Αρχική Χορήγηση οικονομικών αντισταθμισμάτων σε εφαρμογή των διατάξεων των παρ. 1 και 4 του άρθρου 22 του ν. 1650/1986Άρθρο 02 – ΟρισμοίΣχόλιο του χρήστη WWF Ελλάς | 23 Ιανουαρίου 2019, 13:38
  • Σχόλιο του χρήστη 'WWF Ελλάς' | 23 Ιανουαρίου 2019, 13:38

    (α) Βασική αδυναμία του σχεδίου π.δ. είναι η έλλειψη ενός ορισμού (ή έστω κάποιων ερμηνευτικών κριτηρίων), που θα καθορίσουν την έννοια του «εξαιρετικά επαχθούς» όρου, περιορισμού ή απαγόρευσης. (Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τις συναφείς έννοιες τις «υπέρμετρης παρακώλυσης» της άσκησης των εξουσιών που απορρέουν από την κυριότητα λόγω της «ουσιώδους στέρησης» του δικαιώματος της ιδιοκτησίας). Λόγω της έλλειψης αυτής, είναι απίθανο να πετύχει το σχέδιο π.δ. τους στόχους του. (β) Το ζήτημα είναι πολύπλοκο, και χρειάζεται πολύ ευρύτερη δημόσια συζήτηση από αυτή που επιτρέπει η παρούσα διαβούλευση (στην οποία η οργάνωσή μας είναι πρόθυμη να συμβάλλει ουσιαστικά). Ελλείψει καλύτερης λύσης, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μία δέσμη αρνητικών κριτηρίων, τα οποία θα καθορίζουν πότε οι όροι, περιορισμοί και απαγορεύσεις δεν είναι «εξαιρετικά επαχθείς». Παρόμοια κριτήρια θα μπορούσαν να είναι, καθαρά ενδεικτικά, τα ακόλουθα: - Όροι, περιορισμοί και απαγορεύσεις στην αυθαίρετη δόμηση, είτε πριν είτε μετά την υπαγωγή της στις διατάξεις του ν. 4495/2017 (ή άλλων παρόμοιων νομοθετημάτων) δεν είναι ποτέ εξαιρετικά επαχθείς. Ειδικότερα, η απαγόρευση υπαγωγής στις διατάξεις του ν. 4495/2017 [πρβλ. αρθ. 89 παρ. 2 περ. (ιγ) ] δεν είναι ποτέ εξαιρετικά επαχθής. - Όροι, περιορισμοί και απαγορεύσεις στην εκτός σχεδίου δόμηση δεν είναι ποτέ εξαιρετικά επαχθείς. Κατ’ εξαίρεση, παρόμοιοι όροι, περιορισμοί και απαγορεύσεις μπορεί να θεωρηθούν από το σύνολο των περιστάσεων εξαιρετικά επαχθείς, μόνο εφόσον αναιρούν εντελώς τον προορισμό της εκτός σχεδίου δόμησης, που είναι η αναψυχή, η δασοπονία και η γεωργική και κτηνοτροφική εκμετάλλευση, και δεν επιτρέπουν οποιαδήποτε άλλη χρήση. Ομοίως, η κατάργηση των παρεκκλίσεων της εκτός σχεδίου δόμησης δεν μπορεί να θεωρηθεί ποτέ εξαιρετικά επαχθής. - Η επί το δυσμενέστερο τροποποίηση (αυστηροποίηση) των όρων και περιορισμών δόμησης με την έννοια της πολεοδομικής νομοθεσίας, εφόσον το ακίνητο παραμένει άρτιο και οικοδομήσιμο, δεν συνιστά ποτέ «εξαιρετικά επαχθή» όρο, περιορισμό ή απαγόρευση. - Η μη χορήγηση ή μη ανανέωση άδειας έργων και δραστηριοτήτων που υπόκεινται σε χρονικά περιορισμένη αδειοδότηση δεν συνιστά ποτέ απαγόρευση που μπορεί να θεωρηθεί «εξαιρετικά επαχθής». Τυπικό παράδειγμα είναι η μη ανανέωση ή μη χορήγηση ΑΕΠΟ (απόφασης έγκρισης περιβαλλοντικών όρων) λόγω θέσπισης κανονιστικού καθεστώτος, ή η άρνηση χορήγησης άδειας λόγω εφαρμογής του άρθρου 6 της Οδηγίας 92/43 (και των αντίστοιχων εθνικών διατάξεων). Πρόσφατα, παρόμοια απαγόρευση κρίθηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων καταρχήν συμβατή με την ΕΣΔΑ στην απόφαση O’ Sullivan McCarthy Mussel Development της 7.6.2018. Τα παραπάνω αρνητικά κριτήρια είναι ενδεικτικά, και αναφέρονται για τις ανάγκες της διαβούλευσης. Δεν θα πρέπει, στην φάση αυτή, να αποκλειστούν και άλλα παρόμοια κριτήρια. Σε κάθε περίπτωση, η μη συνδρομή των «αρνητικών κριτηρίων» δεν οδηγεί αυτομάτως στο συμπέρασμα ότι ο όρος, περιορισμός ή απαγόρευση είναι «εξαιρετικά επαχθής». (γ) Ο ορισμός του «προορισμού ιδιοκτησίας» (άρθ. 2 παρ. 3) θα πρέπει να αναφέρεται όχι σε «επιτρεπτές χρήσεις» γενικά αλλά ειδικά σε επιτρεπτές «χρήσεις γης». Με τον τρόπο αυτό, η διάταξη γίνεται πιο συγκεκριμένη, και αποκλείει «δημιουργικές» ή «βεβιασμένες» νομικές ερμηνείες από την επιβολή οποιωνδήποτε περιορισμών σε οικονομικές δραστηριότητες.