Αρχική Εθνικός Κλιματικός Νόμος – Μετάβαση στην κλιματική ουδετερότητα και προσαρμογή στην κλιματική αλλαγήΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’ ΣΚΟΠΟΣ, ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΟΙ Άρθρο 1 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Γαβριηλ Παπασαραντης | 13 Ιανουαρίου 2022, 20:55
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γαβριηλ Παπασαραντης' | 13 Ιανουαρίου 2022, 20:55

    Επί του αρθ.1 παρ.1: Οι κλιματικοί στόχοι δεν πρέπει να συνδέονται με συμβατικές χρονολογίες όπως το 2050, αλλά με ποσότητες που να έχουν φυσικό αντίκρυσμα, δηλ. τέτοιο είναι το carbon budget. Σύμφωνα με την αναφορά του IPCC, η ανθρωπότητα για να πετύχει το στόχο του Παρισιού (2015) για συγκράτηση της θερμοκρασίας αρκετά κάτω από τους 2 βαθμούς και κοντά στον 1,5 μπορεί να εκπέμψει από το 2022 600 δις τόνους CO2 πριν μηδενίσει τις εκπομπές. Με τους σημερινούς ρυθμούς (37 δις ετησίως) θα το έχει εξαντλήσει σε 16 χρόνια, δηλ. πολύ νωρίτερα από το 2050. Εδώ ερχόμαστε στις επικοινωνιακές αλχημείες που όμως δεν ξεγελούν την Φύση.Όπως επισημαίνει ο Βρετανός καθηγητής Κέβιν Αντερσον, από το 2015 (Παρίσι) έχουμε την εμφάνιση ενός νέου όρου, δηλ. του ''net zero'' emissions. Αυτός ο όρος έγινε πολύ ''δημοφιλής'', γιατί μας επιτρέπει να υπερβαίνουμε τώρα αυτό που θα ήταν ένα ισομοιρασμένο έως το 2050 ετήσιο carbon budget, δηλ. 21,4 δις τόνους και είμαστε στους 37 δις, στηριζόμενοι σε αδικαιολόγητες υποθέσεις ότι στα επόμενα 10-15 χρόνια θα αναπτύξουμε τεχνολογίες αρνητικών εκπομπών, ώστε να μαζέψουμε ένα μέρος του CO2 που εκπέμπουμε τώρα. Τέτοιες τεχνολογίες δεν υπάρχουν σε εμπορική λειτουργία. Όπως επισήμανε σε σχετική ερώτηση διαδικτυακής του παρουσίας στην Ισπανία ο Vaclav Smil, παγκοσμίως υπάρχει μόνο ένα μικρο εργοστάσιο συλλογής CO2, η ''ORCA''στην Ισλανδία που μαζεύει 4.000 τόνους ετησίως, άρα χρειαζόμαστε πανό από 9.000.000 τέτοια εργοστάσια. Το εργοστάσιο αυτό δεν λειτουργεί με αιολικά ή φωτοβολταϊκά που λόγω στοχαστικότητας είναι ακατάλληλα, αλλά με γεωθερμία που αφθονεί εκεί. Άρα το άρθρο μιλάει για μείωση εκπομπών και αύξηση απορροφήσεων χωρίς να στηρίζεται σε χειροπιαστά δεδομένα μεγάλης κλίμακας. Επί της παρ 2.: Οι στόχοι που αναφέρονται και συνεχώς αναβαθμίζονται(και στο ΕΣΕΚ)χρήζουν ερμηνείας και κατόπιν αλλαγής μεθόδου. Από την πρώτη έκθεση IPCC το 1990 και την παγκόσμια παραδοχή του προβλήματος με το κλίμα, οι εκπομπές αερίων θερμοκηπίου έχουν αυξηθεί πάνω από 60%. Όλες οι διεθνείς συμφωνίες έχουν αποτύχει. Η διαρκής αύξηση των στόχων δεν σηματοδοτεί δυστυχώς μια εμβάθυνση της συνείδησης της σοβαρότητας του προβλήματος αλλά απλώς την αποτυχία επίτευξης των προηγούμενων. Δεν ωφελεί να ανεβάζουμε τον πήχη μη έχοντας αλλάξει τίποτα ουσιαστικό από τότε που αποτύχαμε να τον περάσουμε πιο χαμηλά. Έχει προταθεί από πολιτικούς επιστήμονες που ειδικεύονται σε θέματα διεθνών συμφωνιών για το κλίμα, όπως ο David Victor, να μην πηγαίνουμε από αριθμητικό στόχο σε επόμενο αριθμητικό στόχο αλλά από ουσιώδη απολογισμό επίτευξης στόχων σε χάραξη νέων λαμβάνοντας υπ' όψιν τις αντικειμενικές συνθήκες.