Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Σάκης Γαλιγάλης' | 13 Σεπτεμβρίου 2024, 17:06

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Παραφράζω την πετυχημένη κρατική διαφήμιση κατά του καπνίσματος, «Η ενέργεια (η κατανάλωσή της) βλάπτει σοβαρά το περιβάλλον». Η ενέργεια είναι ένα νόμισμα και ως τέτοιο, έχει δυο όψεις, κατ’ εμέ, ισοδύναμες, τη ζήτηση και την προσφορά. Γενιές, επί γενεών επιστημόνων /τεχνικών ποικίλων ειδικοτήτων, αλλά και πολιτικών γαλουχήθηκαν με το δόγμα πως η ζήτηση ενέργειας πρέπει να καλύπτεται πλήρως, άλλως χίλια μύρια κακά θα ακολουθήσουν. Μας διαφεύγει μια πολύ απλή διαπίστωση. Σε όσο χαμηλότερα επίπεδα τελικά συναντιόνται / ισορροπούν ζήτηση και προσφορά ενέργειας, τόσο μικρότερη ζημιά κάνουν στο ταλαίπωρο το περιβάλλον. Όμως, ο παραλογισμός μας φτάνει στο σημείο να χρησιμοποιούμε την κατά κεφαλήν κατανάλωση ενέργειας σε μια χώρα, ως δείκτη «ανάπτυξης». Θεός φυλάξοι (Ευκτική)!!! Ας μη γελιόμαστε. Στη χώρα μας, στην ΕΕ, στη γη καταναλίσκουμε, πολλές δεκαετίες τώρα, πολύ περισσότερη ενέργεια, απ’ όση μπορεί να αντέξει ο πλανήτης. Μάλιστα εμείς, του «αναπτυγμένου» κόσμου, είμαστε πρωταθλητές... Η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Δισεκατομμύρια κόσμου στην Κίνα στην Ινδία κι αλλού αυξάνουν ραγδαία την ενεργειακή κατανάλωσή τους. Είναι λογική συνέπεια. Το διεθνές οικονομικό σύστημα, που έχουμε στήσει, προβάλει και σ’ αυτούς το εμετικό υπόδειγμα της «Κοινωνίας της Αφθονίας» (Galbreith). Θεωρώ ότι, μακράν, πρώτη προτεραιότητα πρέπει να είναι η δραστική μείωση της ζήτησης ενέργειας. Ουσιαστικά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση δεν μπορεί να γίνουν αν δεν πεισθούμε πρώτα εμείς οι ίδιοι, οι «αναπτυγμένοι», να αρχίσουμε να αναθεωρούμε τον τρόπο, (υπερκατανάλωση, Life Style), με τον οποίο έχουμε καταντήσει να ζούμε . Αυτός ο τρόπος δεν είναι καθόλου συμβατός με την αειφορία. Απέχουμε πολύ από τη συνειδητοποίηση αυτής της πραγματικότητας κι ακόμα περισσότερο από τη δράση. Τα τελευταία χρόνια, στρέψαμε στη Δύση την προσοχή μας στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ). Πιστέψαμε ότι δεν κάνουν κανένα κακό στο περιβάλλον, ότι είναι «το φάρμακο δια πάσαν νόσον και πάσαν …». Κούνια, που μας κούναγε…Νομίζουμε ότι έτσι κάνουμε το καθήκον μας, ότι έτσι εξαντλούμε τις υποχρεώσεις μας για το περιβάλλον, για τις επόμενες γενιές. Παράλληλα όμως, δεν αλλάζουμε τόσο δα τον καθημερινό τρόπο ζωής μας. Εξακολουθούμε, φευ, να υπερ-καταναλίσκουμε ενέργεια... Μας διαφεύγει, όμως ότι, οι ΑΠΕ συμβάλλουν στην προσφορά ενέργειας όχι στη ζήτηση, που είναι η πρωτογενής αιτία του κακού (της υποβάθμισης του περιβάλλοντος). Γιατί να γεμίσουμε π.χ. όλες τις κορυφογραμμές του ελληνικού τοπίου με αμφισβητούμενης αισθητικής ανεμογεννήτριες ηλεκτρισμού, για να εξακολουθούμε να έχουμε 15 αντί 2 η 3 φώτα αναμμένα σπίτι μας; Αυτοπαγιδευτήκαμε. Με αυτήν την έννοια, η αφεντιά μου σκόπιμα δηλώνει «εχθρός» των ΑΠΕ. Η ενασχόληση με αυτές, κατ’ εμέ, αποπροσανατολίζει από τον κύριο στόχο. Αυτός πρέπει να είναι, μακράν του οτιδήποτε άλλου, η αλλαγή της συμπεριφοράς όλων μας, προκειμένου να ζούμε ζητώντας και συνεπώς καταναλίσκοντας λιγότερη, πολύ λιγότερη, μα πάρα πολύ λιγότερη ενέργεια. Η καλύτερη μορφή ενέργειας ήταν, είναι και αναμφισβήτητα θα παραμείνει, όχι η των ΑΠΕ, αλλά «αυτή που δεν ζητιέται, αυτή που δεν καταναλίσκεται». Έρχομαι στο δέον γενέσθαι. Προσυπογράφω απόλυτα το εργαλείο της εισαγωγής σταδιακά αυξανόμενης τσουχτερής φορολόγησης. Ζούμε σε περιβάλλον ελεύθερης οικονομίας κι αυτό δεν φαίνεται να αλλάζει στον ορατό ορίζοντα. Στο μάταιο και ψυχρά υλιστικό κόσμο μας, ό, τι δεν ακουμπάει τη τσέπη, μας αφήνει παγερά αδιάφορους. Πάντα δε δείχνουμε, τρομάρα μας, τους άλλους, όταν κάνουμε συζήτηση για το ποιος φταίει… Ο λεγόμενος φόρος του άνθρακα προβλέπει τη φορολόγηση των ορυκτών καυσίμων και των προϊόντων τους (βενζίνη, πετρέλαιο Diesel, φυσικό αέριο, λιγνίτες, κτλ.) ανάλογα με την ποσότητα άνθρακα που περιέχουν και συνεπώς του CO2 (κύριου συστατικού των αερίων του θερμοκηπίου), που εκλύουν. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον μελέτησε, για χρόνια. Τα ποικίλα lobbies τεραστίων συμφερόντων, που σχετίζονται με την ενέργεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης «τον έθαψαν». Καιρός να τον ξεθάψουμε. Παρά τα προβλήματά του, επιτρέπει με περιβαλλοντικά δίκαιο τρόπο να αυξάνουμε την τιμή της ενέργειας κατά όσο χρειάζεται, για να επιτύχουμε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, δηλαδή το «γονάτισμα» της ζήτησης. Για το μέγεθος της φορολογίας, θα πρέπει να πάμε ψάχνοντας. Η ελαστικότητα της ζήτησης ενέργειας σε δραστικές αυξήσεις της τιμής της είναι άγνωστη. Για να επιτύχουμε την επιθυμητή μείωση, ίσως χρειαστεί να πάμε σε αυξήσεις τιμών καταναλωτή της τάξεως του 50%, 100% ή ακόμα και 250%! Άλλως, αποτέλεσμα δεν πρόκειται να φέρουμε. Τα δάκρυα, που όλοι χύνουμε, για το περιβάλλον θα παραμένουν κροκοδείλια. Με αυτά κατά νου, σας παρακαλώ, ρίξτε μια νέα ματιά στο υπό διαβούλευση «Αναθεωρημένο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ)». Από τις 512 σελίδες του κειμένου, μόνο 28 (κεφάλαιο 3.4 Βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης), δηλαδή μόνο το 5% θίγουν, όπως θίγουν, θέματα ζήτησης ενέργειας. Το 95% των σελίδων του αφορούν προσφορά, προσφορά και για να γράψω κάτι διαφορετικό, προσφορά. Έλεος!!! Εδώ και χρόνια, ισχυρίζομαι ότι το ΥΠΕΝ είναι ένα διαχρονικά αποτυχημένο υπουργείο. Για να είμαι δίκαιος, σημειώνω ότι η δομή αυτού του ΕΣΕΚ έχει έρθει, υποθέτω, από τους φωστήρες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Εμείς την υιοθετήσαμε, φυσικά, άκριτα... Συμπέρασμα: η διαπλοκή οικονομίας και πολιτικής της χώρας, της ΕΕ, θα συμπλήρωνα ολόκληρου του πλανήτη μας, καλά κρατεί… Καημένο περιβάλλον.