• Σχόλιο του χρήστη 'Μαρία Ευθυμίου' | 30 Απριλίου 2010, 21:03

    ΥΜΗΤΤΟΣ Αν και γεννήθηκα και μεγάλωσα στην επαρχεία, αυτό το <> ποτέ δεν το κατάλαβα. Είχα συνηθίσει να βλέπω λασπωμένα τζιπ, με κάτι περίεργα κουτιά απ΄ έξω και περίεργους τύπους ντυμένοι στα χακί να επιβαίνουν σε αυτά, περίεργοι ήταν το λιγότερο που έδειχνα στα παιδικά μου μάτια (γιατί πιο πολύ με βάρβαρους τους παρομοίαζα μια και ήξερα ότι είχαν όπλα). Αν και τις περισσότερες φορές οι εν λόγω περίεργοι έως και βάρβαροι ήταν οι γείτονές μου και οικογενειακοί μας φίλοι. Στα 18 αποφάσισα να μετακομίσω στην Αθήνα, για σπουδές αρχικά και δουλειά αργότερα. Γνώρισα πολλούς ανθρώπους και οι οικολογικές μου ανησυχίες, μαζί με τα συνεχή κεντρίσματα από το φιλικό μου περιβάλλον μου, με έκαναν να παραβρεθώ σε αρκετές συναντήσεις με άτομα που είχαν οικολογικές ανησυχίες. Εκεί έμαθα πως ο βάρβαρος κατ΄ εμέ γείτονάς, μου ήταν ένας πραγματικός δολοφόνος πως το μόνο που ήθελε ήταν να σκοτώνει και μετά να επιδεικνύεται. Επίσης έμαθα πως τα σκυλάκια που είχε στα κουτιά του αυτοκίνητου του, δεν τα αγαπούσε, αλλά κάποιες φορές ήθελε και να τα κρεμάσει. Αν και δεν τον είχα για τέτοιου είδους άνθρωπο είχα πειστεί. Η μοίρα όμως μου έπαιξε το πιο τραγικό παιχνίδι. Αγάπησα. Αγάπησα και αγαπώ κάποιον εδώ και τρία χρόνια, κάποιον που κατοικεί στην πίσω μεριά του Υμηττού, στα Μεσόγεια (εκεί που προτείνεται να απαγορευτεί το κυνήγι) και είναι παθιασμένος ΚΥΝΗΓΟΣ. Αν και στην αρχή δεν το ήξερα, το πρώτο πράγμα που αναρωτήθηκα όταν το έμαθα είναι, πως ένας βάρβαρος δολοφόνος είναι συνάμα τόσο τρυφερός άνθρωπος. Μετά από 3 χρόνια είμαι πεπεισμένη πως δεν είναι όπως μου τα έλεγαν. Ο Δημήτρης αγαπάει είναι τρυφερός αν και κυνηγάει. Σπάνια μιλάει για το αν έπιασε κάτι, αυτό που τον νοιάζει είναι οι σύντροφοί του και η βόλτα του στη φύση που οι άλλοι όπως λέει ποτέ δεν θα δουν. Πραγματικά θα ήθελα να μπορούσε να συμπεριφέρεται και να μιλάει και για εμένα με τους φίλους τους στο τηλέφωνο, όπως μιλάει για τους τετράποδους συντρόφους του. Όταν ο σύντροφός μου επιστρέφει από ένα πολύωρο κυνήγι, αν και κατάκοπος το πρώτο πράγμα που διακρίνεις στο πρόσωπό του είναι η αγαλλίαση και η ηρεμία άσχετα με το αποτέλεσμα της εξόδου του. Τις περισσότερες φορές ο σύντροφός μου εκδράμει στον Υμηττό, σε αυτή την έκταση που προτείνετε να απαγορευτεί το κυνήγι. Αλήθεια για πιο λόγο; Τι σας κάνει να πιστεύεται πως αυτοί οι πραγματικά ευτυχισμένοι άνθρωποι μπορούν ν βλάψουν την πράσινη ανάπτυξη της πατρίδας μας και την βιοποικοιλότητα που τόσο είναι στη μόδα πλέον; Έχετε πραγματικά σκεφτεί πόσο μα πόσο δύσκολο είναι να βρει στις μέρες μας ένας αστός, μια δραστηριότητα που να τον ηρεμεί και να τον γεμίζει; Έχετε σκεφτεί πόσοι πραγματικά από εμάς τους πιεσμένους πλέον αθηναίους (θεωρώ και τον εαυτό μου πλέον αθηναία) έχουμε ανάγκη από μία δραστηριότητα που να μας γεμίζει και να μας ηρεμεί; Αυτοί που πραγματικά τα έχουν καταφέρει γιατί θέλετε να τους την στερήσετε; Ευελπιστώ ότι δεν θα πραγματοποιήσετε αυτό που έχετε αναγγείλει. Η σύντροφος ενός βάρβαρου