Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'WWF Ελλάς' | 17 Μαρτίου 2020, 17:20

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Σχόλιο επί της διαδικασίας διαβούλευσης Ως θέση αρχής, το WWF Ελλάς παγίως υποστηρίζει την ουσιαστική και χρονικά επαρκή διαβούλευση επί του νομοθετικού έργου κάθε κυβέρνησης. Το νομοσχέδιο τίθεται σε περιορισμένου χρόνου διαβούλευση, μόλις14 ημερών. Το πλήθος και η πολιτική σημασία των αλλαγών που το νομοσχέδιο προωθεί καθιστά εξαιρετικά περιορισμένο το διαθέσιμο χρονικό διάστημα για την κατάθεση σχολίων. Δεδομένης της έκτασης του νομοσχεδίου, της πληθώρας από διατάξεις που χρήζουν σοβαρής ανάλυσης, του εντοπισμού σειράς από πολύ προβληματικές διατάξεις, και των τομέων που αγγίζει το νομοσχέδιο, το WWF Ελλάς ζήτησε παράταση της διαβούλευσης τουλάχιστον μέχρι το τέλος Μαρτίου. Γενικό σχόλιο To νομοσχέδιο περιέχει ποικιλία από ρυθμίσεις με σοβαρές περιβαλλοντικές διαστάσεις. Αν και κάποιες είναι προφανούς χρησιμότητας, εντούτοις οι περισσότερες δεν είναι ξεκάθαρης σκοπιμότητας. Επιπροσθέτως, σε αρκετά μέρη του, το νομοσχέδιο εμφανίζει διαφορετικό επίπεδο νομικής επεξεργασίας, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις εντοπίζονται λάθη. Στο πρώτο κεφάλαιο, το οποίο αφορά την περιβαλλοντική αδειοδότηση, επιχειρούνται αλλαγές στη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης, με σύντμηση των χρόνων γνωμοδότησης από δημόσιες υπηρεσίες και συρρίκνωση του περιεχομένου των φακέλων αδειοδότησης. Οι προτεινόμενες μεταβολές υπονομεύουν την ουσία της διαδικασίας εκτίμησης περιβαλλοντικών επιπτώσεων και την ορθή εφαρμογή του ενωσιακού δικαίου. Στο τρίτο κεφάλαιο, το οποίο αφορά τη διακυβέρνηση των προστατευόμενων περιοχών, το νομοσχέδιο επιχειρεί μια συγκέντρωση του συστήματος διοίκησης. Η ενίσχυση του κεντρικού συντονισμού των προστατευόμενων περιοχών αποτελεί πάγιο αίτημα του WWF Ελλάς. Η προτεινόμενη υπαγωγή των σχημάτων διοίκησης σε ένα ενιαίο νομικό πρόσωπο, τον ΟΦΥΠΕΚΑ, ως αποκεντρωμένων μονάδων του, θα έχει μεν ως αποτέλεσμα την εξοικονόμηση σημαντικών πόρων που τώρα δαπανώνται για καθαρά διοικητικές λειτουργίες των φορέων διαχείρισης, όμως δεν προσφέρει καμία εγγύηση αναβάθμισης του έργου που σήμερα επιτελείται από τους φορείς αυτούς. Τόσο η αδύναμη δομή και η ισχνή εξουσία του ίδιου του ΟΦΥΠΕΚΑ, όσο κυρίως η αποψιλωμένη εκδοχή των αρμοδιοτήτων που μεταφέρονται από τους σημερινούς φορείς διαχείρισης τις προτεινόμενες μονάδες, δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας για ενίσχυση του συστήματος διακυβέρνησης των προστατευόμενων περιοχών. Σημαντικότερα προβλήματα είναι η αφαίρεση της αρμοδιότητας έκφρασης γνώμης για υπό αδειοδότηση έργα και δραστηριότητες (ήδη αδύναμη και χρήζουσα ενίσχυσης στο ισχύον σύστημα), η απουσία μέριμνας για τη φύλαξη, και βεβαίως η απογοητευτική αποδυνάμωση της τοπικής συμμετοχής που πρέπει επιτέλους να αντιμετωπιστεί ως θεμελιώδες συστατικό για τη βιώσιμη διοίκηση των πυρήνων βιοποικιλότητας της χώρας. Στο τέταρτο κεφάλαιο, το οποίο αφορά τις ζώνες των προστατευόμενων περιοχών, επιχειρείται μια ακατανόητης χρησιμότητας αλλαγή των κατηγοριών προστασίας που ίσχυαν από τον ν. 1650/1986, όπως τροποποιήθηκε με τον ν. 3937/2011 και ισχύει. Η σημαντικότερη όμως μεταβολή που επιχειρείται με το νομοσχέδιο είναι ο ορισμός επιτρεπόμενων χρήσεων γης ανά ζώνη προστασίας: αν και επί της αρχής αυτή η προσπάθεια μπορεί να φέρει μια συστηματοποίηση που θα συμβάλει στη σαφήνεια των μέτρων προστασίας ανά περιοχή, οι ίδιες οι χρήσεις που εισάγει το νομοσχέδιο είναι ανησυχητικά επιβαρυντικές για την καλή κατάσταση διατήρησης των προστατευτέων οικολογικών χαρακτηριστικών των περιοχών αυτών.