Αρχική Προστασία ορεινού όγκου ΥμηττούΆρθρο 7 – Άλλες διατάξειςΣχόλιο του χρήστη Νίκη Π. | 10 Μαΐου 2010, 09:54
  • Σχόλιο του χρήστη 'Νίκη Π.' | 10 Μαΐου 2010, 09:54

    Αγαπητή κα Μπιρμπίλη, Γεννήθηκα και μεγάλωσα στις ανατολικές πλαγιές του Υμηττού, στο ίδιο σπίτι όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε και ο πατέρας μου. Ποτέ δεν συμπάθησα ιδιαίτερα το κυνήγι αν και μερικές φορές, παιδί ακόμα, πήγαινα μαζί με τον πατέρα μου στο κυνήγι, πιό πολύ για να παίζω με τα σκυλιά μας. Τα θηράματα πάντα ήταν λιγοστά και πάντα τα μαγείρευε με περισσή φροντίδα η μητέρα μου για το κυριακάτικο τραπέζι. Παντρεύτηκα μικρή και μετακόμισα με τον σύζυγό μου σε διαμέρισμα στην Αθήνα όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν και τα παιδιά μας που τώρα πάνε στο γυμνάσιο. Πρόσφατα μετακομίσαμε οικογενειακώς στο πατρικό μου σπίτι μαζί με τους γονείς μου. Τα παιδιά δεν είχαν καμία επαφή με το κυνήγι, ίσα-ίσα ήταν εχθρικά διακείμενα, όπως και ο σύζυγός μου. Ο πατέρας μου, αν και μεγάλης πια ηλικίας, συνηθίζει να κάνει ακόμα τη βόλτα του με το σκυλάκι και το όπλο, 1-2 φορές την εβδομάδα όπως παλιά, στις πλαγιές πάνω από το σπίτι μας. Κάποια στιγμή άρχισαν να πηγαίνουν και τα παιδιά μαζί του. Δεν μπορείτε να φανταστείτε με πόσο καμάρι μου έφερε μια μέρα ο μεγάλος μια τσίχλα και μου διηγήθηκε πως την πέτυχε με το όπλο του παππού!! Σάββατο βράδυ τα παιδιά μου θέλουν να πάνε για ύπνο νωρίς ώστε να ξυπνήσουν χαράματα και να πάνε για κυνήγι με τον παππού. Σιγά-σιγά μπήκε στο παιχνίδι και ο σύζυγος ο οποίος υποσχέθηκε στον πατέρα μου ότι από του χρόνου θα βγάζει και αυτός άδεια κυνηγίου. Οι κυριακάτικες βόλτες για κυνήγι με τον παππού έγιναν συνήθεια για τους άνδρες της οικογένειάς μου. Δεν μπορείτε να φανταστείτε με πόση χαρά γυρνάνε τα παιδιά και μου εξιστορούν τα κατορθώματα αλλά και τις αποτυχίες!! Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο χαίρεται ο πατέρας μου που τώρα στα γεράματα βρήκε παρέα για τα κυνήγια του. Ακόμα και τώρα που έκλεισε η κυνηγετική περίοδος, οι "άνδρες μου" πηγαίνουν τη βόλτα τους στο βουνό χωρίς το όπλο. Εχτές κουβάλησαν και δοχεία με νερό μαζί τους, για να γεμίσουν, λέει, κάποια ποτίστρα του κυνηγετικού συλλόγου. Οπως μου εξήγησε ο μικρός μου γιός, οι πέρδικες χρειάζονται νερό τώρα το καλοκαίρι. Αγαπητή κα Μπιρμπίλη, σας παρακαλώ, μή στερήσετε τη χαρά του κυνηγίου από τον γέροντα πατέρα μου και από τα παιδιά μου. ΥΓ. Για τα αυθαίρετα και τις καταπατημένες εκτάσεις της περιοχής μας θα σας γράψει ο σύζυγός μου. Με εκτίμηση, Νίκη