Αρχική Δημόσια Διαβούλευση για το σχέδιο νόμου «Εκσυγχρονισμός της Χωροταξικής και Περιβαλλοντικής νομοθεσίας»Άρθρο 36 – ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού | 4 Σεπτεμβρίου 2020, 12:16
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού' | 4 Σεπτεμβρίου 2020, 12:16

    Σε αυτά τα άρθρα καταγράφεται μια θετικότατη προσπάθεια σύνδεσης δραστηριοτήτων με τις διάφορες κατηγορίες χρήσεων γης. Πρόκειται για μια προσέγγιση που έπρεπε κάποια στιγμή να ακολουθήσει και η χώρα μας (αντίστοιχες πρακτικές εφαρμόζονται σε πολλές χώρες). Σημεία που χρήζουν διευκρίνησης ώστε να διασφαλιστεί η επιτυχία του εγχειρήματος είναι τα ακόλουθα • Γίνεται αναφορά μόνο στον Πολεοδομικό Σχεδιασμό, ως εάν ο Χωροταξικός Σχεδιασμός να απέχει κάθε έννοιας χρήσης γης. Ωστόσο κατά το άρθρο 8 τα «Ειδικά Χωροταξικά Πλαίσια» παρέχουν κατευθύνσεις «Χωρικής οργάνωσης παραγωγικών δραστηριοτήτων ή άλλων χρήσεων γης», στα δε «Περιφερειακά Χωροταξικά Πλαίσια» ρητά ορίζεται η παροχή κατευθύνσεων για «χρήσεις γης και όρους δόμησης». Δεν προκύπτει κάποια σύνδεση των παραπάνω χρήσεων γης με την «Εθνική Ονοματολογία». • Ορθώς περιλαμβάνονται τα Π.Δ/τα του άρθρου 21 του ν. 1650/1986 (έχει αντικατασταθεί από το άρθρο 6 του ν.3937/2011). Όμως η παρ. 4 περιορίζεται στην έκδοση Π.Δ/γτων «όταν πρόκειται για γενικούς όρους και περιορισμούς» αναγκαίους «για να τεθούν σε εφαρμογή οι πολιτικές τοπίων…». Ειδική αναφορά στα Π.Δ/τα της παρ. 1.α του άρθρου 21 (βλ. Ε.Π.Μ.), δεν πραγματοποιείται συνεπώς υπάρχει κενό που χρήζει ρύθμισης. • Από τη στιγμή που επιχειρείται αντιστοίχιση με τους Κωδικούς της εκάστοτε Εθνικής Ονοματολογίας Οικονομικών Δραστηριοτήτων, η δυνατότητα πρόβλεψης στα Τοπικά και Ειδικά Πολεοδομικά Σχέδια χρήσεων που δεν περιλαμβάνονται στην Εθνική Ονοματολογία χρήσεων γης- άρθρο 39- πλεονάζει. Παράλληλα η δυνατότητα των διατάξεων του άρθρου 39 να «δημιουργούνται» νέες χρήσεις με κάθε Τοπικό ή Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο (και όχι απλώς να εξειδικεύονται ή να συμπληρώνονται οι ισχύουσες από το γενικό Π.Δ των χρήσεων γης), «εγκυμονεί» τον κίνδυνο πολυδιάσπασης και δημιουργίας συγχύσεων ή και αντιθέσεων κατά συγκεκριμένη περίπτωση εφαρμογής σε διαφορετικές μεμονωμένες περιοχές. Δεν θα είναι απίθανο, η ίδια γενική κατηγορία χρήσης γης να περιλαμβάνει εντελώς άλλες ειδικές χρήσεις σε μια περιοχή απ΄ότι σε άλλη με συνέπεια το περιεχόμενο των ειδικών χρήσεων κάθε Γενικής Κατηγορίας Χρήσης να μην είναι «σταθερό» αλλά να ποικίλει κατά περιοχή, χωρίς μάλιστα να υπάρχουν κριτήρια του επιτρεπόμενου βαθμού των διαφοροποιήσεων στο νόμο. Πρέπει να τεθούν όρια και κριτήρια για το βαθμό/μέγεθος των προσθηκών που μπορούν να γίνονται με τα Τ.Π.Σ και μάλλον όχι με τα Ε.Π.Σ, (τα οποία ως ειδικά σχέδια είναι εύλογο να επιτρέπεται μόνο να εξειδικεύσουν τις χρήσεις γης), αλλιώς κάθε «σταθερή» γενική έννοια του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου μπορεί να γίνεται ασαφής και αόριστη. Η έκδοση δύο διακριτών αποφάσεων του Υπουργού Περιβάλλοντος- άρθρο 40- για την αντιστοίχιση της Εθνικής ονοματολογίας χρήσεων γης με τους ΚΑΔ (η πρώτη) και με τις κατηγορίες δραστηριοτήτων για την περιβαλλοντική αδειοδότηση (η δεύτερη) μάλλον αποτελεί πλεονασμό. Αντίθετα θα ήταν σκόπιμο Κωδικοί Οικονομικών Δραστηριοτήτων που δεν συνάδουν με χρήσεις γης να παραληφθούν. Στην εποχή μας οι χρήσεις ακολουθούν οικονομικές και κοινωνικές μεταβολές και η Ονοματολογία Οικονομικών Δραστηριοτήτων είναι ιδιαίτερα αναλυτική, εκτενής, αναπροσαρμοζόμενη κατά διαστήματα. Υπάρχει ο κίνδυνος να οδηγηθούμε σταδιακά στη συνύπαρξη δύο καταλόγων Εθνικής Ονοματολογίας, γεγονός που θα δημιουργήσει σύγχυση και ασάφεια ως προς το ποιοί Κωδικοί ισχύουν, πού, και γιατί. Τα άρθρα 39 και 40 πρέπει να επανεξεταστούν ως προς την επίτευξη του στόχου και την αποφυγή αλληλοεπικαλύψεων ώστε να επιτύχει η προσπάθεια η οποία εισάγει μια νέα ασφαλή και καινοτόμο αντίληψη στην κωδικοποίηση των χρήσεων γης, συμβάλλοντας στη σύνδεση χωρικού σχεδιασμού και οικονομίας.