Αρχική Δημόσια Διαβούλευση για το σχέδιο νόμου «Εκσυγχρονισμός της Χωροταξικής και Περιβαλλοντικής νομοθεσίας»Άρθρο 34 – Μεταβατικές διατάξειςΣχόλιο του χρήστη Ελένη Αλεξίου | 3 Σεπτεμβρίου 2020, 21:55
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ελένη Αλεξίου' | 3 Σεπτεμβρίου 2020, 21:55

    Είναι σαφής η προσπάθεια που έχει καταβληθεί κατά τη σύνταξη του νομοσχεδίου, αφενός μεν για να αντιμετωπιστούν ασάφειες της ισχύουσας νομοθεσίας, αφετέρου δε να καταρτιστούν διατάξεις οι οποίες ενσωματώνουν τα μέχρι σήμερα πορίσματα της νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, η διοίκηση έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται προς τις δικαστικές αποφάσεις και, συνεπώς, οι κρίσεις του Ανώτατου Ακυρωτικού είναι δεσμευτικές, ιδίως όταν αυτές αφορούν στην ερμηνεία διατάξεων κατά τρόπο σύμφωνο προς το Σύνταγμα. Είναι γνωστό ότι, κατά την πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, οι εκτός σχεδίου περιοχές δεν έχουν ως προορισμό, κατ’ αρχήν, τη δόμηση ή την τουριστική εκμετάλλευση, αλλά τη γεωργική ή δασοπονική εκμετάλλευση καθώς και την αναψυχή του κοινού. Με τις ίδιες αποφάσεις έχει επίσης κριθεί ότι οι όροι υπό τους οποίους είναι επιτρεπτή η δόμηση στις εκτός σχεδίου περιοχές δεν επιτρέπεται να είναι ευνοϊκότεροι από τους ισχύοντες για τις εντός σχεδίου περιοχές. Με σχόλια που έχουν αναρτηθεί στο κεφάλαιο αυτό του νομοσχεδίου ασκείται εντονότατη κριτική στις προτεινόμενες ρυθμίσεις, με την αιτιολογία ότι αυτές εισάγουν αδικαιολόγητους περιορισμούς στην εκτός σχεδίου δόμηση. Φαίνεται να υπάρχει παρανόηση ως προς το σημείο αυτό: οι προτεινόμενες ρυθμίσεις δεν προέκυψαν από μία «πολιτική» απόφαση, η οποία αδικεί κατάφωρα τους ιδιοκτήτες γεωτεμαχίων σε εκτός σχεδίου περιοχές. Στην πραγματικότητα, οι περιορισμοί στην εκτός σχεδίου δόμηση δεν εισάγονται καν με το σχέδιο νόμου, ισχύουν ήδη, και μάλιστα με ακόμη αυστηρότερο περιεχόμενο, όπως έχουν διαμορφωθεί από τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας. Και το γεγονός ότι τόσο οι άμεσα ενδιαφερόμενοι ιδιοκτήτες, όσο και οι κατά τόπο αρμόδιες υπηρεσίες δόμησης «παρακάμπτουν» ή αγνοούν τις απόψεις του Ανώτατου Ακυρωτικού δημιουργεί μεγάλη σύγχυση και οδηγεί σε ακύρωση οικοδομικών αδειών και ματαίωση επενδυτικών σχεδίων, σε χρόνο μάλιστα κατά τον οποίο οι ενδιαφερόμενοι έχουν ήδη προβεί σε σημαντικές δαπάνες. Επομένως, οι προτεινόμενες διατάξεις επιλύουν ζητήματα, δεν δημιουργούν προβλήματα. Η προσωπική μου δε εκτίμηση είναι ότι ακόμη και με αυτή τη διατύπωση, που υφίσταται τόσο δριμεία κριτική, επειδή δήθεν αδικεί τους ιδιοκτήτες των εκτός σχεδίου ακινήτων, είναι αμφίβολο κατά πόσο οι μεταβατικές διατάξεις θα κριθούν ως σύμφωνες με τη νομολογία του Ανώτατου Ακυρωτικού, με βάση την οποία μπορεί να απαιτούνται ακόμα αυστηρότερες προϋποθέσεις δόμησης. Προφανώς τα παραπάνω αφορούν μόνο σε περιοχές που βρίσκονται αμιγώς εκτός σχεδίου, στερούνται δηλαδή ρυμοτομικού σχεδίου ή σχεδιασμού πρώτου επιπέδου, και όχι στις περιοχές οργανωμένων μορφών ανάπτυξης.