Αρχική Δημόσια Διαβούλευση για το σχέδιο νόμου «Εκσυγχρονισμός της Χωροταξικής και Περιβαλλοντικής νομοθεσίας»Άρθρο 28 – Διατάξεις γενικής εφαρμογής στην εκτός σχεδίου δόμησηΣχόλιο του χρήστη ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΙΔΡΑ ΝΗΦΑΚΟΥ | 4 Σεπτεμβρίου 2020, 11:08
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΙΔΡΑ ΝΗΦΑΚΟΥ' | 4 Σεπτεμβρίου 2020, 11:08

    I. Με την ανάρτηση και την κύρωση των δασικών χαρτών πανελλαδικά όπως αυτές υλοποιήθηκαν τη διετία 2017-2019, ήδη ένα μεγάλο μέρος των εκτός σχεδίου γηπέδων της επικράτειας έλαβαν χαρακτηρισμό δασικής έκτασης και στην ουσία απώλεσαν κάθε οικοπεδική αλλά και αγροτική χρήση. II. Είναι αδύνατη η με έναν οριζόντιο νόμο και συνεπώς μονολιθική αντιμετώπιση της εκτός σχεδίου δόμησης του συνόλου της χώρας, ενώ υπάρχουν διαφοροποιήσεις ζωτικής σημασίας, ανάλογα με την τοπογραφία, το εμπορικό ενδιαφέρον, την πυκνότητα του χαρακτηρισμένου και μη οδικού δικτύου της κάθε περιοχής ακόμη και στα στενά όρια ενός μόνο Δήμου. Δεν μπορεί να υπάρξει χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από τον Δήμο Δυτικής Μάνης όπου και δραστηριοποιούμε, όπου και λόγω της ιδιομορφίας του εδάφους του, συνυπάρχουν σε μικρές αποστάσεις περιοχές με τεράστιο εμπορικό και τουριστικό ενδιαφέρον, περιοχές όπου θα μπορούσε να ανθήσει ο πρωτογενής τομέας και περιοχές όπου η συγκέντρωση ρεμάτων και εν γένει η τοπογραφία τους, περιορίζουν ούτως ή άλλως το απόθεμα οικοδομησιμότητας. Είναι αναγκαία η ρύθμιση της δόμησης μέσω Τοπικών Χωροταξικών Σχεδίων που θα λαμβάνουν υπόψη τις τοπικές συνθήκες, ανάγκες και προοπτικές της εκάστοτε περιοχής. III. Ο περιορισμός (ουσιαστικά κατάργηση με τον τρόπο που επιχειρείται) της εκτός σχεδίου δόμησης που προβλέπει το υπό συζήτηση νομοσχέδιο θα έχει τεράστιες επιπτώσεις στην οικονομία της περιοχής μας, δεδομένου ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων της υπαίθρου και κυρίως των τουριστικών περιοχών βασίζουν άμεσα ή έμμεσα την επιβίωση και ανάπτυξή τους στον τουρισμό και στην με αυτόν συνυφασμένη οικοδομική δραστηριότητα. IV. Πέρα από την οικονομικοκοινωνική σκοπιά του θέματος, ο περιορισμός της εκτός σχεδίου δόμησης με τον τρόπο που προβλέπει το εν λόγω νομοσχέδιο, εγείρει και νομικής φύσης σημαντικότατα ζητήματα καθώς αποτελεί στην ουσία του πλήρη απαξίωση της ιδιοκτησίας χιλιάδων πολιτών την οποία απέκτησαν νόμιμα πληρώνοντας σε πολλές περιπτώσεις εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ (και τους αντίστοιχους φόρους), πιστεύοντας ότι ζουν σε ένα ευνομούμενο κράτος το οποίο σέβεται την περιουσία των πολιτών του. V. Η διετής περίοδος χάριτος που προβλέπεται για μέρος των περιπτώσεων σε καμία περίπτωση δεν μειώνει την απαξίωση της ιδιοκτησίας που συντελείται ενώ ταυτοχρόνως αποτελεί και άνιση μεταχείριση των πολιτών. Κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει τον κάθε ιδιοκτήτη να οικοδομήσει το γήπεδό του εντός διετίας προκειμένου αυτός να μην αποστερηθεί μετά ουσιαστικά του δικαιώματός του επ’ αυτής και κυρίως να προδικάσει την οικονομική δυνατότητα του εκάστοτε ιδιοκτήτη με άμεση εύνοια προς τους οικονομικά ισχυρούς. Πολλοί εκ των ιδιοκτητών απέκτησαν τα γήπεδα αυτά ως επένδυση με σκοπό είτε την επαναπώλησή τους στο μέλλον είτε την δωρεά τους προς τα τέκνα τους– ποιος θα αγοράσει και σε τι τιμή πλέον ένα μη άρτιο και μη οικοδομήσιμο γήπεδο;