Αρχική ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΑΠΟ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΕΣ ΠΗΓΕΣ – ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΩΝ ΟΔΗΓΙΩΝ ΕΕ 2018/2001 ΚΑΙ 2019/944Άρθρο 40 Κανόνες υπολογισμού σε σχέση με τα ελάχιστα μερίδια ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές στις μεταφορές – Προσθήκη άρθρου 32ΣΤΓ στον ν. 3468/2006Σχόλιο του χρήστη Verd S.A. | 24 Φεβρουαρίου 2023, 13:03
  • Σχόλιο του χρήστη 'Verd S.A.' | 24 Φεβρουαρίου 2023, 13:03

    ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 40 ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΑΠΟ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΕΣ ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΩΝ ΟΔΗΓΙΩΝ ΕΕ 2018/2001 ΚΑΙ 2019/944 Σύμφωνα με την παράγραφο 3 , περ. α του σχολιαζόμενου άρθρου, για τον υπολογισμό του μεριδίου της ενέργειας από Α.Π.Ε στις μεταφορές, όπως προβλέπεται στο άρθρο 38 του ίδιου νομοθετήματος, το ποσοστό των βιοκαυσίμων που παράγονται από τις πρώτες ύλες που αναφέρονται στο Παράρτημα 6, μπορεί να υπολογιστεί στο διπλάσιο του ενεργειακού τους περιεχομένου. Η ρύθμιση αυτή (γνωστή ως double counting), η οποία υπήρχε και στο προηγούμενο νομοθετικό καθεστώς, είχε θεσπιστεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο προκειμένου να πριμοδοτήσει τη παραγωγή βιοκαυσίμων από συγκεκριμένες «πιο πράσινες» πρώτες ύλες (που αναφέρονται στο σχετικό παράρτημα) σε σχέση με άλλες πρώτες ύλες που προκαλούν μεγαλύτερη επιβάρυνση στο περιβάλλον. Το κείμενο της Οδηγίας προέβλεψε ότι « το ποσοστό [..] μπορεί να υπολογιστεί […]». Η διατύπωση αυτή προκρίθηκε καθώς ο ενωσιακός νομοθέτης, λαμβάνοντας υπόψιν το διαφορετικό ενεργειακό μίγμα καθώς και τις διαφορετικές προτεραιότητες κάθε κράτους μέλους, προτίμησε να αφήσει στη διακριτική ευχέρεια αυτών την κατ’ αρχήν εφαρμογή ή όχι του εν λόγω κανόνα. Στην ελληνική νομοθεσία όπως ισχύει επί του παρόντος (βλ. περ. στ’ , παρ. 6 του άρθρου 2Α του ν. 3468/2006, όπως τούτο είχε προστεθεί με το άρθρο 19 του ν. 4546/2018), ο Έλληνας νομοθέτης είχε λάβει θέση υπέρ της εφαρμογής της δυνατότητας αυτής, άνευ προϋποθέσεων εξ’ ου και το αντίστοιχο άρθρο προβλέπει ότι « Βιοκαύσιμα [..] θεωρούνται ως το διπλάσιο[..]» . Είναι επομένως απορίας άξιον γιατί ο νομοθέτης στο παρόν, προς διαβούλευση νομοθέτημα, επιλέγει να αφήσει κατ’ ουσίαν αρρύθμιστο το εν λόγω ζήτημα, και να επαναλάβει στο κείμενο του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου τη διατύπωση της Οδηγίας χωρίς να ξεκαθαρίζει εάν το double counting ισχύει απαρέγκλιτα ή όχι στην Ελλάδα. Πολύ περισσότερο που στις υπόλοιπες διατάξεις της ίδιας παραγράφου του εν λόγω άρθρου, αναφορικά με άλλες μορφές ενέργειας, θεσπίζεται με σαφήνεια ο υπολογισμός τους σε ποσοστό μεγαλύτερο του ενεργειακού περιεχομένου τους. Η ασαφής αυτή διατύπωση για τα βιοκαύσιμα του Μέρους Β του Παραρτήματος 6 θέτει μια σειρά από ζητήματα: Α) Καταρχήν δημιουργείται ένα κενό δικαίου καθώς δεν είναι σαφές εάν η ρύθμιση αυτή θα ισχύσει άμεσα με τη ψήφιση του νόμου ή αν θα ακολουθήσει στο μέλλον νεότερη νομοθετική ρύθμιση που θα προβλέψει την εφαρμογή της ακόμη και με διαφορετικούς όρους ή με προϋποθέσεις. Τούτο δημιουργεί ανασφάλεια και στις εταιρείες που επένδυσαν στη κατηγορία αυτή των βιοκαυσίμων ως προς το καθεστώς των κινήτρων που τους παρέχει ο νόμος, με σοβαρότατα ερωτηματικά ακόμα και ως προς την ίδια την βιωσιμότητα τους. Β) Δεδομένου ότι σχεδόν το σύνολο των ευρωπαϊκών και άλλων γειτονικών μας χωρών εφαρμόζει το σύστημα double counting, η εταιρεία μας καθώς και οι ομοειδείς ελληνικές εταιρείες, έχουμε μεγαλύτερο συμφέρον να εξαγάγουμε το βιοντίζελ από απόβλητα στο εξωτερικό, όπου εκεί υπολογίζεται με διπλασιασμό του ενεργειακού του περιεχομένου, εις βάρος της επίτευξης του εθνικού στόχου αειφορίας. Γ) Δεδομένης της προβλεπόμενης πλέον στο άρθρο 38 υποχρέωσης όλων των προμηθευτών καυσίμων να συμπεριλαμβάνουν στα καύσιμα τους το προβλεπόμενο ποσοστό προερχόμενο από Α.Π.Ε, η ρύθμιση αυτή αποτελεί δείγμα κακής νομοθέτησης. Και τούτο καθώς το μεν κράτος, κάνει χρήση του double counting για την επίτευξη των δικών του εθνικών στόχων αλλά την ίδια στιγμή στερεί από τις εταιρείες που παράγουν τα εν λόγω βιοκαύσιμα ή τις εταιρείες που τα χρησιμοποιούν στο μείγμα τους, τη δυνατότητα να υπολογίζουν αυτά με τον ίδιο τρόπο δηλαδή ως διπλού ενεργειακού περιεχομένου, για την επίτευξη των δικών τους στόχων. Δ) Δημιουργείται τέλος ζήτημα μεροληπτικής διάκρισης εις βάρος των βιοκαυσίμων από απόβλητα. Και τούτο καθώς στο επόμενο εδάφιο του άρθρου 27 της ίδιας Οδηγίας προβλεπόταν επίσης ότι και το ποσοστό ανανεώσιμης ηλεκτρικής ενέργειας στις σιδηροδρομικές μεταφορές «[..] μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι 1,5 φορές το ενεργειακό του περιεχόμενο [..]». Στη περίπτωση αυτή όμως, στο κείμενο του υπό διαβούλευση νομοσχέδιου αναφέρεται ξεκάθαρα πλέον ότι τούτο «[..] θεωρείται ότι είναι το ένα κόμμα πέντε (1,5) του ενεργειακού του περιεχομένου [..]». Ως εκ τούτου στην παρόμοια με την σχολιαζόμενη αυτή περίπτωση, ο Έλληνας νομοθέτης αντιλήφθηκε ότι η λέξη «μπορεί» αφορούσε την καταρχήν εφαρμογή ή όχι της δυνατότητας αυτής από κάθε κράτος μέλος και κατά τη μεταφορά της Οδηγίας αντικατέστησε τη λέξη «μπορεί», με τη λέξη «θεωρείται» λαμβάνοντας σαφή θέση υπέρ της εφαρμογής της. Κάτι το οποίο δεν έπραξε σε σχέση με τα βιοκαύσιμα από απόβλητα. Με βάση τα ανωτέρω, προτείνουμε να αλλάξει η διατύπωση της περίπτωσης της περ. α’ της παραγράφου 3 του άρθρου 40 από «μπορεί να υπολογισθεί ότι είναι δύο (2) φορές το ενεργειακό του περιεχόμενο » στο « θεωρείται ότι είναι δύο (2) φορές το ενεργειακό του περιεχόμενο».