Αρχική Δημόσια Διαβούλευση για το σχέδιο νόμου «Εκσυγχρονισμός της Χωροταξικής και Περιβαλλοντικής νομοθεσίας»Άρθρο 38 – Διάρθρωση των κατηγοριών των χρήσεων γηςΣχόλιο του χρήστη ΒΟΖΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ | 24 Αυγούστου 2020, 14:40
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΒΟΖΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ' | 24 Αυγούστου 2020, 14:40

    Σε αυτή τη διαβούλευση συμμετέχω ως πολίτις με έννομο συμφέρον, όχι ως ειδικός. Παρόλα αυτά επειδή παλεύω με αυτή την υπόθεση 40 χρόνια, έχω σχηματίσει εικόνα και τέλος δεν είναι μία προσωπική υπόθεση γιατί αφορά μεγάλη μερίδα του πληθυσμού. Σε όλη την σχετική νομοθεσία, παρέχονται δυνατότητες, αλλαγής χρήσης της γης σε όσους έχουν κάνει επεμβάσεις παρανόμως, σε όσους χτίσει αυθαίρετα κλπ., αλλά όχι σε νόμιμους ιδιοκτήτες αγορασμένης γης. Τα τελευταία χρόνια, με το Κτηματολόγιο και τους Δασικούς Χάρτες υπήρξε μία ελπίδα ότι επιτέλους η νομοθεσία θα δικαιώσει και αυτούς που είναι ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΑΓΟΡΑΣΜΕΝΗΣ ΓΗΣ ΜΕ ΧΑΡΤΙΑ (στην περίπτωση μας από το 1933). Δυστυχώς, αφού περάσαμε όλη την εισπρακτική διαδικασία του Δημοσίου, με τοπογραφικά, συμβόλαια, δασολόγους και δικηγόρους, Κτηματολόγιο και Επιτροπές, καταλήξαμε με την τεχνική απόφαση της επιτροπής, να πρέπει πάλι να απευθυνθούμε στην « Καλή Προαίρεση » του Δασάρχη, χωρίς συγκεκριμένο νόμο που να μας αφορά, πλην την αίτηση αναγωγής στο άρθρο 67, όπου αφού είναι λυμένο το ιδιοκτησιακό, το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι να παραχωρήσει την δυνατότητα καλλιέργειας για την περίπτωση των ΑΔ, δασωθέντων αγρών , στην οποία ανήκουμε. Οι ΑΔ θεωρούνται εκτάσεις που εγκαταλείφθηκαν, αλλά κανείς δεν κάνει μνεία, στο ότι : α. Τα παλαιότερα χρόνια διάφορες καταστάσεις και ιστορικά γεγονότα ανάγκασαν τους πρώτους ιδιοκτήτες να εγκαταλείψουν την γη (όπως, για να μην ξεκινήσω από τις επιπτώσεις του σταφιδικού ζητήματος, πόλεμος, φτώχεια, εσωτερική μετανάστευση κλπ. ) β. Στα πρόσφατα δε χρόνια, τουλάχιστον από το 1980, που έχω προσωπική εμπειρία, η προσέγγιση στο Δασαρχείο (εν προκειμένω του Πύργου του Νομού Ηλείας, για περιοχή που αφορά το Βουνό Κατακόλου, περιοχή Δαφνούλι), είχε ως αποτέλεσμα την απειλή από το Δασαρχείο για την αφαίρεση από εμάς της ιδιοκτησίας μας, πράγμα που είναι παραπληροφόρηση προς εμάς, ή αναδάσωση σε περίπτωση που τολμήσουμε να επέμβουμε. Εφόσον, δεν υπήρχε περίπτωση συνεργασίας και σωστής πληροφόρησης εκ μέρους του Δασαρχείου, δεν κάναμε επισήμως αίτηση για χαρακτηρισμό όλα αυτά τα χρόνια, αφού δεν μας εξασφάλιζε κανείς νόμος ότι θα δικαιωθούμε, μέχρι τη στιγμή που δημιουργήθηκε το Κτηματολόγιο. Στην συγκεκριμένη περιοχή, υπάρχουν σπίτια, αγροί, τα τελευταία χρόνια εμφανίσθηκε ξενοδοχείο, καφετέρια κ.ά. και μόνο η δική μας γη (12.50 στρέμματα) αποτελεί απειλή για το οικοσύστημα. Και αναρωτιέμαι , πώς δίνεται στα νέα χωροταξικά νομοσχέδια (τα οποία τα διάβασα… όλα..), η δυνατότητα αλλαγής χρήσης της γης, ακόμα και σε περιοχές Natura, με προϋπόθεση την ανάπτυξη και τον σεβασμό στο περιβάλλον, με τα οποία συμφωνώ, και δεν μπορεί να γίνει αυτό για την ατομική ιδιοκτησία. Δεν θα ήθελα να θεωρήσω τους νόμους φωτογραφικούς, ούτε ότι υπάρχει κάποιος δόλος, γιατί δεν θέλω να προσβάλω τον νομοθέτη, και είμαι σίγουρη ότι δεν είναι αυτή η πρόθεσή του. Στο δια ταύτα, με την ελπίδα να αναγνωσθεί το σχόλιό μου από την νομοθετική επιτροπή, θα ήθελα λοιπόν να σας εντοπίσω το κενό νόμου για την ατομική ιδιοκτησία που βρίσκεται στο έλεος της δασικής νομοθεσίας, και λυπάμαι που το λέω, αλλά οι αρχές που την αντιπροσωπεύουν είναι κράτος εν κράτει και ασκούν κατάχρηση εξουσίας, εκμεταλλευόμενες το νομοθετικό κενό. Τέλος, θα ήταν ίσως χρήσιμο να σας παραπέμψω σε παραδείγματα Ευρωπαϊκών Χωρών, αν και είστε καλύτεροι γνώστες από εμένα, π.χ. στην Γαλλία, από την οποία έχω μία εμπειρία, ότι μετά το « aménagement du territoire » που διευθέτησαν πριν από πάρα πολλά χρόνια, έχουν επισκέψιμες ιδιωτικές εκτάσεις, με σεβασμό στο περιβάλλον και όχι εμμονές, που είναι κήποι, θεματικά πάρκα, εκπαιδευτικά Campus κ.ά. και νομίζω αυτό λέγεται Ανάπτυξη. Στην περίπτωση της οικογένειάς μας, ακούσαμε πολλές φορές ότι κάναμε μεγάλο λάθος, που δεν καθαρίσαμε παρανόμως την γη τόσα χρόνια, όπως και οι γείτονες, που τους δικαιώνει ο νόμος και περιμέναμε έναν νόμο που μέχρι τώρα δεν έχει υπάρξει. Και, αν και δεν σας ενδιαφέρει αυτό, η έκταση αυτή, αποτελεί την μοναδική μας περιουσία. Αν στο επόμενο χρονικό διάστημα , δεν έχουμε λύση, δύο ενέργειες μας απομένουν : να διεκδικήσουμε το δίκιο μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και αν δεν γίνει και αυτό να δωρίσουμε την έκταση για κοινωφελή σκοπό, π.χ. για νεκροταφείο που δεν έχει ο τόπος, στην Εκκλησία. Ευελπιστούμε όμως, να διαβάσουμε σύντομα κάποιον νόμο, που να βρίσκει πραγματικά λύση στο πρόβλημα των ιδιοκτητών γης. Ευχαριστώ για την προσοχή σας Εύχομαι καλή δύναμη στο έργο σας Με εκτίμηση Βοζίκη Κωνσταντίνα