Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Tzika Maria' | 6 Μαΐου 2022, 14:53

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Άρθρο 3, παρ. 19, Άρθρο 18, παρ, 2, Άρθρο 21, παρ. 3 & παρ. 5 Πρέπει η ΕΛΕΤΑΕΝ να κινηθεί για την διευθέτηση του ζητήματος. Το γενικό πλαίσιο του Νομοσχεδίου έχει θετικές κατευθύνσεις, αν και δημιουργεί σε ορισμένα σημεία επιπλέον προβλήματα, τα οποία πρέπει να διορθωθούν, καθώς ακυρώνουν στη βάση τους την προσπάθεια που γίνεται. Με αρνητική έκπληξη παρατηρήσαμε ότι πέρα από την έννοια “Αποστάσεις ασφαλείας ανεμογεννητριών (Α/Γ)”, που ήδη υπήρχε ως πρόβλεψη στο “ν. 4685/2020, Άρθρο 13, Περιορισμοί χωροθέτησης σταθμών ΑΠΕ”, και στο “ΦΕΚ 2264/Β/3.12.2008, “Έγκριση ειδικού πλαισίου χωροταξικού σχεδιασμού και αειφόρου ανάπτυξης για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και της στρατηγικής μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων αυτού”, ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙ, Αποστάσεις Αιολικών Εγκαταστάσεων από γειτνιάζουσες χρήσεις γης, δραστηριότητες και δίκτυα τεχνικής υποδομής”, εισάγονται τα ακόλουθα: Στο άρθρο 3, ορισμοί , παρ. 19. […] Γήπεδο ασφαλείας Α/Γ ή γήπεδο ασφαλείας: Το γήπεδο ασφαλείας του άρθρου 21 […]. Στο Άρθρο 18, Τεκμηρίωση Νόμιμης Χρήσης, παρ. 2. αναφέρει […] 2. Ειδικά για τους αιολικούς σταθμούς, ως προς την τεκμηρίωση του δικαιώματος χρήσης του γηπέδου ασφαλείας που δεν περιλαμβάνεται στο γήπεδο εγκατάστασης, ο ενδιαφερόμενος προσκομίζει τοπογραφικό διάγραμμα, συνοδευόμενο από: α) Για την περίπτωση ιδιωτικών εκτάσεων, έγγραφη συναίνεση του ιδιοκτήτη. β) Για την περίπτωση δημοσίων εκτάσεων, επιστολή ενημέρωσης εκ μέρους του ενδιαφερόμενου προς την αρμόδια αρχή για την εγκατάσταση του εν λόγω σταθμού, καθώς και τα αποδεικτικά στοιχεία ως προς τον χαρακτήρα της έκτασης.[…] Στο άρθρο 21, Αποστάσεις ασφαλείας ανεμογεννητριών, παρ 3. αναφέρει […] Το γήπεδο ασφαλείας ορίζεται από το μεγαλύτερο περίγραμμα που σχηματίζεται λαμβάνοντας υπόψη: α) κύκλο με κέντρο το κέντρο της Α/Γ και ακτίνα ίση με την ακτίνα της Α/Γ, προσαυξημένη κατά πενήντα τοις εκατό (50%), και β) κύκλο με κέντρο το κέντρο της Α/Γ, και ακτίνα ίση με το ύψος του πύργου της Α/Γ, προσαυξημένη κατά δέκα (10) μέτρα.[…] Επίσης, στην παρ. 5 αναφέρει […] Το γήπεδο ασφαλείας δεν εισέρχεται εντός: α) των ορίων γειτονικού ακινήτου, με την επιφύλαξη έγγραφης συναίνεσης από τον κύριο του γειτονικού ακινήτου, β) του καταστρώματος εθνικών ή επαρχιακών οδών, γ) της θέσης εγκατάστασης (άξονας) αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου, με την επιφύλαξη έγγραφης συναίνεσης του κυρίου ή του Διαχειριστή του αγωγού, δ) σιδηροδρομικής γραμμής.[…] Από τα παραπάνω βλέπουμε ότι πέρα από τις “Αποστάσεις ασφαλείας ανεμογεννητριών (Α/Γ)” που σύμφωνα με τα παραπάνω ουσιαστικά υπήρχαν από το έτος 2008, και ήταν λογικό να υπάρχουν, όπως υπάρχουν και σε κάθε άλλη χώρα που αναπτύσσονται Αιολικά Πάρκα, για να υλοποιηθεί επέμβαση για εγκατάσταση έργων ΑΠΕ, , εισάγεται με το σχέδιο Νόμου προς διαβούλευση και η έννοια “γήπεδο ασφαλείας”. Η έννοια “γήπεδο ασφαλείας,” όπως αυτή προσδιορίζεται να υπάρχει, ουσιαστικά καταργεί και παύει να αναγνωρίζει κάθε έννοια πιστοποίησης του εξοπλισμού, καθώς και κάθε έννοια χωροταξικού σχεδιασμού, και ουσιαστικά βάζει την ταφόπλακα για την ΜΗ ανάπτυξη Αιολικών Πάρκων σε πεδινές περιοχές, και δημιουργεί ένα επιπλέον πρόβλημα και στις λοιπές περιοχές. Κάθε εξοπλισμός Αιολικού πάρκου για να χωροθετηθεί πρέπει να είναι πιστοποιημένος, καθώς όπως γνωρίζετε στο στάδιο των όρων σύνδεσης, εάν δεν είναι πιστοποιημένος ο εξοπλισμός το Αιολικό πάρκο δεν μπορεί να λάβει όρους σύνδεσης. Οπότε, κάθε αιολικό πάρκο έχει πιστοποιημένο εξοπλισμό. Αυτό σημαίνει ότι τηρεί όλους τους αυστηρούς κανόνες πιστοποίησηςς που θέτουν οι ευρωπαϊκές οδηγίες προκειμένου να είναι ασφαλές και να μην θέτει σε κίνδυνο την περιοχή εγκατάστασης του έργου όπως και τις γειτονικές. Οπότε, σε ότι αφορά θέματα ασφαλείας δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα για το οποίο θα πρέπει να δοθεί λύση, καθώς ο πιστοποιημένος εξοπλισμός διασφαλίζει 100% την όποια εγκατάσταση, όπως άλλωστε συμβαίνει και σε κάθε άλλο εξοπλισμό που λαμβάνει τις πιστοποιήσεις που απαιτούνται. Η υποχρέωση να υπάρχει η σύμφωνη γνώμη των ιδιοκτητών, πέρα του χώρου εγκατάστασης - που είναι λογικό και δεν μπορεί να γίνει και διαφορετικά -, και σε μία επιπλέον επιφάνεια/έκταση ανά Α/Γ που είναι ίση με ένα ανοιχτό στάδιο ολυμπιακών διαστάσεων (με τις κερκίδες) για να υπάρχει γήπεδο ασφάλειας, όπως αναφέρεται, ενώ ισχύουν οι πιστοποιήσεις και ο χωροταξικός σχεδιασμός, είναι πέρα για πέρα υπερβολική, αντιπαραγωγική και αντιαναπτυξιακή. Με την ίδια λογική, κάθε εγκατάσταση/κατασκευή/οικοδόμημα που υπερβαίνει το ύψος του εδάφους για να μπορέσει να πάρει άδεια εγκατάστασης, ανάλογα το ύψος που έχει ή την έκταση που καταλαμβάνει, θα πρέπει να έχε τη σύμφωνη γνώμη των γειτόνων της, και ας έχει την εξασφάλιση της γης που θα εγκατασταθεί, και ας έχει τηρήσει όλους τους κανόνες των αποστάσεων ασφαλείας και χωροταξικών υποχρεώσεων και ας είναι πιστοποιημένος ο εξοπλισμός της. Αν κοιτάξουμε όλοι γύρω μας δεν θα δούμε κάτι άλλο από τέτοιου είδους εγκαταστάσεις/κατασκευές/οικοδομήματα. Αν ίσχυε το συγκεκριμένο, πολύ απλά θα είχαν παραλύσει τα πάντα και δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί το παραμικρό, δεν θα υπήρχαν υποδομές, δεν θα υπήρχαν πόλεις, δεν θα υπήρχαν χωριά, δεν θα υπήρχαν κατασκευές, δεν θα υπήρχε απολύτως τίποτα. Για αυτό μπαίνουν όροι και κανόνες του τι επιτρέπεται και του τι όχι και που, ώστε να είναι σαφές τι μπορεί να γίνει και που, και όχι να είναι στην διακριτική ευχέρεια του κάθε ενός και του κάθε γείτονα κατ’ επέκταση. Ήδη η επιχειρηματική αγορά και η Ελληνική κοινωνία έχει πραγματικά ματώσει από τα θολά σημεία και την υποκειμενική αντιμετώπιση των πραγμάτων και θέλει σαφές διαδικασίες, με σαφή όρια του τι μπορεί να γίνει, που, πως χωρίς αμφισβητήσεις και χωρίς να είναι στην διακριτική διάθεση του κάθε ενός. Αυτό σημαίνει ευνομούμενη πολιτεία. Δηλαδή, κάθε έργο, πέρα από την εξασφάλιση της γης που θα πρέπει να έχει για την επέμβαση που θα κάνει, θα είναι έρμαιο δυνητικών εκβιασμών άλλων ιδιοκτητών γης στις ιδιοκτησίες των οποίων δε γίνεται καμία επέμβαση, προκειμένου να συμφωνήσουν ή όχι ή τι άλλο μπορεί να ζητήσουν, για να μπορέσει να υλοποιηθεί το κάθε Αιολικό έργο. Δηλαδή, θα πρέπει κάθε ιδιοκτήτης στην ιδιοκτησία του οποίου θα γίνει επέμβαση για Αιολικό έργο, να έχει παράλληλα και τις ιδανικές σχέσεις με κάθε γείτονά του και και σε μεγάλη απόσταση, γιατί διαφορετικά δεν θα υπάρχει καμία ελπίδα να γίνει Αιολικό έργο στη συγκεκριμένη γη και ας έχει συμφωνήσει ο ιδιοκτήτης, και ας έχουν τηρηθεί όλα καλώς, σύμφωνα με τα παραπάνω. Όλοι αντιλαμβανόμαστε πως οι προσωπικές σχέσεις μεταξύ γειτονικών ιδιοκτητών μπορούν να αποτελέσουν τροχοπέδη και να οδηγήσουν σε εκβιαστικές καταστάσεις. Είναι προφανές ότι η συγκεκριμένη λογική αγγίζει τα όρια του παραλογισμού και της αυθαίρετης προσέγγισης του κάθε ενός για το αν θα γίνει ή όχι κάποιο Αιολικό έργο. Όλοι γινόμαστε μάρτυρες τι συμβαίνει το τελευταίο χρονικό διάστημα, όπως και με τις αντιδράσεις που υπάρχουν από τις τοπικές κοινωνίες για την χωροθέτηση Αιολικών πάρκων σε κορυφές βουνών και γενικότερα μεγάλα υψόμετρα. Αν πάτε μία βόλτα στην περιοχή της Καρδίτσας, στην λίμνη Πλαστήρα, στα Άγραφα και αλλού, θα παρατηρήσετε ότι οι περιοχές έχουν κατακλιστεί από πανό, γκράφιτι, κλπ. που αναγράφουν την εναντίωση των κατοίκων στα Αιολικά πάρκα σε ορεινές περιοχές. Σε κάθε συζήτηση με στελέχη του ΥΠΕΝ όπως και με στελέχη των τοπικών Κοινωνιών γίνεται παρότρυνση να αποφύγουμε την ανάπτυξη Αιολικών πάρκων σε κορυφές βουνών και να πάμε σε άλλες περιοχές όπου οι επεμβάσεις θα είναι περιορισμένες ή ανύπαρκτες, και αυτό προσπαθούμε να κάνουμε κατά το δυνατόν. Η βελτίωση της τεχνολογίας το τελευταίο διάστημα μας επιτρέπει να μελετάμε και περιοχές με πεδινά χαρακτηριστικά, με λιγότερες επεμβάσεις στο περιβάλλον, οι οποίες όμως είναι πιο κοντά ή και μέσα σε εδάφη με περισσότερες ή και πολλές ιδιωτικές ιδιοκτησίες. Ταυτόχρονα οι πεδινές περιοχές αποτελούν περιοχές με πολλούς περιορισμούς στην χωροθέτηση Αιολικών πάρκων, καθώς υπάρχουν και εμφανίζονται το σύνολο των περιορισμών για την χωροθέτηση Αιολικών πάρκων και μάλιστα σε μέγιστο βαθμό, κάτι που το κάνει το εγχείρημα για την εύρεση θέσης Α/Γ πολύ περίπλοκο. Το τελικό αποτέλεσμα είναι να απομένουν πραγματικά μόνο μικρά και περιορισμένα πολύγωνα με δυνατότητα αξιοποίησης και χωροθέτησης, για τον σκοπό αυτό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ακόμα και μικρές μετατοπίσεις, κάποιων μέτρων, ουσιαστικά να οδηγεί σε ακύρωση του εγχειρήματος, καθώς η μετατόπιση έρχεται συνήθως σε αντίθεση με κάποιον άλλον περιορισμό. Αν αναλογιστεί κανείς και το γεγονός ότι οι ιδιόκτητοι κλήροι γης είναι συνήθως μικροί, των κάποιων στρεμμάτων, και όχι των εκατοντάδων στρεμμάτων, όπως και μέρος αυτών δεν είναι καθαροί και με εκκρεμότητες ιδιοκτησιακού καθεστώτος, προβληματικοί, κλπ., η εξεύρεση γης σε αυτές τις περιοχές για υλοποίηση Αιολικού έργου γίνεται ακόμα δυσκολότερη. Αυτό σημαίνει ότι , πέρα από τον 1 ή 2 κλήρους που θα χρειαστεί να εξασφαλιστούν για την εγκατάσταση μίας θέσης Α/Γ, με την εισαγωγή του προτεινόμενου συγκεκριμένου άρθρου στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο θα πρέπει να συμφωνήσουν, χωρίς να υφίσταται καμία επέμβαση στη γη τους, και παρά την τήρηση κάθε απόστασης του χωροταξικού σχεδιασμού, όπως και των πιστοποιήσεων του εξοπλισμού, άλλοι 10-15 ιδιοκτήτες γης, με αποτέλεσμα να γίνεται απαγορευτική κάθε προσπάθεια για υλοποίηση Αιολικού πάρκου σε μη ορεινή περιοχή. Συνεπώς, τελικά οι ορεινές περιοχές θα αποτελούν την μοναδική λύση για την ανάπτυξη Αιολικών πάρκων, καθώς δημιουργείται με την εισαγωγή του νέου προτεινόμενου άρθρου και διατάξεων ένα σοβαρό ζήτημα, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος ύπαρξής του. Η εύρεση θέσης εγκατάστασης σε ιδιωτικές πεδινές εκτάσεις, με τα σοβαρά προβλήματα των καθαρών τίτλων αλλά και ιδιοκτησιών, όπως και των μικρών ιδιοκτησιών που υπάρχουν σε αυτές τις περιπτώσεις κατά κύριο λόγο, κάνει το εγχείρημα ακόμα πιο περίπλοκο. Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, εάν η συγκεκριμένη προτεινόμενη διάταξη στο υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου ψηφιστεί και δεν καταργηθεί, , ένα Αιολικό πάρκο πχ των 6 θέσεων, θα απαιτήσει τη σύμφωνη γνώμη ακόμα και 100 ιδιοκτητών ιδιωτικών κλήρων, , κάτι που κάνει απαγορευτική κάθε έννοια, σκέψη και προσπάθεια για κάτι τέτοιο και πραγματικά κάνει αδύνατη την ανάπτυξη Αιολικών έργων σε εκτάσεις πεδινές, όπου η επέμβαση στο περιβάλλον είναι αποδεδειγμένα πιο περιορισμένη .Είναι το λιγότερο αυτοκτονικό κάτι τέτοιο. Επίσης, την ίδια στιγμή που γίνεται προσπάθεια να υπάρχει ένα καθαρό πλαίσιο με σαφή όρια του τί επιτρέπεται και τί όχι στις περιοχές NATURA 2000, μέσω της σύνταξης των ΕΠΜ, έτσι ώστε να μην βρίσκεται κάθε έργο/δραστηριότητα στη διάθεση -πιστεύω και όρεξη - κάθε υπαλλήλου, αλλά με στόχο να υπάρχουν συγκεκριμένες ζώνες με περιγραφή του τι πραγματικά επιτρέπεται και τι όχι και πως, όπως και προσπάθεια απλοποίησης των διατάξεων και των διαδικασιών που συμβάλουν στην υλοποίηση έργων ΑΠΕ και των συνοδών τους έργων, η συγκεκριμένη εισαγωγή του όρου “γήπεδο ασφαλείας” σε συνδυασμό με τι απαιτείται για αυτό από τους ιδιοκτήτες γειτονικών εκτάσεων, ουσιαστικά ακυρώνει τα παραπάνω και σίγουρα κάθε Αιολικό έργο σε πεδινή έκταση. Αντίστοιχα, αν και όχι τόσο έντονα, αλλά και όχι λιγότερο σημαντικά, θα υπάρχουν ζητήματα και σε αιολικά έργα σε πιο ορεινές περιοχές. Από την μία μεριά στο άρθρο 4, παρ. 5 του υπό διαβούλευση σχεδίου νόμου, δίνει τη δυνατότητα (με τις προϋποθέσεις που ορίζει) για “αναγκαστική απαλλοτρίωση του γηπέδου εγκατάσταση” από ιδιώτες, και από την άλλη επιβάλει την σύμφωνη γνώμη των ιδιοκτητών των γειτονικών εκτάσεων, μπλοκάροντας με αυτόν τον τρόπο την όλη διαδικασία, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος ύπαρξής της συγκεκριμένης διάταξης. Αντί να δίνονται κίνητρα για την ανάπτυξη Αιολικών έργων σε πεδινές εκτάσεις, που έχουν μικρότερη περιβαλλοντική επέμβαση, ουσιαστικά αποτρέπονται και ακυρώνονται τέτοιες δράσεις με τις συγκεκριμένες διατάξεις, εκτός και αν ήταν αυτή η πρόθεση, γεγονός που δεν το πιστεύουμε. Αν ήταν αυτή η πρόθεση, τότε θα πρέπει να πάρετε πρωτοβουλία και να έρθετε σε επικοινωνία με τις τοπικές κοινωνίες των ορεινών περιοχών και να ομαλοποιήσετε τις όποιες τοπικές αντιδράσεις και να αιτιολογήσετε την πρόθεσή σας να γίνονται έργα μόνο εκεί. Αν όχι, τότε πρέπει να αποσυρθεί ο συγκεκριμένος όρος, καθώς είναι περιττός και δεν προσθέτει απολύτως τίποτα σε θέματα ασφάλειας εγκαταστάσεων, από την στιγμή που τηρούνται όλες οι προβλεπόμενες αποστάσεις ασφαλείας, ο εξοπλισμός είναι πιστοποιημένος, και ακυρώνει στην ουσία κάθε πρωτοβουλία ανάπτυξης Αιολικών πάρκων σε περιοχές με ελάχιστες επεμβάσεις στο περιβάλλον, κάνοντας έρμαιο εκβιασμών κάθε θέση Αιολικού έργου. Επίσης, εκτιμούμε ότι δεν ήταν η πρόθεση του νομοθέτη να αμφισβητεί τις πιστοποιήσεις του εξοπλισμού που παρέχουν οι πιο καταξιωμένες εταιρείες στον κλάδο των πιστοποιήσεων. Αν κοιτάξετε τον χάρτη θα παρατηρήσετε ότι υπάρχουν διάφορες επενδυτικές πρωτοβουλίες για υλοποίηση αιολικών έργων, σε πολλές πεδινές εκτάσεις της Βόρειας Ελλάδας, της Κεντρικής Ελλάδας κλπ. της τάξης των πολλών εκατοντάδων MW. Εταιρείες όπως η Siemens Gamesa, Iberdrola, WPD και πολλοί άλλοι ιδιοκτήτες έργων αναπτύσσουν έργα της τάξεως των πολλών εκατοντάδων MW. Έχουν υπάρξει επίσης συμβολαιογραφικές πράξεις και ιδιωτικά συμφωνητικά εξασφάλισης γης των ιδιωτικών εκτάσεων όπου θα γίνουν οι ανάλογες επεμβάσεις για τα προαναφερόμενα έργα και έχουν ληφθεί και Βεβαιώσεις Παραγωγού, όπως και για έργα που ετοιμάζονται να καταθέσουν αιτήσεις για Βεβαιώσεις Παραγωγού το επόμενο διάστημα και έχουν ήδη λάβει μία σειρά γνωμοδοτήσεων από φορείς πριν προβούν στο εν λόγω εγχείρημα. Μόνο το κόστος των συγκεκριμένων συμβολαιογραφικών πράξεων και των ιδιωτικών συμφωνητικών που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί είναι της τάξεως των 100άδων χιλιάδων ευρώ, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το αντίστοιχο ήδη μεγάλο κόστος που έχει δαπανηθεί για αιολικές μετρήσεις, μελέτες κτλ. Όλοι έχουμε βρεθεί σε συζητήσεις κατά τις οποίες γίνονται αναφορές του τύπου “γιατί δεν αναπτύσσονται Αιολικά πάρκα και σε περιοχές πεδινές όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες της Βόρειας Ευρώπης”. Είναι αδιανόητο και χωρίς λογική να ακυρώνονται με την εισαγωγή τέτοιων διατάξεων πρωτοβουλίες με πολύ φιλικό πρόσημο για το περιβάλλον, με χωρίς ουσιαστικό λόγο ύπαρξής τους. Οι διατάξεις αυτές δεν προσφέρουν κάτι θετικό και θέτουν την ταφόπλακα στις πρωτοβουλίες να αναπτυχθούν Αιολικά πάρκα σε περιοχές που έχουν την ελάχιστη περιβαλλοντική επέμβαση που μπορεί να έχει ένα Αιολικό πάρκο και έχει δαπανηθεί παράλληλα μεγάλο κεφάλαιο για την ανάπτυξή τους. ΜΗΝ μας σπρώχνετε να ανεβαίνουμε αποκλειστικά στις κορυφές των βουνών για την ανάπτυξη Αιολικών πάρκων. Εσείς, οι ίδιοι μας παροτρύνετε προφορικά να αναζητήσουμε παράλληλα και άλλες λύσεις ανάπτυξης Αιολικών πάρκων και εκτός κορυφών των βουνών. Αντίθετα προσπαθήστε να συμβάλετε στο να υλοποιούνται Αιολικά έργα με τις μικρότερες περιβαλλοντικές επεμβάσεις και ΜΗΝ προκαλείτε ζητήματα εκεί που πραγματικά δεν υπάρχουν. Παρακαλούμε να διορθώσετε το λάθος αυτό και να αφαιρεθούν οι συγκεκριμένες διατάξεις/αναφορές για το “γήπεδο ασφαλείας” όπως και για την υποχρέωση της σύμφωνης γνώμης των γειτόνων των έργων, πέρα από την εξασφάλιση της γης όπου γίνεται η επέμβαση για την εγκατάσταση των Α/Γ, που έτσι και αλλιώς γίνεται και συμβαίνει για κάθε έργο ΑΠΕ, και δεν θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά. Θα ΠΡΕΠΕΙ και η ΕΛΕΤΑΕΝ να θέσει το ζήτημα και να διορθωθεί.