Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Α.Β.' | 10 Δεκεμβρίου 2009, 17:46

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Κατανοώ ότι υπάρχουν πιέσεις για την εγκατάσταση Φ/Β σε "αγροτικές γαίες υψηλής παραγωγικότητας". Εύλογα: είναι πολύ ευκολότερη (και φθηνότερη) η κατασκευή ενός πάρκου Φ/Β σε ένα χωράφι με μαλακό, εύφορο χώμα, παρά π.χ. σε μια βραχώδη, άγονη πλαγιά. Και σίγουρα αποδίδει περισσότερο ένα Φ/Β πάρκο από ό,τι οι καλλιέργειες. Όμως, η θεσμοθέτηση της δυνατότητας εγκατάστασης Φ/Β πάρκων σε γόνιμα χωράφια θεωρώ πως είναι στη λάθος κατεύθυνση, διότι: 1. Όντας αρκετά αποδοτικότερη ως επένδυση από την αγροτική καλλιέργεια, η δυνατότητα εγκατάστασης Φ/Β πάρκων σε εύφορη γη θα είναι ελκυστική εναλλακτική για τους (οικονομικά χειμαζόμενους) αγρότες-ιδιοκτήτες. Είναι λίγο σαν να πριμοδοτεί η Πολιτεία τους αγρότες να εγκαταλείψουν την αγροτική παραγωγή και να γίνουν παραγωγοί ενέργειας (σύμφωνοι, ενέργειας από ΑΠΕ μεν, αλλά πάντοτε ενέργειας και όχι τροφίμων). Πού είναι το κακό σε αυτό; Στο ότι η Ελλάδα, ενώ διαθέτει αφθονία κακοτράχαλων και άγονων περιοχών, διαθέτει αναλογικά ελάχιστες γόνιμες και αγροτικά παραγωγικές περιοχές. Είναι κρίμα να βλέπει κανείς την ίδια την Πολιτεία να μην αποτιμά την σημασία αυτών των ελάχιστων περιοχών και να δίνει το ελεύθερο για την εύκολη μετατροπή τους σε ημιβιομηχανικές περιοχές με εγκαταστάσεις γηπέδων Φ/Β, απλώς επειδή αυτό είναι συμφερότερο για τους νυν ή τους μελλοντικούς ιδιοκτήτες τους. 2. Φαίνεται να υιοθετείται η άποψη ότι η παραγόμενη ενέργεια είναι πολυτιμότερη από τα αγροτικά προϊόντα. Όμως, τα τρόφιμα είναι και παραμένουν φθηνά τεχνητά, επειδή μπορούν να εισαχθούν φθηνά και από άλλες χώρες, οι καλλιεργητές των οποίων υπο-αμοίβονται (το βασικό κατόρθωμα της παγκοσμιοποίησης). Η θεωρία των φθηνών τροφίμων και αγροτικών προϊόντων βασίζεται, εκτός από την διαιώνιση των "φθηνών παραγωγών", και στη θεωρία των "φθηνών μεταφορών", που με τη σειρά της βασίζεται στο αξίωμα του φθηνού πετρελαίου (στο συντριπτικό ποσοστό της, η διηπειρωτική διακίνηση αγαθών βασίζεται αποκλειστικά στο πετρέλαιο). Μήπως λοιπόν τελικά, οι μερικές εκατοντάδες kW μέσω ΑΠΕ που κερδίζει κανείς, αλλά χάρην των οποίων θα έχει καταργήσει αγροτική παραγωγή εκατοντάδων τόνων, αντιστοιχούν σε υπερ-πολλαπλάσια ενέργεια σε πετρέλαιο, προκειμένου να εισάγει η Ελλάδα ισόποσους τόνους "φθηνών" τροφίμων που δεν παρήχθησαν τοπικά; Μήπως επίσης, την επόμενη φορά που το πετρέλαιο θα ακριβύνει (κι αυτό είναι αναμενόμενο να συμβεί), η τοπική αγροτική παραγωγή θα είναι η μόνη μας άμυνα; 3. Ό,τι αναφέρει ο δασολόγος κ. Καλλίρης νωρίτερα για τις δασικές περιοχές και τους ορεινούς όγκους, ισχύει και για τις αγροτικές περιοχές: η άναρχη και αχωροθέτητη κατασκευή διάσπαρτων εγκαταστάσεων Φ/Β των λίγων στρεμμάτων το καθένα μεταξύ των καλλιεργούμενων χωραφιών επιφέρει και αλλοιώσεις στο συνολικό χαρακτήρα της αγροτικής γης. Χρειάζονται δρόμοι όπου να περάσει φορτηγό, χρειάζονται εγκαταστάσεις της ΔΕΗ για να παραλάβει την παραγόμενη ενέργεια, πιθανή σύνδεση με το ενσύρματο δίκτυο για τηλεμετρία, κλπ. Οι διανοίξεις δρόμων, οι εγκαταστάσεις ενσύρματων δικτύων ισχύος, η κατασκευή οικίσκων, κ.τ.τ., σε μεσοπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα θα αλλοιώσουν τον αγροτικό χαρακτήρα μιας τέτοιας περιοχής. Αντ' αυτού, σε επίπεδο Δήμων ή Περιφερειών, θα μπορούσαν να χωροθετηθούν εκτάσεις (πιστοποιημένα άγονες - η πιστοποίηση είναι εύκολο να γίνει όταν δεν γίνεται σε κλίμακα χωραφιού, αλλά σε επίπεδο περιοχών, μιας ανά Δήμη ή Περιφέρεια) για την εγκατάσταση Φ/Β πάρκων, σε γη που να ανήκει στο Δημόσιο και που να βρίσκεται κοντά σε οχλούσες δραστηριότητες (ΧΥΤΑ, βιομηχανίες, κλπ.). Εκεί, θα μπορούσε κάθε ενδιαφερόμενος επενδυτής να μισθώσει μακροχρόνια (π.χ., τριακονταετία ή και παραπάνω, με δυνατότητα αποχώρησης και ανανέωσης -- και όχι να αγοράσει, φτάνει πια με τη λογική του real estate...) γη, και να στήσει σε αυτήν το δικό του Φ/Β πάρκο. Λιγότερες διαδικασίες, λιγότερη αδειοδότηση, λιγότεροι νέοι δρόμοι, λιγότερες εγκαταστάσεις από πλευράς ΔΕΗ, λιγότερος διαχειριστικός μπελάς για το ΔΕΣΜΗΕ... και, σίγουρα, καλύτερη συνολική διαχείριση του χώρου της υπαίθρου. Γιατί όχι; Κάποια παρεμφερή σχόλια επιδέχεται και η παράγραφος 4.γ του Άρθρου 9. Ειδικά στην Αττική, τι ακριβώς παρεκκλίσεις επιτρέπονται; Θα έπρεπε, αντίθετα, να μην υπάρχει καμία παρέκκλιση, μια που είθισται οι παρεκκλίσεις κάθε είδους σε θέματα περιβάλλοντος πάντα να τείνουν να γίνονται υπέρ του τσιμέντου και ποτέ υπέρ του πρασίνου. Η Αττική διαθέτει τετραγωνικά χιλιόμετρα εκτάσεων που είναι ήδη τσιμεντοποιημένες και που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να στηθούν Φ/Β πάρκα τύπου "στέγης" (σε ύψος 2-4m από τη γη) συνολικής ισχύος πολλών MW. Ενδεικτική τέτοια έκταση είναι οι (τσιμεντο-λογικής αρχιτεκτονικής αντίληψης) εγκαταστάσεις του ΟΑΚΑ, που δεν υπάρχει κανένας πρακτικός λόγος να μην είναι καλυμμένες στο 60% τους από Φ/Β. Μερικές ακόμα; Αθλητικές εγκαταστάσεις κάθε είδους, κερκίδες γηπέδων, μάντρες υλικών, αμαξοστάσια λεωφορείων/τρόλευ, ιδιωτικά υπαίθρια γκαράζ και πάρκινγκ, υπέργειες διαδρομές του Ηλεκτρικού Σιδηρόδρομου, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά θα μπορούσαν να ενθαρρύνονται επιλεκτικά από τον Νόμο ως τόποι εγκατάστασης Φ/Β, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος να γίνουν κανενός είδους παρεκκλίσεις σε νόμους και διατάξεις που προστατεύουν το περιβάλλον της περιβαλλοντικά ετοιμοθάνατης Αττικής. Πώς; Με όρους όπως πρότεινα και για την ύπαιθρο: με μακροχρόνια μίσθωση του φωτιζόμενου "αέρα" τους στους ενδιαφερόμενους ιδιώτες-επενδυτές ώστε να εγκαταστήσουν εκεί τις συστοιχίες τους. Εύχομαι να εισακουστούν τα παραπάνω σχόλια ώστε να βελτιωθεί σε κάποιο βαθμό ένα κατά τα άλλα πολύ καλών προθέσεων νομοσχέδιο.