Αρχική Προστασία ορεινού όγκου ΥμηττούΆρθρο 3 – Ζώνες προστασίαςΣχόλιο του χρήστη ΕΡΙΦΥΛΗ | 9 Μαΐου 2010, 18:33
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΕΡΙΦΥΛΗ' | 9 Μαΐου 2010, 18:33

    ΣΧΟΛΙΟ ΚΑΤΟΙΚΟΥ ΤΗΣ ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ ΠΕΡΙΟΧΗΣ « ΑΝΑΛΗΨΗ» ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΓΛΥΦΑΔΑΣ Με αφορμή το σχόλιο της κ. Σταματίας Β. που διάβασα στη διαβούλευση και σε συνδυασμό με τα σχόλια που γράφονται από οικιστές και οικοπεδούχους των εκτός σχεδίου περιοχών του Δήμου Γλυφάδας, θέλω να καταθέσω και τις προσωπικές μου απόψεις. Είμαι 48 χρονών Πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα και έχω τη τιμή να διαθέτω δύο αξιοπρεπείς γονείς, που κατάφεραν με πολλές στερήσεις, να με μεγαλώσουν, να με σπουδάσουν και να με παραδώσουν στη κοινωνία. Οι γονείς μου αγόρασαν το 1961 πριν 50 χρόνια δηλ και όχι τα προηγούμενα 24, ένα εκτός σχεδίου οικόπεδο στο Δήμο Γλυφάδας. Βεβαίως γνώριζαν ότι αγόραζαν εκτός σχεδίου και κινήθηκαν έτσι, όχι από «συμφέρον», αλλά γιατί αυτό τους επέτρεπαν οι οικονομίες τους και τα γραμμάτια που ανέλαβαν να πληρώσουν, για να το ξεχρεώσουν. Σίγουρα θα άκουσαν τις διαβεβαιώσεις του πωλητή, ότι η περιοχή θα ενταχθεί σύντομα στο σχέδιο και δεν είχαν λόγους να μη τον πιστέψουν, γιατί τότε εκτός σχεδίου και υπό ένταξη, ήταν πάμπολλες περιοχές στο λεκανοπέδιο. Όσο για τους εργολάβους με την σημερινή έννοια δηλ «θα στο κτίσω με το κλειδί στο χέρι», εκείνη την εποχή δεν δραστηριοποιούνταν στα εκτός σχεδίου, γιατί είχαν πολλή δουλειά για τα νόμιμα. Το μόνο που δεν άκουσαν ήταν το κράτος, όχι γιατί το αγνόησαν, αλλά γιατί αυτό δεν προέβαλε καμιά αντίρρηση για τη κατάτμηση και την αγοραπωλησία του οικοπέδου τους, για τη σύνταξη του συμβολαίου, τη μεταγραφή του στο υποθηκοφυλακείο, την είσπραξη του φόρου για την αγοραπωλησία . Σαυτό το οικόπεδο έκτισαν το «αυθαίρετο» πατρικό μου σπίτι το 1965. Όταν στις αρχές της δεκαετίας του ‘80’ ήμουν φοιτήτρια στη σχολή μου στην Αθήνα, πολλοί συμφοιτητές μου από το Ζεφύρι το Ίλιο το Μενίδι αλλά και το Πέραμα, τον Άγιο Δημήτριο, τη Βούλα κλπ, έμεναν σε εκτός σχεδίου περιοχές και αυθαίρετα όπως και γω. Σήμερα αυτές οι περιοχές έχουν ενταχθεί, η δική μου όμως όχι. Στο σπίτι, δεν θυμάμαι ποτέ κάτι που να μοιάζει με δάσος, εκτός από το κήπο μας με τα δέντρα και τα λουλούδια του, για τα οποία οι γονείς μου φρόντισαν να εξασφαλίσουν τόπο. Άρα προς τι η δημιουργία ενοχών για το χώρο που παρκάρω το αυτοκίνητό μου; Γνωρίζει κάποιος κάτι περισσότερο από όσα η Δασική Υπηρεσία, που έχει τελεσίδικα γνωμοδοτήσει για το μη δασικό χαρακτήρα της περιοχής μου; Η αγωγή και η παιδεία, τόσο η δική μου όσο και των «αυθαίρετων» γειτόνων μου, δεν μας επιτρέπει να βρωμίζουμε τη περιοχή που ζούμε με τα οικιακά μας απορρίμματα, χωρίς να ισχύει το ίδιο για τους κοντινούς νόμιμους γείτονές μας , που για να τα ξεφορτωθούν και «σεβόμενοι το οικοσύστημα», τα ρίχνουν στα άκτιστα οικόπεδα της περιοχής μας, αδιαφορώντας αν δίπλα ζούμε εμείς. Έχουμε μάθει επίσης να χρησιμοποιούμε τους κάδους απορριμμάτων, που ο Δήμος αναγνωρίζοντάς μας σαν ισότιμους δημότες του, (άλλωστε έχουμε τις ίδιες υποχρεώσεις προς αυτόν με κάθε «νόμιμο» δημότη), έχει τοποθετήσει στις περιοχές μας . Επειδή δεν είμαστε «περιθωριακοί , ακάθαρτοι, φτωχοδαίμονες που κρυφτήκαμε σε σπηλιές για να επιβιώσουμε», ενοχλούμαστε το ίδιο με την διαμαρτυρόμενη συμπολίτης μας, από τα «νόμιμα απορρίμματα» που ρίχνονται νύχτα κάτω από τη μύτη μας, από τους νομοταγείς που μας αξιολογούν σαν πολίτες 2ης κατηγορίας, ίδιας αξίας με τα απορρίμματα τους. Κυρίως όμως γνωρίζουμε και κάνουμε χρήση της δυνατότητας, να συγκεντρώνουμε ότι άχρηστο, εκεί από όπου σίγουρα και νοικοκυρεμένα, μέσω των υπηρεσιών του δήμου μας θα απομακρυνθεί προς τους κατάλληλους χώρους υποδοχής απορριμμάτων. Ο όρος καταπατητής υποκρύπτει πρόθεση «κλοπής» εδαφικών εκτάσεων συνήθως, όποτε δεν συμφωνεί με τις απόψεις περί αγορών που έγιναν από «συμφέρον» κλπ, όπως αναφέρεται στο ίδιο σχόλιο, γιαυτό όσοι εύκολα προχωρούν σε σχόλια, θα πρέπει επιτέλους να διαλέξουν αν είμαστε συμφεροντολόγοι αγοραστές ή υπό την έννοια του καταπατητή, κλέφτες. Επίσης οι υπαινιγμοί περί εμπρηστών που κινούνται μεταξύ μας, εφόσον πέραν των αναφερόμενων για λαϊκή κατανάλωση, ουδέποτε έχει αποδειχθεί κάτι τέτοιο, αλλά και για τη συμμετοχή μας στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών και κατά πόσο μπορούμε να τις έχουμε προκαλέσει εμείς, θέλω απλά να ρωτήσω. Ποιος υγιής νους θα βάλει φωτιά δίπλα από το σπίτι του, (αυτό το σπίτι που έφτιαξε με μόχθο και αγωνία) και ποιος δεν θα βοηθήσει στη κατάσβεση της, έστω και «ταπεινά» υποκινούμενος από τη πρόθεση να μην καεί και αυτό μαζί με το βουνό; Μήπως μεταξύ των άλλων προσόντων που μας καταλογίζουν, διακατεχόμαστε και από το σύνδρομο του Νέρωνα; Οι ομόφωνες αποφάσεις που αναφέρονται στα σχόλια των ενδιαφερομένων, τονίζεται ότι είναι Δημοτικών Συμβουλίων Γλυφάδας. Στις Δημοκρατίες που αναπτύσσουν το διάλογο με τον πολίτη, ο θεσμός της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν μπορεί να χλευάζεται, αφού τα Δημοτικά Συμβούλια αποτελούνται από εκλεγμένους εκπροσώπους από το σύνολο των Δημοτών. Αυτές οι αποφάσεις δεν μπορούν να χαρακτηρίζονται αποφάσεις «γειτονιάς», γιατί οι Δήμοι έχουν τον πρώτο λόγο για τα δρώμενα εντός των ορίων τους. Ακόμη στα πλαίσια της ίδιας δημοκρατίας οι θεσμοί δεν υποκαθίστανται, (όχι τουλάχιστον στην Γλυφάδα) από αποφάσεις όχλου, που συμφωνεί, αποφασίζει, ανακοινώνει και απαιτεί με ύφος πρωθυπουργού….. Το να συμμετέχουν στη διαβούλευση οι κυνηγοί και οι «αυθαίρετοι κάτοικοι» ( αυτό τον όρο δεν τον κατανοώ και αν και τον αναζήτησα σε λεξικά δεν τον βρήκα), δεν υποκρύπτει απαραίτητα κάποια συνεργασία, αφού άλλωστε οι σχολιασμοί αυτών των δύο ομάδων, έχω διαπιστώσει ότι αφορούν διαφορετικά άρθρα του διατάγματος. Πρέπει όμως να προσθέσω ότι δεν μπορεί να κινδυνεύει περισσότερο ο κάτοικος του Πειραιά , από εμάς που τα σκάγια των κυνηγών πολλές φορές έπεφταν στις αυλές μας, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή μας. Άρα προς τι η συμμαχία που μας καταλογίζουν; Εις βάρος της σωματικής ακεραιότητας μας; Θέλω ακόμη να ρωτήσω πόσο θα αλλάξει η ζωή των συμπολιτών μου, αν εγώ επιλέξω να ζήσω σε κάποιο διαμέρισμα πολυκατοικίας με κλεισμένους ημιυπαίθριους, αυθαίρετα αλλαγμένη χρήση των υπόγειων αποθηκών και των κλειστών θέσεων στάθμευσης στη pilotis, που μετατράπηκαν σε διαμερισματάκια, για ενοικίαση σε αλλοδαπούς ενοικιαστές χωρίς απόδειξη ενοικίου και τα αυτοκίνητα των ενοίκων παρκαρισμένα πάνω στο ταλαιπωρημένο γκαζόν της πλησιέστερης παιδικής χαράς. Τότε δεν θα είμαι «αυθαίρετος κάτοικος», θα σέβομαι το περιβάλλον ανεχόμενη όλα αυτά και δεν θα εγκληματώ σε βάρος του; Μήπως δεν είναι μια μορφή καταπάτησης και η υπέρβαση των ορισμένων από το κράτος Συντελεστών Δόμησης; Αν ενταχθώ στο νόμο για τους ημιυπαίθριους για να πληρώσω πρόστιμα διατήρησης και ανέγερσης αυθαιρέτου, θα σταματήσω να «διαταράσσω» το οικοσύστημα; Πρέπει εδώ να αναφέρω για όσους νεώτερους δεν το γνωρίζουν, ότι αυτά τα αυθαίρετα ήδη έχουν ενταχθεί σε προγενέστερους νόμους νομιμοποιήσεων και έχουν καταβάλει πρόστιμα. Ακόμη σχετικά με τη ρατσιστική αντιμετώπιση των «αυθαίρετων κατοίκων», θέλω να ρωτήσω πως γίνεται αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι μετά την ένταξη της περιοχής τους στο σχέδιο, να αναβαθμίζονται αυτόματα και να αλλάζουν κατηγορία; Πρόσφατο παράδειγμα είναι μια περιοχή του Δήμου μας, που μέχρι το 1989 ήταν εκτός σχεδίου και αμέσως μετά την ένταξη πήρε μορφή υποδειγματικού οικισμού. Εκεί οι αυθαίρετοι μέχρι τότε κάτοικοι και ιδιοκτήτες αυτών των οικοπέδων, από «καταπατητές, εγκληματίες κατά του περιβάλλοντος, εμπρηστές κλπ», αυτόματα πέρασαν στη τάξη των ευυπόληπτων κατοίκων μιας ελίτ περιοχής της Γλυφάδας. Πόσο λιγότερο ενοχλητικό είναι για το οικοσύστημα το να επιτρέπεται η κατασκευή μόνο εκπαιδευτηρίων στη Ζώνη Β΄ του Υμηττού σε χώρους 40 στρεμμάτων και συνολική επιτρεπόμενη δόμηση 8000 μ2 ; Αυτά το 8000 μ2 θα διαταράξουν λιγότερο την χλωρίδα και πανίδα του βουνού, από τα δικά μας σπίτια που σε αντίστοιχη έκταση εδάφους έχουν σαφώς μικρότερη κτισμένη επιφάνεια; Όταν πριν 50 χρόνια εγκατασταθήκαμε στις περιοχές μας, η Γλυφάδα δεν ήταν το σημερινό προάστιο με τις μαρίνες, τη παραλία, την αγορά, τις καφετέριες, τα μπαράκια κλπ και φυσικά δεν είχαμε τη δυνατότητα να προβλέψουμε τη σημερινή ανάπτυξη του Δήμου, ώστε να σπεύσουμε να προλάβουμε την «ευκαιρία» για αγορά. Τότε για να πας σχολείο περπάταγες 8 χλμ. και το λεωφορείο πέρναγε κάθε 1,5 ώρα από τη κοντινότερη στάση, που απείχε 3 και 4 χλμ από τα σπίτια μας. Κατανοώ την ενόχληση μιας κατοίκου του Πειραιά, που ακούει για τα εκτός σχεδίου της Γλυφάδας και φαντάζεται πως είμαστε σαν τις περιοχές που βλέπει από το Δήμο της, σκαρφαλωμένες στις πλαγιές του Υμηττού και ως τις κορυφές του μερικές φορές. Αυτές που όμως κτίστηκαν νόμιμα πολύ μετά από μας, αφού κάηκε το δάσος που υπήρχε εκεί. Εμείς δυστυχώς δεν έχουμε αντίστοιχη θέα στο βουνό, γιαυτό και δεν εντοπιζόμαστε προκλητικά, ούτε ενοχλούμε το οπτικό πεδίο των συμμάχων του διατάγματος, όπως κάνουν οι απόλυτα νόμιμοι και εκλεκτοί πολίτες γειτονικών μας δήμων. Τέλος με τη πείρα της ηλικίας μου θα ήθελα να τονίσω ότι όταν πρόκειται να αποφανθώ για κοινωνικά θέματα και κυρίως όταν προχωράω σε κατηγοριοποιήσεις και χαρακτηρισμούς συμπολιτών μου, που θίγουν τη τιμή και την αξιοπρέπεια τους, έχω μάθει να είμαι εξαιρετικά προσεκτική, να έχω από πριν εξετάσει όλα τα ενδεχόμενα και στις δυο πλευρές του νομίσματος. Η διατύπωση άποψης μόνο με την αφιλτράριστη αποδοχή των όσων πλασάρονται από τα ΜΜΕ, καλό είναι να αποφεύγεται. Δυστυχώς πολλές φορές η πράξη έχει αποδείξει, πως ο ρόλος των μέσων δεν είναι ούτε αθώος, ούτε απλός και ότι πίσω τους υπάρχουν ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που πρωτίστως εξυπηρετούνται και απέχουν πολύ από τις ειλικρινείς οικολογικές ευαισθησίες, του καθένα από μας. Ευχαριστώ Εριφύλη Κάτοικος της εκτός σχεδίου περιοχής «Ανάληψη» του Δήμου Γλυφάδας.