Αρχική Προώθηση της Ανακύκλωσης–Ενσωμάτωση των Οδηγιών 2018/851 και 2018/852 της 30ής Μαΐου 2018.Άρθρο 4 Ιεράρχηση των δράσεων και των εργασιών διαχείρισης των αποβλήτων – Τροποποίηση του άρθρου 29 του ν. 4042/2012 (παρ. 4 άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851)Σχόλιο του χρήστη Πολιτικός συνδιασμός "Για την κοινότητα Μεσολογγίου" | 3 Δεκεμβρίου 2020, 20:54
Στον νέο νόμο για τη διαχείριση των αποβλήτων αναφέρεται ότι θα ακολουθείται στη διαχείριση αποβλήτων η ακόλουθη ιεράρχηση όσον αφορά στα απόβλητα: α) πρόληψη, β) προετοιμασία για επαναχρησιμοποίηση, γ) ανακύκλωση, δ) άλλου είδους ανάκτηση, όπως ανάκτηση ενέργειας, και ε) διάθεση. Η αναφορά στην διαχείριση απορριμμάτων με ανάκτηση ενέργειας σημαίνει ότι πάμε ολοταχώς να εφαρμόσουμε και στη χώρα μας τις αποτυχημένες Ευρωπαϊκές πρακτικές της καύσης των απορριμμάτων. Ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που υιοθετούν την πρακτική της καύσης των απορριμμάτων σε έναν αποτεφρωτήρα για την παραγωγή θερμότητας; Θα στηθεί ολόκληρο εργοστάσιο για να καίει μόνο τα υπολείμματα, όλα δηλαδή τα υπόλοιπα υλικά που δεν θα ανακυκλώνονται; Πολύ φοβόμαστε ότι η προοπτική της ανακύκλωσης και της επανένταξης της ύλης στη φύση θα πάει περίπατο. Η εύκολη λύση της καύσης θα μειώσει τον όγκο των απορριμμάτων και θα εξαφανίζει από το οπτικό μας πεδίο με μαγικό τρόπο τα απορρίμματά μας. Θα εμφανίσει όμως πληθώρα προβλημάτων που θα χρειαστεί να δαπανήσουμε και άλλα χρήματα για να τα διαχειριστούμε . Ενδεχομένως για να εκπληρωθούν και οι στόχοι που πολυετούς συμβολαίου που θα υπογραφεί και για να είναι οι επιχειρηματίες ικανοποιημένοι να κάνουμε και εισαγωγή απορριμμάτων από άλλες χώρες εάν δεν επαρκούν τα δικά μας. Για την υγεία των πολιτών και για το περιβάλλον νοιάζεται κανείς; Είναι αφελές να πιστεύει κάποιος ότι η λειτουργία ενός τέτοιου εργοστασίου, που θα είναι βέβαια εισαγόμενης υψηλής τεχνολογίας, δεν θα δημιουργήσει εξαρτήσεις από τη χώρα προέλευσης και δεν θα δημιουργήσει πληθώρα περιβαλλοντικών προβλημάτων. Είναι αφελές καταρχήν να πιστεύει κάποιος ότι τα απορρίμματα θα καίγονται από μόνα τους. Η καύση απαιτεί σημαντικές ποσότητες ορυκτών καυσίμων ιδιαίτερα όταν πρόκειται για απόβλητα με υψηλή υγρασία. Όπως επίσης είναι αφελές να πιστεύει κάποιος ότι το μίγμα των αερίων της καύσης και τα υπολείμματα της καύσης θα είναι ασφαλή και ακίνδυνα λόγων των υψηλής τεχνολογίας φίλτρων που θα εφαρμόζονται στις καμινάδες. Η καύση αφήνει ένα μεγάλο ποσοστό στάχτης (περίπου 10%), η οποία είναι ιδιαίτερα τοξική και απαιτεί ειδικών προδιαγραφών ΧΥΤΥ. Οι επικίνδυνες για την υγεία διοξίνες και τα βαρέα μέταλλα θα μπουν για τα καλά στη ζωή μας. Για τη περιοχή μας δε που είναι μια αγροτική περιοχή με βασική καλλιέργεια την ελιά, το θέμα των διοξινών πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα. Οι διοξίνες διαλύονται εύκολα στο λάδι και υπάρχει ο κίνδυνος να ρυπανθεί ο ελαιόκαρπος στις περιοχές κοντά στο εργοστάσιο. Ενδεχόμενη ανίχνευσή τους στον ελαιόκαρπο θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στην αγροτική οικονομία της περιοχής μας. Όσο για τα νοσοκομειακά απόβλητα η διαχείρισή τους μπορεί να γίνει με διάφορες τεχνολογίες αποστείρωσης και απολύμανσης που παρέχουν καταστροφή των μολυσματικών παραγόντων, πρακτικές που προσφέρουν χαμηλότερο κόστος από την καύση. Εάν χρειαστεί η καύση ελαχίστων υπολειμμάτων αυτό μπορεί να γίνει σε μικρούς αποτεφρωτήρες. Για τα βιομηχανικά απόβλητα η καύση και η ταφή τους δεν αποτελεί βιώσιμη λύση. Η εφαρµογή καθαρών τεχνολογιών και των πρακτικών της Καθαρής Παραγωγής µπορούν να µειώσουν σε σηµαντικό βαθµό τον όγκο και την τοξικότητα των βιοµηχανικών αποβλήτων. Επίσης απουσιάζει παντελώς από τα στάδια διαχείρισης η ταφή ως διαδικασία. Αναρωτιόμαστε εάν θα σταματήσει τελείως η ταφή. Εάν ναι τότε γιατί θα υπάρχει το “τέλος ταφής” Αυτό σημαίνει ότι όλα θα οδηγούνται σε καύση; Τι θα γίνει με τα προϊόντα της καύσης. Η τέφρα από την καύση που θα καταλήγει; Είμαστε αντίθετοι από αυτές τις πρακτικές της καύσης διότι δεν αποτελεί βιώσιμη λύση.