Αρχική Δημόσια Διαβούλευση για το σχέδιο νόμου «Εκσυγχρονισμός της Χωροταξικής και Περιβαλλοντικής νομοθεσίας»Άρθρο 28 – Διατάξεις γενικής εφαρμογής στην εκτός σχεδίου δόμησηΣχόλιο του χρήστη Τριαντάφυλλος Σφυρής, Πολιτικός Μηχανικός | 26 Αυγούστου 2020, 08:50
  • Σχόλιο του χρήστη 'Τριαντάφυλλος Σφυρής, Πολιτικός Μηχανικός' | 26 Αυγούστου 2020, 08:50

    Το νομοσχέδιο ουσιαστικά καταργεί τις παρεκκλίσεις, διότι η μεταβατική περίοδος των 2 χρόνων -ή και ακόμη των 5 ή 6 χρόνων που ζητούν κάποιοι- είναι για να χρυσωθεί το χάπι. Οι περισσότεροι από αυτούς που αγόρασαν άρτια και οικοδομήσιμα αγροτεμάχια εκτός σχεδίου –και φυσικά τα χρυσοπλήρωσαν ως τέτοια- είτε δεν διαθέτουν άμεσα τα χρήματα για να τα οικοδομήσουν μέσα στο διάστημα αυτό είτε δεν είναι διατεθειμένοι να τα ξοδέψουν και τα θέλουν για ώρα ανάγκης λόγω της αβεβαιότητας των καιρών που ζούμε είτε διότι η άμεση αξιοποίηση τους δεν είναι στους προγραμματισμούς τους. Πολλοί τα αγόρασαν για τα παιδιά τους και φυσικά δεν μπορούν από τώρα να τους χτίσουν σπίτια και να πληρώνουν άσκοπα φόρους για ακατοίκητα κτίρια αφού δεν μπορούν από τώρα να ξέρουν που θα βρεθούν τα παιδιά τους όταν μεγαλώσουν και βρουν δουλειά και κάνουν οικογένειες αλλά ελπίζουν ότι τα παιδιά τους θα μπορέσουν να τα πουλήσουν και να αγοράσουν στέγη εκεί που είναι και η δουλειά τους. Υποθέτω ότι οι συντάκτες του νομοσχεδίου, οι οποίοι αποφάσισαν να απαξιώσουν τις περιουσίες χιλιάδων πολιτών, γνωρίζουν ότι αυτό δεν θα γίνει πλέον ανέξοδα για το ελληνικό δημόσιο, δηλ. για όλους εμάς τους φορολογούμενους, όπως γινόταν μέχρι το 2013 αλλά το δημόσιο θα κληθεί να καταβάλει αποζημιώσεις στους θιγόμενους ιδιοκτήτες που θα προσφύγουν στα δικαστήρια. Μέχρι το 2013, οπότε εκδόθηκε η "ιστορική" απόφαση 2165/2013 του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) ως αποτέλεσμα των απανωτών καταδικών της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), οι περιορισμοί στη δόμηση και στη χρήση που θεσπίζονταν (αυξήσεις της αρτιότητας από τα 750 μ2 στα 1200 μ2 και μετά στα 2000 μ2 και μετά στα 4000 και μετά στην απαίτηση ελαχίστου προσώπου, περιορισμοί λόγω γης υψηλής παραγωγικότητας ή περιοχών NATURA κλπ) δεν συνεπάγονταν δαπάνη για το δημόσιο, διότι κατά την ελληνική μέχρι τότε νομολογία του ΣτΕ “τα ακίνητα που βρίσκονται εκτός σχεδίου πόλης ή οικισμού έχουν προορισμό αποκλειστικά την αγροτική εκμετάλλευση και άρα δεν δικαιούνται αποζημίωσης όταν στερούνται μερικώς ή ολικώς του δικαιώματος δόμησης εξαιτίας περιορισμών που επιβάλλονται από το κράτος για λόγους πολεοδομικούς ή προστασίας του περιβάλλοντος”. Σύμφωνα όμως με την απόφαση2165/2013 του ΣτΕ, “η θεμιτή επιδίωξη της προστασίας του περιβάλλοντος με επιβολή περιορισμών στη χρήση των ακινήτων δεν απαλλάσσει το Κράτος από την υποχρέωσή του να αποζημιώσει τον θιγόμενο ιδιοκτήτη, το ακίνητο του οποίου κατά το χρόνο κτήσης του δεν υπέκειτο στους περιορισμούς αυτούς”. Η δαπάνη για τις αποζημιώσεις αυτές δεν αναφέρεται πουθενά στο υπό διαβούλευση Νομοσχέδιο, πράγμα που το καθιστά άκυρο σύμφωνα με τις παραγράφους 2 και 4 του άρθρου 29Α του νόμου 1558/1985, στις οποίες ορίζεται ρητά ότι: «Στο κείμενο των κανονιστικών πράξεων και σε ιδιαίτερο ακροτελεύτιο άρθρο ή στο προοίμιο αναγράφεται υποχρεωτικά το μέγεθος της δαπάνης, η κατανομή της σε οικονομικά έτη, ο τρόπος αντιμετώπισής της για χρονικό διάστημα τουλάχιστον πέντε ετών και αναφέρεται υποχρεωτικά από το αρμόδιο για την έκδοσή του όργανο, ο ειδικός φορέας του προϋπολογισμού και ο Κωδικός Αριθμός Εξόδου (Κ.Α.Ε.), από την εγγεγραμμένη πίστωση των οποίων πρόκειται να καλυφθεί η εν λόγω δαπάνη» (παράγραφος 2) και ότι «Η αναφορά των στοιχείων των προηγούμενων παραγράφων στο σώμα της κανονιστικής πράξης αποτελεί ουσιώδη τύπο για την έκδοσή της. Σε περίπτωση παράλειψης της αναφοράς αυτής η κανονιστική πράξη δεν δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως» (παράγραφος 4). Ως φορολογούμενοι πολίτες δικαιούμαστε αφενός να γνωρίζουμε πόσο θα μας κοστίσουν όλες αυτές οι αλλαγές που προβλέπονται στο υπό διαβούλευση Νομοσχέδιο, και αφετέρου να μας αιτιολογηθεί η αναγκαιότητά τους, ώστε να κρίνουμε αν θα πρέπει να δεχθούμε επωμιστούμε ένα τέτοιο μεγάλο βάρος για να πληρώσουμε το “όραμα” αυτών που θέλουν να καταργήσου την εκτός σχεδίου δόμηση, ως δήθεν “ελληνική πατέντα”. Όσο για το τελευταίο, μια απλή περιήγηση μέσω του Google Earth στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες είναι αρκετή για να καταρρίψει το επιχείρημα της δήθεν “ελληνικής πατέντας”.