Αρχική Χορήγηση οικονομικών αντισταθμισμάτων σε εφαρμογή των διατάξεων των παρ. 1 και 4 του άρθρου 22 του ν. 1650/1986Άρθρο 03 – ΠροϋποθέσειςΣχόλιο του χρήστη ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΚΡΙΚΑΣ | 23 Ιανουαρίου 2019, 08:21
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΚΡΙΚΑΣ' | 23 Ιανουαρίου 2019, 08:21

    Αξιότιμες/οι Κυρίες/οι Το παρόν σχέδιο Π.Δ. προσπαθεί να εξαλείψει – ρυθμίσει μία χρόνια εκκρεμότητα όσον αφορά την εφαρμογή του άρθρου 22 του νόμου 1650/1986, το οποίο αναφέρει: “Αν οι επιβαλλόμενοι κατά τα προηγούμενα άρθρα του παρόντος κεφαλαίου όροι, περιορισμοί και απαγορεύσεις είναι εξαιρετικά επαχθείς, με αποτέλεσμα να παρακωλύεται υπέρμετρα η άσκηση των εξουσιών που απορρέουν από την κυριότητα, ενόψει του χαρακτήρα και του περιορισμού της ιδιοκτησίας, το Δημόσιο, ύστερα από αίτηση των θιγομένων, μπορεί, κατά το μέτρο του δυνατού, να αποδεχθεί είτε την ανταλλαγή των ιδιωτικών εκτάσεων με εκτάσεις του Δημοσίου είτε την παραχώρηση κατά χρήση στους θιγομένους δημόσιων εκτάσεων σε παραπλήσιες περιοχές για ανάλογη χρήση ή εκμετάλλευση είτε την καταβολή εφάπαξ ή περιοδικής αποζημίωσης, για τον προσδιορισμό της οποίας λαμβάνεται υπόψη η υφιστάμενη χρήση της ιδιωτικής έκτασης, είτε τη μεταφορά συντελεστή δόμησης σε άλλη ιδιοκτησία, κατ` ανάλογη εφαρμογή των διατάξεων του ν. 880/1979 (ΦΕΚ 58).” Το σχέδιο Π.Δ. έρχεται προς διαβούλευση σε μια χρονική στιγμή που επιβεβαιώνει τους φόβους μας και αποδεικνύει ότι τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτόν εδώ τον τόπο, και θα γίνουμε πιο συγκεκριμένοι για να κατανοήσουν και οι ΄΄αμύηττοι΄΄ το ενδιαφέρον κάποιον οικολογούντων για το περιβάλλον. Έως τις αρχές Σεπτεμβρίου, την 10ην -09-2018, βρισκόταν στην παρούσα ιστοσελίδα αναρτημένο προς Δημόσια Διαβούλευση το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος «Χαρακτηρισμός των χερσαίων, υδάτινων και θαλάσσιων περιοχών των εκβολών των ποταμών Γαλλικού, Αξιού, Λουδία και Αλιάκμονα, της αλυκής Κίτρους και της λιμνοθάλασσας Καλοχωρίου και της ευρύτερης περιοχής τους ως Εθνικού Πάρκου», στο οποίο εκφράσαμε την έντονη αντίδραση και διαμαρτυρία μας καθώς Υπάρχει ΥΠΕΡΜΕΤΡΗ ΔΕΣΜΕΥΣΗ της ιδιοκτησίας μας, ενός συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος, αφού απαγορεύονται χρήσεις οι οποίες πριν επιτρέπονταν, και οι οποίες έχουν διαμορφώσει ένα πλέγμα δραστηριοτήτων, που ικανοποιούν τις ανάγκες των κατοίκων και συνεισφέρουν στην οικονομία της περιοχής. Επιβάλλεται με αυταρχικό τρόπο και με αυστηρά χρονικά περιθώρια, η απομάκρυνση νομίμως υφιστάμενων δραστηριοτήτων, καθώς οι νέες χρήσεις γης δεν επιτρέπουν την παραμονή τους. Μιλούσαμε για εν κρυπτώ απαλλοτριώσεις και εκδίωξη από την γη μας, με πρόσχημα την τάχα προστασία του περιβάλλοντος. Χαρακτηριστήκαμε υπερβολικοί και μυθομανείς. Και να ως εκ θαύματος έρχεται το υπό διαβούλευση Π.Δ. να επιβεβαιώσει όσα λέγαμε και ειδικότερα στο άρθρο 3 προϋποθέσεις. Κατά ποσοστό 95% οι γεωργικές εκτάσεις που περιλαμβάνονται στο προηγούμενο σχέδιο Π.Δ. «Χαρακτηρισμός των χερσαίων, υδάτινων και θαλάσσιων περιοχών των εκβολών των ποταμών Γαλλικού, Αξιού, Λουδία και Αλιάκμονα, της αλυκής Κίτρους και της λιμνοθάλασσας Καλοχωρίου και της ευρύτερης περιοχής τους ως Εθνικού Πάρκου», (οι ζώνες “ΑΔ” του προτεινόμενου Εθνικού Πάρκου) καταλαμβάνεται από ιδιωτικές ιδιοκτησίες που είναι αρδευόμενες προερχόμενες κυρίως από αναδασμούς του Υπουργείου Γεωργίας που έγιναν στην δεκαετία 1960-1970 (αναδασμοί Σίνδου, Καλοχωρίου, Χαλάστρας, Κυμίνων και Μαλγάρων), στις οποίες έχουν χτιστεί εμπορικές και βιοτεχνικές εγκαταστάσεις, τηρώντας τους νόμους και τους κανόνες που έθετε η πολιτεία κατά τον χρόνο κατασκευής τους. Οι αρχικές ιδιοκτησίες (προ των αναδασμών) προέρχονταν κυρίως από κληροτεμάχια που παραχωρήθηκαν από το Υπουργείο Γεωργίας την δεκαετία 1930-1940. Με το υπό διαβούλευση σχέδιο Π.Δ. η νεοσυσταθείσα «αστική οικολογία» που κατοικοεδρεύει εντός τον κρατικών υπηρεσιών, προσπαθεί να μας εκδιώξει από τις νόμιμα αποκτηθείσες περιουσίες μας ΑΖΗΜΙΩΣ, με το πρόσχημα της προστασίας του περιβάλλοντος, πρακτικές και τακτικές που μας παραπέμπουν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Εξισώνουν την ιδιοκτησία – γεωργικές γαίες, άρτια και οικοδομήσιμα κλπ – με τον αιγιαλό, την παραλία, την κοίτη και την όχθη των ποταμών, λιμνών, λιμνοθαλασσών κ.α., καταλαβαίνοντας κανείς πως πρόκειται πλέον για αρπαγή των περιουσιών στο όνομα μιας δήθεν προστασίας περιβάλλοντος. Η εποχή που η πολιτεία έκανε πολιτιστική, περιβαλλοντική, αρχαιολογική και δασική πολιτική θεσπίζοντας περιορισμούς και απαγορεύσεις στην χρήση ακινήτων με τρόπο ανέξοδο για την ίδια αλλά σε βάρος των ιδιοκτητών τους έχει παρέλθει πλέον μετά τη "ιστορική" απόφαση 2165/2013 του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) σύμφωνα με την οποία “η θεμιτή επιδίωξη της προστασίας του περιβάλλοντος με επιβολή περιορισμών στη χρήση των ακινήτων δεν απαλλάσσει το Κράτος από την υποχρέωσή του να αποζημιώσει το θιγόμενο ιδιοκτήτη, το ακίνητο του οποίου κατά το χρόνο κτήσης του δεν υπόκειται στους περιορισμούς αυτούς”. Με την παρούσα σας καλούμε όπως τροποποιήσετε τα κάτωθι αναφερόμενα άρθρα του παρόντος σχεδίου Π.Δ.. Αφαιρέσετε πλήρως από το άρθρο 3 παρ. 1α τις προϋποθέσεις «το θιγόμενο ακίνητο δεν βρίσκεται εντός αρδευόμενων γεωργικών γαιών, ή/και γεωργικών γαιών που έχουν προέλθει από αναδασμό», επίσης Ολόκληρες τις παραγράφους 1γ και 1δ του ιδίου άρθρου. Αντικατασταθεί στο άρθρο 4 παρ. 4 ο όρος αντικειμενική με την όρο εμπορική αξία του ακινήτου, καθώς και στην παράγραφο 2 αφαιρεθεί το «επί ποινή απαραδέκτου». Άλλως αποσύρεται το υπό διαβούλευση σχέδιο Π. Δ. και το επαναφέρεται προς συζήτηση αφού το διορθώσετε, προς όφελος των θιγόμενων ακινήτων. ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΚΡΙΚΑΣ