Αρχική ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΟΔΟΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΑΝΑΝΕΩΣIΜΩΝ ΠΗΓΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ -Β’ ΦΑΣΗ, AΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ, ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣΜΕΡΟΣ Γ΄ – ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΗ ΤΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ (ΕΕ) 2019/944 ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ, ΤΗ ΣΩΡΕΥΤΙΚΗ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΩΝ Ν. 4001/2011, 4067/2012, 3468/2006, 2367/1998 ΚΑΙ 4685/2020Σχόλιο του χρήστη WWF Ελλάς | 10 Μαΐου 2022, 17:14
  • Σχόλιο του χρήστη 'WWF Ελλάς' | 10 Μαΐου 2022, 17:14

    Στο Μέρος Γ΄ του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου είναι θετικό το γεγονός ότι απαγορεύεται η χορήγηση άδειας ηλεκτροπαραγωγής για (νέες) εγκαταστάσεις με καύσιμο λιθάνθρακα ή λιγνίτη (άρθ. 66, παρ. 14). Όσον αφορά τις άδειες αποθήκευσης, ενισχύεται η συμμετοχικότητα καθώς η ΡΑΕ θέτει τον Κανονισμό Αδειών Αποθήκευσης προς δημόσια διαβούλευση (άρθ. 73, παρ.1). Επίσης, οι εγκαταστάσεις αποθήκευσης πρέπει να τηρούν τους περιβαλλοντικούς όρους (άρθ. 72, παρ.7) και δίνεται προτεραιότητα σε αυτούς που χρησιμοποιούνται για την υποδοχή μονάδων ΑΠΕ (άρθ. 88, παρ.3), γεγονός που φαίνεται να ενισχύει την πολιτική της πράσινης μετάβασης και την απανθρακοποίηση της ηλεκτροπαραγωγής. Εντούτοις, εντοπίζονται και αρκετά προβληματικά σημεία. Ειδικότερα, δίνεται η δυνατότητα άδειας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας έως και 35 έτη για μονάδες ΦΑ και έως και 20 έτη για μονάδες που λειτουργούν με καύσιμο μαζούτ ή ντίζελ (άρθ. 67, παρ.1), καθώς και η δυνατότητα επέκτασης των αδειών αυτών (άρθ. 68, παρ.1). Τα δύο αυτά άρθρα έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τους στόχους για τη μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος και τον περιορισμό της κλιματικής αλλαγής στον τομέα της ηλεκτροπαραγωγής (στόχος 100% ΑΠΕ για ηλεκτροπαραγωγή έως το 2035). Επίσης, προβληματισμό εισάγει και το άρθ. 71, παρ.9, στο οποίο δεν υπάρχει πρόβλεψη για Άδεια Αποθήκευσης σε Μη Διασυνδεδεμένα Νησιά. Ειδικά σε αυτά τα απομονωμένα συστήματα η ύπαρξη μονάδων αποθήκευσης θα ενίσχυε όχι μόνο τη δυνατότητα για περισσότερες εγκαταστάσεις ΑΠΕ, αλλά και την επάρκεια εφοδιασμού των νησιών, χωρίς ενδεχομένως την ανάγκη για νέα έργα διασύνδεσης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε οικονομικό και περιβαλλοντικό κόστος. Άρθρο 87 - Εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σταθμών ισχύος ≤1MW σε αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας- Τροποποίηση παρ. 6 άρθρου 56 του ν. 2367/1998 (α) Προκαταρκτικά, θα πρέπει να ειπωθεί ότι, επί 22 χρόνια (από την αρχική εκδοχή του άρθ. 56 ν. 2637/1998, που θέσπισε την σχετική αρμοδιότητα), η διοίκηση και διαδοχικές πολιτικές ηγεσίες του ΥΠΑΑΤ αδυνατούν να καθορίσουν, με ένα δόκιμο νομικά και επιστημονικά τρόπο, τα όρια της αγροτικής γης υψηλής παραγωγικότητας. Πρόκειται για ακραίο παράδειγμα διοικητικής παθογένειας, που όχι μόνο εμποδίζει την ομαλή χωροθέτηση απαραίτητων έργων (όπως οι ΑΠΕ), αλλά υπονομεύει την διατήρηση και την αναβάθμιση της ίδιας της αγροτικής δραστηριότητας. (β) H απαλοιφή κάθε προθεσμίας (και όχι απλώς της μη ρεαλιστικής προθεσμίας των 2 μηνών από την ημερομηνία ισχύος του ν. 4711/2020, που ισχύει, και έχει ήδη εκπνεύσει) από το δεύτερο εδάφιο της παρ. 6 επιδεινώνει ακόμα περισσότερο την διάταξη. Στην ουσία, παρατείνεται επ’ αόριστον ένα μεταβατικό καθεστώς, με ευκαιριακές και τοπικές διευθετήσεις και διαρρυθμίσεις, και χάνεται η ευκαιρία καθορισμού όρων και περιορισμών, και βέλτιστων πρακτικών συνύπαρξης των ΑΠΕ με την αγροτική δραστηριότητα - με άλλα λόγια, αυτό ακριβώς που χρειάζεται η χώρα στην παρούσα συγκυρία.