Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος Καραβίδας' | 13 Δεκεμβρίου 2019, 01:06

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Έχει, πλέον, αποδειχθεί και στην πράξη – και με στοιχεία του ΔΕΔΔΗΕ - ότι οι λεγόμενες «μεταβλητές» ΑΠΕ, στις οποίες συγκαταλέγονται αιολικά και φωτοβολταϊκά, δε μπορούν να ηλεκτροδοτήσουν με πληρότητα και ασφάλεια, ενώ έχουν πάντοτε ανάγκη την υποστήριξή τους από ορυκτά καύσιμα και κυρίως το φυσικό αέριο. Ως εκ τούτου, καμία απεξάρτηση από ορυκτά καύσιμα και καμία μείωση ρύπων δεν εξασφαλίζουν, κάτι που μαρτυρά και αποδεικνύει και η ίδια η χρήση τους για ολόκληρες δεκαετίες τώρα. Καιρός να σταματήσει η διάδοση ανακριβών και παραπλανητικών στοιχείων ως προς τη χρησιμότητα και ωφελιμότητα των προαναφερόμενων μορφών παραγωγής ενέργειας, που κανένα ουσιαστικό όφελος δεν αποφέρουν στο περιβάλλον, στην κοινωνία αλλά και στην τοπική και εθνική οικονομία. Επιπλέον, οι απαιτούμενες για την κατασκευή και λειτουργία αιολικών πάρκων επεμβάσεις αλλοιώνουν ανεπανόρθωτα το φυσικό περιβάλλον με μη αναστρέψιμες, ταυτόχρονα, επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα, αγνοώντας την όποια υφιστάμενη για την προστασία αυτών εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία (προστασία περιοχών natura,, προστασία ορνιθοπανίδας, λοιπών προστατευόμενων ή και απειλούμενων ειδών - η ύπαρξη των οποίων συχνά αποκρύπτεται, κ.λ.π.). Δεν έχει κανένα νόημα - αλλά ούτε και όφελος - να μιλάμε για δήθεν «προστασία» του περιβάλλοντος προβαίνοντας, στο όνομα μιας τέτοιας προστασίας, σε καταστροφικές επεμβάσεις στα στοιχεία που το απαρτίζουν. Ακόμα, καμία, αναφορά δεν περιλαμβάνεται στις αντίστοιχες ΜΠΕ για διάφορες επιπτώσεις στο ανθρωπογενές περιβάλλον, όπως αυτές στην ανθρώπινη υγεία από τους υπόηχους, τους κινδύνους ατυχημάτων, κ.λ.π., τις οποίες όλο και περισσότερες επιστημονικές φωνές επισημαίνουν. Είναι λάθος τα φωτοβολταϊκά να δεσμεύουν παραγωγικές εκτάσεις, με τις όποιες, πέρα από τις ανωτέρω αναφερόμενες εξαιτίας κι εδώ της μεταβλητότητάς τους, επιπτώσεις στην παραγωγική διαδικασία και, κατ’ επέκταση, στην τοπική και εθνική οικονομία. Το νερό αποτελεί, είναι αλήθεια, μια αξιόπιστη μορφή παραγωγής ενέργειας αλλά δημιουργεί πάμπολλα ερωτηματικά το γεγονός ότι η ενέργεια που παράγεται από τα ήδη λειτουργούντα μεγάλα υδροηλεκτρικά (3.060 MW σήμερα) δε συγκαταλέγεται (μοναδικό φαινόμενο παγκοσμίως!!!) στην παραγόμενη από ανανεώσιμες πηγές ενέργεια. Λες και το νερό εδώ δεν είναι ανανεώσιμη ενέργεια, όπως είναι, ας πούμε, στη Νορβηγία, στην Ιταλία, κ.λ.π., ή και στη χώρα μας με τα μικρά υδροηλεκτρικά. Ληφθεί, όμως, υπόψη ότι το νερό δεν αποτελεί, τουλάχιστο για τη χώρα μας, ανεξάντλητο φυσικό πόρο, ώστε να μπορούμε να το χρησιμοποιούμε αφειδώς για παραγωγή ενέργειας, ενώ σίγουρα αναγκαιεί και για κάλυψη άλλων αναγκών, όπως ύδρευση, άρδευση, παραγωγική διαδικασία γενικά, κ.λ.π.. Πολλά ερωτηματικά και προβληματισμούς δημιουργεί η χορήγηση σε ιδιώτες επενδυτές «άδειας χρήσης νερού» για παραγωγή ενέργειας από μικρά υδροηλεκτρικά. Ερωτήματα και οι προβληματισμοί που μεγαλώνουν αν αναλογιστούμε : α) την τάση ασυδοσίας, που ήδη έχει αρχίσει να επικρατεί σε ορισμένους εξ’ αυτών των επενδυτών, οι οποίοι δηλώνουν ότι έχουν τα «δικαιώματα του νερού», «απειλώντας», έτσι, κατοίκους ορεινών περιοχών και δείχνοντάς τους πως θα εξαρτώνται απόλυτα από τους ίδιους τόσο για την κάλυψη τωρινών όσο και μελλοντικών αναγκών τους β) με τις αντίστοιχες περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις τίθενται ευθέως περιορισμοί στη χρήση του νερού τόσο για το παρόν όσο και, ιδίως, για το μέλλον, για το οποίο ΑΠΟΚΛΕΙΟΝΤΑΙ άλλες χρήσεις του νερού πέραν αυτής για την παραγωγή ενέργειας από μικρά υδροηλεκτρικά γ) ότι οι συγκεκριμένες «άδειες χρήσης νερού» μεταβιβάζονται και, άρα, μπορεί να καταλήξουν στα χέρια λίγων (ή και ενός!!!), δημιουργώντας μελλοντικά μονοπώλια στη χρήση του νερού, με άμεσο κίνδυνο ιδιωτικοποίησης αυτού, κ.λ.π. . δ) ότι η χρήση σε πολλές περιπτώσεις ανακριβών στοιχείων στις ΜΠΕ των αντίστοιχων έργων, που αντιμετωπίστηκαν «χαλαρά» από τις αρμόδιες περιβαλλοντικές αρχές (υπάρχουν παραδείγματα), οδήγησε και οδηγεί σε τεράστιες περιβαλλοντικές καταστροφές, σε ξεραμένα ρέματα και ποτάμια (βλ. εκτροπές νερών για μήκος πολλών χιλιομέτρων), σε κίνδυνο εξαφάνισης ειδών (και προστατευόμενων), σε παραπέρα ερημοποίηση της υπαίθρου εξαιτίας έλλειψης διαθέσιμων υδάτινων πόρων για αξιοποίησή τους στην παραγωγική διαδικασία (βλ. καλλιέργειες, κτηνοτροφία), κ.λ.π.. Και όλα τα παραπάνω κάθε άλλο παρά συνηγορούν σε μια «ισορροπημένη» χρήση του νερού, που να καλύπτει ΟΛΕΣ τις υφιστάμενες ανάγκες, να εξασφαλίζει (συγκεκριμένες, έστω, και μετά από σχετικές μελέτες και σχεδιασμούς) μελλοντικές προοπτικές και για άλλες, πέραν αυτής για παραγωγή ενέργειας χρήσεις, να σέβεται το περιβάλλον, να αποκλείει κάθε κίνδυνο ιδιωτικοποίησης του νερού, που εκ του νόμου και της φύσης του αποτελεί φυσικό και δημόσιο αγαθό, να εξασφαλίζει την απαιτούμενη από την εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία καλή ποιότητα των υδάτων, κ.λ.π.. Τέλος, ληφθεί υπόψη ότι τα μικρά υδροηλεκτρικά δεν είναι ωφέλιμα, όπως πολλά από τα μεγάλα, για πολλαπλές χρήσεις (άρδευση, ύδρευση, βιότοποι, τουρισμός, κ.λ.π.). Συμπερασματικά, είναι άλλο τι θα θέλαμε να πάρουμε από τις ΑΠΕ τι θέλουμε από τις ΑΠΕ και άλλο τι μπορούν αυτές να μας δώσουν. Και οι ΑΠΕ που κυρίως σήμερα προωθούνται στη χώρα μας (αιολικά, φωτοβολταϊκά, μικρά υδροηλεκτρικά) δε μπορούν, για ξεχωριστούς η κάθε μορφή λόγους (μεταβλητότητα, μη δυνατότητα αποθήκευσης ρεύματος, μη επάρκεια υδάτινων πόρων, κ.λ.π.) – να μας δώσουν αυτό που θέλουμε. Είναι καιρός, λοιπόν, να πάψει η ενέργεια ν’ αποτελεί, στ’ όνομα, μάλιστα, της προστασίας του περιβάλλοντος από ήδη αμφισβητούμενους και από ειδικούς επιστήμονες κινδύνους (βλ. «κλιματική αλλαγή») το όχημα για την παραχώρηση και τον έλεγχο του φυσικού και υδάτινου πλούτου της χώρας μας (παραγωγική γη, βουνά, ορεινές πηγές, ρέματα και ποτάμια, κ.λ.π.).