Αρχική Δημόσια Διαβούλευση για το σχέδιο νόμου «Εκσυγχρονισμός της Χωροταξικής και Περιβαλλοντικής νομοθεσίας»Άρθρο 28 – Διατάξεις γενικής εφαρμογής στην εκτός σχεδίου δόμησηΣχόλιο του χρήστη ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ | 30 Αυγούστου 2020, 20:39
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ' | 30 Αυγούστου 2020, 20:39

    ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΠΡΩΗΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΠΑΣΟΚ Ν. ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ (1977-1989) ΝΙΚΗΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ Τ.Κ. 63088 ΤΗΛ.: 6977008147 Νομοσχέδιο προς Διαβούλευση: «Εκσυγχρονισμός της Χωροταξικής και Πολεοδομικής νομοθεσίας» Στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο, στο άρθρο 28 που αναφέρεται σε διατάξεις γενικής εφαρμογής στην εκτός σχεδίου δόμηση, εκτιμώ ότι πρέπει να προστεθεί ξεχωριστή παράγραφος που αφορά σε χρήσεις γης εκτάσεων που παραχωρήθηκαν από Δασικές Υπηρεσίες, και κατ’ επέκταση στη δόμηση του περιβάλλοντος. Ίσως θα ήταν δυνατόν να αποτελεί και ξεχωριστό άρθρο του Νομοσχεδίου. Συγκεκριμένα : Στην παράγραφο 1 του άρθρου 17 του Ν. 3208/2003 ( Φ.Ε.Κ. 24-12-2003 ) προσδιορίζεται ότι : «Δημόσια δάση και δασικές εκτάσεις που παραχωρήθηκαν για γεωργική ή δενδροκομική εκμετάλλευση με τις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας, όπως αυτές κατά καιρούς ίσχυσαν και κωδικοποιήθηκαν με τα άρθρα 14 έως και 27 του Δασικού Κώδικα, εφόσον αξιοποιήθηκαν κατά τους όρους της παραχώρησης και εκδόθηκαν οριστικά παραχωρητήρια αποτελούν ιδιωτικά αγροκτήματα, και δεν υπάγονται καθοιονδήποτε τρόπο στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας.» Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Εισηγητική έκθεση του Νομοσχεδίου όπως εισήχθη για συζήτηση στην Βουλή, η σχετική διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 17 του Ν. 3208/2003, αιτιολογείται απόλυτα για λόγους εκσυγχρονισμού προς την υπόλοιπη αγροτική Νομοθεσία (σελ. 12). Γίνεται επίσης αναφορά για υλοποίηση όρων παραχώρησης (ελαιώνες) που έγιναν πριν τρείς και τέσσερεις γενιές, υπονοώντας προφανώς ότι έχουν αλλάξει άρδην οι συνθήκες ανάπτυξης της Εθνικής Οικονομίας. Η παράγραφος αυτή αργότερα (μετά από 10 και πλέον χρόνια) αντικαθίσταται με την παράγραφο 6 του άρθρο 43 του Ν. 4280/2014 (Φ.Ε.Κ. 159 Α/08-08-2014) ως εξής: «Δημόσια και ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις που παραχωρήθηκαν για γεωργική ή δενδροκομική καλλιέργεια με τις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας, όπως αυτές κατά καιρού ίσχυσαν και κωδικοποιήθηκαν με τα άρθρα 14 έως και 27 του Δασικού Κώδικα, εφόσον αξιοποιήθηκαν κατά τους όρους της παραχώρησης ή της εκχέρσωσης, εκδόθηκαν οριστικά παραχωρητήρια και ουδέποτε μετέβαλαν τη χρήση για την οποία παραχωρήθηκαν δεν υπάγονται καθ΄ οιονδήποτε τρόπο στις διατάξεις της Δασικής Νομοθεσίας και μπορούν να διαθέτουν για χρήση, συναφή προς το σκοπό της παραχώρησης.» Με την τροποποίηση του Ν. 4280/2014 δημιουργείται και θέμα ηθικής τάξης και ίσως και συνταγματικής. Συγκεκριμένα, δεν είναι δυνατόν, σε κάποιον που αγόρασε μια τέτοια έκταση, παραχώρηση από Δασική Υπηρεσία, για αξιοποίηση στη βάση των διατάξεων της παραγράφου 1 του άρθρου 17 του Ν. 3208/2003, η Πολιτεία με νεότερη διάταξη να του απαγορεύει να προβεί στην επένδυση-αξιοποίηση της έκτασης, με αλλαγή χρήσης. Επιπλέον, η διατύπωση «… και ουδέποτε μετέβαλαν τη χρήση για την οποία παραχωρήθηκαν…» δημιουργεί προβλήματα ερμηνείας, π.χ. εάν εν τω μεταξύ, δηλαδή πριν την ισχύ του Ν. 4280/14, έχει εκπονηθεί και εγκριθεί Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο (Γ.Π.Σ.) στο οποίο προβλέπεται δυνατότητα άσκησης άλλης χρήσης, θεωρείται ότι έχει επέλθει μεταβολή της χρήσης ή όχι; Ανατρέχοντας στην εισηγητική έκθεση του Νομοσχεδίου που έγινε Ν. 4280/2014, παρατηρούμε ότι επαναλαμβάνεται ουσιαστικά η διατύπωση της διάταξης της παραγράφου 1 του άρθρου 17 του Ν. 3208/2003, με τη προσθήκη της φράσης «και επιτρέπεται η αλλαγή χρήσης». Δηλαδή, καθίσταται ακόμα ευκρινέστερη η δυνατότητα αλλαγής χρήσης. Με τη διατύπωση αυτή εισήχθη για συζήτηση στην αρμόδια Κοινοβουλευτική επιτροπή και στη συνέχεια στη Βουλή, χωρίς καμία τροποποίηση. Όμως στη δημοσίευση του Ν. 4280/2014 (Φ.Ε.Κ. 159Α/08-08-2014) στην παράγραφο 6 του άρθρου 43, υπάρχουν 2 σημαντικές διαφοροποιήσεις της διατύπωσης: 1. Η προσθήκη της φράσης «και ουδέποτε μετέβαλαν τη χρήση για την οποία παραχωρήθηκαν» όπως προαναφέρθηκε δημιουργεί θέμα ερμηνείας. Τί συμβαίνει με τις περιοχές στις οποίες έχουν εγκριθεί Γ.Π.Σ. που καθορίζουν και άλλες χρήσεις; Θεωρείται ότι έχει επέλθει μεταβολή της χρήσης ή όχι; Συγχρόνως, υπάρχει και το «ηθικό θέμα», δηλαδή όποιος «πρόλαβε» και προχώρησε σε έγκριση αλλαγής χρήσης ή παράτυπα άλλαξε χρήση «δικαιώνεται» διατηρώντας την αλλαγή χρήσης, και όποιος δεν «πρόλαβε» να αλλάξει χρήση νομότυπα ή παράτυπα «τιμωρείται»; 2. Η διαγραφή της φράσης «και μπορούν να αλλάξουν χρήση» και η αντικατάστασή της από τη φράση «και μπορούν να διατεθούν για χρήση, συναφή προς το σκοπό της παραχώρησης» αλλοιώνει απόλυτα την αρχική διάταξη, πέραν του ότι εμπερικλείει ασάφεια και αντίφαση. Τί σημαίνει δεν υπάγονται καθ’ οιονδήποτε τρόπο στις διατάξεις της Δασικής Νομοθεσίας αλλά παράλληλα περιορίζει, ουσιαστικά απαγορεύει, την αλλαγή χρήσης; Σε ότι αφορά στη διαφορετική διατύπωση της παραγράφου 6 του άρθρου 43 του Ν.4280/2014 σε σχέση με όσα είχαν συζητηθεί στη Βουλή, πιθανόν ο νομοθέτης να διείδε ότι στη διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 17 του Ν. 3208/2003 εμπεριέχεται ρουσφετολογική διάσταση. Συγκεκριμένα: Ίσως θεωρήθηκε ότι ήταν δυνατόν σε πρόσφατες χρονικά σε σχέση με τον Ν.3208/2003 παραχωρήσεις να είχαν αξιοποιηθεί κατά τους όρους της παραχώρησης, να είχαν εκδοθεί οριστικοί τίτλοι, και κατά την παραπάνω διάταξη, να μπορούσαν να αλλάξουν χρήση. Δηλαδή ουσιαστικά, ενώ παραχωρήθηκαν για αγροτική εκμετάλλευση, εντός μικρού χρονικού διαστήματος, του δίνονταν η δυνατότητα αλλαγής χρήσης «καταστρατηγώντας» εμμέσως το πνεύμα της παραχώρησης. Προς άρση λοιπόν της όποιας εμπεριεχόμενης ρουσφετολογικής διάστασης για άμεση δυνατότητα αλλαγή χρήσης αλλά συγχρόνως διατηρώντας το πνεύμα της εισηγητικής έκθεσης του Νομοσχεδίου (Ν.3208/2003), δηλαδή της εναρμόνισης προς την υπόλοιπη Αγροτική Νομοθεσία και της αναφοράς σε παραχωρήσεις που έγιναν πριν από τρείς και τέσσερις γενιές, υπονοώντας την ριζική αλλαγή των όρων ανάπτυξη της Εθνικής Οικονομίας, προτείνεται η εξής διάταξη, που περιορίζει τη δυνατότητα αλλαγής χρήσης μόνο σε παλαιότερες, πριν από την ισχύ του Ν. 998/1979 παραχωρήσεις: «Δημόσια και ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις που παραχωρήθηκαν για γεωργική ή δενδροκομική καλλιέργεια με τις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας, όπως αυτές κατά καιρού ίσχυσαν και κωδικοποιήθηκαν με τα άρθρα 14 έως και 27 του Δασικού Κώδικα, εφόσον αξιοποιήθηκαν κατά τους όρους της παραχώρησης ή της εκχέρσωσης, εκδόθηκαν οριστικά παραχωρητήρια πριν από την ισχύ του Ν. 998/1979 δεν υπάγονται καθ΄ οιονδήποτε τρόπο στις διατάξεις της Δασικής Νομοθεσίας, και μπορούν να αλλάξουν χρήση. Αυτό ισχύει και για προσωρινά παραχωρητήρια, μετά την έκδοση οριστικών παραχωρητηρίων, με την προϋπόθεση ότι έχει πραγματοποιηθεί ο σκοπός της παραχώρησης και έχει γίνει εμπρόθεσμα η πλήρης αποπληρωμή του καθορισθέντος τιμήματος πριν από την ισχύ του Ν. 998/1979.» Επεξηγηματικά για την αναφορά-προσθήκη της διατύπωσης για τα προσωρινά παραχωρητήρια: Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες οι παραχωρησιούχοι, αφού πραγματοποίησαν τους όρους της παραχώρησης και κατέβαλαν εμπρόθεσμα το πλήρες τίμημα, θεώρησαν ότι έχουν ικανοποιήσει του όρους της παραχώρησης και δεν προχώρησαν στην έκδοση οριστικού τίτλου. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη παράγραφο 2 του άρθρου 17 του Ν. 3208/2003 δίνεται η δυνατότητα έκδοσης οριστικού παραχωρητηρίου για εκτάσεις που παραχωρήθηκαν προσωρινά πριν από την ισχύ του Ν. 998/1979, ακόμα και αν δεν έχει καταβληθεί ολόκληρο το τίμημα. Η αναφορά στη προϋπόθεση να έχει καταβληθεί ολόκληρο το τίμημα πριν από την ισχύ του Ν. 998/1979, αίρει την όποια επιφύλαξη για ρουσφετολογική σημερινή δυνατότητα αλλαγής χρήσης με σημερινή αποπληρωμή του τιμήματος. ΝΙΚΗΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ 30-08-2020 Ο Συντάξας Αθανάσιος Ξανθόπουλος