Αρχική ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣΆρθρο 01 Διάρκεια ισχύος ΑΕΠΟΣχόλιο του χρήστη Ελληνικός Σύνδεσμος Ανεξάρτητων Εταιρειών Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΕΣΑΗ) | 17 Μαρτίου 2020, 21:18
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ελληνικός Σύνδεσμος Ανεξάρτητων Εταιρειών Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΕΣΑΗ)' | 17 Μαρτίου 2020, 21:18

    Ο Ελληνικός Σύνδεσμος Ανεξάρτητων Εταιρειών Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΕΣΑΗ) επιθυμεί να καταθέσει τις εξής παρατηρήσεις και προτάσεις όσον αφορά το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου για τον Εκσυγχρονισμό της Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας: 1) Άρθρο 1: Δεν υπάρχει κάποια αναφορά στη διάρκεια των εν ισχύι ΑΕΠΟ. Προτείνεται να προστεθεί στο τέλος της παραγράφου το εξής εδάφιο: «Οι ανωτέρω διατάξεις ισχύουν αυτοδικαίως και για τις εν ισχύι ΑΕΠΟ, από την ημερομηνία δημοσίευσης του παρόντος νόμου.» 2) Άρθρο 2, Παρ.1: Από την διατύπωση της παραγράφου φαίνεται ότι υφίστανται μη ουσιώδεις γνωμοδοτήσεις εντός της διαδικασίας ΜΠΕ. Εφόσον εκτιμάται ότι υπάρχουν, θα πρέπει να καταργηθούν από τη διαδικασία αξιολόγηση της ΜΠΕ ή να οριστεί σαφής πίνακας γνωμοδοτούντων φορέων για κάθε περιβαλλοντική κατηγορία, εντός της Κ.Υ.Α. Οικ.1649/45 (ΦΕΚ 45/Β’/15.01.2014) «Εξειδίκευση των διαδικασιών γνωμοδοτήσεων και τρόπου ενημέρωσης του κοινού και συμμετοχής του ενδιαφερόμενου κοινού στη δημόσια διαβούλευση κατά την περιβαλλοντική αδειοδότηση έργων και δραστηριοτήτων της Κατηγορίας Α΄ της απόφασης του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής υπ’ αριθμ. 1958/2012 (ΦΕΚ Α΄ 21), σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 19 παράγραφος 9 του ν. 4014/2011 (ΦΕΚ Α΄ 209), καθώς και κάθε άλλης σχετικής λεπτομέρειας.» 3) Άρθρο 2, Παρ. 1: Η αδυναμία γνωμοδότησης δεν προβλέπεται πουθενά στο άρθρο 2 περίπτωση (β) υποπερίπτωση (δδ), παρ’ όλα αυτά στην πράξη έχει παρατηρηθεί ότι οι αρμόδιοι δημόσιοι φορείς εκφράζουν ως συμπέρασμα της γνωμοδότησής τους την αδυναμία γνωμοδότησης είτε εξαιτίας διαπίστωσης ουσιωδών ελλείψεων σε σχέση με το αντικείμενο της αρμοδιότητάς τους είτε εξαιτίας μη ένταξης στο πεδίο των εκ του νόμου αρμοδιοτήτων τους. Συνεπώς το παρόν νομοσχέδιο θα πρέπει να προβλέπει και την αντιμετώπιση της αδυναμίας γνωμοδότησης ως εξής: «Σε πιθανή αδυναμία γνωμοδότησης με τον ισχυρισμό των ουσιωδών ελλείψεων ζητούνται με σαφήνεια τα συμπληρωματικά στοιχεία τα οποία θα οδηγήσουν σε θετική ή αρνητική γνωμοδότηση από τον φορέα του έργου, εντός αποκλειστικής προθεσμίας πέντε (5) ημερών. Η γνωμοδοτούσα αρχή αν δε λάβει τα συμπληρωματικά στοιχεία που έχει αιτηθεί καταλήγει σε αρνητική γνωμοδότηση, ενώ αν λάβει τα συμπληρωματικά στοιχεία οφείλει να γνωμοδοτήσει θετικά ή αρνητικά εντός πέντε (5) ημερών. Σε περίπτωση αδυναμίας γνωμοδότησης εξαιτίας μη ένταξης στο πεδίο των εκ του νόμου αρμοδιοτήτων του δημόσιου φορέα η αδυναμία γνωμοδότησης θεωρείται ως θετική γνωμοδότηση.» Αν δεν υπάρξει η εν λόγω διευκρίνιση κινδυνεύει να χαθεί όλος αυτός ο χρόνος και η μελέτη να τεθεί στο αρχείο με την υποχρέωση του φορέα να υποβάλει εκ νέου αίτημα. 4) Άρθρο 3, Παρ. 2: «Η παράγραφος 3 του άρθρου 5 του ν. 4014/2011 καταργείται.» Προτείνεται να παραμείνει εν ισχύι η διάταξη αφού εξυπηρετεί την ταχύτερη έκδοση των περιβαλλοντικών αδειών στην περίπτωση απλών ανανεώσεων ΑΕΠΟ. Ενισχυτικά αναφέρουμε ότι αντίστοιχα η παράγραφος 4 του άρθρου 6 του ν.4014/2011 που επιταχύνει κατ’ ανάλογο τρόπο τη διαδικασία απλών τροποποιήσεων της ΑΕΠΟ δεν καταργείται από το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο. 5) Άρθρο 7, Παρ. 9: Οι προθεσμίες που τίθενται για τη Διοίκηση πρέπει να είναι δεσμευτικές και για τους Πιστοποιημένους Αξιολογητές και εάν δεν τηρούνται να επιβάλλονται κυρώσεις. 6) Άρθρο 8: Δεδομένου ότι μέχρι στιγμής στο ΗΠΜ δικαίωμα εγγραφής έχουν μόνον όσοι φέρουν δικαίωμα υπογραφής εγγράφων (Τμηματάρχες, Διευθυντές), και οι καθ΄ ’ύλην αρμόδιοι υπάλληλοι των γνωμοδοτούντων υπηρεσιών δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τη διαδικασία του ΗΠΜ, προτείνεται να προστεθεί το ακόλουθο εδάφιο: «Εφόσον μία Υπηρεσία δεν έχει εγγραφεί στο ΗΠΜ, θα πρέπει εντός μίας (1) ημέρας από την υπογραφή μίας γνωμοδότησης, να προωθεί αυτήν με ηλεκτρονικό τρόπο στην ιεραρχικά ανώτερη Υπηρεσία, ώστε η τελευταία να αναρτήσει την γνωμοδότηση το ταχύτερο δυνατόν στο ΗΠΜ.» 7) Άρθρο 9, Παρ. 6: Με την παράγραφο αυτή καθίσταται πλέον υποχρεωτική η γνώμη του ΚΑΣ για όλα τα έργα Α1 και Α2 κάτι το οποίο θα δημιουργήσει μεγάλες καθυστερήσεις, ειδικά εφόσον δεν τίθενται προθεσμίες για την συνεδρίαση του ΚΑΣ. Προτείνεται λοιπόν να τροποποιηθεί η παράγραφος ως εξής: «Η σύμφωνη γνώμη του προηγούμενου εδαφίου επέχει θέση απόφασης έγκρισης, κατά τα προβλεπόμενα στις διατάξεις των άρθρων 10, 12 και 13 του ν. 3028/2002 (Α 152).» 8) Θα πρέπει επίσης να αναφέρεται ρητά ότι οι νέες διατάξεις, του υπό διαβούλευση σχεδίου νόμου, με τις νέες προθεσμίες που τίθενται εφαρμόζονται και σε όλα τα έργα που η περιβαλλοντική τους αδειοδότηση έχει ξεκινήσει και βρίσκεται σε εξέλιξη πριν την θέση σε ισχύ του νέου Νόμου. 9) Άρθρο 10, Παρ. 7: Πρέπει να αποσαφηνιστεί εάν θαλάσσια αιολικά πάρκα θα μπορούν να γίνουν μόνο εντός των χωρικών υδάτων, δηλαδή των 6 ν.μ. Επιπρόσθετα, πρέπει να καθορισθεί μια σειρά θεμάτων - απόσταση από ακτή, δυνατές θέσεις, μέγιστη ισχύς/θέση, κλπ- σύμφωνα με τον ν.3851/2010. 10) Άρθρο 11, Παρ.3: Προτείνεται η κάτωθι προσθήκη: «.. η) Η υποβολή πιστοποιημένων ανεμολογικών μετρήσεων για τους χερσαίους και θαλάσσιους αιολικούς σταθμούς.» 11) Άρθρο 11, Παρ. 5: Θα πρέπει να προστεθεί ότι ειδικά για αιολικούς σταθμούς θα υπάρχει η απαίτηση για πιστοποιημένες μετρήσεις, τα αποτελέσματα των οποίων δεν θα χρειάζεται να αξιολογήσει ο Φορέας Αδειοδότησης. 12) Άρθρο 11, Παρ 6: Ένα ιδιαίτερα σημαντικό θέμα είναι η κατάργηση του στοιχείου της Εγκατεστημένης Ισχύος από στοιχείο της άδειας παραγωγής. Ένα πάρκο χαρακτηρίζεται από την ισχύ παραγωγής του και αυτό αποτελεί και το κριτήριο σχετικά με την αναγκαιότητα τροποποίησης ή μη της άδειας παραγωγής αυτού σε μελλοντικό στάδιο. Επομένως, η Μέγιστη Ισχύς Παραγωγής οφείλει να αποτελεί το τεχνικό στοιχείο που συνοδεύει το πάρκο στην άδεια παραγωγής αυτού. Το νομοσχέδιο διατηρεί το τεχνικό χαρακτηριστικό της εγκατεστημένης ισχύος ως στοιχείο της Βεβαίωσης, το οποίο μάλιστα λαμβάνεται υπόψη και στα αιτήματα τροποποίησης. Ο Σύνδεσμός μας θεωρεί ότι η παράλληλη αξιολόγηση των δύο αυτών τεχνικών μεγεθών περιπλέκει τη διαδικασία και δημιουργεί ασάφεια στο πλαίσιο. Συνεπώς επαναλαμβάνεται η ανάγκη κατάργησης του στοιχείου της Εγκατεστημένης Ισχύος. Τόσο στο Άρθρο 12 για τον υπολογισμό του Τέλους Δέσμευσης Φυσικού Χώρου Εγκατάστασης, όσο και στο Άρθρο 14, για την επαύξηση της ισχύος εξάλλου, ο νομοθέτης αναγνωρίζει ότι το στοιχείο που αποτελεί το σημείο αναφοράς είναι η μέγιστη ισχύς και όχι η εγκατεστημένη. Κατ’ αναλογία θα πρέπει σε όλο το νομοσχέδιο να καθίσταται σαφές ότι η μέγιστη ισχύς είναι το τεχνικό χαρακτηριστικό του σταθμού που οφείλει να τον χαρακτηρίζει κατά τη διάρκεια λειτουργίας του. Οι περιπτώσεις του “repowering” αντιμετωπίζονται με προτεραιότητα από την ευρωπαϊκή Οδηγία των ΑΠΕ 2018/2001. Συνεπώς θεωρούμε ότι η περίπτωση αποξήλωσης και αντικατάστασης σταθμού ΑΠΕ, ο οποίος ικανοποιεί τα γενικά κριτήρια της παραγράφου 8, θα πρέπει να αξιολογείται εκτός του κύκλου υποβολής αιτήσεων. 13) Άρθρο 11: Παρ.8: Προτείνεται να συμπληρωθεί η παράγραφος 8 με τις ακόλουθες περιπτώσεις: «(στ) Για τους αιολικούς σταθμούς, σε περίπτωση αλλαγής τύπου ή/και αριθμού των Ανεμογεννητριών από την οποία δεν θα προκύπτει επαύξηση της ισχύος της αρχικής Άδειας πέρα του 10% της ισχύουσας με ταυτόχρονη μη αύξηση των ισοδυνάμων τυπικών ανεμογεννητριών που αντιστοιχούν στο πλήθος και τα χαρακτηριστικά των Α/Γ του έργου. (ζ) Όταν μεταβάλλονται τα όρια του πολυγώνου με αποκλειστικό σκοπό την μείωση του εμβαδού του, εντός των ήδη εγκεκριμένων ορίων. » Στη σχετική παράγραφο 8 περιγράφονται περιπτώσεις, για τις οποίες δύναται να τροποποιηθεί η Βεβαίωση, εκτός κύκλου υποβολής αιτήσεων. Δεδομένου ότι οι περιπτώσεις που προβλέπονται αντιστοιχούν στις περιπτώσεις που βάσει του υφιστάμενου καθεστώτος εκδίδεται βεβαίωση μεταβολής στοιχείων και όχι τροποποίηση της άδειας, πρέπει να διευκρινιστεί αν η τροποποίηση της Βεβαίωσης που περιγράφεται στην παράγραφο 8 είναι εκτελεστή διοικητική πράξη και προσβάλλεται ή έχει μόνο βεβαιωτικό χαρακτήρα, ως ισχύει σήμερα για τις βεβαιώσεις μεταβολής στοιχείων. Παρ.13: Προτείνεται η ακόλουθη διατύπωση: «13. Ο κάτοχος Βεβαίωσης ή Άδειας Παραγωγής μπορεί να προβαίνει σε κατάτμηση Βεβαίωσης σε επιμέρους σταθμούς που θα ανήκουν στον ίδιο Φορέα της αρχικής Άδειας, κατόπιν απόφασης του Φορέα Αδειοδότησης άπαξ και εφόσον τα νέα γήπεδα εγκατάστασης των σταθμών που προκύπτουν είναι υποσύνολα του αρχικού και δεν προκύπτουν σταθμοί που εξαιρούνται από την υποχρέωση συμμετοχής σε ανταγωνιστική διαδικασία υποβολής προσφορών ισχύος παραγωγής για σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από Α.Π.Ε. υπό το εκάστοτε καθεστώς στήριξης αυτών. Ακολούθως εκδίδονται οι αντίστοιχοι όροι σύνδεσης από τον αρμόδιο Διαχειριστή, εφόσον προϋπάρχουν.» 14) Άρθρο 12: Παρ.2: Η αυτοδίκαιη παύση της Βεβαίωσης ή των Αδειών Παραγωγής μας βρίσκει αντίθετους καθώς οι συνήθεις χρονικές καθυστερήσεις προκύπτουν είτε από την αδειοδοτική διαδικασία είτε από την καθυστέρηση της Διοίκησης να εκδώσει εγκαίρως γνωμοδοτήσεις αλλά και από το φόρτο εργασίας των αρμόδιων Διαχειριστών να εκδώσουν όρους σύνδεσης. Ειδικότερα: • σχετικά με τις ενέργειες προ της σύνταξης της ΜΠΕ για την περιβαλλοντική αδειοδότηση έργων και δραστηριοτήτων της Α και Β κατηγορίας, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 2 της ΥΑ 15277/2012 (ΦΕΚ 1077/Β’/09.04.2012), ο φορέας του έργου ή της δραστηριότητας οφείλει μαζί με τη ΜΠΕ να συνυποβάλει πράξη χαρακτηρισμού της έκτασης που αναπτύσσεται η δραστηριότητα. Η έκδοση πράξης χαρακτηρισμού στις περιοχές που δεν έχει αναρτηθεί ακόμα ο δασικός χάρτης ή στις περιοχές εκείνες που έχουν εξαιρεθεί (προσωρινά) από την ανάρτηση στον δασικό χάρτη, αποτελεί μία πολύμηνη διαδικασία. Ως εκ τούτου, προτείνεται σε αυτές τις περιπτώσεις η υποβολή της ΜΠΕ να συνοδεύεται απλά από αίτηση για πράξη χαρακτηρισμού. • Ένα άλλο σημείο που πρέπει να επισημανθεί είναι ο ταυτοχρονισμός πολλών έργων με την υποχρέωση σύνταξης μελετών οδοποιίας και περιβαλλοντικών μελετών εντός πολύ σύντομου χρονικού διαστήματος (δηλ. 6 μηνών). Ένας τέτοιος ταυτοχρονισμός θα προκαλέσει όχι μόνο φόρτο εργασίας αλλά και θα έχει επιπτώσεις στην ποιότητα του παραδοτέου των μελετών. • σχετικά με τα έργα εντός Natura ΖΕΠ, η σύνταξη μίας Ειδικής Οικολογικής Αξιολόγησης με ενσωματωμένες Ορνιθολογικές Παρατηρήσεις, απαιτεί χρόνο μελέτης 12 μηνών επιπλέον του απαιτούμενου χρόνου αξιολόγησης των αποτελεσμάτων και της σύνταξης της μελέτης. Ως εκ τούτου, η προτεινόμενη παράταση των 12 μηνών, δεν είναι ικανή να τηρήσει τα κριτήρια προδιαγραφών και πληρότητας των ΕΟΑ (ΥΑ οικ.170225/2014 (ΦΕΚ 135/Β’27.01.2014). Προτείνεται η κάτωθι διατύπωση της παραγράφου: «2. Μετά την έκδοση της Βεβαίωσης, ο Παραγωγός έχει τις κάτωθι χρονικές υποχρεώσεις: α) Για φωτοβολταϊκούς και χερσαίους αιολικούς σταθμούς: (αα) Εντός δώδεκα (12) μηνών από την ημερομηνία έκδοσης της Βεβαίωσης, ο κάτοχος της Βεβαίωσης υποχρεούται να καταθέσει αίτηση για χορήγηση Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ). Τα αποδεικτικά υποβολής καταχωρούνται από τον Παραγωγό στο Ηλεκτρονικό Μητρώο. Εάν εντός του διαστήματος των δώδεκα (12) μηνών δεν έχει εκδοθεί πράξη χαρακτηρισμού για τις αναγκαίες εκτάσεις του σταθμού και των συνοδών έργων αυτού, η ΜΠΕ θα συνοδεύεται από την αίτηση για πράξη χαρακτηρισμού. Για τους σταθμούς που εγκαθίστανται σε περιοχές NATURA ΕΖΔ, η εν λόγω προθεσμία παρατείνεται κατά έξι (6) μήνες ακόμα. Ειδικά για τους αιολικούς σταθμούς που εγκαθίστανται σε περιοχές NATURA ΖΕΠ, η εν λόγω προθεσμία παρατείνεται κατά δώδεκα (12) μήνες ακόμα. (ββ) Εντός τριάντα έξι (36) μηνών από την ημερομηνία έκδοσης της Βεβαίωσης, ο κάτοχος της Βεβαίωσης υποχρεούται να προβεί αμελλητί στις αναγκαίες ενέργειες για την αποδοχή της Οριστικής Προσφοράς Σύνδεσης εφόσον έχει εκδοθεί η ΑΕΠΟ, με συνυποβολή της προβλεπόμενης εγγυητικής επιστολής όπου απαιτείται. Στην περίπτωση των κορεσμένων δικτύων, ο κάτοχος της Βεβαίωσης υποχρεούται να προβεί εντός 30 μηνών εφόσον έχει εκδοθεί η ΑΕΠΟ, σε αίτηση για χορήγηση Οριστικής Προσφοράς Σύνδεσης συνοδευόμενη από ΑΕΠΟ. β) Για τις λοιπές τεχνολογίες σταθμών Α.Π.Ε., πλην αιολικών και φωτοβολταϊκών σταθμών, και για τους υβριδικούς σταθμούς Α.Π.Ε., οι κάτοχοι Βεβαιώσεων υποχρεούνται να προβούν αμελλητί στις αναγκαίες ενέργειες για την υποβολή αίτησης για χορήγηση Οριστικής Προσφοράς Σύνδεσης εντός τριάντα έξι (36) μηνών, εφόσον έχει εκδοθεί η ΑΕΠΟ, από την ημερομηνία χορήγησης της Βεβαίωσης. γ) Για τους σταθμούς Α.Π.Ε., πλην των υβριδικών σταθμών, που ανήκουν στην κατηγορία των Ειδικών Έργων εφαρμόζεται το διπλάσιο χρονικό διάστημα από τα οριζόμενα στην παράγραφο (α).» Παρ.3: Προτείνεται η μείωση του Τέλους Δέσμευσης Φυσικού Χώρου Εγκατάστασης σε πενήντα (50) ευρώ ανά MW Μέγιστης Ισχύος Παραγωγής για κάθε μήνα παράτασης. 15) Άρθρο 12: Είναι σημαντικό ότι θέτει χρονικά όρια δεσμευτικά για τις υπηρεσίες όπως επίσης και για τον επενδυτή. Το ερώτημα που προκύπτει είναι πώς θα γίνει πράξη η δέσμευση των διαχειριστών για τους όρους σύνδεσης. Χρονικά δεσμεύεται ο επενδυτής, ενώ υπεύθυνος για να δώσει τους όρους σύνδεσης είναι ο διαχειριστής. Επειδή όμως για την προσφορά όρων σύνδεσης απαιτείται τεχνική μελέτη τι θα γίνει εάν παρέλθει η προθεσμία που τέθηκε στον διαχειριστή; Προφανώς είναι αδύνατο να πάρει αυτόματα όρους σύνδεσης (ποιους; ) ο επενδυτής. Επομένως πρέπει να αποσαφηνιστεί αυτό το σημείο και να αποκλειστεί κάθε δυνατότητα να μην τηρήσει -και τυπικά και πρακτικά- ο διαχειριστής την προθεσμία. Επιπλέον, από τα χρονικό ορόσημο που τίθεται για τις λοιπές τεχνολογίες ΑΠΕ (συμπεριλαμβανομένων των υβριδικών) δεν διασφαλίζεται η υλοποίηση των έργων, καθώς ο επενδυτής απλά με την κατάθεση της αίτησης για Οριστική Προσφορά Σύνδεσης δεν υποχρεούται να συνυποβάλει την εγγυητική επιστολή και, κατ’ επέκταση, δεν δεσμεύεται για την αποδοχή της και την περαιτέρω υλοποίηση του έργου. Επίσης πρέπει να αποσαφηνιστεί τι θα συμβαίνει στην περίπτωση που οι Οριστικοί Όροι Σύνδεσης δεν συμβαδίζουν με τους Όρους που περιγράφονται στην ΑΕΠΟ. Σε αυτή την περίπτωση πιστεύουμε ότι θα πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη για παράταση της προθεσμίας των 36 μηνών για να συμπεριληφθούν οι απαιτούμενες προσαρμογές των αδειών ώστε να συμβαδίζει η Περιβαλλοντική Αδειοδότηση με τους Οριστικούς Όρους Σύνδεσης. 16) Άρθρο 12, Παρ. 4: Προτείνουμε την τροποποίηση της συγκεκριμένης παραγράφου ως εξής: «Σε περίπτωση παύσης ισχύος της Βεβαίωσης σύμφωνα με τα ανωτέρω, δεν απαιτείται η έκδοση διαπιστωτικής πράξης. Η παύση ισχύος αποτυπώνεται στο Ηλεκτρονικό Μητρώο και το γεωπληροφοριακό σύστημα του Φορέα Αδειοδότησης. Η αποτύπωση στο Ηλεκτρονικό Μητρώο και το γεωπληροφοριακό σύστημα του Φορέα Αδειοδότηση περιλαμβάνει i) την ακριβή ημερομηνία παύσης της ισχύος της Βεβαίωσης καθώς και ii) την ακριβή ημερομηνία ανάρτησης της αποτύπωσης στο Ηλεκτρονικό Μητρώο. Μετά από πάροδο πέντε (5) ημερών από την ανάρτησή της, η αποτύπωση στο Ηλεκτρονικό Μητρώο θεωρείται ότι έχει κοινοποιηθεί στον κάτοχο Βεβαίωσης.» 17) Άρθρο 12, Παρ. 8: Προτείνουμε την τροποποίηση της συγκεκριμένης παραγράφου ως εξής: «Οι προθεσμίες του παρόντος άρθρου αναστέλλονται λόγω δικαστικής αναστολής ισχύος οποιωνδήποτε εκ των αδειών ή εγκρίσεων του έργου ή λόγω δικαστικής προσβολής της παύσης ισχύος της Βεβαίωσης ή ανάκλησης της Βεβαίωσης και για όσο διάστημα ισχύει αυτή η αναστολή.» 18) Άρθρο 12: Τα έργα που έχουν κοινό υποσταθμό (clusters) θα πρέπει οι υπηρεσίες να τα διαχειρίζονται ως ένα και μοναδικό έργο -ανεξάρτητα του γεγονότος ότι υποβάλλουν ξεχωριστές αιτήσεις- ως προς τις προθεσμίες, αφού για να κατασκευαστούν θα πρέπει να αδειοδοτηθούν όλα μαζί, καθώς και ο υποσταθμός. 19) Άρθρο 13: Παρ.1: Προτείνεται η κάτωθι διατύπωση της περίπτωσης α’: «1. Όσον αφορά στους αιολικούς σταθμούς δεν επιτρέπεται: (α) Η απόσταση μεταξύ επάλληλων ανεμογεννητριών του ίδιου σταθμού, να είναι μεγαλύτερη από 5*D. (β)… (γ) Τα όρια του πολυγώνου να εκτείνονται σε απόσταση μεγαλύτερη από 3,5*D από τις θέσεις των ανεμογεννητριών που εμπίπτουν στο ίδιο πολύγωνο.» 20) Άρθρο 15: Παρ.3: Να προστεθεί το κριτήριο των πιστοποιημένων ανεμολογικών μετρήσεων και να διαμορφωθεί ως εξής: Σε περίπτωση αδυναμίας διευθέτησης της εδαφικής επικάλυψης ή ενεργειακής αυτοτέλειας των έργων ή υπέρβασης της φέρουσας ικανότητας του Δήμου εγκατάστασης των σταθμών Α.Π.Ε., ο Φορέας Αδειοδότησης προβαίνει σε συγκριτική αξιολόγηση και οι αιτήσεις που αφορούν στα εμπλεκόμενα έργα εξετάζονται βάσει κριτηρίων, όπως ενδεικτικά i) η ύπαρξη τίτλου κυριότητας ή κατοχής, ii). ύπαρξη πιστοποιημένων ανεμολογικών μετρήσεων, κατά τα οριζόμενα στον Κανονισμό. Παρ.4: Μετά το τέλος της παραγράφου, προτείνεται να συμπληρωθεί το κάτωθι εδάφιο: «Η αναστολή δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του Φορέα Αδειοδότησης.» 21) Άρθρο 17: Παρ.1 α): Τα προτεινόμενα ποσά ανά μονάδα ισχύος που θα καταβληθούν μετά την έκδοση της Βεβαίωσης κρίνονται υπερβολικά, δεδομένων των υποχρεώσεων που αναλαμβάνει ο Φορέας της Επένδυσης που χρονικά είναι άρρηκτα εξαρτώμενες από την δημόσια διοίκηση και τους γνωμοδοτούσες Υπηρεσίες. Για τους ανωτέρω λόγους προτείνονται τα κάτωθι ποσά: «α) Για τη χορήγηση αρχικής Βεβαίωσης κατά τα άρθρα 11 και 19, το ύψος του τέλους ορίζεται ανά μονάδα ονομαστικής ισχύος της αίτησης σε μεγαβάτ (ΜW) ως εξής: (αα) τρεις χιλιάδες ευρώ ανά μεγαβάτ (3000 ευρώ/ ΜW) για το τμήμα της ισχύος έως και ένα μεγαβάτ (1MW), (ββ) δύο χιλιάδες ευρώ ανά μεγαβάτ (2000 ευρώ/ΜW) για το τμήμα της ισχύος από ένα έως και δέκα μεγαβάτ (1 έως και 10 MW), (γγ) χίλια πεντακόσια ευρώ ανά μεγαβάτ (1500 ευρώ/ΜW) για το τμήμα της ισχύος από δέκα έως και πενήντα μεγαβάτ (10 έως και 50MW) (δδ) χίλια ευρώ ανά μεγαβάτ (1000 ευρώ/ΜW) για το τμήμα της ισχύος από πενήντα έως και εκατό μεγαβάτ (50 έως και 100 MW) και (εε) πεντακόσια ευρώ ανά μεγαβάτ (500 ευρώ/ΜW) για το τμήμα της ισχύος πάνω από εκατό μεγαβάτ (100 MW). 22) Άρθρο 17, Παρ. 5: Να καταργηθεί. Είναι παράλογο να απαιτείται η εκ νέου καταβολή του Εφάπαξ Τέλους για μία απλή μεταβίβαση της Βεβαίωσης. 23) Άρθρο 18: Δεν γίνεται καμία αναφορά στον χρόνο εντός του οποίου θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί ο Κανονισμός Βεβαιώσεων Παραγωγού Ηλεκτρικής Ενέργειας από ΑΠΕ, ΣΗΘΥΑ και Ειδικών Έργων. Ο Κανονισμός αυτός θα εξειδικεύσει πολλές διαδικασίες που θεσπίζονται στο νέο νομοσχέδιο, συνεπώς προτείνεται η θέσπισή του μέσα σε δύο (2) μήνες από τη θέση του νέου Νόμου σε ισχύ. 24) Άρθρο 23: Παρ.2: Δεδομένου του μεγάλου χρονικού διαστήματος που έχει περάσει από την ημερομηνία υποβολής των αιτήσεων, προτείνεται η κάτωθι συμπλήρωση : «Με ανακοίνωση του Φορέα Αδειοδότησης τίθεται προθεσμία, η οποία δεν μπορεί να είναι μικρότερη από 30 ημέρες, προκειμένου οι ενδιαφερόμενοι να επιβεβαιώσουν τα αιτήματά τους και να επικαιροποιήσουν τα στοιχεία των πολυγώνων των έργων τους, του τύπου, του αριθμού και των θέσεων των ανεμογεννητριών εντός των πολυγώνων των αρχικών αιτήσεων λαμβάνοντας υπόψη τα προβλεπόμενα στο άρθρο 13 του παρόντος.» 25) Άρθρο 24: Παρ.5: Δεν συμφωνούμε με το πνεύμα αναβίωσης απορριπτέων αιτήσεων άδειας παραγωγής οι οποίες μάλιστα, θα έχουν προτεραιότητα επί νεότερων αιτήσεων στην ίδια θέση. 26) Άρθρο 25: Παρ.3: Δεν συμφωνούμε με το πνεύμα της παραγράφου. Εκ της ισχύουσας νομοθεσίας, η διάρκεια ισχύος αδειών παραγωγής θα πρέπει να είναι ίδια για κάθε κάτοχο Αδείας, στο πλαίσιο της ισονομίας, και επουδενί δεν μπορεί αυτό το δικαίωμα να δίνεται από τον Φορέα Διαχείρισης επ’ αμοιβή. 27) Άρθρο 33: Παρ.1: Τα εργαλεία του Συστήματος Διακυβέρνησης Προστατευόμενων Περιοχών θα πρέπει να είναι πάντα ευρωπαϊκές οδηγίες ή κανονισμοί, εθνικοί νόμοι και προεδρικά διατάγματα, υπουργικές αποφάσεις, και οποιαδήποτε άλλη επίσημη νομοθετική πράξη του Ελληνικού Κράτους, όχι απλά μελέτες ή σχέδια προστασίας του περιβάλλοντος δίχως νομική υπόσταση. Προτείνονται λοιπόν οι κάτωθι συμπληρώσεις: « δ) τα εγκεκριμένα Σχέδια Διαχείρισης των Προστατευόμενων Περιοχών της παρ. 5 του άρθρου 4 του ν. 3937/2011, που εκπονεί το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας σε συνεργασία με συναρμόδια Υπουργεία και άλλους αρμόδιους φορείς, ε) τα εγκεκριμένα Σχέδια Δράσης προστασίας ειδών χλωρίδας και πανίδας της παρ. 2 του άρθρου 10 του ν. ν. 3937/2011, στ) …» 28) Άρθρο 47: Αναφορικά με την προτεινόμενη τροποποίηση του άρθρου 21 και ειδικότερα την περίπτωση 6, προτείνεται ο χρονικός περιορισμός των δύο (2) ετών για τις επεμβάσεις και δραστηριότητες να επιβάλλεται από τον Υπουργό με εξαιρετική φειδώ και μόνο για τις σχεδιαζόμενες προς χαρακτηρισμό περιοχές ως “Περιοχών Απολύτου Προστασίας της Φύσης” και “Προστασίας της Φύσης”. Ειδάλλως θα επιβληθούν σοβαροί περιοριστικοί όροι σε μεγάλες εκτάσεις προ της σύνταξης μελέτης και της διαδικασίας δημόσιας διαβούλευσης. Προτείνονται λοιπόν οι κάτωθι συμπληρώσεις: «6. Για τις Περιοχές Απόλυτης Προστασίας της Φύσης και Προστασίας της Φύσης, για τις οποίες αρχίζει η διαδικασία χαρακτηρισμού με προεδρικό διάταγμα και έως ότου εκδοθεί η πράξη χαρακτηρισμού, ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας με απόφασή του, που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, μπορεί να καθορίζει όρους και περιορισμούς για επεμβάσεις και δραστηριότητες που είναι δυνατόν να έχουν βλαπτική επίδραση στις παραπάνω περιοχές, στοιχεία ή σύνολα. Η ισχύς της υπουργικής αυτής απόφασης δεν μπορεί να υπερβαίνει τα δύο έτη. Αν συντρέχουν εξαιρετικοί λόγοι, η προθεσμία αυτή μπορεί να παρατείνεται, με όμοια υπουργική απόφαση, για ένα ακόμη έτος.»