Αρχική Μετονομασία της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας σε Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και ΥδάτωνΜΕΡΟΣ Α’ Εισαγωγικές διατάξεις   Άρθρο 1 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Άννα Απέργη Κωνσταντινίδη | 27 Φεβρουαρίου 2023, 11:23
  • Σχόλιο του χρήστη 'Άννα Απέργη Κωνσταντινίδη' | 27 Φεβρουαρίου 2023, 11:23

    Σύμφωνα με την πάγια νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων έγινε δεκτό, ότι στο προστατευόμενο από το άρθρο 24 παρ. 1 του Συντάγματος φυσικό περιβάλλον περιλαμβάνεται και το πόσιμο νερό. Η συνταγματική αυτή διάταξη έχει αναγάγει το φυσικό περιβάλλον σε αυτοτελώς προστατευόμενο αγαθό, για τη διαφύλαξη του οποίου το Κράτος έχει υποχρέωση να λαμβάνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας. Οι υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης παραμένουν Δημόσιες σε όλη την χώρα και δεν επιτρέπεται να ιδιωτικοποιηθούν μετά από σειρά αποφάσεων της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΟλΣτΕ 1906/2014, 190/2022, 191/2022), σύμφωνα μάλιστα με τις οποίες, δεν υπάρχει λόγος δημιουργίας Αρχής Υδάτων για να ελέγξει τον ανταγωνισμό μεταξύ των ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, ΔΕΥΑ, διότι δεν υπάρχει ζήτημα κερδοσκοπίας στις υπηρεσίες αυτές. Σύμφωνα επίσης με την Απόφαση 1886/2022 του ΣτΕ, ο κύκλος του νερού είναι ενιαίος από την πηγή μέχρι την βρύση. Επομένως, ποιος ο λόγος να δημιουργηθεί μία Ρυθμιστική Αρχή Υδάτων, εάν ο απώτερος στόχος δεν είναι η ιδιωτικοποίηση ενός δημόσιου αγαθού, όπως είναι το νερό; Η υπεράσπιση του κοινωνικού χαρακτήρα του νερού στη χώρα μας, δεν είναι κάτι που συμβαίνει σήμερα. Είναι ένας αγώνας που ξεκίνησε κάπου το 2007. Σε ότι αφορά δε την εμπειρία των ιδιωτικοποιήσεων του νερού που έχουμε από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, θα δούμε ότι ότι από το 2002 και έπειτα, μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις όπως το Βερολίνο και το Παρίσι παίρνουν και πάλι πίσω κάτω από το δημόσιο έλεγχο τις εταιρείες ύδρευσης. Το 2002 ο ΟΗΕ και συγκεκριμένα η Ειδική Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα, αναγνώρισε επισήμως την πρόσβαση σε επαρκές και ασφαλές νερό, ως θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, ορίζοντας τέσσερις πολύ βασικές προϋποθέσεις: πρέπει να είναι επαρκές, ασφαλές, προσβάσιμο και να είναι προσιτό οικονομικά. Τον Ιούνιο του 2010 επίσης, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ εξέδωσε το Ψήφισμα 64/292, σύμφωνα με το οποίο αναγνωρίζεται το δικαίωμα σε ασφαλές και καθαρό πόσιμο νερό και αποχέτευση, ως ανθρώπινο δικαίωμα απαραίτητο για την απόλαυση της ζωής και των υπολοίπων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πολύ σημαντικό σημείο του Ψηφίσματος αυτού είναι, ότι 122 κράτη ψήφισαν υπέρ και 41 δήλωσαν αποχή. Ανάμεσα σε αυτές τις 41 χώρες ήταν και η Ελλάδα, η οποία δεν το ψήφισε. Το γιατί η χώρα μας δεν το ψήφισε και δήλωσε αποχή, μην ρωτάτε εμένα, ανατρέξτε στην ιστορία και θα βρείτε σίγουρα απαντήσεις. Το νερό δεν είναι προϊόν. Είναι αγαθό, είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Είναι δημοκρατία.