• Σχόλιο του χρήστη 'Νίκος' | 21 Νοεμβρίου 2018, 13:54

    Ο Εθνικός Ενεργειακός Σχεδιασμός, στην μορφή που παρουσιάζεται, μάς οδηγεί σε επιδείνωση της κλιματικής αλλαγής -με τις τρομακτικές συνέπειες που αυτή εγκυμονεί και δυστυχώς πια γνωρίζουμε- και έρχεται σε αντίθεση με τη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα που έχει ήδη επικυρώσει η Ελλάδα. Η χώρα μπορεί και οφείλει να υιοθετήσει φιλόδοξους και ταυτόχρονα ρεαλιστικούς στόχους για την σταδιακά πλήρη απεξάρτηση της ενέργειας και της οικονομίας της από ορυκτά καύσιμα έως το 2050. Παράλληλα, όμως, επιβάλλεται και η ουσιαστική υποστήριξη των λιγνιτικών περιοχών της χώρας (μεταλιγνιτική περίοδος), ούτως ώστε να μην πληγούν από αυτή την επιλογή αλλά να υπάρξει μία σταδιακή προσαρμογή με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και αναλυτικό σχεδιασμό. Η χώρα μας -προικισμένη από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας- έχει τη δυνατότητα να μηδενίσει (ή τουλάχιστον να ελαχιστοποιήσει στον μικρότερο δυνατό βαθμό) τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου έως το 2050. Αυτός ο στόχος μπορεί να φαίνεται φιλόδοξος, αλλά είναι αναγκαίος και πλήρως ρεαλιστικός, όπως δείχνει το παράδειγμα άλλων χωρών, με πιο πρόσφατο τον Ενεργειακό Σχεδιασμό της Ισπανίας που ακυρώνει τις εξορύξεις υδρογονανθράκων, προχωρά στο κλείσιμο όλων των μονάδων άνθρακα έως το 2025 και δεσμεύεται για ένα ενεργειακό σύστημα μηδενικού άνθρακα με 100% ΑΠΕ στην ηλεκτροπαραγωγή έως το 2050. Ας δούμε σοβαρά και άλλα παραδείγματα όπως της Δανίας ή της Ισλανδίας, που δεν διαθέτουν καν όλες τις δικές μας πηγές ενέργειας, όλο αυτόν τον πλούτο. Ή θα συνεχίσουμε να οδηγούμαστε στην αυτοκαταστροφή μας ή θα πάρουμε τη σωστή απόφαση για το μέλλον όχι μόνο το δικό μας αλλά κυρίως για τις γενιές που έρχονται, όπως αποδεικνύει και η τελευταία Έκθεση της IPCC. Σήμερα πια γνωρίζουμε. Είναι αποκλειστικά ζήτημα επιλογής. Τόσο απλά.