Αρχική Προστασία ορεινού όγκου ΥμηττούΆρθρο 7 – Άλλες διατάξειςΣχόλιο του χρήστη Νίκος | 6 Μαΐου 2010, 09:40
  • Σχόλιο του χρήστη 'Νίκος' | 6 Μαΐου 2010, 09:40

    από Elena Karafilidh - — 5 Μαΐου 2010 @ 19:10 Αγαπητοί Άνανδροι κυνηγοί καταλαβαίνω τα μεγάλα σας ψυχολογικά προβλήματα, την πολύ κακή σας άποψη για τον εαυτό σας, τα κόμπλεξ κατωτερότητας που κουβαλάτε. Θα ήθελα πάρα πολύ να δω πουλιά με όπλα στα χέρια, ελάφια με καραμπίνες, λαγούς με περίστροφα, να σας κυνηγάνε ασταμάτητα και χωρις έλεος (και άοπλους). Δυστυχώς σ’αυτό τον κόσμο (ακόμα τουλάχιστον) δεν είχα την απέραντη χαρά να δω κάτι τέτοιο. Τουλάχιστον όμως θα έχω τη χαρά να πάνε από εκεί που ήρθατε και να μείνετε μακριά από χώρους και βουνά όπου πάω εγώ και τα παιδιά μου. Χώρους όπου θα επικρατήσει ειρήνη και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ αγάπη για τη φύση. Άκου εκεί «αγαπάμε τη φύση και πού και πού σκοτώνουμε και από λίγη». Το ότι είστε ψυχολογικά ανισόρροποι μπορεί κανείς να το επιβεβαιώσει σε αμέτρητα βιβλία ψυχολογίας και έρευνες πάνω στην κατάντια σας να το παίζετε κυνηγοί. Γιατί φυσικά δεν είστε κυνηγοί πραγματικοί, αν ήσασταν θα βγαίνατε άοπλοι στη ζούγκλα. Εκεί να σας δω, αντράκια της κακιάς ώρας, ράμπο της δεκάρας. Δεν θα μείνω λοιπόν στην προεφηβική ψυχολογική σας κατάσταση. Θα μείνω όμως στο δικαίωμά μου και των παιδιών μου να σας κρατήσουμε μακριά από τα μονοπάτια που μεγαλώσαμε, τα χώματα που τιμήσαμε (χωρίς να σκοτώνουμε αθώα πλάσματα για τη χαρά του αίματος), την πατρίδα του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Ευριππίδη που αγαπήσαμε. Μια πατρίδα ειρήνης. Και δεν θα σας αφήσω σε χλωρό κλαρί, όπως δεν αφήσατε και σεις τόσα χρόνια τη φύση σε χλωρό κλαρί. Μακάρι τα ζώα να είχαν παλάμες και δάκτυλα και να μπορούσαν να κρατήσουν όπλο. Δεν έχουν. Όμως έχω εγώ, και μπορώ να κρατάω πένα. Και να γράφω. Και μαζί μου και πολλοί άλλοι. Αντράκια του γλυκού νερού, ψευτολάτρεις της φύσης της κακιάς ώρας.
    Ευχαριστούμε την κυρία Karafilidh που παραθέτει το ανωτέρω μήνυμα για να αξιολογηθεί ποιοτικά. ΝΠ