Αρχική Δημόσια Διαβούλευση για το σχέδιο νόμου «Εκσυγχρονισμός της Χωροταξικής και Περιβαλλοντικής νομοθεσίας»Άρθρο 27 – Εκτός σχεδίου δόμησηΣχόλιο του χρήστη ΜΑΡΙΑ | 25 Αυγούστου 2020, 12:48
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΜΑΡΙΑ' | 25 Αυγούστου 2020, 12:48

    Κατ’ άρθρο 27 παρ. 1 του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου «Εκσυγχρονισμός της Χωροταξικής και Πολεοδομικής νομοθεσίας» ΤΑ ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ ΓΗΠΕΔΑ «ΚΑΤ’ ΑΡΧΗΝ ΔΕΝ ΠΡΟΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΔΟΜΗΣΗ». Πρόκειται για την υιοθέτηση μίας εμμονικού χαρακτήρα εμπαθή άποψη που εχθρεύεται ιδεοληπτικά την εκτός σχεδίου δόμηση και εκκινεί από παρωχημένες και ανεπαρκείς επιστημονικά νομολογιακές κατασκευές του Σ.τ.Ε. περί του «προορισμού» της εκτός σχεδίου ιδιοκτησίας αποκλειστικά για γεωργία, κτηνοτροφία, αναψυχή, κλπ. (Σ.τ.Ε. Ολομ. 695/1986, Σ.τ.Ε. 2605/2004, 1746/2005). Οι ανεπάρκειες της ως άνω νομολογίας που, σημειωτέον, αποσκοπούσαν στην ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ (!!!) DE FACTO ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ των εκτός σχεδίου γηπέδων (μέσω παντοειδών απαγορεύσεων δόμησής τους και συνακόλουθη πλήρη απαξίωσή τους) ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΟΤΙ ΤΑ ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ ΓΗΠΕΔΑ «ΚΑΤ’ ΑΡΧΗΝ ΔΕΝ ΠΡΟΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΔΟΜΗΣΗ», έχουν επισημανθεί με σαφή και νομικά δεσμευτικό τρόπο από την ΠΑΓΙΑ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ (ΕΔΔΑ), με αποφάσεις όπως αυτές με ημερομηνία 6-12-2007 (Αρ. Προσφυγής 14216/03, ZANTE - ΜΑΡΑΘΟΝΗΣΙ) και 21-2-2008 (Αρ. Προσφυγής 35332/05 ΑΝΩΝΥΜΗ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ). Τα νομικά προβλήματα που δημιουργεί ο εκάστοτε νομοθετικός περιορισμός στην εκτός σχεδίου δόμηση έχουν αναδειχθεί με σαφήνεια από την πάγια σχετική νομολογία του ΕΔΔΑ, κατ’ αναφοράν στην παράνομη προσβολή της προστατευόμενης εμπιστοσύνης που έχει επιδείξει ο νομοταγής διοικούμενος προς τη διοίκηση. Η εμπιστοσύνη αυτή συνίσταται στη νόμιμη προσδοκία του να οικοδομήσει το γήπεδο ιδιοκτησίας του με βάση την αρτιότητα που αυτό είχε κατά το χρόνο που το απέκτησε. Η συνταγματική αυτή αρχή της προστατευόμενης εμπιστοσύνης αποτελεί έκφραση της αρχής της χρηστής διοίκησης και της ασφάλειας του δικαίου και αναγνωρίζεται πάγια από τη νομολογία του ΕΔΔΑ που δεσμεύει με απόλυτο τρόπο και τα εθνικά δικαστήρια. Με βάση τη νομολογία αυτή, απορρίφθηκε επανειλημμένα ο ισχυρισμός που προέβαλε η Ελληνική Πολιτεία ενώπιον του ΕΔΔΑ, ότι δήθεν τα εκτός σχεδίου γήπεδα κατ’ αρχήν δεν προορίζονται για δόμηση αλλά για γεωργία, κτηνοτροφία και αναψυχή (ισχυρισμός που απέβλεπε και σκοπούσε στη μη καταβολή αποζημιώσεων), ενώ αναγνωρίζονται (ρητά και κατηγορηματικά) δικαιώματα αποζημίωσης στους θιγόμενους από τυχούσα κατάργηση της αρτιότητας και της οικοδομησιμότητας των γηπέδων ιδιοκτησίας τους. Το σκεπτικό του ΕΔΔΑ ήταν ότι, εφ’ όσον βάσει του δ/τος έτους 1923 και ήδη από την ισχύ του δ/τος έτους 1928 και διαχρονικά μέχρι σήμερα έχουν θεσπισθεί και ισχύουν όροι δόμησης και αρτιότητες – οικοδομησιμότητες για τα εκτός σχεδίου γήπεδα, ο ως άνω ισχυρισμός περί «προορισμού» των εκτός σχεδίου γηπέδων για γεωργία, κτηνοτροφία και αναψυχή είναι καθαρά προσχηματικού χαρακτήρα. Πιό λαϊκά, θα μπορούσε να πει κανείς ότι πρόκειται για κουτοπονηριά, προκειμένου το Ελληνικό Κράτος να μπορεί να δημεύει ουσιαστικά την ακίνητη εκτός σχεδίου περιουσία του Ελληνικού Λαού χωρίς να πληρώνει αποζημιώσεις. Αυτή την κουτοπονηριά έρχεται να νομοθετήσει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ, του κόμματος που προπαγανδίζει πως, δήθεν τάχα, προστατεύει τα νόμιμα περιουσιακά δικαιώματα του μέσου Έλληνα. Προφανώς, οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους, αφού η ΝΔ προωθεί νόμο δημευτικό ουσιαστικά της περιουσίας των μικρομεσαίων, ιδίως της υπαίθρου, αντίθετα προς το γράμμα και το πνεύμα της πάγιας νομολογίας του ΕΔΔΑ. Ούτε η κα Μπιρμπίλη αλλά ούτε και οι κ.κ. Τσιρώνης, Φάμελος, Σταθάκης τόλμησαν να προχωρήσουν σε τόσο μεγάλης έκτασης δημεύσεις (ουσιαστικά) περιουσιών, ωσάν η ακίνητη εκτός σχεδίου ιδιοκτησία να αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως. Την ώρα που η ΝΔ, μέσω του εν λόγω νομοσχεδίου των κ.κ. Χατζηδάκη και Οικονόμου, υφαρπάζει χωρίς προηγούμενη αποζημίωση την περιουσία του παραζαλισμένου (από τις σφαλιάρες που τρώει και δεν προλαβαίνει) πολίτη, την ίδια στιγμή δίδονται αβέρτα παρεκκλίσεις στους «μεγαλοεπενδυτές», προκειμένου οι τελευταίοι να χτίζουν μυρμηγκουπόλεις χιλιάδων σπιτιών στις εκτός σχεδίου εκτάσεις που αγόρασαν μισοτιμής από τον κοσμάκη. Συμπέρασμα: Η εκτός σχεδίου μικροϊδιοκτησία των μικρομεσαίων «δεν προορίζεται για δόμηση» αλλά το αντίθετο ακριβώς ισχύει για τους «μεγαλοεπενδυτές», οι οποίοι, με bonus αυξημένους συντελεστές δόμησης, τσιμεντάρουν ακόμα και περιοχές NATURA αλλά και απολαμβάνουν ποικίλων προνομίων (δυνατότητα οριζοντίων – καθέτων ιδιοκτησιών) αποκομίζοντας τεράστια υπερκέρδη από την εμπορική εκμετάλλευση των χιλιάδων κατοικιών που χτίζουν. Σε διαδικτυακό δημοσίευμα του magnesianews.gr της 8-7-2019, αναφέρεται πως τα πρόσφατα ερευνητικά ενδιαφέροντα του αρμόδιου υφυπουργού χωροταξίας και καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας κ. Δημήτρη Οικονόμου περιλαμβάνουν και τις διαδικασίες χωροθέτησης μεγάλων επενδύσεων και παρεμβάσεων. Ένας τέτοιος υφυπουργός, που ενδιαφέρεται για τις μεγάλες επενδύσεις, είναι δυνατόν να μη σκέφτηκε πως άμα απαγορέψει την εκτός σχεδίου δόμηση γενικά (δηλαδή καταργήσει τον ανταγωνισμό γενικά) τότε ο «μεγαλοεπενδυτής» ευνοείται κατάφωρα και πολλαπλά, δηλονότι αφ’ ενός θα αγοράζει τζάμπα τα μη οικοδομήσιμα χωράφια και αφ’ ετέρου θα (μοσχο)πουλάει σε τιμές μαμούθ τα σπίτια που θα χτίζει εκεί μονοπωλιακά, χωρίς ανταγωνισμό; Δε φτάνει που ο οικονομικά ενεργός λαός πλήρωσε δέκα φορές τις τράπεζες, πρέπει να επαναληφθεί το ίδιο και με τις τερατουπόλεις των ποικίλων «μεγαλοεπενδύσεων» (ελέω γενναίων κρατικών επιχορηγήσεων και δανείων από τράπεζες που συντηρεί ο δημόσιος κορβανάς), ένα παρωχημένο μοντέλο «ανάπτυξης» που δοκιμάστηκε και απέτυχε παταγωδώς σε Πορτογαλία και Ισπανία; Αν η κυβέρνηση της ΝΔ εννοεί αυτό που λέει, ότι δηλαδή τα εκτός σχεδίου γήπεδα «κατ’ αρχήν δεν προορίζονται για δόμηση», ας κάνει αρχή από τις «μεγάλες επενδύσεις» και τις τερατώδεις παρεμβάσεις τους στο τοπίο (που προκαλούν κατάφωρα το δημόσιο αίσθημα και συνιστούν τον ορισμό της άναρχης εμπορικής εκμετάλλευσης) και ας αφήσει κατά μέρους τα πισώπλατα μαχαιρώματα στη μικροϊδιοκτησία, η εκμετάλλευση της οποίας (προς όφελος κυρίως των λαϊκών στρωμάτων) δεν ενοχλεί κανέναν απολύτως άλλον εκτός από τους μεγαλοκαρχαρίες και τους εκπροσώπους τους.