Αρχική ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣΆρθρο 44 Τροποποίηση του π.δ. 59/2018Σχόλιο του χρήστη Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας - Θράκης | 18 Μαρτίου 2020, 08:34
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Ως Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας – Θράκης εκπροσωπώντας τους 63 Κυνηγετικούς Συλλόγους της περιοχής μας δηλώνουμε τα εξής: Στο Άρθρο 44 προβλέπεται να ενταχθούν η θήρα, η ερασιτεχνική αλιεία, η συλλογή φυτών, βοτάνων, ασπόνδυλων και μυκήτων (μανιταριών) και βενθικών οργανισμών από το υπόστρωμα της παραλιακής ζώνης, στην κατηγορία «24. Αγροτικές εκμεταλλεύσεις – εγκαταστάσεις και δραστηριότητες» του Π.Δ. 59/2018, κάτι το οποίο τόσο εννοιολογικά όσο και πρακτικά δεν ισχύει. Η θήρα, η ερασιτεχνική αλιεία, η συλλογή βοτάνων, καρπών και μανιταριών καθώς και άλλων ανανεώσιμων φυσικών πόρων για προσωπική χρήση ή κατανάλωση, θα πρέπει να ενταχθούν χωριστά ως δραστηριότητες και όχι ως χρήσεις γης, σε μία νέα κατηγορία που θα ενσωματωνόταν στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο και θα μπορούσε να έχει τον τίτλο: «υπαίθριες δραστηριότητες κάρπωσης ανανεώσιμου φυσικού πόρου, για προσωπική χρήση ή κατανάλωση». Σήμερα, με εξαίρεση τη θήρα η οποία είναι οργανωμένη και ρυθμίζεται και ελέγχεται απόλυτα, οι άλλες δραστηριότητες που αναφέρονται παραπάνω είναι ανέφικτο να ρυθμιστούν ή να ελεγχθούν. Πρόσφατα καταργήθηκε η ερασιτεχνική άδεια αλιείας, ενώ για τις άλλες δραστηριότητες πλην της θήρας που αναφέρονται παραπάνω, δεν εκδόθηκε ποτέ καμία άδεια χρήστη. Αν οι παραπάνω δραστηριότητες αποτελέσουν μία ενιαία νέα κατηγορία υπαίθριων δραστηριοτήτων και εφαρμοστεί το παράδειγμα της οργάνωσης, της ρύθμισης και του ελέγχου της θήρας και στις υπόλοιπες, τότε η χώρα θα αποκτήσει επιτέλους ένα σύγχρονο μοντέλο διαχείρισης ήπιων ανθρώπινων δραστηριοτήτων με κάρπωση ανανεώσιμου φυσικού πόρου για προσωπική χρήση ή κατανάλωση. Μία τέτοια προσέγγιση θα είχε ως αποτέλεσμα την ορθή κατηγοριοποίηση των συγκεκριμένων δραστηριοτήτων και κυρίως τη θεσμική θωράκιση τους. Θα προσέφερε σημαντικές νέες δυνατότητες ανάπτυξης της υπαίθρου και του εναλλακτικού τουρισμού, τόνωση της περιφερειακής οικονομίας, δυνατότητα ελέγχου από τη Δασική Υπηρεσία και κάθε άλλο αρμόδιο φορέα, και ορθό, αξιολογήσιμο και ρεαλιστικό διαχειριστικό σχεδιασμό στην εφαρμογή τους. Οι «ήπιες υπαίθριες δραστηριότητες κάρπωσης ανανεώσιμου φυσικού πόρου για προσωπική χρήση ή κατανάλωση», θα πρέπει να επιτρέπονται στη «Ζώνη Διαχείρισης Οικοτόπων και Ειδών» και τη «Ζώνη Βιώσιμης Διαχείρισης Φυσικών Πόρων» κάθε προστατευόμενης περιοχής. Στη «Ζώνη Προστασίας της Φύσης» κάθε προστατευόμενης περιοχής να επιτρέπονται οι «ήπιες υπαίθριες δραστηριότητες κάρπωσης ανανεώσιμου φυσικού πόρου για προσωπική χρήση ή κατανάλωση», εκτός αν υπάρχει τεκμηριωμένη εισήγηση για ιδιαίτερα αρνητική επίδραση τους στα ενδιαιτήματα των ειδών χαρακτηρισμού. Η εισήγηση αυτή να δίνεται για κάθε δραστηριότητα χωριστά. Στη Ζώνη απολύτου προστασίας να ρυθμίζονται οι ήπιες δραστηριότητες κάρπωσης ανανεώσιμου φυσικού πόρου για προσωπική χρήση ή κατανάλωση, και εφόσον η άσκησή τους επιδρά αποδεδειγμένα θετικά στη διατήρηση των ενδιαιτημάτων των ειδών χαρακτηρισμού, αυτές να επιτρέπονται. Η Θήρα είναι υπαίθρια δραστηριότητα που δεν συνδέεται με τον τόπο αλλά με το θήραμα, το οποίο αποτελεί δημόσιο αγαθό. Η κάρπωση αυτού επιτρέπεται με την έκδοση της ειδικής άδειας θήρας καταβάλλοντας τα αντίστοιχα τέλη και άλλα ποσά στο Κράτος (και κύρια στο Πράσινο Ταμείο). Η άσκησή της είναι ανεξάρτητη από το ιδιοκτησιακό καθεστώς της γης εν αντιθέσει με άλλα κράτη της Ευρώπης, όπου εκεί η θήρα λειτουργεί με βάση τα κατάλοιπα των φεουδαρχικών συστημάτων. Στην Ελλάδα η θήρα είναι παραδοσιακή δραστηριότητα της υπαίθρου. ΕΠΙΣΗΣ πολύ σημαντικό είναι το γεγονός πως η θήρα ρυθμίζεται κατά χώρο και κατά χρόνο από την Πολιτεία. Κατά χώρο με βάση τα Καταφύγια Άγριας Ζωής (μόνιμη απαγόρευση θήρας) αλλά και τις ειδικές Δασικές Αποφάσεις (απαγορεύσεις θήρας ορισμένου χρόνου). Κατά χρόνο ρυθμίζεται με την ετήσια Υπουργική Απόφαση του ΥΠΕΝ (Ρυθμιστική) ενώ περιφερειακά και τοπικά με τις τοπικές Ρυθμιστικές Αποφάσεις Θήρας που εκδίδουν κάθε χρόνο οι κατά τόπους δασικές αρχές. Επομένως είναι άνευ αντικειμένου η ένταξη της θήρας σε αυτό το νομοσχέδιο ως χρήση γης και η αντιστοίχιση της με κάθε άλλη μορφή αδειοδότησης. Επιπλέον η θήρα ασκείται στην Ελλάδα σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις και είναι απόλυτα εναρμονισμένη με τις ευρωπαϊκές οδηγίες, όπως αποδεικνύεται από το γεγονός πως η χώρα μας δεν έχει ποτέ καταδικαστεί για θέματα θήρας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.