Αρχική Εθνικός Κλιματικός Νόμος – Μετάβαση στην κλιματική ουδετερότητα και προσαρμογή στην κλιματική αλλαγήΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ’ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ, ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Άρθρο 23 Εθνικό Παρατηρητήριο για την Προσαρμογή στην Κλιματική ΑλλαγήΣχόλιο του χρήστη WWF Ελλάς (εκ μέρους συμμαχίας οργανώσεων και φορέων) | 21 Ιανουαρίου 2022, 17:59
  • Σχόλιο του χρήστη 'WWF Ελλάς (εκ μέρους συμμαχίας οργανώσεων και φορέων)' | 21 Ιανουαρίου 2022, 17:59

    Η πρόσβαση στην ενημέρωση για την κλιματική αλλαγή αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα. Το Εθνικό Παρατηρητήριο για την Προσαρμογή στην Κλιματική Αλλαγή πρέπει να είναι το όργανο της έγκαιρης και ενεργητικής δημοσιοποίησης όλων των δημόσιων εγγράφων που αφορούν, άμεσα ή έμμεσα, τον Εθνικό Κλιματικό Νόμο, χωρίς να απαιτείται αίτηση του πολίτη και ανεξάρτητα αν η δημοσιοποίηση αυτή απαιτείται από άλλες διατάξεις ή όχι. Το νέο νομοθετικό πλαίσιο για την ψηφιακή διακυβέρνηση (κυρίως ν. 4727/2020) καθιστά την υλοποίηση της απαίτησης αυτής ιδιαίτερα ευχερή. Σε αντίθεση με τα παραπάνω, το νομοσχέδιο προβλέπει ένα “Εθνικό Παρατηρητήριο”, που αναλώνεται στην “παροχή ενημέρωσης” και “στοιχείων” χωρίς καμία προδιαγραφή ή εγγύηση για την πληρότητα, ποιότητα, και έγκαιρη ανάρτηση. Ιστοχώροι με παρόμοιο περιεχόμενο (π.χ., το geodata.gov.gr ή το ανενεργό Εθνικό Δίκτυο Πληροφοριών Περιβάλλοντος) δεν διακρίνονται για την πληρότητα και τον επίκαιρο χαρακτήρα των πληροφοριών, ενώ μπορεί να υπάρξουν επικαλύψεις και με άλλες δημόσιες ιστοσελίδες (όπως τον μελλοντικό Εθνικό Ψηφιακό Χάρτη). Ακόμα περισσότερο, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν το νομοσχέδιο καθιερώνει μηχανισμούς για την συλλογή ορισμένων πληροφοριών που θα εισάγονται στο Εθνικό Παρατηρητήριο, όπως, π.χ. “αξιόπιστες πληροφορίες και δεδομένα για την εξελισσόμενη και αναμενόμενη μεταβολή του κλίματος στην Ελλάδα (σε παρελθόντα, παρόντα και μελλοντικό χρόνο)” και η “πρόβλεψη και παρακολούθηση των κινδύνων και επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής στο περιβαλλον, την κοινωνία και την οικονομία, με έμΦαση στους πλέον ευαλωτους στην κλιματική αλλαγή τομείς, συμπεριλαμβανομένης της παράκτιας ζώνης” (παρ. 3). Τέλος, η δημοσιοποίηση όσων ιδιωτικών στοιχείων, πληροφοριών και εργαλείων έχουν παραχθεί με χρήση εθνικών ή ενωσιακών πόρων πρέπει να είναι υποχρεωτική και όχι δυνητική, όπως προβλέπει το νομοσχέδιο (παρ. 7). Τα παραπάνω είναι απαιτήσεις που απορρέουν από την Σύμβαση του Άαρχους (άρθ. 5) και μία πολιτική ανοιχτών δεδομένων (Οδηγία 2019/1024). Σύμφωνα με το ισχύον πλαίσιο, δεν μπορεί να αντιταχθεί η εμπιστευτικότητα εμπορικών και βιομηχανικών πληροφοριών στην κοινοποίηση πληροφοριών που αφορούν εκπομπές στο περιβάλλον (άρθ. 4 παρ. 4 Σύμβασης του Άαρχους), όπως τα αέρια του θερμοκηπίου, με την έννοια του νομοσχεδίου.