Αρχική Εθνικός Κλιματικός Νόμος – Μετάβαση στην κλιματική ουδετερότητα και προσαρμογή στην κλιματική αλλαγήΆρθρο 11 Απαγόρευση παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από στερεά ορυκτά καύσιμαΣχόλιο του χρήστη Δημήτριος Δούκα Σουφλέρης | 15 Δεκεμβρίου 2021, 19:20
  • Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτριος Δούκα Σουφλέρης' | 15 Δεκεμβρίου 2021, 19:20

    Εν συντομία για τον επί της ουσίας περιττό αυτό νόμο και σχολιάζοντας προς το παρόν για το άρθρο 11: Πέραν της συμφωνίας μου -σε γενικές γραμμές- με τους κατωτέρω προηγούμενους σχολιαστές: 12 Δεκεμβρίου 2021, 12:45 | Νίκος Καλαμαράς και 11 Δεκεμβρίου 2021, 16:27 | ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, επιπλέον σχολιάζω: Η εμμονή στην λεγόμενη απολιγνιτοποίηση και ακόμη περισσότερο η με νόμο απαγόρευση χρήσης αυτού του τύπου καυσίμων (των στερεών) είναι οικονομικά και ενεργειακά ασύμφορη και επικίνδυνη. Η κατάργηση θερμικών ηλεκτροπαραγωγικών σταθμών είναι προς το παρόν αδύνατη. Και θα παραμείνει έτσι προφανώς για κάποιες δεκαετίες. Η αντικατάσταση του λιγνίτη με φυσικό αέριο (την ώρα μάλιστα που δεν εκμεταλλευόμαστε τα πιθανότατα δικά μας κοιτάσματα) οδηγεί σε οικονομική αφαίμαξη, εξάρτηση από το εξωτερικό και στις τρελές κούρσες τιμών που βιώνουμε και εν τέλει σε κοροϊδία, αφού μέσω των διασυνδέσεων και πάλι ακριβότερα αγοράζουμε "λιγνιτικό" ηλεκτρικό ρεύμα ή ακόμη και από πυρηνική ενέργεια (όχι ότι το τελευταίο από μόνο του είναι κακό, αλλά γενικώς το αποκηρύσσουμε μανιωδώς ως χώρα και ως κινήματα.... Επιπλέον οι τιμές CO2 φυσικά και τεχνηέντως ανεβαίνουν για να καταστήσουν τον λιγνίτη ασύμφορο, κάτι που στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία δεν το κατορθώνουν: το φυσικό αέριο είναι πλέον ακριβότερο. Επιπλέον τόσο με σύγχρονα εργοστάσια θερμικής παραγωγής, όσο και με τεχνολογίες CCS και κυρίως λόγω του μεγέθους της χώρας και της συνολικής συμμετοχής της στις παγκόσμιες εκπομπές CO2 και ΚΥΡΙΩΣ χάρις στα δάση μας (αρκεί να μην καίγονται με αυτούς τους ρυθμούς και την κρατική ανεπάρκεια) το τελικό ισοζύγιο μας όχι μόνο δεν είναι αρνητικό αλλά μπορεί κάλλιστα να είναι ήδη θετικό. Δηλαδή ήδη ως χώρα θα μπορούσαμε να θεωρηθούμε αποθετήρας CO2 και οπωσδήποτε αυτό είναι ευκόλως κατορθωτό με την διατήρηση των υπαρχόντων βιοτόπων, οικοτόπων και δασικών εκτάσεων της Ελλάδας. Ίσως μόνο να χρειαζόταν μία μικρή αύξηση της δασοκάλυψης της χώρας, πράγμα όμως που είναι απολύτως συμβατό και σύμφωνο και με τις άλλες υποχρεώσεις της χώρας αλλά και στόχους της ΕΕ για προστασία της βιοποικιλότητας. Εν κατακλείδι, η εμμονική προσπάθεια δαιμονοποίησης του άνθρακα (αλήθεια που στηρίζεται η χημεία σε αυτό τον κόσμο;), του λιγνίτη, του CO2 και οι συνακόλουθες νομικές απαγορεύσεις χρήσης ορυκτών καυσίμων για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας είναι περισσότερο προπαγανδιστικής υφής μέτρα. Ταυτοχρόνως είναι εργαλεία προώθησης της λεγόμενης “πράσινης” ανάπτυξης που έχει αναδειχθεί στο αγιοποιημένο ΕλΝτοράντο του κεφαλαίου και των μεγάλων επενδυτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων. Το μόνο που θα μείνει από όλα αυτά είναι πρόσθετη περιβαλλοντική υποβάθμιση και αύξηση της ενεργειακής φτώχειας στον τόπο μας. Δημήτριος Δούκα Σουφλέρης Δικηγόρος Επιμ/θείς στο ΕΚΠΑ στη Βιώσιμη Ανάπτυξη και το Περιβάλλον Imperial College Clean Power Professional Certificate