οψέποτε αυτό ήθελε καταρτισθεί. Γεώργιος Χριστοφορίδης, Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος