Αρχική Δημόσια διαβούλευση για το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ)Παραρτήματα για το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το ΚλίμαΣχόλιο του χρήστη ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ | 16 Δεκεμβρίου 2019, 10:36
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ' | 16 Δεκεμβρίου 2019, 10:36

    (Α) ΣΧΟΛΙΑ 1Η: Παρά το φιλόδοξο σχέδιο ανάπτυξης των ΑΠΕ, λόγω της απολιγνιτοποίησης με τελικό όριο το 2028, το ποσοστό των εγχώριων ηλεκτρενεργειακών πόρων (ΑΠΕ και νερά) στο ηλεκτρικό ισοζύγιο της χώρας (άθροισμα καθαρής ηλεκτρικής παραγωγής και εισαγωγών ηλεκτρικής ενέργειας, Η.Ε.) για το 2030, ανέρχεται σε 61,6% της συνολικής ζήτησης των 61797 GWh, όσο ήταν κατά το 2010 ( λιγνίτης ~44,39%, νερά 10,84% και ΑΠΕ 6,36%, δηλ συνολικά 61,6%), συμπτωματικά για παρόμοια συνολική ζήτηση (61817 GWh). Ωστόσο, με δεδομένη τη μεγάλη στοχαστικότητα των ΑΠΕ- ιδιαίτερα των αιολικών που εκτιμάται ότι θα εξυπηρετούν το 27,7% της ζήτησης Η.Ε. το 2030-, των νερών μη εξαιρουμένων, την πολύ μικρή συμμετοχή της γεωθερμίας (μόλις 631 GWh to 2030), την ανεπαρκή αποθήκευση ηλεκτρικής ενέργειας και τη χαμηλή σχετικά ισχύ των ηλεκτρικών διασυνδέσεων με γειτονικές χώρες, θεωρούμε ότι υπάρχει μεγάλος βαθμός αβεβαιότητας στις εκτιμήσεις του ΕΣΕΚ για το ηλεκτρικό ισοζύγιο. Εκτιμούμε ότι στην πράξη θα απαιτηθεί μεγαλύτερη συμμετοχή των θερμικών μονάδων παραγωγής Η.Ε. με καύσιμο το εισαγόμενο φυσικό αέριο καθώς και των εισαγωγών Η.Ε. από τις γειτονικές χώρες, γεγονός που θα οδηγήσει σε χειροτέρευση του εμπορικού ισοζυγίου της χώρας και πιθανότατα σε αυξημένες τιμές της ηλεκτρικής κιλοβατώρας, καθόσον θα απουσιάζει από το σύστημα η ελεγχόμενης τιμής λιγνιτική ηλεκτροπαραγωγή. Τελικά θεωρούμε ότι οι εγχώριοι πόροι το 2030 θα συμμετέχουν αισθητά λιγότερο από 60%, ίσως και 50% στο ηλεκτρικό ισοζύγιο της χώρας. 2η: Προκαλεί αλγεινή εντύπωση η αδυναμία ανάπτυξης της γεωθερμίας που εμφανίζεται με απειροελάχιστη συμμετοχή στην ηλεκτροπαραγωγή, δηλ. μόλις 252 GWh για πρώτη φορά το 2027 και 631 GWh to 2030. Σημειώνεται ότι η γειτονική μας Τουρκία πραγματοποίησε τρομακτικά άλματα στη χρήση της γεωθερμίας, ενώ η χώρα μας αδυνατεί να προχωρήσει στην πλέον αξιόπιστη και αδιάλειπτη πηγή ΑΠΕ, βασικά για μικροπολιτικούς λόγους στις τοπικές κοινωνίες των νησιών που διαθέτουν αποδεδειγμένα σημαντικό γεωθερμικό δυναμικό. Το δημόσιο συμφέρον επιτάσσει την άμεση αξιοποίηση της γεωθερμίας, όπως γίνεται ήδη για 60 χρόνια με τους λιγνίτες Κοζάνης, Φλώρινας και Αρκαδίας. Επιπλέον η ηλεκτροπαραγωγή από γεωθερμία στα νησιά Μήλο, Κίμωλο, Λέσβο κ.α. θα συμβάλει καθοριστικά στην οικονομικότητα, την ασφάλεια και την ευστάθεια του ηλεκτρικού δικτύου της χώρας ενόψει των επικείμενων διασυνδέσεων των μη διασυνδεδεμένων σήμερα νησιών. Η ΔΕΗ ΑΕ είναι σε θέση να πραγματοποιήσει το άλμα αυτό αρκεί να στηριχθεί από την πολιτική εξουσία. 3η: Ενώ ο ευρωπαïκός στόχος, που έχει τεθεί για το 2030 για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου (ΑτΘ) εντός ΣΕΔΕ, ανέρχεται σε 43% ως προς το 2005, το προτεινόμενο ΕΣΕΚ θέτει αντίστοιχο στόχο 76%. Ποιος λόγος υπάρχει για αυτή την πλειοδοσία; Αντίθετα, στους τομείς εκτός ΣΕΔΕ η προτεινόμενη μείωση στο ΕΣΕΚ είναι μόνο 33%. Συνολικά (εντός και εκτός ΣΕΔΕ) το 85% της μείωσης των εκπομπών ΑτΘ προβλέπεται στην ηλεκτροπαραγωγή, δηλ. από την απολιγνιτοποίηση. Με απλά λόγια η εύκολη λύση και το εξιλαστήριο θύμα είναι ο ελληνικός λιγνίτης, ενώ η χώρα ουσιαστικά αδυνατεί να λάβει μέτρα μείωσης των αερίων του θερμοκηπίου σε τομείς όπως οι μεταφορές και η βιομηχανία. Τελικά το μάρμαρο θα το πληρώσει η Δ. Μακεδονία με τον οικονομικό μαρασμό από την πρόωρη και βίαιη απολιγνιτοποίηση πολύ ενωρίτερα από το 2028. 4η: Το ποσοστό εξάρτησης της χώρας από εισαγόμενους ενεργειακούς πόρους στο συνολικό ενεργειακό ισοζύγιο εκτιμάται σε 71% το έτος 2030. Τούτο θεωρείται εξαιρετικά υψηλό, αρκεί να ληφθεί υπόψη ότι το 2016 οι χώρες με τη μεγαλύτερη εξάρτηση από εισαγωγές ενεργειακών πόρων στην Ε.Ε.-28 ήταν το Βέλγιο 76%, η Ελλάδα 73,7%, η Κύπρος 96,2%, η Μάλτα 100%, η Ισπανία 71,9%, η Ιταλία 77,5% , η Ιρλανδία 69,1%, και η Πορτογαλία 73,5%. Παρεμπιπτόντως, η χώρα μας και κάποιες ακόμη ανάμεσά τους είχαν κατά τα τελευταία χρόνια σοβαρά οικονομικά προβλήματα (μνημόνια κλπ, τυχαίο άραγε;). Ειδικότερα, ο βαθμός ενεργειακής εξάρτησης της Ελλάδας ήταν 68,6% το 2005, 69,1% το 2010, γεγονός που συνέβαλε κι αυτό, μεταξύ κι άλλων συντελεστών, στην ουσιαστική χρεοκοπία της. Τούτων δοθέντων προκύπτει το ερώτημα εάν υπάρχουν τελικά βάσιμες προϋποθέσεις για οικονομική ανάπτυξη της χώρας ή το μέλλον επιφυλάσσει ζοφερές προοπτικές.