Αρχική Δημόσια διαβούλευση για το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ)Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ)Σχόλιο του χρήστη ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΡΑΓΚΙΑΔΟΥΛΑΚΗΣ | 15 Δεκεμβρίου 2019, 23:19
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΡΑΓΚΙΑΔΟΥΛΑΚΗΣ' | 15 Δεκεμβρίου 2019, 23:19

    Ακολουθεί παράθεση ορισμένων παρατηρήσεων και αντιρρήσεων για το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα, όπως αυτό δημοσιεύεται και εξαγγέλλεται με την μείωση των εκπομπών ρύπων, την ενίσχυση του μεριδίου συμβολής ΑΠΕ και την απολιγνιτοποίηση να στοχεύουν σε επιδόσεις υψηλότερες από τους αντίστοιχους της ΕΕ. Η πρώτη παρατήρηση αφορά τα αιολικά πάρκα, με τις διανοίξεις μεγάλων δρόμων, με την ισοπέδωση κορυφών, με τις θεμελιώσεις ανεμογεννητριών και τις γραμμές μεταφοράς, που μόνο κατά ευφημισμό αποτελούν «πάρκα», σαν να πρόκειται για χώρους αναψυχής. Καταλαμβάνουν υπερβολικά πολύ χώρο, χώρος ο οποίος ανήκει σε όλους και η επιλογή του οποίου από τη ΡΑΕ μοιάζει να πραγματοποιήθηκε επί της ουσίας χωρίς κανένα σοβαρό κριτήριο. Σε καμία περίπτωση δεν διαφαίνεται να έχουν ληφθεί υπόψη παράγοντες όπως το ανάγλυφο, η κλίση του εδάφους, τα πετρώματα και η σταθερότητά τους, μετεωρολογικά δεδομένα (ύψη βροχής – χιονιού), τοπικά υδρογραφικά χαρακτηριστικά, η εγγύτητα σε οδικά δίκτυα και επακόλουθες απαιτήσεις μεταφοράς. Πιθανότατα το μοναδικό κριτήριο ήταν το να αποτελούν τμήματα κορυφογραμμών, όπως αυτές προκύπτουν από ανάλυση ισουψών καμπυλών χάρτη, με την επιλογή αυτή να προκύπτει από κάποιο απλοϊκό και ελλιπές μοντέλο προσπάθειας πρόβλεψης ευνοϊκών συνθηκών ανέμου. Στη συντριπτική πλειοψηφία των επιλεγμένων περιοχών θα απαιτηθούν φαραωνικής έκτασης έργα για την πρόσβαση, την τοποθέτηση, και τη μεταφορά του (όποιου) παραγόμενου φορτίου, με αναντίστοιχες καταστροφικές συνέπειες στο ορεινό περιβάλλον. Η αποκατάσταση του τοπίου και ιδιαίτερα του βραχώδους ορεινού τοπίου είναι πρακτικά αδύνατη. Είναι λάθος να θεωρούμε ότι μόνη προστατευόμενη περιοχή είναι τα δάση. Ένα δέντρο ή ένα δάσος είναι δυνατόν να επανέλθουν σχετικά γρήγορα. Οι γεωλογικοί σχηματισμοί των κορυφογραμμών δεν μπορούν να αποκατασταθούν με κανένα τρόπο. Πρόκειται δε για ένα σύνολο περιβάλλοντος, ένα συνδυασμό δασικών, θαμνικών, λιβαδικών, υποαλπικών και αλπικών περιοχών με το σχήμα των κορυφογραμμών σε περίοπτη θέση. Ακριβώς αυτό το περιβάλλον, μαζί με ακατοίκητα ή πολύ μικρά νησιά, αποτελούν τα τελευταία τοπία που λόγω απόστασης και δυσκολίας πρόσβασης μέχρι και σήμερα διατηρούν σχετικά ανέγγιχτη από εμάς φύση. Το τοπίο και ο χώρος πρέπει να αντιμετωπίζονται ως κοινό αγαθό. Οι περιοχές που πλήττονται χαρακτηρίζουν τον ορίζοντα και είναι καθοριστικές για τη φυσιογνωμία της Ελλάδας, χώρας ορεινής με ξεχωριστή ταυτότητα. Ο χώρος και το τοπίο είναι ωστόσο και ένα αγαθό μεγάλης οικονομικής αξίας. Η αντίδραση φορέων και κατοίκων στη σχεδιαζόμενη τοποθέτηση σε περιοχές όπως τα Άγραφα και η Τήνος δεν απασχολούν μόνο ρομαντικούς και φυσιολάτρες. Διορατικοί άνθρωποι που δραστηριοποιούνται στον τουριστικό τομέα, έχουν αντιληφθεί ότι το πλήγμα στο τοπίο θα επηρεάσει βαρύτατα το κυριότερο συγκριτικό πλεονέκτημα που διαθέτουν οι περιοχές αυτές. Η προστασία των τοπίων, μία από τις ελάχιστες περιπτώσεις στην Ελλάδα για παράδειγμα είναι του Δελφικού Τοπίου, σε χώρες του εξωτερικού θεωρούνται δεδομένες. Αξίζει ίσως να αναρωτηθούμε αν θα τοποθετούσε η Αυστρία ανεμογεννήτριες στις κορυφογραμμές των Άλπεων, η Γαλλία στις ιστορικές ακτές της Νορμανδίας. Αλλά και επιπλέον κριτική της αναγκαιότητας διείσδυσης των ανεμογεννητριών και των ανανεώσιμων πηγών γενικότερα προκύπτει από αυτή την ικανότητά τους τελικά να παράγουν ρεύμα. Αναμφισβήτητα λόγω της φύσης τους, οι ΑΠΕ χρειάζονται εφεδρείες από μονάδες που δύνανται να παράγουν συνεχώς, (θερμικές για την Ελλάδα). Η παραγωγή, ειδικά των αιολικών, είναι τυχαία και μεταβλητή. Μάλιστα γίνεται αντιληπτό ότι όσο μεγαλύτερη είναι η εισβολή τους στο σύστημα διανομής, τόσο μεγαλύτερη είναι και η ανάγκη των εφεδρειών αυτών, με συνέπεια να βλέπουμε ότι σε χώρες που πρωταγωνίστησαν στην υιοθέτησή τους να ακυρώνεται η προσφορά τους στη μείωση των ρύπων, ακριβώς γιατί οι θερμικές μονάδες καλούνται να συνεισφέρουν με μη αποδοτικό τρόπο. Ακολουθεί απλό, αλλά ταυτόχρονα ενδεικτικό της πραγματικής δυνατότητας παραγωγής, επιχείρημα: Γιατί μεγάλη βιομηχανία εξόρυξης μεταλλεύματος, από τους κυριότερους μεγαλο-οφειλέτες στη ΔΕΗ, αντί να αγοράζει ρεύμα δεν προβαίνει σε παραγωγή με ιδία μέσα δωρεάν, αφού πρωταγωνιστεί στην τοποθέτηση ΑΠΕ; Προφανώς διότι γνωρίζει ότι οι αποδόσεις των μονάδων αυτών δεν είναι ικανές να παρέχουν αξιόπιστη παροχή ενέργειας. Το ορυκτό του λιγνίτη, αυτό που έφερε την Ελλάδα σε θέση να παράγει οικονομικά ρεύμα, παράγει και ρύπους. Είναι παρόλα αυτά εθνικό και φθηνό. Η οριστική απεμπόλησή του με τη σειρά της προκαλεί εξάρτηση από πετρέλαιο ή αέριο, με δεδομένη την αδυναμία των ΑΠΕ για αξιόπιστη παροχή. Άραγε εξετάστηκε η δυνατότητα σύγχρονων τεχνολογιών μείωσης ακριβώς αυτών των ρύπων; Η σχεδιαζόμενη πώληση των λιγνιτικών μονάδων, των οποίων τις εκπομπές ρύπων επιθυμούμε να αντιμετωπίσουμε, γεννά ένα επιπλέον ερώτημα. Οι υποψήφιοι αγοραστές θα επιχειρήσουν να πλειοδοτήσουν για την αγορά εργοστασίων που θα πρέπει να κλείσουν εντός δεκαετίας από την υλοποίηση της αγοράς και αυτά πράγματι τελικά θα παύσουν τη λειτουργία τους; Κατά τη γνώμη μου η ως τώρα εσπευσμένη πολιτική της ενίσχυσης διείσδυσης των ΑΠΕ, με την ανεπανόρθωτη καταστροφή του φυσικού τοπίου που αυτές θα επιφέρουν, η προσπάθεια απεξάρτησης από το λιγνίτη σε συνδυασμό με την πώληση των θερμικών μονάδων παραγωγής και η αντικατάστασή τους από αντίστοιχες καύσης αερίου είναι λανθασμένη και βιαστική, ενώ δεν θα επιτευχθούν οι περιβαλλοντικοί στόχοι που θέτει το Εθνικό Σχέδιο. Μοναδική εξαίρεση θεωρώ ότι αποτελεί ο σχεδιασμός ενεργειακής ενίσχυσης των κτιρίων, ο οποίος μακροπρόθεσμα θα επιτύχει προστιθέμενη αξία στον τομέα της εξοικονόμησης κατανάλωσης,