Αρχική Προστασία ορεινού όγκου ΥμηττούΆρθρο 3 – Ζώνες προστασίαςΣχόλιο του χρήστη ERIETTA | 14 Μαΐου 2010, 12:17
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ (Σχόλιο κατοίκου της εκτός σχεδίου περιοχής «Ανάληψη» Δήμου Γλυφάδας. Προχτές το βράδυ παρακολουθώντας μια συνεδρίαση του Δ.Σ. Γλυφάδας, όπου μια δημοτική παράταξη με οικολογικούς ορίζοντες, κατέθεσε για ψήφιση πρόταση – μελέτη για τη προστασία του Υμηττού, έμαθα πολλά και ενδιαφέροντα. Έμαθα πως ο αστικός ιστός της Γλυφάδας είναι κορεσμένος και ασφυκτιά. Πως του λείπουν χώροι για σχολεία και αθλητικές εγκαταστάσεις. Ότι για να τους αποκτήσει, θα πρέπει να χρησιμοποιήσει μέρος του Υμηττού. Όμως ο Υμηττός πρωτίστως πρέπει να γίνει πνεύμονας πρασίνου. Και έτσι οι μόνοι χώροι που μπορούν να διατεθούν, είναι οι εκτός σχεδίου θύλακες του Δήμου με τις όποιες νόμιμες ιδιοκτησίες περιλαμβάνουν. Αυτοί όντας τελευταίοι, καλούνται να πληρώσουν για το χάος, που «απόλυτα νόμιμα» δημιούργησαν όλοι οι προηγούμενοι. Τότε ακούστηκαν οι διαμαρτυρίες από ιδιοκτήτες οικοπέδων σαυτούς τους θύλακες, γιατί διαπίστωναν με έκπληξη, ότι 50 χρόνια έχουν κρατηθεί όμηροι, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να ενταχθούν στο σχέδιο, με τα ίδια με τους υπόλοιπους δικαιώματα να «καταστρέψουν το περιβάλλον» και μοναδικό σκοπό να υπάρχουν σήμερα διαθέσιμοι, για να πληρώσουν τα σπασμένα. Ακούστηκαν όμως και διαμαρτυρίες κατοίκων αυτών των θυλάκων, που εγκλημάτησαν χτίζοντας αυθαίρετα στα οικόπεδα τους, αφού βαρέθηκαν την κοροϊδία μισού αιώνα. Αυτοί γενικά αντιμετωπίστηκαν τρυφερά και είχαν την συμπαράσταση όλων. Μάλιστα οι δύο σύμβουλοι της παράταξης με την υπό ψήφιση πρόταση, προσπάθησαν να τους δείξουν ότι αφού δούλεψαν σκληρά, μελέτησαν και νοιάστηκαν για το πρόβλημα τους, έχουν και έτοιμη λύση, δηλ. αφού οπωσδήποτε διωχθούν από τα σπίτια τους, που προηγουμένως θα κατεδαφιστούν με έξοδα των ιδιοκτητών τους, μετά να τους δοθεί αλλού μέρος για να τα φτιάξουν. Δεν είχαν όμως απάντηση για το που και το πότε. Έτσι πάρα πολύ άδικα, αυτοί οι κάτοικοι έδειξαν να μην αποδέχονται, ούτε να εκτιμούν τέτοιες έτοιμες σωτήριες λύσεις και φώναζαν, ότι ποτέ κανένας από τους προτείνοντες δεν καταδέχτηκε να τους επισκεφτεί στις περιοχές τους, άρα πως μπορεί να ξέρει τόσα πολλά και να προτείνει ακόμη περισσότερα χωρίς να τους ρωτήσει αν στοιχειωδώς συμφωνούν. Δυστυχώς στις μέρες μας ο όχλος δύσκολα αντιλαμβάνεται το συμφέρον του. Αναζητά λόγια που του χαϊδεύουν τα αυτιά και δεν εκτιμά προτάσεις με όραμα και ορίζοντες για το μέλλον του. Δεν μπορεί να καταλάβει πως η οικολογία προσπαθεί να φτιάξει ένα περιβάλλον υγιές για τον άνθρωπο και ότι αν χρειαστεί μπορεί και να τον θυσιάσει για το γενικό καλό ή να τον απομακρύνει σε αμφίβολης ύπαρξης τοποθεσίες. Δεν μπορεί το μυαλό του να χωρέσει πως οι ψηφισμένοι εκφραστές της στο Δήμο μας, δίνουν λύση προτείνοντας μετεγκατάσταση. Βλέπεις η παιδεία αυτού του όχλου, δεν του επιτρέπει να ξέρει τα περί αναδασμού και μετεγκατάστασης. Στη ζωή του έχει μάθει πως μόνο ο ίδιος και ποτέ το κράτος δεν ασχολείται με το πώς θα στεγαστεί η οικογένεια του. Επίσης θυμάται πως κρατικές παρεμβάσεις υπήρξαν συνήθως μόνο μετά από σημαντικές καταστροφές, όπως το 1922 που δόθηκε λύση με το στοίβαγμα ανθρώπων στα προσφυγικά της Καισαριανής της Δραπετσώνας κ.α. Τώρα γιατί να ασχοληθεί και που να το πράξει, αφού οι χώροι είναι ανύπαρκτοι; Τέλος αυτός ο όχλος αγριεύεται γιατί μπερδεύει τη μετεγκατάσταση, με τη μετανάστευση. θυμάται τη πρώτη μετανάστευση που έζησε όταν ήρθε στην Αθήνα από το χωριό του και οι μισοί από την οικογένεια του έφυγαν ακόμη πιο πέρα, σε Αμερική και Γερμανία για να επιβιώσουν. Τώρα πάνω που καταστάλαξε, ακούει πάλι για ξεσπίτωμα. Αδυνατεί να ελέγξει τις αντιδράσεις του, να καταλάβει επιτέλους το καλό του και να χωνέψει το λιγοστό του μυαλό, ότι αν γλίτωσε ο παππούς του από το σπαθί του τσέτη στη Σμύρνη και ο ίδιος από τη πείνα του 60, από το σπαθί του οικολόγου δεν θα ξεμπερδέψει εύκολα, αν δεν το πάρει απόφαση, πως το παλιοαυθαίρετο του πρέπει να εξαφανιστεί από το οπτικό πεδίο, της όποιας μπαλκονόπορτας με οικολογικό όραμα και κυρίως θέα προς τον Υμηττό. Ευχαριστώ Εριέττα Κάτοικος εκτός σχεδίου οικισμού «ΑΝΑΛΗΨΗ» Γλυφάδας