Αρχική Χαρακτηρισμός της υδάτινης, χερσαίας και ευρύτερης περιοχής της λίμνης Παμβώτιδας (Ιωαννίνων),Π.Ε. Ιωαννίνων ως Περιφερειακό Πάρκο, και καθορισμός χρήσεων γης, όρων και περιορισμών δόμησηςΆρθρο 03 – Χρήσεις, δραστηριότητες, μέτρα, όροι και περιορισμοί προστασίας και διαχείρισηςΣχόλιο του χρήστη ΕΛΙΣΣΑΒΕΤ | 21 Ιανουαρίου 2019, 12:26
Τo υπό διαβούλευση ΠΔ, ιδιαίτερα για την υποπεριοχή Β.5.3., εμφανώς δεν λαμβάνει υπόψη, ότι πρόκειται για περιοχή οικιστική και εγκαταλελειμμένη. Ο σκοπός, αν και δεν αναγράφεται εμφανώς, είναι η δημιουργία ενός κοινόχρηστου χώρου εις βάρος τόσο του περιβάλλοντος όσο και των ιδιοκτητών. Γίνεται μόνο προσχηματική επίκληση στις αρχές της αειφόρου ανάπτυξης, αγνοώντας τις διεθνείς σωστές πρακτικές για την αντιμετώπιση παρόμοιων χώρων. Η συντονισμένη συνέργεια των ιδιοκτητών με το κράτος και η αμοιβαία εμπιστοσύνη είναι αυτή που μπορεί πραγματικά να φέρει αποτελέσματα που να βοηθούν την περιβαλλοντική προστασία της περιοχής, και να μην οδηγήσει στην περιθωριοποίηση και στο διαχειριστικό κενό, και την αδυναμία που σαφώς θα προκληθεί με τις συγκεκριμένες προτάσεις. Η περιοχή αυτή με τις ήδη υπάρχουσες διάσπαρτες κατοικίες είναι φυσική προέκταση του οικιστικού ιστού της πόλης και η γειτνίασή της με τη λίμνη πρέπει να αξιοποιηθεί με προσδιορισμό συγκεκριμένου τρόπου δόμησης της περιοχής και όχι με πλήρη απαγόρευσή της, η οποία δεν δίνει κάποιο έρεισμα στους ιδιώτες/ιδιοκτήτες να επενδύσουν και να προάγουν περιβαλλοντικά τις εκτάσεις αυτές. Πρόκειται για ουσιαστική δήμευση των ιδιωτικών περιουσιών και μάλιστα χωρίς το κράτος να έχει συγκεκριμένο και εμφανές πλάνο και πόρους για τη διαχείρισή τους, ενώ επίσης δεν αιτιολογείται πουθενά με κανέναν τρόπο η ορθότητα των περιορισμών του ΠΔ. Το φιλολογικό διάνθισμα του ΠΔ, δίχως μια τεκμηρίωση τεχνοκρατική, εγείρει μεγάλα ερωτηματικά ως προς τη ρεαλιστική αντιμετώπιση της συγκεκριμένης περιοχής προς όφελος των κατοίκων της πόλης, των ιδιοκτητών και του περιβάλλοντος. Η διεθνής πρακτική(Ελβετία, Γαλλία, Ην. Βασίλειο, Γερμανία, Ν. Ζηλανδία κλπ)άλλα υποδεικνύει, και η Ελλάδα του 2020 πρέπει να ακολουθεί και όχι να οπισθοδρομεί στα θέματα αυτά. Η αστική ανθεκτικότητα της πόλης πρέπει να ενισχύεται με συλλογικές διαδικασίες και ρεαλιστικές λύσεις εφόσον διαγνωστούν όλες οι πιέσεις που αντιμετωπίζει η πόλη και αξιολογηθούν κατάλληλα. Η αναθεώρηση του ΠΔ είναι αναγκαία καθώς διαφορετικά, δεν θα είναι ούτε νόμιμο, ούτε δίκαιο, ούτε και τεχνοκρατικά τεκμηριωμένο.