Αρχική Προστασία ορεινού όγκου ΥμηττούΆρθρο 7 – Άλλες διατάξειςΣχόλιο του χρήστη Ανδρέας Σκαμνέλος | 5 Μαΐου 2010, 21:33
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ανδρέας Σκαμνέλος' | 5 Μαΐου 2010, 21:33

    Αναφορικά με το άρθρο 7 παράγραφο 3 για την πλήρη απαγόρευση της θήρας. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση το κυνήγι θεωρείται κατ’ αρχήν δραστηριότητα συμβατή με το περιβάλλον και μπορεί να ασκείται νόμιμα ακόμη και σε προστατευμένες περιοχές, σύμφωνα πάντα με τους περιορισμούς που ορίζει η νομοθεσία. Αυτό που φάνηκε σε πρόσφατες επίσης ευρωπαϊκές μελέτες είναι πως η δραστηριότητα του κυνηγίου σε προστατευόμενες περιοχές όχι μόνο δεν μείωσε αλλά αύξησε τον πληθυσμό των θηρεύσιμων ειδών. Εκείνο όμως που εξακολουθεί να είναι αντικείμενο προς μελέτη είναι και η παρατήρηση πως αυξήθηκαν και λοιπά είδη της βιοποικιλότητας, που δεν ανήκουν στα θηρεύσιμα. Σε σχέση με τις Ευρωπαϊκές χώρες, το κυνήγι στην Ελλάδα καθορίζεται σήμερα με το αυστηρότερο πλαίσιο νόμων και κανονισμών. Διεξάγεται δε με τους περισσότερους περιορισμούς σε είδη και ποσότητες, καθώς και με το λιγότερο ελέυθερο αναλογικά έδαφος στην Ευρώπη. Οι κυνηγοί εξαιτίας του κυνηγίου και για την άσκησή του, έχουν συμφέρον και επιδιώκουν όχι μόνο την διατήρηση αλλά και την προαγωγή της πανίδας. Η προαγωγή της πανίδας προϋποθέτει, εμπλουτισμό με σύγχρονη αντίληψη και οπωσδήποτε κατάλληλο φυσικό περιβάλλον, έτσι οι κυνηγοί ενδιαφέρονται παράλληλα όχι μόνο για τη διατήρηση αλλά πολύ περισσότερο και για την βελτίωση του περιβάλλοντος. Για τον σκοπό αυτό, (πέραν των νομίμως οριζομένων), διαθέτουν επιπλέον χρήματα και εθελοντική συμμετοχή στα παρακάτω : 1. Προφύλαξη πανίδας, α)με ιδιωτικό σώμα Θηροφυλακής, β)με εθελοντικές περιπολίες μαζί με αρμόδιο προσωπικό και γ)με προτάσεις κατόπιν παρατηρήσεων για ενδεχόμενο τοπικό περιορισμό περιοχών, ή ποσοτήτων κάρπωσης. 2. Βελτίωση οικοτόπων, με καλλιέργειες κατάλληλων φυτών σε απομακρυσμένες περιοχές, με προσεκτική δημιουργία, (όπου υστερεί ο βιότοπος), σημείων ύδρευσης – ενδιαίτησης, (δεξαμενές , ποτίστρες, ταΐστρες), με τη ρίψη τροφής σε περιόδους μεγάλης χιονόπτωσης. 3. Προαγωγή πανίδας μέσω εμπλουτισμού περιοχών με κατάλληλο, υγιές και προσαρμοσμένο για την απελευθέρωση, ενδημικό θήραμα. 4. Προστασία περιβάλλοντος με εθελοντική μέσω των κυνηγετικών συλλόγων ή και μέσω συνδρομής σε άλλους φορείς για δράσεις πυροπροστασίας, πυρόσβεσης, διευθέτησης χειμμάρων, δενδροφύτευσης κ.α. Για τους παραπάνω λόγους η απαγόρευση του κυνηγίου γενικότερα, αλλά και στον Υμηττό ειδικότερα έχει τις παρακάτω επιπτώσεις : 1. Στερεί την αναψυχή σε έναν από τους τελευταίους πλησίον τόπους, που απολάμβαναν από πάππον προς πάππου οι Αθηναίοι κυνηγοί. 2. Στερεί επίσης την σε πιο τακτική βάση αναψυχή σε ένα σύνολο από τουλάχιστον 40.000 κυνηγούς του λεκανοπεδίου, κάτι που έχει πιο πολύ ανάγκη ο άνθρωπος σήμερα. Εξαναγκάζει επίσης αυτούς τους κυνηγούς, σε μεγαλύτερα έξοδα μετακίνησης, για να έλθει κοντά στην αγαπημένη του ενασχόληση στο ύπαιθρο, επιφέροντας έτσι μεγαλύτερη πίεση σε άλλες περιοχές. 3. Στερεί τον Υμηττό από πολύτιμους φύλακες – προστάτες σε ώρες, ημέρες και εποχές που δεν υπάρχει παρουσία ανθρώπων στο βουνό. Κατά την άποψή μας λοιπόν και σύμφωνα με τα παραπάνω το κυνήγι χρειάζεται να εξακολουθήσει να επιτρέπεται σαν νόμιμη, συμβατή και υποστηρικτική του περιβάλλοντος δραστηριότητα, μιας μερίδας του πληθυσμού, στην ανατολική πλευρά του Υμηττού, όπως βεβαίως και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Με εκτίμηση ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΚΑΜΝΕΛΟΣ