Αρχική Επιτάχυνση της ανάπτυξης των Ανανεώσιμων Πηγών ΕνέργειαςΆρθρο 9 Θέματα χωροθέτησης εγκαταστάσεων ΑΠΕΣχόλιο του χρήστη ΕΓΣΙΔ | 15 Δεκεμβρίου 2009, 13:30
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Σχετικά με την παράγραφο 4β, ο αριθμός των οριοθετημένων σήμερα αρχαιολογικών ζωνών προστασίας Α είναι τουλάχιστον ανεπαρκής. Οι εφορείες αρχαιοτήτων επομένως, και με βάση την πάγια τακτική, μόλις παρατηρήσουν έναρξη εργασιών σε χώρους που δεν καλύπτονται από κηρύξεις ζωνών και όπου κατά την κρίση τους δεν πρέπει να γίνει το έργο ή έχουν αμφιβολίες, θα προχωρήσουν σε εντολές διακοπής εργασιών και θα παραπέμψουν τους αιτούντες στα τοπικά συμβούλια αρχαιοτήτων που με τη σειρά τους θα προωθήσουν το θέμα στο ΚΑΣ. Αυτό θα επιμηκύνει κατά πολύ το χρόνο έγκρισης, η οποία επιπλέον θα είναι τουλάχιστον αβέβαιη. Τέτοιες παλινωδίες προκύπτουν σε οποιαδήποτε αναπτυξιακό εγχείρημα στην περιφέρεια, και συνιστούν βασικό λόγο ακύρωσης επενδυτικών προσπαθειών, διότι ανακύπτουν στην κυριολεξία την τελευταία στιγμή και στη φάση της υλοποίησης των έργων. Προκαλεί εντύπωση ότι όλα τα αναπτυξιακά νομοσχέδια των τελευταίων ετών εξαντλούν τη φιλοσοφία τους στη βελτίωση των διαδικασιών έγκρισης επενδύσεων/έργων, ενώ δεν υπάρχει καμια μέριμνα για την διασφάλιση της υλοποίησης, η οποία συνήθως αποθνήσκει κάπου ανάμεσα σε επιτροπές αλληλοεμπλεκομένων κρατικών υπηρεσιών, που εμφανίζονται πάνω ακριβώς που ο επενδυτής ή φορέας θεωρεί ότι μπορεί (επιτέλους) να ξεκινήσει το έργο. Χρειαζόμαστε έργα, όχι εγκρίσεις έργων! Προκαλεί επίσης μεγαλύτερη εντύπωση η άγνοια των νομοθετούντων για τέτοια βασικά πρακτικά προβλήματα που συναντούν όλοι όσοι επιθμούν να ασκήσουν επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα της παραγωγής - εκτός αν θέλουμε άλλον ένα κατ' επίφαση νόμο που δε θα εγγυάται στην ουσία τίποτα. Θα ήταν τόσο απλό να προβλέπεται η συμμετοχή των "αρμόδιων υπηρεσιών του ΥΠΠΟ" (δηλ. του εφόρου) στη φάση της χωροθέτησης, επομένως αντί να "παγώνει" η υλοποίηση, να εγκρίνεται εκ των προτέρων από όλους τους εμπλεκομένους φορείς. Σήμερα, η παραπομπή στις εφορείες αρχαιοτήτων στη φάση της χωροθέτησης γίνεται μόνον εφόσον α) κριθεί σκόπιμο από τις υπηρεσίες της πολεοδομίας ή β) ο υποψήφιος επενδυτής είναι "υποψιασμένος" και προσέλθει από μόνος του!