Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΒΑΣΙΛΗΣ' | 28 Αυγούστου 2020, 20:30

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Εν μέσω πολέμου με αόρατο εχθρό (κατά δήλωση του Πρωθυπουργού) και ανοιχτών απειλών από ορατό εχθρό, η Κυβέρνηση, αντί να συμβάλει στην αναγκαία όσο ποτέ κοινωνική συνοχή, πυροδοτεί για άλλη μια φορά εντάσεις και αναστάτωση. Ποιά η αδήριτη ανάγκη και ποιός ο κατεπείγων λόγος ώστε στην εποχή της ύφεσης, της ανεργίας, των λουκέτων και των εθνικών κινδύνων να ιεραρχεί ως προτεραιότητα την ισοπεδωτική κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης, να θέτει σε διαβούλευση μέσα στον Αύγουστο το ψευδεπίγραφο - τάχα για τον εκσυγχρονισμό της χωροταξικής και περιβαλλοντικής νομοθεσίας - νομοσχέδιο και να επιχειρεί άρον άρον την απαξίωση και αχρήστευση περιουσιών; Ο κόσμος εξουθενωμένος μετράει τις πληγές του και η εκτός τόπου και χρόνου κυβέρνηση σπεύδει να του ανοίξει κι άλλες. Είναι ώρα να αντιληφθεί ότι υπάρχουν και όρια. Στις εκ μέρους της προκλήσεις απέναντι στις αντοχές μιας πανταχόθεν απειλούμενης κοινωνίας. Και ο αρμόδιος υπουργός Κ. Χατζηδάκης που φιλοδοξεί, όπως ισχυρίζεται «να αντιστρέψει την φαύλη ελκυστικότητα της εκτός σχεδίου δόμησης έναντι της οργανωμένης», να προσγειωθεί από την αεροβασία στην πραγματικότητα. Και αντί υπερφίαλων δηλώσεων να εγκύψει με σοβαρότητα και ειλικρίνεια στη ζωτική για μεγάλο μέρος του πληθυσμού αυτή υπόθεση, κατανοώντας ότι κατά βάση υπαρκτές και πιεστικές ανάγκες για κατοικία καλύπτει η εκτός σχεδίου δόμηση, με διαχρονική νομοθέτηση των όρων και προϋποθέσεων. Να πάψει, λοιπόν, την προσβλητική στοχοποίηση αυτής ως «φαύλης» (λές και δεν είναι προϊόν της θεσμικής κρατικής λειτουργίας, νομοθετικής και εκτελεστικής) και την εξιδανίκευση ως προτύπου υγιούς δόμησης αποκλειστικά της οργανωμένης. Αμφότερες μπορεί να συνυπάρχουν σ’ ένα σύγχρονο νομοθετικό πλαίσιο. Ο αποκλεισμός από την κυβέρνηση τέτοιας κοινωνικά αποδεκτής λύσης με αφοριστική λογική αποκαλύπτει τις επιδιώξεις της, που δεν είναι άλλες από την αναδιάταξη του ιδιοκτησιακού χάρτη με συγκεντροποίηση της γης στα χέρια λίγων και εκλεκτών, φερομένων ως «επενδυτών», μέσω της απαξίωσης της μικρής ιδιοκτησίας ως μη οικοδομήσιμης και εν τέλει της εκποίησης και εξαφάνισής της. Οι σχεδιασμοί αυτοί, πέραν των άλλων, είναι ανεδαφικοί και ανακόλουθοι. Διότι δεν είναι δυνατό να επισπεύδεται η κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης, ενώ εκκρεμούν επί δεκαετίες η μη επικαιροποίηση των σχεδίων πόλεων με την επέκτασή τους, η μη καταγραφή, επικαιροποίηση και επέκταση των οικισμών με σαφή οριοθέτησή τους, η μη αποτύπωση και κατηγοριοποίηση των δρόμων με την αποσαφήνιση της έννοιας των κοινοχρήστων και την απλούστευση των διαδικασιών εφαρμογής τους, η μη ολοκλήρωση του Κτηματολογίου (τμηματικές κτηματογραφήσεις του οποίου πάσχουν αθεράπευτα και πρέπει να γίνουν εκ νέου), του Δασολογίου κ.λ.π. Η άρση αυτών των εκκρεμοτήτων συνιστά προϋπόθεση και αίτημα για μια συνεκτική πολεοδομική και χωροταξική πολιτική, στο πλαίσιο της οποίας πρέπει να ενταχθεί και η ορθολογική αντιμετώπιση της εκτός σχεδίου δόμησης. Αλλιώς, το κενό της δομήσιμης επιφάνειας που ήδη υπάρχει, εξ αιτίας των πιο πάνω, θα μεγεθυνθεί και θα διευρυνθεί με σοβαρές επιπτώσεις στην κοινωνία και την εθνική οικονομία, που κανένας «επενδυτής» δεν θα αντισταθμίσει. Σε κάθε περίπτωση, εάν, παρόλα αυτά, επικρατήσουν ανορθολογικές και επιθετικές αντιλήψεις, προς στοιχειώδη αντιμετώπιση των επαχθέστατων συνεπειών, καθίσταται εκ των ών ουκ άνευ η πρόβλεψη ικανού μεταβατικού χρόνου και όχι βέβαια διετίας - λαμβανομένων υπόψη των ακραίων τωρινών και μελλοντικών συνθηκών - στη διάρκεια του οποίου να ισχύει η αρτιότητα και οικοδομησιμότητα των εκτός σχεδίων ακινήτων, βάσει του τωρινού νομικού καθεστώτος, χωρίς δηλαδή αλλαγή των όρων και προϋποθέσεων και ανατροπή διαμορφωμένων καταστάσεων, όπως επιχειρείται με το νομοσχέδιο το οποίο αλλοιώνει και το νόημα των διατάξεων ως μεταβατικών. Παραδόξως, το νομοσχέδιο προσκρούει και στις ιδεολογικές αρχές της Νέας Δημοκρατίας σύμφωνα με τις οποίες ο Κοινωνικός Φιλελευθερισμός στον οποίο φέρεται να ομνύει «ΔΕΝ ολισθαίνει στις ακρότητες του νεοφιλελευθερισμού που υποκαθιστά το κράτος - δυνάστη με την αυθαιρεσία του γιγαντωμένου ιδιώτη». Αλήθεια η κυβέρνηση ΠΟΥ ΟΛΙΣΘΑΙΝΕΙ;